Þjóðviljinn - 24.10.1976, Síða 22

22 SÍÐA — ÞJÓDVILJINN Sunnudagur 24. október 1976
Bókmenntir
Framhald af bls 8.
smásögur voru áöur en þærvoru
settar þarna saman á einn staö.
Þetta er i verkinu skýrt meö þvi
aö Húnbogi hafi dáið áður en hon-
um tókst aö fella þetta saman i
eina sögu og ég held að það sé ein
alódýrasta lausn ritvandamáls
sem ég hef á ævi minni heyrt get-
iö um. Annars eru þessar smá-
sögur misjafnar eins og þær hafa
alltaf veriö. Það má benda á
ágætar sögur sem fara vel i
þroskasögu Húnboga eins og td.
sögurnar Vigsla, Striö, sem hét
ÞJÓÐLEIKHÚSID
Ennþá er hægt aö kaupa
aðgagnskort (árskort) fyrir
litla sviöiö, sem gilda á sýn-
ingar aö þessum fjórum
verkefnum:
1. Nótt ástmeyjanna eftir
Per OIov Enquist.
2. Meistarinn eftir Odd
Björnsson
3. Þeir settu handjárn á
blómin eftir Arraball.
4. Endatafl eftir Bekett.
Kortin fela 1 sér 25% afslátt á
aögöngumiöaveröi og er þá
verö pr. sæti kr. 2.400.- aö
þessum fjórum sýningum.
Landrover
lengri gerö, árg. ’64 til sölu
Fluttur inn 1970. Nýuppgerö
diselvél.
Upplýsingar I sima 21760 á
vinnutima eöa 12422.
áöur Tapað striö og A fjalli sem
áöur hét Drengur á fjalli og birtist
i samnefndu smásagnasafni áriö
1964. Aðrar sögur eru verri og
nægir þar aö benda á Liljan i
sandinum sem einnig birtist i
smásagnasafninu Drengurá fjalli
og hafði undirtitilinn: (Grisk
hugsun, Með hliösjón af Kazant-
zakis). Siguröur Bergsson reynir
að visu að koma glóru i hana en
tekst ekki og er sist að undra.
Hvaö sem þvi liöur held ég að
smásögur Guðmundar Daniels-
sonar hafi á engan hátt batnað viö
að birtast i þessu skáldsögugerfi
og heföi verið nær aö endurútgefa
þær óbreyttar.
Kristján Jóh. Jónsson
Haukur
Framhald af bls. 15.
Athugið þaö lika, strákar minir,
aö það er til mikið af ljóðum og
lögum sem komast aldrei á plöt-
ur, gleymast eða jafnvel týnast.
Ég á, til dæmis, frá þvi ég var i
Bláu stjörnunni lög með gull-
fallegum textum, sem ættu að
vera i ljóðabókum.
— Hefurðu nokkurn tima hætt
að syngja?
Ég hætti aldrei að syngja. —
Ég hætti einu sinni að koma
fram, kom ekki á svið i sex
mánuði. Það var mjög gott.
Maöur var alltaf heima, fri um
helgar, annað lif. Svo fékk ég
svo gott tilboð að ég gat ekki
neitað og byrjaði aftur. Og að
fara uppá sviðið eftir svona
langt hlé... Það geri ég ekki aft-
ur. Það þurfti mikið til.
— Nú er ekki auðvelt aö spá á
hvaða leiö þú ert. Hvernig plata
gæti verið væntanleg?
Eins og ég segi, það ræðst
mest af þvi að ég vil ekki láta
einhverja menn úti i bæ græða á
mér. — Ef ég fengi þannig til-
boð, þá myndi ég hugsa mig um.
Segjum til dæmis aö ég fengi að
fara til London og vera þar i
mánuð og vinn aö þessu I róleg-
heitum. Gæti mætt i upptökur
þegar ég væri I stuði. Þá væri ég
til i að fremja plötu.
— Hvernig plötu?
Með stóru bandi. Og þá yrði
swing i þvi, djass. Og þá væri
gaman að koma upp plötu. Það
væri gaman.
MR-pb.
Erl. vettvangur
Framhald af 5. siðu.
starfsfólk sjúkrahúsa i Milano
neitar að skipta á sjúklingum.
Verkamenn i ýmsum greinum
iönaðar búa sig i stakk til baráttu
fyrir beinum launahækkunum.
Þessi kjarabarátta nærist meöal
annars á hinum mikla launamun
sem einkum er áberandi i opin-
berri þjónustu. Sumir járn-
brautarstarfsmenn hafa enn 150
þúsund lirur á mánuöi, meðan
háttsettir starfsmenn járnbraut-
anna hafa nokkrar miljónir. Sumt
starfsfólk sjúkrahúsa hefur 180
þúsund lirur, læknar 2-3 miljónir.
Kommúnistaflokkurinn á erfitt
með að brjótast I gegnum þennan
frumskóg — ekki sist vegna þess
aö starfsfólk hjá hinu opinbera er,
þegar á heildina er litið, skipulagt
I „sjálfstæðum” félögum, en ekki
verklýðsfélögum.
Aðrir flokkar
Þá er að geta þess, að ýmis
pólitisk öfl hafa fullan hug á að
hagnást á þeirri flóknu pólitisku
stöðu sem kommúnistar eru i,
nauðugir viljugir. Hóparnir
lengst til vinstri, sem ekki fóru
vel út úr kosningum (fengu 1,7%
atkvæða) hafa fullan hug á að
bæta stöðu sina á kostnað
kommúnista. Þeir sýna nú til-
hneigingu til aö setja jafnaðar-
merki milli kommúnista og
stjórnarinnar og þar með fylgir,
Framleiðum einangrunarplast i fjölbreyttum
stærðum og þykktum.
Framleiðum plast-umbúðapoka, áprentaða og ó-
áprentaða i fjölbreyttum stærðum.
SÍMAR 96-22210
og 22211
PLASTEINANGRUN HF. SS?11
að þeir ekki aðeins hafni efna-
hagsráðstöfunum rikisstjórnar-
innar heldur jafnvel sjálfri þeirri
hugmynd aö nauðsyn sé á sér-
stökum ráðstöfunum. Sósialista-
flokkurinn, sem fór einnig heldur
illa út úr kosningunum (fékk um
10% atkvæða), hann hefur og full-
an hug á þvi að hressa upp á stöðu
sina meðal verkamanna og þá
með þvi aö sýnast harðari i kjara-
baráttumálum en kommúnistar.
Sósialistar hafa áður orðið að
gera upp við sig ýmsan þann
vanda sem kommúnistar þurfa
nú að velta fyrir sér : þeir voru
um árabil i stjórn með kristileg-
um demókrötum og hlutu af veru-
legan álitshnekki vegna þess hve
illa þeim gekk að hafa raunveru-
leg áhrif i umbótaátt. Um leiö
höfðu þeir og hafa enn náið sam-
starf við kommúnista i verklýðs-
hreyfingu og borgarstjórnum.
Að öllu samanlögöu er ekki
undarlegt þótt kommúnistar séu
hikandi við að gefa afdráttarlaus
svör við ýmsum þeim spurning-
um sem knýja dyra hjá þeim. Til-
boð það sem Berlinguer bar fram
fyrst fyrir þrem árum um „sögu-
lega málamiölun” milli kristi-
legra, sósialista og kommúnista,
hefur hrært mjög upp I pólitisku
lifi á Italfu, en um framhaldið er
margt á huldu.
AB byggði á
le Nouvel Observateur.
Samfélagið
Framhald af 24. siðu.
ur en deildin tók til starfa fóru
þau Kristján Ingólfsson, Magnús
Kristjánsson, sálfræöingur,
Guöný Guðmundsdóttir, upp-
eldisfræðingur og Bergþóra
Gisladóttir, sérkennari um allan
fjórðunginn og heimsóttu börn,
sem grunur lék á, að þyrftu á
þessiari hjálp að halda. 1 ljós kom
að vandamál umræddra barna
voru tvenns konar. Annars vegar
bein þroskahömlun og hins vegar
voru þau af félagslegum rótum
runnin.
Deild þessi tók svo til starfa 20.
jan. sl. og voru þar8nem. og einn
sérkennari, Árni Einarsson.
Eftir þetta fyrsta tlmabil kom i
ljós, að margt þurfti að endur-
skoða og lagfæra og nú eru 3
kennarar við deildina, allir með
uppeldis- eða félagsfræðilega
menntun og nemendurnir 10.
I þriðja lagi er gert ráð fyrir að
senda i Oskjuhliðarskólann þá
nemendur, sem Nesjaskólinn get-
ur ekki sinnt og dveljast þau á
fósturheimilum i Rvk.
I fjórða og siðasta lagi er ætlun
in að koma til móts við þarfir
þeirra, sem minnsta möguleika
hafa til þroska meö þvi að reisa
heimilið, sem áður var á minnst á
Egilsstöðum. Samkvæmt nýleg-
um könnunum munu 32 austfirð-
ingar á ýmsum aldri þurfa að
vera á þannig heimili.
— Við leggjum á það mikla á-
herslu, sagði Kristján aö lokum,
að þetta verði heimili i orðsins
fyllstu merkingu. Það á auk þess
að vera skóli, þar sem hverjum
og einum verður komið til nokk-
urs þroska, svo og verndaður
vinnustaöur.
—hs.
Fræöslu- og umræðufundir Alþýöubandalagsins í Reykjavík
NÆSTI
FUNDUR
ANNAÐ
KVÖLD
Tryggvi Baldur
Ragnar
Svavar
Guðmundur
Svava
Tryggvi Þ. Baldur Óskars- Mánud. 1. nóv. Ragnar Arn- Svavar Gests- Guömundur Svava Jakobs-
Aðalsteinsson. son. Málfundur alds. son. Hilmarsson. dóttir.
Mánud. 25. okt.: Störf fundar- Fimmtud. 28. okt.: Fimmtud. 4. nóv.: Mánud. Aróöur 8. nóv. og póli- Fimmtud. 11. nóv.: Má nud. nóv.: 15.
stjóra, tillögur og ályktanir. U m r æ ð u - mennsku. Hvernig vinnur Alþýðubanda- lagið aö upp- byggingu sósialisma? tisk barátta. Staða verka- lýðshreyfingar- innar. Er hægt losna við inn? að her-
Væntanlegir þátttakendur geta látiö skrá sig á skrifstofu félagsins aö
Grettisgötu 3, sími 28655, eöa mætt á fundina. Þátttaka er öllum heimil.
Kompan: Viltu segja lesend-
um Kompunnar örlitið frá upp-
vexti þinum?
Guðrún: Ég er fædd og upp-
alin i Hafnarfirði i litlu timbur-
húsi við Jófríðarstaðaveg 7, og
allir Hafnfirðingar kannast viö
það undir nafninu Blómsturvell-
ir. Ég er elst af 10 systkinum.
Pabbi varog er sjómaður. Hann
var lengst af á togaranum Sur-
prise og á sumrin fór hann á sfld
á Eddu frá sama fyrirtæki (Ein-
ar Þorgilsson og Co). Mamma
hafði nóg að gera heima með
hópinn sinn og fór þvi ekki út að
vinna. Heimili okkar var ekta
gammeldagsheimili, með afa og
ömmu. Þau dóu ekki fyrr en ég
var komin um tvitugt.
Kompan: Var algengt þá að
heimili væru svona stór?
Guðrún: Já, það voru viða
mörg börn, en okkar heimili var
nú kannski stærst.
Kompan: Pabbi þinn er sjó-
maður. var hann ekki litiö
heima?
Guðrún: Ég minnist þess, að
hann pabbi var einu sinni i burtu
351 dag á árinu. Það er furðulegt
að enn þann dag i dag skuli ekk-
ert vera gert til að gera sjó-
mönnum kleift að vera i lengri
frium. Þetta var auövitað ekk-
ert líffyrir þau. Það er ekki litið
lagt á eina manneskju að ala
upp 10 krakka. Við striðum nú
mömmu stundum á þvi, siðan
við urðum fulloröin, að hún á
mjög erfitt með að segja þú viö
okkur,hún segiralltaf þið, þö aö
hún sé að tala viö eitt okkar þvi
auðvitað vorum við hreint og
beint alin upp sem hópur. Þaö
var ósköp litið pláss fyrir ein-
staklingseinkenni. Reyndar er-
um við afar ólik, en þetta var
reynt að leysa með þvi að setja
ákveðnar reglur sem ekki mátti
yfir skriða. Nú ef maður haföi
einhver vandamál, sem allir
hafa nú — ég tala nú ekki um á
gelgjuárunum — þá varð maður
bara að leysa þau sjálfur, þaö
var ekkert pláss og enginn tími
fyrir neinar vangaveltur. Mað-
ur varð að reyna aö klóra sig
fram úr tilverunni einhvern
veginn.
Þetta bjargaðist kannski
vegna þessað amma og afivoru
á heimilinu.
Kompan: Er ekki von á nýrri
bók eftir þig?
Guðrún : Jú, húnkemur núna i
nóvember og fjallar um litla
stelpu að þessu sinni — stelpu
hér i Reykjavik. Ég vil nú ekki
meina að þetta sé bara barna-
bók, heldur fyrir fólk á öllum
aldri — að minnsta kosti eru
persónurnar i bókinni á öllum
aldri. Kannski eru þarna likir
hlutir og ég kynntist i æsku.
Þarna á heimilinu eru afi og
amma, eða i sama húsi, og fjór-
ir krakkar og foreldrar.
Kompan:Þettaer þá að sumu
leyti likara heimili þinu þegar
þú varst að alast upp, heldur en
heimili þinu núna, þar sem
börnin þin eru að alast upp?
Guðrún: Já, miklu meira i þá
veru. Það má kannski segja að
umhverfi Jóns Odds og Jóns
Bjarna sé líkar þvi umhverfi'
sem minir krakkar alast upp i.
Kompan: Gerist sagan þá
milli 1940 og ’50?
Guðrún:Nei — nei, þessi saga
gerist núna.
Kompan: Það er þá bara
reynslan sem er byggð á minn-
ingum þinum, en ekki umgjörö-
in eða söguþráðurinn.
Guðrún: Já — einmitt — bó kin
á að ööru leyti ekkert skylt við
minn uppvöxt. Það eru meira
svona samskonar vandamál og
þá voru uppi, en ekki á annan
hátt neitt likt þvi.
Kompan: Hvað kallar þú bók-
ina?
Guðrún:Hún heitir I afahúsi.
Kompan: Og hvað heitir
stelpan?
Guðrún: Stelpan heitir Tóta
og er mikil vinkona hans afa
sins. Það sem ég er að reyna aö
gera þarna er að taka á svolftið
óvenjulegum vandamálum
kannski, en ég veit ekki hvort ég
á að vera að segja mikið frá efni
sögunnar — en pabbi Tótu er
skáld. Hann var sjómaður og
hefur hætt að vinna til að skrifa
bækur og það veldur að sjálf-