Þjóðviljinn - 13.03.1977, Qupperneq 5

Sunnudagur 13. mars 1977 ÞJÓÐVILJINN — SÍÐA 5
Þessa dagana sýnir Hringur
Jóhannesson aö Kjarvalsstöö-
um 51 oliumálverk og 43 teikn-
ingar. Siöast hélt Hringur
einkasýningu i Norræna húsinu
1973.
Teikningar
1961 — 1976
Hringur Jóhannesson hefur
allan listferil sinn lagt mikla
rækt viö teikningu. A fyrstu
einkasýningu sinni 1962 sýndi
hann einungis teikningar, og alla
tiö siöan hafa þær veriö rikur
þáttur i starfi hans. Hann hefur
m.a. veriö allafkastamikill viö
myndlýsingar bóka og má þar
til greina myndir hans viö Eyr-
byggju og Laxdælu f útgáfu
Helgafells.
1 þeim teikningum sem hann
hefur dregiö saman hér á sýn-
oliumálverkum sem Hringur
sýnir hér. Oliuverkin eru öll
gerö á siöustu þrem árum og
viöfangsefni hans og meöferö
þeirra eru um margt ólfk þvi
sem gerist i teikningunum.
Samt sem áöur er hér stór sam-
eiginlegur þáttur hvaö mynd-
efni snertir, en þaö er landslag
og umhverfi manna til sveita.
Nöfn verkanna gefa hér ágæta
vlsbendingu: „Eyöibýli”, „A
öræfum”, „Hlöðugeisli”,
„Bóndi aö austan”, „Aburöar-
pokar” „Mjólkurkælirinn”, svo
eitthvaö sé nefnt.
1 landslagsmálverkunum
beitir Hringur margvfslegum
myndskurði og sjónarhornum.
Nátturulýsingar hans hafa
hvorki dulræna né táknræna
merkingu,heldur eru ööru frem-
ur nákvæm útfærsla skynjana
á sibreytilegri ásýnd umhverf-
isins. Hér er tiundaö hiö sól-
mettaða andrúmsloft sem mýk-
Frá Ægissföu (1976)
Tæknigeim (1976)
HRINGUR J ÓHANNES SON
Ólafur Kvaran
skrifar um myndlist
Blöndubotn no 3 (1976)
að Kj arvalsstöðum
ingunni eru viöfangsefni hans
fjölbreytileg — einkum hús,
landslag og bátar viö bryggju
og gefa eflaust nokkuö gott yfir-
lit yfir starf hans á þessu sviði.
Þótt þær séu nokkuö misjafnar
aö gæöum,.en i mörgum tilfell-
um er fremur um aö ræöa
„minnisblöö” höfundar en full-
unnin verk, þá gefa þær
samanlagt ágæta innsýn i þá
fjölhæfni sem hann hefur sýnt,
og óliku aöferöir sem hann hef-
ur beitt gegnum árin. í þeim
elstu einkennast vinnubrögö
hans af natni og finleika þar
sem formin samlagast mjúk-
lega hvert ööru eöa hann notar
frekari andstæöuverkan svarts
og hvits með heilum vel útfyllt-
um flötum, sem gefa þeim skýr-
ari og fastari byggingu. Enn-
fremur má hér sjá augnabliks-
teikningar, oft úr götulifinu—
skyndisýnir sem hann hripar
niöur meö snöggum hrööum lln-
um. En þegar þetta safn teikn-
inga er skoöaö i heild sinni eru
landslagsmyndirnar eflaust
áhugaveröastar, er hann ýmist
þrengir sjónarhorniö aö mynd-
efninu eöa vikkar og kallar
stundum fram finlegan ljóö-
rænan innileika gagnvart viö-
fangsefninu.
Náttúrulýsingar
Ekki ber aö skoöa þær teikn
ingar sem hér hefur verið getiö
að framan eingöngu sem aö-
draganda aö þeim rúmlega 50
ir og leysir upp útlinur náttú'r -
annar eöa áherslan er lögö á
tærleika hennar og hörku, eins
og I verkinu „Eftir regnið” frá
1975.1 þessum landslagsverkum
verður inntakiö öðru fremur aö-
dáun og gleöi yfir hinu séða,
margvislegt birtuspil, speglanir
I vatni, skuggar sem teygja sig
yfir landslagiö o.s.frv. sem
hann yfirleitt fangar með
ferskri og blæbrigðarikri lita-
verkan.
Heilir fletir
t öörum flokki landslagsmál-
verka er þaö ekki hinn sibreyti-
legi samleikur ljóssins sem lögö
er áhersla á, heldur fær mynd-
efniö óhlutlægara gildi og heil-
legir fletir þess liggja þá gjarna
á mörkum hins abstrakta og
hins hlutstæöa. Heilum grænum
fleti er teflt á móti öörum bjart-
ari — skika af túni sem ber viö
bjartan himin. Þessi tilhneiging
að gefa formunum tviræða
merkingu, I senn abstrakta og
hlutstæöa, kemur einnig fram á
annan hátt þar sem blandaö er
saman innra og ytra rými, og er
þaö þekkt vinnuaöferö margra
súrrealista.
Merki um mann
lausa návist
Hringur er ekki einungis
dýrkandi hins hreina, mann
lausa landslags. 1 öörum lands-
lagsverkum er fjallaö um
mannlega návist á óbeinan hátt
— þau ummerki og umrót sem
manneskjan skilur eftir i nátt-
úrunni eru hér dregin fram. BIl-
flak i dalverpi, litrik mælistöng i
sólglampandi gróanda, um-
ferðarskilti eöa sima staur sem
ber viö heiöan himin. Þessum
myndefnisþáttum er þó ekki
teflt hér saman i prédikunartón
um óspjallaöa náttúru, heldur
fremur til aö tíunda ný tengsl
myndrænna þátta, og ummerki
mannsins veröa öllu fremur lif-
rænn hluti umhverfisins þegar á
heildina er litið. Inntakiö veröur
þvi allajafna uppgötvun form-
rænna andstæöna og nýstár-
legra sjónarhorna gagnvart
myndefninu. Þetta kemur einn-
ig glöggt fram i þeim verkum
þegar hann rifur algenga hluti
út úr sinu vanabundna sam-
hengi og gefur þeim nýtt og
óvænt gildi.
Hin óvænta sýn
Hið raunsæja myndmál
Hrings, lýsingar hans á veru-
leikanum.eru ekki á þá lund aö
draga fram hugmyndalegar
andstæöur eöa almennar
ályktanir út frá hinu sérstaka,
heldur er markmiðiö miklu
fremur að draga fram hina sér-
stöku óvæntu sýn, bæöi hvaö
snertir myndefni og sjónarhorn.
Inntakiö verður þvi oft fyrst og
fremst hiö hugvitsamlega
sjónarhorn aö myndefninu rétt
og slétt, án viðtækari merking-
ar. ólafur Kvaran.
Aburöarpokar (1976)