Þjóðviljinn - 20.05.1976, Blaðsíða 2

2 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Fimmtudagur 20. mal 1976
Skrifið
eða
hringið.
Sími: 17500
Nýr nmsjónartnaður
Orðið er laust
Erlingur Siguröarson sem séð
hefur um Baejarpóst Þjóöviljans
að undanförnu, hefur nú horfið
til annara starfa en annar
maður hefur, um sinn, tekið að
sér umsjón með póstinum. Eru
Erlingi hér með þökkuð ágæt
störf og fylgja honum héðan
árnaðaróskir.
Bæjarpóstur Þjóðviljans á sér
nú orðið alllangan aldur og hafa
ýmsir mætir menn annast þar
póstafgreiðslu á liðnum árum.
Er þess að vænta, að vinsældir
þær,sem þátturinnhefur áunnið
sér undir handleiðslu
megi haldast.
Núverandi umsjónarmaður
vill eindregið hvetja lesendur
blaðsins til þess að senda
þættinum linu. Hann er og á að
vera opinn vettvangur fyrir
margháttaðar umræður og
skoðanaskipti. Hann vill auð-
velda mönnum að koma á fram-
færi áhugamálum sinum og um-
þenkingum. Hann vill vera eins-
konar fundarsalur, þar sem
fram geti farið i rituðu máli
menningarleg samskipti les-
þeirra,
Magnús H. Gislason
enda blaðsins. Og i trausti þess,
að ekki standi á þátttöku i þeim
umræðum, er orðið laust.

landshornid
Allt snýst um
sauðburðinn
Engar fréttir eru góðar frétúr
og héðan er ekkert sérstakt að
frétta utan þá það, að sauðburð-
urgengur vel. en um hann snýst
nú allt i sveitinni eins og ævin-
lega á meðan hann stendur yfir.
Þá er enginn timi til þess að
sinna neinu öðru, enda mikið i
húfi fyrir sauðfjárbændur að
vanhöld verði sem minnst. Og
þau hafa a.m.k. engin veruleg
orðið hér, svo mér sé kunnugt
um.
Við erum ekki búnir að sleppa
fénuennþá,en ári vel gerum við
það venjulega kringum þann 20.
mai. Fremur gróðurlitið er hér
enn, enda löngum nokkuð svalt
en nú hefur rignt undanfarnar
nætur og sér þess fljótt merki á
gróðrinum.
Svo mælti Sigurður á Græna-
vatni er blaðið hafði tal af hon-
um i fyrradag.
Hreinsum
ekki landið
í einum svip
Okkur þótti súrt i broti,
ýmsum héreystra, að geta ekki
tekið þátt i Keflavikurgöngunni,
sagði Jón Arnason á Finnsstöð-
um, þegar blaðið átti tal við
hann i gær. — En við fylgdumst i
anda með göngumönnum, bætti
Jón við, — og fögnum þvi hversu
gangan var fjölmenn og glæsi-
leg. Róm var ekki byggö á ein-
um degi og við hreinsum ekki
landið af óværðinni i einum svip
en mestu skiptir að það miði i
áttina.
— Hér um slóðir vorar nú óð-
um og gróður vex með hverjum
degi. Litur vel út með sprettu.
Til ótiðinda má hinsvegar
teljast að töluverð brögð eru að
þvi' á stöku bæjum að ær láti
lömbum. Veldur það sums-
staðar verulegu tjóni þvi hér
búa lika margir að meiri hluta
við sauðfé.
Eftir-
launa-
mað-
urinn
Marga stund við stampinn
stóð i kulda og hrið,
skrúbbaði og skolaði
og skóf i erg og grið,
af lestarborðum slor og slóg
og slabb, i fyrri tið.
Nú er þessum þvotti,
þessa gamla manns,
loksins alveg lokið
og langri göngu hans
um bratta steinda stigu
i ströngum lifsins dans.
Mikið þakkar þjóðin
þessa dyggu lund.
Þrýstir heitt og þægilega
þrútna, harða mund,
sem er aum af erfiðinu
alla lifsins stund.
Mikið þakkar þjóðin,
þina drekkur skál.
Bak þitt klappar kumpánlega
en kannski er annað mál
hvort þú fáir brauð að bita
og birtu i þina sál.
Nú er gatan gengin,
gengin alla leið.
Enginn veit um vesöldina
er verkamannsins beið
né hversu vinnubogna bakjð
bjó við sára neyð.
Örn Erlendsson.
VL-blett-
urinn
Eftirfarandi visu var gaukað
að umsjónarmanni Bæjarpósts:
Mér hefur boðið mjög i grun
að margur er landinn illa settur.
Vl-merkið verða'mun
á voru landi SKAMMAR-
BLETTUR.
G.O
Öldufaldurinn
má ekki brotna
Keflavikurgöngunni er lokið.
Þvi er ekki að neita að til voru
þeir, sem ólu ugg i brjósti um
það hversu til tækist um göng-
una. Sá uggur var af tvennum
ólikum toga. Þess varð i önd-
verðu vart hjá einstaka
manni, sem þó var andvigur
hersetu,-að hann óttaðist að
gangan yrði, þrátt fyrir allt,svo
fámenn, að áhrif hennar yrðu
neikvæð. Sá ótti hvarf þó með
öllu er nær dró brottfararstund
og i' ljós kom, að þátttaka færi
jafnvel fram úr björtustu von-
Hinir, og þeir voru að sjálf-
sögðu langtum fleiri.voru á hinn
bóginnvissir um að þátttaka i
göngunni mundi ótvírætt sýna,
að andstaðan gegn hersetunni
og hvers konar erlendum yfir-
troðslum á Islandi ætti miklu og
vaxandi fylgi að fagna. Sá ótti
hefur nú fengið fullkomna stað-
festingu. Þátttaka i Keflavikur-
göngunni og útifundinum að
henni lokinni var mun meiri en
nokkru sinni fyrr. Hún sýndi að
andstaðan gegn hersetunni er
rikari og almennari en áður. Sá
öldufaldur, sem risið hefur með
svo myndalegum hætti, má ekki
brotna fyrr en hann hefur
hreinsað landið af óþrifum her-
setunnar.
Göngu-Hrólfur