Þjóðviljinn - 16.03.1976, Blaðsíða 9

Þriöjudagur 16. mars 1976 ÞJÓÐVIL.JINN — SÍÐA 9
hliðin í hálfa klukkustund.
)övaa ndstæði nga
Hún reyndi aö komast inn fyrir, en þegar henni var ncitaö um aö
aka bilnum sfnum í gegnum hliöiö varö hún ævareið og hélt þvi
blákalt fram, aö þarfara væri aö andófsmenn kæmu sér af landi
brott en herinn; þaö yröi sannkölluö landhreinsun.
Lögreglustjórinn á Keflavíkur-
flugvelli, Þorgeir Þorsteinsson,
les bréfið sem honum var afhent
viö upphaf aögeröanna.
Menn skeggræddu landsins gagn og nauösynjar meöan á aögerðum stóö, enda friösemdaraögeröir i alla
staöi.
Ávarp flutt á
fundi her-
stöövaandstæö-
inga í Stapa,
Njarövíkum, á
laugardaginn
var
viðureigninni við áður um getna
bandalagsþjóð. Að visu hafa ekki
veriðframinnein morð ennþá svo
vitað sé en alvarlegar tilraunir
hafa verið gerðar til að drekkja
islenskum sjómönnum við
skyldustörf.
Enskir ráðamenn hafa látið i
það skina, að vinsældir Nató á ís-
landi séu svo miklar og traustar,
að ekkert þurfi að óttast um
áframhaldandi vist islendinga i
bandalaginu eða um dvalarleyfi
fyrir herstöðina. Þetta hefur m.a.
komiö greinilega fram i fyrir-
spurnartima eða beinni linu við
Roy Hattersley i enska útvarpinu
um mánaðamótin jan.—febr.
Hinar miklu undirskriftasafnanir
VL i ársbyrjun ’74 og sá furðu
mikli fjöldi, sem ritaði nöfn sin á
þann vixil, virðist nú gera eng-
lendingum kleift að stunda veiði-
þjófnað sinn á Islandsmiðum með
miklu meiri rósemi en ella. (Ég
heflúmskan grun um, að nú muni
margur feginn vilja fægja burt
nokkra stafkróka af skjali þessu)
En nú er hægt að vitna til sam-
taka Varins Lands og árangurs-
rikrar undirskriftasöfnunar og
segja : „Það er allt i lagi, við höf-
um séð að Nató stendur á föstum
grunni á íslandi og nýtur trausts
fylgis meðal þjóðarinnar, svo að
það er engin hætta á aö sá hlekkur
varnakerfis okkar bresti. Við get-
um þvi haldið áfram að veiða
þorskinn á íslandsmiðum alls
óhræddir um slikt.
Þetta atriði, að vinsamleg af-
staða islendinga til Nató geri eng-
lendingum kleift að stunda hér
veiðiþjófnað öruggari en ella,
hefur þvi komið svo berlega
fram, að allir mættu skilja, jafn-
.vel forráðamenn Varins Lands,
enda þótt þeir hafi allt að þvi
dómsorð um það að vera engar
mannvitsbrekkur.
Og hér höfum við staðið við hlið
þeirrar stassjónar, er verja
skyldi okkur fyrir utanaðkomandi
árásum. Okkur herstöðvaand-
stæðingum kemur það sannar-
lega ekkert spánskt fyrir sjónir,
að ekkert skuli hafa verið aðhafst
af hálfu herstöðvarinnar tslandi
til varnar. Við höfum aldrei búist
við sliku, þar eð okkur hefur verið
eðli þessara varna ljóst.
Enskt útgerðarauðvald er að-
eins ein klóin á þvi risavaxna
krabbadýri, sem teygir arma
sina um allan hinn vestræna heim
og jafnvel lengra, og nefriist hin
alþjóðlega auðhyggja, eða auð-
vald. Og herstöðin héma er ein-
mitt eitt h jólið i þeirri vigvél, sem
á að vernda þetta auövald og ekk-
ert annað. Hvernig getum við þá
búist við, að þetta eina hjól fari nú
allt i einu að snúast á móti öllum
hinum hjólunum i vélinni?
En við getum þó eitt, við getum
notfært okkur þá staðreynd, að
þetta striðsvélarhjól er enn
hérna uppi á Miðnesheiðinniog að
við eigum að heita i bandalagi við
eigendur þess. Við getum enn á
ný og með auknum krafti krafist
þess, að það verði rifið niður, og
sagt okkurúrlögum við þá mafiu,
sem nú hefur svo rækilega af-
hjúpað sitt rétta eðli gagnvart
okkur islendingum, einnig þeim,
sem ekki trúðu svo ljótum hlutum
ábur um varnarsamfylkingu
vestræns frelsis og lýðræðis.
Sigursveinn
Magnússon
skrifar
um tónlist
Stjórnandi: Karsten Andersen
Einleikari: Guðný Guömundsd.
Efnisskrá:
Albert Roussel:
Baccus et Ariane, svita op. 42
Igor Stravinsky
Fiölukonsert i D-dúr.
Tsjaikowsky:
Sinfónia nr. 6 i H-moll op. 74
Betri tónn
Um tónleika
Sinfóníuhljóm-
sveitar íslands
í Háskólabíói
þann 11. mars
Svitan Baccus et Ariane eftir
Roussel hefur að geyma litrikan
hljómsveitarstil sem heldur
hlustendum við efnið. Hljóðfæra-
samsetningar eru ótrúlega marg-
breytilegar og litrikar, stillinn er
fremur kaldur, en mjög sterk
frönsk einkenni svikja engan og
gera andrúmsloftið viðkunnan-
legt. Guðný Guðmundsdóttir kon-
sertmeistari var einieikari i fiðlu-
konsert Stavinskýs. Ekki hafði
boginn fyrr -snert strengi
fiðlunnar en upp kemur i hugann
annað verk þessa höfundar „Saga
Hermannsins”. Toccatan er sér-
leg rik af þessum áhrifum ásamt
kaprisunni, lokaþættinum en
milliþættirnir tveir eru allt
annars eðlis. Guðný Guðmunds-
dóttir sannaði með flutningi þessa
konserts enn einu sinni ágæti sitt
sem fiðluleikari, hún leiddi
áheyrendur örugglega i gegnum
hin ýmsu stig verksins, allt frá
gamansemi toccötunnar, angur-
værri sveiflu fyrstu ariunnar, og
hugleiðslu þeirrar seinni til æðis-
genginna átaka kaprisunnar.
Þessikonsert er seiömagnað verk
og leikur Guðnýjar hlýtur að
vekja sérstaka athygli.
Það er langt siðan menn hættu
að efast um ágæti Tsjaikowský og
snilligáfu hans, en alltaf hafa
verið uppi raddir sem héldu fram
hinu gagnstæða, þ.e.a.s. að
Tsjaikovský skrifaði ódýrt og
aðallega til að falia i kramið hjá
almenningi. Áhrifin sem verk
Tsjaikowsky valda eru langt frá
þvi að vera venjuleg, hann skrifar
af þesskonar innsæi sem gerir
áheyrandann að nokkru leyti
þátttakanda i atburðarrásinni og
geri aðrir betur.
Leikur hljómsveitarinnar bauð
af sér góðan þokka, eins og
reyndar undantekningarlitið á
þessum tónleikum, stjórnandinn
Karsten Andersen var aftur á
móti ekki alveg með á linunni
hvað varðaði samsetningar i
fyrsta þætti sinfóniunnar og urðu
af þessu nokkrar óttablandnar
þagnir i stað þeirra dramatisku,
kyrru augnablika sem þar áttu
greinilega að hafa staðið. Allegró
con grazzia þátturinn var mun
öruggari en áferð hans býður upp
á meir stöðugleika og þannig var
einnig með þriðja þáttinn sem var
frisklega leikinn. Fjórði þátturinn
aftur á móti með sitt svellandi
upphaf var spilaður allt of var-
færnislega, og þar sem upphafs-
stefið er eiidurtekið gekk
hornunum ótrúlega illa að
stemma sinar innkomur. Annars
var tónn hljómsveitarinnar
góður, ferskur og frjáls og mikið
laus við þá streitu sem einkennt
hefur leik hennar svo mjög nú
eftir áramótin.Túlkun Guðnýjar
Guðmundsdóttur á Fiðlukonsert
Stravinský bar e.t.v. hæst á
þessum tónleikum. Guðný sker
sig úr hópi islenskra hljóðfæra-
leikara, ekki aðeins fyrir hve vel
hún spilar heldur einnig fyrir þá
sök að hún hefur kosið sér það
hlutskipti að starfa á tslandi, en i
seinni tið hefur það verið næsta
fátitt að ungt og efnilegt tónlistar-
fólk settist að hér heima. Þetta
landflóttafyrirbæri væri áreiðan-
lega verðugt rannsóknarefni fyrir
sérfræðing, og ef slik rannsókn
leiddi i ljós ástæðu fyrir þessu
meinisemværi að einhverju leiti
á okkar valdi að kippa i lag,
mundi það þýða þá breytingu til
batnaðar i islensku tónlistarlifi
sem svo lengi hefur látið biða
eftir sér.
Sunnudaginn 14.mars 1976
Sigursveinn Magnússon
Bræla og ógæftir
á loðnumiöunum
Engin loðnuveiði var í
gær og hefur ekkert skip
raunar fengið loðnuafla
síðan á sunnudagsmorgun.
Á loðnumiðunum hefur
verið mikil bræla og alls
ekki veiðiveður frá því að-
faranótt sunnudagsins.
Nokkur skip voru að landa afla i
Reykjavik og á Akranesi i gær, en
annars liggur loðnuskipaflotinn
vari I Skarðsvik á Snæfellsnesi
Þess má geta svona i framhjá-
hlaupi að sú loðna sem skipin
hafa verið að veiða útaf Snæfells
nesi i siðustu viku, hagar sér al
veg eins og loðnan úti fyrir
Austurlandi; hún kemur ekki upp
nema á nóttunni, þannig að ekk
ert er hægt að veiða að deginum
til.
— S.dór.