Þjóðviljinn - 11.07.1978, Síða 2

2 StÐA — ÞJÓDVILJINN Þriöjudagur 11. jiili 1978
Gudni Jónsson og Leifur Eiríksson:
auöiö var og hafa fá frystihils
kostaö jafnmiklu tileins og B.D.H.
en var þaö litiis metiö af sumu
starfsfólki, og teljum viö þaö
stafa af vanþekkingu þess.
Fá frystihús hafa kostaö jafn
miklu til verkkennslu eins og
B.Ú.H. Snemma f vetur voru
fengnar tvær konur vanar bónus-
vinnu Ur einu af vestfjaröar-
frystihúsunum til aö kenna bón-
usvinnubrögö. Þvi var tekiö meö
litlum þökkum og kallaöi sumt
starfsfólk þaö móögun viö hafn-
firskan verkalýö. Mun þorri
starfsmanna nú þykja bónusfyr-
irkomulagiö skárra en þaö sem
fyrir var, þó aö ekki séu allir sátt-
ir viö þaö.
Nýjar kröfur,
bætt fyrirkomulag
Eftir aö viö tókum viö verk-
stjórn lögöum viö áherslu á aö
starfsfólkiö stundaöi vinnu sina
reglulega og tókum fyrir allar
ónauösynlegar frátafir, þaö væri
ekki aö fara og koma á ýmsum
timum og mæta óreglulega til
vinnu, þvi aö viö töldum betra aö
þeir sem stunduöu vinnu sina af
kostgæfni sætuaö þessari vinnu.
En þeir sem vildu hafa alla sfna
hentisemi var þetta aö sjálfsögöu
ekki aö skapi. Þannig var leitast
viö aö gera frystihúsiö aö raun-
verulegum vinnustaö, en ekki aö
einhverju hallærisplani.
Eitraöar örvar
Eins og fyrr segir var stefnt aö
þvf aö gera B.C.H. aö fyrsta
flokks fyrirtæki og i þvi skyni
þurfti margar breytingar aö
gera, sem ekki voru vinsælar hjá
sumum, enda var snemma fariö
aö senda okkur eitraöar örvar
einkum í bæjarblööunum I Hafn-
arfiröi.
Viö skulum leyfa ykkur aö
heyra hér eina rödd úr skúma-
skotunum: „Og er þaö ekki full-
langt gengiö, ef fólk litur upp frá
vinnunni i eina minútu, aö þaö
skuli vera rekiö áfram meö
fákyrðum.En kannski er drengj-
unum ekki sjálfrátt, kannski er
stjórnaö i gegnum þá af einhverri
dularfullri persónu, og þeir lipur
verkfærieins og sönnum Gestapó
drengjum sæmir. — En svo er
lika til þvlintfólk, og er grátbros-
legt til þess aö vita, þegar þaö er
eins og kviðskriöandi búrtfkur
slefandi utan i verkstjórana og
glefsandi aftan i hæla samverka-
fólksins.” (Alþbl. 22.3.))
Viö létum skrifum sem þessum
algerlega ósvaraö. Viö höföum þá
trú aö starfsfólkiö mundi yfirleitt
veröa ánægt, þegar fram liöu
stundir og starfsfólkiö búiö aö
reyna þaö aö þessar breytingar
væru öllum til hagsbóta. Ekki
viljum viö halda þvl fram aö verk
okkarséuhafinyfir alía gagnrýni
og viö ekki getaö staöiö aö ýms-
um hlutum betur, en þessi var
einlæg viöleitni okkar. Viö viljum
lika taka þaö fram aö viö kynnt-
umst mörgu duglegu og starfs-
fúsufólkihjá B.Ú.H. Þaö átti sinn
mikla þátt i þeim öru framförum
sem B.Ú.H. tók og fóru vaxandi
meö hverjum mánuöi. En þaö
Framhald,á 14. siöu
Vinnudeilan í
Bæjarútgerð
Hafnarfjardar
Eftirfarandi greinargerð hafa verkstjórar BÚH sent fjölmiðlum til
birtingar, en þar er um aö ræða athugasemdir þeirra viö umfjöllun
blaða um vinnudeiluna og deilumáliö skýrt frá þeirra sjónarhorni.
NU þegar viö höfum látiö af
störfum viö Bæjarútgerö Hafnar-
fjaröar eftir sögulegan aödrag-
anda, viljum viö ekki láta hjá liöa
aö gera nokkra grein fyrir brott-
rekstri okkar Ur starfi og aödrag-
anda hans. Viö höfum aö visu
áöur reynt aö skýra þetta mál
opinberlega á hlutdrægnislausan
hátt, en mörgu höfum viö látiö
ósvaraö sem á okkur hefur veriö
boriö, enda er þaö þess eölis aö
hver sómakær maöur veigrar sér
helst viö því aö ansa óhróöri sem
þyrlaö hefur veriö upp.
En þaö er fyrst og fremst
tvennt sem dregur okkur til þess
aöskrifaþessarlinur.Annars veg-
ar viljum viö gera nokkra grein
fyrir skoöun okkar á stööu fisk-
vinnslufyrirtækjanna og hins
vegar vekja athygli á stööu ein-
staklinga sem lenda I andstööu
viö valdakerfi og I þessu tilviki er
átt viö valdakerfi Verkalýös-
hreyfingarinnar.
Fiskiöjuver B.C.H. var tekiö i
notkun seint á sjötta áratugnum
og var mest hugsaö til fram-
leiöslu á Rússlandsmarkaö. Slöan
eru liöin um tuttugu ár og lltiö
vera fylgst meö tækninýjungum
og þróun á freöfiskmörkuöum og
haföi afkoma fyrirtækisins veriö
mjög slæm miöaö viö afkomu
frystiiönaöarins i heild.
Breytingar á fiskiöjuveri
B.Ú.H. til nútimalegs horfs var
fyrst af alvöru fariö aö hugsa um
áriö 1976. Voru þá stjórnendur
fyrirtækisins bUnir aö missa eitt
besta góöæristimabil frystiiönaö-
arins árin 1971-1974 fram hjá sér,
þegar frystihús vltt og breitt um
land voru I mikilli uppbyggingu.
Ljóst var aö gripa varö til mjög
róttækra ráöstafanna á sviöi
tæknibúnaöar og vinnubragöa.
Þá ákvaö fyrrverandi Utgerö-
arráö aö taka upp stórhuga stefnu
I málefnu Bæjarútgeröarinnar til
þess aö gera þetta fyrirtæki af-
kastamikiöogtraust.enþaö haföi
veriö rekiö meö stórtapi og var
um margt úr sér gengiö. Til þess
aö gera þaö aö virkilegu nútima-
fyrirtæki var hafist handa' um
stórfellda uppbyggingu, kaup
geröánýjum vélum og tækjum og
ákveödö aö endurskipuleggja öll
vinnubrögö og færa þau I nútima-
horf, og hefur i þessu skyni veriö
variö stórfelldum fjármunum.
Þaö var meö öörum oröum stefnt
aö þvi aö B.Ú.H. yröi fyrsta
flokks fyrirtæki sem var aö sjálf-
sögöu hagur fyrir alla, jafnt fyrir
starfsfólkiö, skattgreiöendur I
Hafnarfiröi og þjóöina alla. Voru
allir þeir sem um þetta fjölluöu
einhuga um þaö aö framfylgja
markaöri stefnu.
Viö vorum ráönir til B.Ú.H. s.l.
vetur sem verkstjórar og tók ann-
ar okkar til starfa I nóvember en
hinn í desember.
Verkefni þaö sem okkur var
faliö var auk almennrar verk-
stjórnar aö ráöa fólk til starfa, en
þvl haföi veriö sagt upp störfum I
frystihUsinu nokkrum mánuöum
áöur vegna lagfæringa og upp-
byggingar og i ööru lagi aö koma
á nýjum vinnubrögöum og vinnu-
tilhögun, þannig aö vinnuafliö
nýttist betur, en á þaö mun tals-
vert hafa skort áöur. Ennfremur
skyldum viö sjá um, aö hráefniö
nýttist til fullnustu og fram-
leiösluvaran yröi 1 alla staöi eins
vönduö og framast unnt.
En tæknilegar nýjungar duga
skammt ef gott starfsliö er ekki
fyrirhendi. Ollum er kunnugt um
aö lengi hefur sá háttur ttökast aö
visafólkisem hefur skerta starfs-
getu eöa átt hefur erfitt meö aö fá
vinnu eöa stunda reglubundna
vinnu i frystihúsin og hefur þetta
loöaö mjög viö bæjarútgeröir. NU
er ekki nema sjálfsagt aö þeir fái
vinnu sem vilja vinna og ekki er
hægt aö kasta þeim á dyr sem
vegna aldurs eöa sjúkleika hafa
skerta starfsgetu. En nú er þaö
svo aö þau störf i frystihúsum,
sem hæfa sliku fólku eru tiltölu-
lega fá og þess vegna skortir mik-
iö á aö vinnuafliö nýtist sem
skyldi. Þótt svona hafi gengiö
hingaö til, þá horfir allt ööruvisi
viö núna. Viö erum I miöri tækni-
byltingu I frysti-og fiskiönaðinum
og þau tæki og útbúnaöur sem
Úr vinnslusal BÚH er vinna lá niðri I verkfallinu.
núna er unniö meö er svo glfur-
lega dýr aö þaö er ekki annaö
verjanlegt en nota fyrsta flokks
vinnuafl. Þaö tala allir um þaö aö
þaö þurfi úrvalssjómenn á hin
stóru og nýtískulegu fiskiskip
okkar, en enginn minnist á þaö
einu oröi aö vinnslan úr sjávar-
aflanum þurfi á slíku fólki aö
halda. Sannleikurinn er sá aö i
fiskvinnslunni starfar fólk sem
betra er vinnslunnar vegna aö fái
aö sitja heima á fullu kaupi, en
þaö komi á vinnustaö. Þessu fólki
þarf aö sjálfsögöu aö Utvega
vinnu sem hæfir þvi betur og er
hér verk aö vinna fyrir þær
nefndir kaupstaöanna sem vinna
aö féiagsmálum og ættu þær aö
standa aö þvi i samvinnu viö
verkalýösfélögin. Þetta er vanda-
mál sem sum frystihús eiga viö
aöstrlöaen í stórum sveitarfélög-
Fyrri hluti
um meö fjölbreytta atvinnuvegi
eins og Hafnarfiröi ætti aö vera
auövelt aö ráöa fram úr þessu.
Markmiöiö I fiskiönaöinum ætti
aö vera fullkomin fiskvinnsluhús
meö úrvalsstarfsfólki. Þessu fólki
ætti vitanlega aö greiöa hátt
kaup, til muna hærra er gert er.
Þetta er eitt af þeim feimnismál-
um sem margir ræöa um en
aldrei á réttum vettvangi og á
kannski vaninn sinn þátt I þvl.
Svona hefur þetta gengið hugsa
menn og af hverju getur þaö þá
ekki gengiö áfram. En viö viljum
hér meö vekja athygli á þessu
máli I þeirri von aö þaö veröi rætt
málefnalega.
Minning ,
Guðmundur Asgeirsson
F. 24.9. 1920
d. 30.6. 1978
Þegar sú dapurlega frétt kom,
aö mágur minn Guömundur
Asgeirsson væri látinn, I miöjum
önnum hins daglega llfs.vareins
og þyrmdi yfir okkur vini hans og
ættingja.
Þaö orkar á hugann eins og
þegar dimmt ský dregur skyndi-
lega fyrir bjarta sumarsól.
Af hverju hann, sem var svo
sterkur tengiliöur fjölskyldunn-
ar?
Ég mi.nnist þess er ég ung
stúlka kom fyrst á heimili
tengdamóöur minnar, hve hlýr og
einlægur Guömundur var mér þá,
og allar stundir til þess siöasta, er
við hjónin vorum nú fyrir nokki;-
um vikum stödd viö brúökaup
sonar hans. Þaö var fjarri huga
mlnum þá, aö þessi hrausti glaöi
mágur minn væri aö kveöja okk
ur i hinsta sinn.
Að hittast og gleöjast
hér um fáa daga.
Að heilsast og kveðjast
það er lifsins saga.
Þessar minningar koma I huga
minn, nú er ég sest niður til aö
skrifa nokkur kveöjuorö um
þennan kæra vin.
Guömundur var fæddur á lsa-
firöi 24/9 1920. Foreldrar hans
voru Jóhanna Amilia Jónsdóttir
ljósmóöir og Asgeir Bjarnason
sjómaöur.
Ungur missti hann fööur sinn,
sem hann minntist alla tlð meö
miklum söknuöi.
Ariö 1931 fluttist móöir þeirra
meö synina til Reykjavikur, og
átti Guömundur þar heima upp
frá þvi.
Þar kynntist hann eftirlifandi
konu sinni Aslaugu Ingimundar-
dóttur og eignuöust þau 6 mann-
vænleg börn. Tvær dætur átti
Guðmundur fyrir, og var mikill
kærleikur milli þeirra feögina.
Eldri telpan dó I bernskú.
Þegar ég kom inn i fjölskyld-
una, bjó Jóhanna tengdamóöir
min meö sonum sinum, Guö-
mundi, Kjartani og Jóni, en eldri
bræöurnir Grettir og Bragi höföu
þá stofnað sin heimili.
Þaö var eftirtektarvert hve
mikill kærleikur rikti milli bræör-
anna, og sú umhyggja, sem þeir
sýndu móöur sinni alla tiö var
þeirra gæfuspor, þvi allir hafa
þeir reynst fyrirmyndar heimilis-
feöur.
Hugsa ég nú meö söknuöi til
þessa góða vinar, sem var mér
ætiö sem besti bróöir.
Ég biö honum blessunar og
handleiösiu guös, og biö guö aö
styrkja Asu og fjölskyldu hans i
þeirra miklu sorg.
Marta Halldórsdóttir.
Um þaö bil 70%
útflutningstekna
koma
frá fískidnadi
A þaö má minna og veröur seint
ofmetiö hversu geypi mikilvægur
fiskiönaöurinn er þjóöarbúinu.
Um þaö bil 70% útflutníngstekna
koma frá fiskiönaði. Margt
verkafólk gerir sér ekki ljóst aö
hagur fiskvinnslunnar er þess
eigin hagur þvi þegar aöilar
vinnumarkaösins setjast viö
samningaboröiö eru lagöar, til
grundvallar kröfum verkalýösfé-
laganna tölur frá þjóöhagsstofn-
un og sölufyrirtækjum fiskiönaö-
arins þ.e. SIS, SH. Ef tölur þessar
gefa til kynna bættan hag fisk-
vinnslu og Utgerðar geta verka-
lýösfélögin frekar gert sér vonir
um aö kröfur þeirra nái fram aö
ganga. Kemur þetta berlega I ljós
nú siöustu daga er skilaverö af-
uröa til frystihúsann er lækkaö þá
bvriar eamli sultarsöngur at-
viniiurekenda, gengisfellingj
gengisfelling og verkafólk fer
ekki varhluta af aö borga brúsann
eins og þaö veit mæta vel best
sjálft.
Var falið að
ráða fólk
Astæðan til þess aö viö fórum
aö ræöa um vinnuafliö var sú aö
okkur var faliö aö ráöa fólk til
vinnu, er B.Ú.H. tók til starfa aö
nýju. Var þaö gert meö þaö I huga
aö fá gott starfsliö, en aö sjálf-
sögöu var þaö ekki létt verk og
ekki allir á eitt sáttir hvernig til
tókst.
1 ööru lagi var ákveöiö aö
breyta vinnuháttum meö því aö
reyna aö fá upptekiö bónuskerfi.
Þetta fyrirkomulag gerir kröfu til
vinnusemi og reglusemi og stuöl-
ar aö bættri nýtingu, en verka-
fólki gefet jafnframt tækifæri til
þess aðauka tekjur srnar. Bónus-
kerfiö hefur aö visu veriö nokkuö
umdeilt, en skynsamlega fram-
kvæmt er þaö bæöi fyrirtæki og
verkafólki til hagsbóta. Þegar
þetta kerfi var boriö upp viö
verkafólk I B.Ú.H. varþaöfellt og
virðist ástæöan helst hafa verið
sú aö þaö hafi ekki viljað breyta
um vinnutilhögunheldur halda sér
viö gamla verklagiö. Og ekki
bætti Ur skák aö viö.nýju verk-
stjórarnir, sem vorum rétt komn-
ir inn úr dyrunum, mæltum meö
þvl og áttum á sjá um fram-
kvæmd þess. En undarlegt var
þaö aö vilja ekki taka upp þetta
nýja kerfi til reynslu a.m.k. þvi
aö þaö var alltaf hægt slöar ef
starfefólkinu fannst þaö illbæri-
legt að afnema þaö. En eftir
nokkurntima og ekki hljóöalaust
fékkst þaö upptekiö.
Strax fyrstu vikuna sem skrán-
ingar hófust sýndi sig aö 80-90%
starfefólks fékk einhvern bónus.
Vinnuhraöi stórjókst og nýting
hráefnis batnaöi mikiö. Vitaskuld
komu ýmsir byrjunaröröugleik-
ar, svo sem skekkjur i skráning-
um o.fl. Reynt var af fyrirtækis-
ins hálfu aö bæta Ur eins fljótt og