Þjóðviljinn - 15.07.1978, Síða 8

.8 SÍÐA — ÞJ6ÐV1LJÍNN Laugardagur 15. J*H 1978
Tvíhnepptu herrafotin eru fra Adarn
Dómu buxnadragtin er fré
Ca&anova
Harrapeysan er trá P&Ó
Buxurnar, vestið og skyrtan eru frá
Adam.
Húfan er ftá Gaileri
Brúnu herraskórmr ew trá Graleldi
1 desember s.L setti Frjálst
Framtak á markaöinn enn eitt
blaöiö, aö þessusinni tiskublaö-
iö „Llf”. En þetta blaö er ekki
ættaö „athafnamönnum” og at-
vinnurekendum, lieldur ætta aö-
dáendur einkaframtaksins mi
aö snúa sér aö konum og reyna
aö selja þeim blaö „viö þeirra
hæfi”. Markmiö dtgefenda meö
blaöinu ku vera aö gefa íslensk-
um blaöalesenduin kost á Is-
,en karlar neyta kvenna.
Klám á
bodstólum
Nú i vetur efndu konur i
Noregi til allsherjar herferöar
gegn klámi. Aldrei þessu vant
sameinuöust allir hópar, jafnt
borgarleg kvenfélög sem
maóistar á ystu nöf. Efnt var
til ýmissa aögerða^ bækur og
Umsjón:
Hallgerður Gísladóttir
Kristín Ástgeirsdóttir
Kristín Jónsdóttir
Sólrún Gísladóttir
Steinunn H. Hafstað
Tískublaðið
55
lensku blaöi sem fjallar um
„áhugasviö konunnar”. Og þaö
er ekki aö þvi aö spyrja,
„áhugasviö konunnar” er aö
þeirra mati fatnaöur, snyrting,
hárgreiösla, heimili og matur.
A.m.k. veröur ekki annaö séö ef
viö látum blaöiö tala fyrir sig
sjálft eins og ritstjóri þess segir
þaö gera.
Ástkona, húsmóðir og
móðir.
Efni blaösins er fyrst og
fremst byggt upp meö tilliti til
konunnar sem neytanda ákveö-
innar viru, og varan er miöuö
viö hefðbundiö hlutverkamynst-
Konur neyta vöru.
ur konunnar. Blaöiö tekur
m.ö.o. útgangspunkt I þvl aö
konan (lesandinn) sé ástkona,
húsmóöir og móöir og allt henn-
ar llf snúist I kringum þetta
þrennt. Útlitiö á náttúrulega aö
skipta höfuömáli fyrir konuna I
hlutverki ástkonu, og þvl leggur
„Lif” mikla áherslu á aö segja
konum hvernig föt þær eigi aö
kaupa, hvernig þær eigi aö
snyrta sigog greiöa allt eftir þvi
hvaöa mynd þær vilja gefa af
sjálfum sér. Sem dæmi um
þetta er ilmvatnskynning I 1.
tbl. „Lifs”. Þar er konum t.d.
bent á aö ilmvatniö ,,Je suis” sé
„dömulegur ilmur ætlaöur ný-
tisku konu, sem lifir sjálfstæöu
lifi og hefur sinar skoöanir á lff-
inu án þess þó aö kalla sig
„rauðsokku”.” Svo geta konur
likavaliöilmvatnsem er „hlýtt,
létt, dálítið daðurgjarnt en um-
fram allt kvenlegt.” Sem sagt
blaöiö milar okkúr konum hand-
hægum upplýsingum til notkun-
ar i hlutverki ástkonunnar.
Húsmóöur- og móðurhlutverk
okkar fær llka sinn skerf I blaö-
inu. Leiksviöiö er heimilið og
greinarnar fjalla um matargerö
og hýbýlaprýöi.
En þó blaöiö miöi megniö af
efhisínu viö hiö þrieina hlutverk
konunnar þá veröur þaö einnig
aövera i taktviö tlmannog taka
tillit til þess aö mjög margar
konur vinna utan heimilis. Þetta
gerir blaöiö m.a. meö þvi aö
birta viötöl viöútivinnandi kon-
ur. 1 2. tbl. „Lifs” eru viötöl við
4 útivinnandi húsmæöur, og öll
*A£
TED LAPIDDS
þessi viötöl segja ákveöna sögu
um slæma stööu konunnar i
þjóöfélaginu. Enginn af þessum
konum hefur örugga daggæslu
fyrir börnin meöan þær vinna,
og þær tala um aö sektarkennd
sé mjög algeng meöal útivinn-
andi mæöra. A heimilum þeirra
rikir hin heföbundna hlutverka-
skipting kynjanna og heimilis-
störfin eru fyrst og fremst á
þeirra ábyrgö. En hvers vegna
skyldi þetta vera svona? Þess-
arrgpurningu skýtur hvergi upp
I tiskublaöinu „Lífi”, enda virö-
ast viötölin fremur til þess ætl-
uð aö gefa blaöinu sem breiö-
asta skirskotun án þess þó aö
hrófla nokkuð viö tilverugrund-
velli þess, sem er sú goösögn aö
konur hafi og eigi aö hafa sér-
stakt „áhugasviö”.
Konur neyta vöru, en
karlar neyta kvenna.
Auglýsingar eru rúmlega 50%
af efni blaösins þ.e.a.s. bæöi
beinar og óbeinar auglýsingar.
Öbeinar auglýsingar felast
aöallega i tiskuljósmyndum þar
sem lesandanum er sagt hvar
hann geti keypt viðkomandi
fatnaö. Útgefendur segja þaö
yfirlýst markmiö sitt aö auglýs-
blöö voru gerö upptæk og
brennd viö hátiölega athöfn og
athygli vakin á þeim búlum
sem hagnast á þessari vöru.
Vakti mál þetta mikla athygli
og þótti vel tákast aö kveða
drauginn niöur.
Þessa dagana eru Islenskir
námsmenn að koma heim og
hafa ekki litiö óhróöur af
áöurnefndu tagi langa Iengi og
kemur þá aö ástæöu þessa
greinarkorns. Námsmaöur
nýkominn heim frá Noregi
gekk inn I bókabúö Máls og
menningar og rak þar I roga-
stans. Fyrst varö fyrir honum
spjald utan dyra þar sem
klámbiöö sænskrar og þýskrar
ættar voru boðin á hálfviröi.
Gat þar á aö lita naktar kon-
ur sem auglýsa likama sinn
karlmönnum til augnaynd-
is(!)\ Inni i versluninni var
auk þess nokkuö úrval rita af
þessu tagi. Þetta er þaö sem
gengur og gerist i bókaversl-
unum bæjarins en þaö sem
vakti furöu mannsins var
verslun sem rekin er af
sósialistum og kennir sig viö
menningu skuli ekki sýna af
sér meiri reisn og hafna bók-
menntum af þessu tagi.
Viö brugöum okkur á vett-
vang til aö lita á dýröina en
sáum fátt sem okkur hnykkti
viö. Vaknaði þá sú spurning
hvort viö séum orönar
ónæmar fyrir myndum af
konum i klámstellingum? Auk
þess, hvernig er ástandiö i
þessum málum á landi hér?
Viö bendum t .d. á þaö sem er á
boöstólum I sjoppum bæjarins
af þessum sora. Aö okkar
dómi þurfa þessi mál frekari
athugunar viö.
I
Viö skorum á lesnendur aö
senda okkur linu eöa hringja á
Þjóðviljann eöa I sima 21428,
16189, 27837.
Tilviljun?
Ég get ekki stillt mig um aö
senda ykkur þessa bráðsnjöllu
(og afhjúpandi) klausu úr
Morgunblaðinu 26/5 s.l. skyldi
hún hafa fariö fram hjá ykkur
Meö kveöju, Helga.
Menntaskól-
inn við Sund
I BLAÐINU í gaer var farið rangt
með nafn nemandans, sem hlaut
hæstu einkunn í eðlisfræðikjör
sviði við stúdentspróf í Mennta
“skólanum við Sund. Hæstu eirk-
unn þar hlaut Sigríður Einars-
dóttir, en ekki Sigurður Einarsson
eins og stóð í blaöinu. Biðjumst við
velvirðingar á þeim mistökum.
uigai ivutm ui sein „eomegur
þáttur” I blaöinu, og svo mikið
er vist aö þetta markmiö hefur
failiö i góöan iaröveg hiá aue-
lýsendum. Gengur e|i hnifurinn
á milli þeirra og útgéfenda, svo
samtaka eru þeir I þvf aö nærast
á hinu þrieina hlutverki konunn-
ar. Megniö af auglýsingunum
höföar til útlits konunnar, heim-
ilis eöa barna. 1 tiskumyndun-
um, sem ritstjóri blaösins reyn-
ir aö telja okkur trú um aö sé ein
tegund listar, eru konur nær
undantekningarlaust sýndar
sem ósjálfstæðar, tælandi kyn-
verur sem eru eins og leir i
höndum karla. I stuttu máli sagt
er þemað i auglýsingunum:
Konur neyta vöru, en karlar
neyta kvenna.
Heimur borgara-
stéttarinnar, drauma-
heimur allra!
Þaö ætti aö vera óþarfi aö
taka þaö fram, aö tiskublaöið
„Lif” er ætlaö konum sem sam-
stæðum hóp meö sömu áhuga-
mál. Allt tal um aö fólk skiptist 1
stéttir og eigi hagsmuna aö
gæta i samræmi viö þaö, er auö-
vitaö eitur I beinum útgefenda,
enda eru þeir taglhnýtingar
þess flokks sem heldur á lofti
slagoröinu „stétt meö stétt”.
Þeir reyna að upphefja allar
stéttaandstæöur og gera heim
borgarastéttarinnar aö
draumaheimi allra. Blaöiö segir
okkur m.a. aö nú séu pelsar og
demantar í tisku, en þetta hvort
tveggja eru hlutir sem verka-
lýöurinn hefur auövitaö engin
tök á aö veita sér. Hins vegar
getur hann látiö sig dreyma um
þá og fyllst vanmetakennd
þar sem hann getur ekki,
eignast þá, en vanmetakennd
verkalýösins er nauösynlegur
liöur I kúgun hans.
Tiskublaðiö „Lif” nærist og
elur á vanmetakennd lágstétt-
anna og heföbundinni hlut-
verkaskiptingu kynjanna, rétt
eins og önnur hugmyndafræöi-
skapandi framleiösla þjóö-
félagsins. Blaöiö er fyrst og
fremst söluvarningur sem
gengur út vegna þeirrar stööu
semkonanhefuri dag. Og þó út-
géfendur segist ætla aö ýta und-
ir þaö, aö áhugasviö karla og
kvenna færist nær hvort ööru,
þá eru þaö bara orö sem ekkert
mark er á takandi þvi ef þeir
geröu þaö, þá kipptu þeir grund-
vellinum undanblaöinuum leiö.
Steinunn Eyjólfsdóttir, höf-
undur frásagnarinnar Laugar-
dagur I ishúsi.
Leidrétting
Siöasta laugardag (8.7) birt-
ist hérna á Jafnréttissiöunni
frásögn sem hét Laugardagur I
ishúsi. Þau mistök uröu aö frá-
sögnin var rangmæöruö — höf-
undur hennar heitir Steinunn
Eyjólfsdóttir og er verkakona I
Vestmannaeyjum. Steinunn er
langtfrá þvi aö vSra byrjandi á
ritvellinum eins og frásögn
hennar ber raunar meö sér.
Smásögur og frásagnir hafa
birst eftir hana i blööum og
timaritum. Viö biöjum Stein-
unni innilega afsökunar á þess-
um mistökum og vonum aö
Ragna Freyja hafi heldur ekki