Þjóðviljinn - 06.01.1979, Síða 4

4 SIÐA — ÞJÓÐVILJINN Laugardagur 6. jandar 1979.
DJOÐVIUINN
Málgagn sósíalisma, verkalýðs-
hreyfingar og þjóðfrelsis
Otgefandi: Otgáfufélag Þjóftviljans
Framkvæmdastjóri: Eiöur Bergmann
Ritstjórar: Arni Bergmann, Einar Karl Haraldsson.
Fréttastjóri: Vilborg Harbardóttir
Rekstrarstjóri: (Jlfar Þormóösson
Auglvsingastjóri: Gunnar Steinn Pálsson.
Afgreióslustjóri: Filip W. Franksson
Blaöamenn: Alfheiöur Ingadóttir, Einar Orn Stefánsson, Erla Sig-
uröardóttir, Guöjón Friöriksson, Ingibjörg Haraldsdóttir, Ingólfur
Margeirsson. Magntis H. Gislason, Sigurdór Sigurdórsson. tþrótta-
fréttamaöur: Ingólfur Hannesson
Þingfréttamaöur: Siguröur G. Tómasson
Ljósmyndir: Einar Karlsson, Leifur Rögnvaldsson.
Otlit og hönnun: Guöjón Sveinbjörnsson. Sævar Guöbjörnsson.
Handrita- og prófarkalestur, Blaöaprentsvakt: Andrea Jónsdóttir,
Ellas Mar,
Safnvöröur: Eyjólfur Arnason.
Auglýsingar: Rúnar Skarphéöinsson, Sigrlöur Hanna Sigurbjörnsdótþir
Skrifstofa: Guördn Guövaröardóttir, Jón Asgeir Sigurbsson.
Afgreiösla: Guömundur Steinsson. Kristln Pétursdóttir.
Slmavarsla: Olöf Halldórsdóttir, Sigrlöur Kristjánsdóttir.
Bflstjóri: SigrUn Báröardóttir.
HUsmóöir: Jóna Siguröardóttir.
Pökkun: Anney B. Sveinsdóttir, Halla Pálsdóttir, Karen Jónsdóttlr.
Otkeyrsla: Sölvi MagnUsson, Rafn Guömundsson.
Hitstjórn, afgrelösla og auglýsingar: SlöumUla 6.
Reykjavlk, sfmi 81333
Prentun: Blaöaprent h.f.
Nýja fiskveröið
leysir vanda
• í forystugrein Morgunblaðsins er því haldið f ram að
fiskverðsákvörðunin /,leysi engan vanda" og forystu-
menn sjómanna skammaðir fyrir að una við hana. Hér
gætir að sjálfsögðu gremju vegna þess að þrátt fyrir allt
tókst að ákveða verðið því sem næst á réttum tíma og
leysa þá hnúta sem Sjálfstæðismenn hafa vonast til þess
að yrðu að pólitískum rembihnútum. Þannig hefur hin
ósamstæða rikisstjórn komist yfir hvern hjallann á i
fætur öðrum.
• Mergurinn málsins er sá að sjómenn sætta sig við
f iskverðið í trausti þess að staðið verði við fyrirheit um
að hrinda í framkvæmd kröfum sjómannastéttarinnar
um félagslegar úrbætur. Annar fulltrúi fiskkaupenda
hefur einnig lýst yfir því, að miðað við aðstæður telji
hann að niðurstaðan sé sú besta sem hægt var að búast
við. Vangaveltur Morgunblaðsins um að pólitiskt mat
hafi ráðiðafstöðu meirihlutans í yfirnefnd verðlagsráðs
um fiskverðið eru skiljanlegar, en hneykslunartónninn
er býsna hlægilegur. Akvarðanir í kjaramálum byggja
sjaldnast eingöngu á tæknilegum útreikningsaðferðum,
enda geta samningamenn ekki horft f ram hjá því,að þeir
hrærast í samfélagi þar sem pólitisk stefna og ákvarð-
anir skipta lífskjörin miklu.
• Enda þótt f iskverðsákvörðunin leysi vanda er út í
hött að ætlast til þess að hún leysi allan vanda. Það virð-
ist nú vera útbreidd skoðun að yf irleitt sé ekkert varið í
ráðstafanir í kjara- og efnahagsmálum nema þær veiti
allsherjarlausn á öllum vandamálum að minnsta kosti
til tveggja ára. Þeir sem búa sér til svo einfaldan heim í
flóknu og breytilegu samfélagi hljóta fyrr eða síðar að
reka sig harkalega á raunveruleikann.
• Það lá til að mynda á borðinu að vandamál bátaf lot-
ans yrðu ekki leyst með f iskverðsákvörðuninni. Þar er
um að ræða helsta uppbyggingarvanda íslenskrar út-
gerðar í dag. Bátaf lotinn er að verulegu leyti gamall og
úreltur, aðbúnaður sjómanna á bátunum er viða ekki
boðlegur, og aflinn hefur sífellt dregist saman vegna
breyttra útgerðarhátta og minnkandi fiskgengdar á
grunnmið. I rauninni verður að endurskipuleggja báta-
útgerðina í heild og er vandamálið af svipuðum toga og
staðbundnir erfiðleikar fiskvinnslu á Suðurnesjum.
Sjávarútvegsráðherra hefur myndað starfshóp til þess
að taka fyrir vanda bátaútgerðarinnar og er þess að
vænta að hann taki myndarlega til hendinni.
• Olíukostnaður útgerðarinnar í heild er gríðarlegur
og talið að þriðji hver f iskur fari í að greiða olíu. Hækkað
olíuverð mun því verða útgerðinni þungt í skauti, en enn
er allt i óvissu um hvað hækkunin verður mikii og hvort
hún verður viðvarandi. Enn hefur enginn farmur verið
fluttur til landsins á nýju verði og áður en ákvörðun
verður tekin um hækkun olíuverðs mun verða tekið tillit
til viðurstöðu starfshóps sem viðskiptaráðherra hefur
skipað til þess að fara ofaní verðmyndun á olíu hérlend-
is.
• Fiskverðsákvörðunin að þessu sinni er á engan hátt
ávísun á nýja gengisfellingu meðal annars vegna hækk-
andi verðlags á sjávarafurðum erlendis og ráðstafana
sem ríkisstjórnin hyggst grípa til i því skyni að lækka
vexti af afurðalánum um helming og bæta stöðu fisk-
vinnslunnar með þeim hætti og breytingum á afurða-
lánakerfinu um 2% í heild. Það fer svo eftir framvind-
unni á árinu og þróun í markaðsmálum hvort grípa þarf
til einhvers gengissigs umf ram reikningslegs gengissigs
sem óhjákvæmilegt er vegna stöðugra breytinga og
veikrar stöðu dollarans.
• Þannig verður um röð ákvarðana að ræða varðandi
afkomu vinnslu og veiða á árinu, og núverandi ríkis-
stjórn hef ur alla möguleika til þess að takast betur upp í
þessum efnum en stjórn strandkapteinsins Geirs Hall-
grímssonar. Þjóðviljinn minnir á að mjög mikilvægt er
að sjómenn þrýsti á um að loforð um f élagslegar úrbæt-
ur þeim til handa verði efnd, og að skattaívilnanir náist
fram, enda eru þessi atriði forsenda þess aö nú er róið.
— ekh
Vísdómsflaskan
fríð
I tilefni af skrifum i Klippt og
skoriö I gær um fullar visdóms-
flöskur i stjórnmálaskóla Sjálf-
stæóisflokksins og umræöur um
hundahald i þeim ágæta skóla
hefur þættinum borist
eftirfarandi visa:
,.Kerskniskcif ogkomma nið
kveða við i landi
þó að visdómsflaskan frið
fyllist UkarhJandL”
Viimundur „KRATI”
j Gaman, gaman
Gaman, gaman, segir
J Vilmundur Gylfason, i grein i
IAlþýðublaðinu i gær sem hann
auðkennir meö dulnefninu
„krati”. Vilmundur sem hefur
t fundið þaö ráð við einangrun
Isinni i þingflokki Alþýðuflokks-
ins aö rita af miklu offorsi I
Alþýðublaöið biölar ákaft til
Ólafs Jóhannessonar um stuðn-
I' ing við hugmyndir sinar i efna-
hagsmálum um leið og hann
velur Framsóknarflokknum og
Alþýðubandalaginu hinar
I* háöuglegustu einkunnir.
Gamanið stafar af þvi að
Framsóknarflokkurinn segist
hafa fundið efnahagsstefiiu sem
I* Vilmundur heldur fi-am að sé
ekkert annað en efnahagsstefna
Alþýöuflokksins og hyggur gott
til samstarfs um hana nema þá
1 aö kommarnir komi öllum sönn-
Ium hatursmönnum veröbólg-
unnar fyrir kattarnef. Er nú
skörin farin að færast upp i
1 bekkinn þegar Framsóknar-
Imenn eru farnir að stela þeirri
stefnufrá Alþýðuflokknum sem
Vilmundur stal af Sjálfstæöis-
’ flokknum fyrir siðustu kosn-
Iingar eins og Morgunblaðiö hef-
ur margrakið. Sannar þetta enn
1 einu sinni aö sú stefna er laus i
I hendi, sem er illa fengin.
! Lúddinn og
| túðvískan
, En um „Lúöviskuna” fer
IVilmundur eftirtöldum orðum,
og fjallar um fjandvin sinn,
Lúddann: ,,Nú er bara að biða
„ og sjá hvort Alþýðubandalagið
Ilumar ekki á einhverri stefnu.
Ennþá hefur ekkert bólað á
henni, nema ef vera skyldi
„ Lúðviskunni frægu sem hefur
| verið aðhlátursefni fiestra
n
Gaman, gaman - Fram-1
sókn hefur fundið j
nýja efnahagsstefnu !
manna er„hundsvit” hafa á
efnahagsmáium.”
Eftir að hafa á þennan hátt
upplýst um „hundsvit” sitt á
efnahagsmá 1 um snýr
Vilmundur sér aö deilunum um
landbúnaðarstefnuna á þingi:
„Lúddinn hafði lofað
Steingrfmi þvi, að þingflokkur
Alþýðubandalagsins styddi
frumvarpið. Þegar málið var
hins vegar rætt á þingi, stóð
Lúddinn upp, og kvaðst ekki
myndu styöja það. Og hver var
nú ástæðan: „Alltof mikil
kjaraskerðing hjá bændum”,
sagði Lúddi. Þá var ólafi Jó-
hannessyni nóg boðið og hann
lagðistundir feld á Þingvöllum,
kannski i Snorrabúö. Yfirboð
Alþýðubandaiagsins var svo
augljóst og ómerkilegt, að
Framsókn varö ljóst, aö höfuð-
óvinur hennar númer eitt var
ekki lengur Alþýðuflokkurinn,
heldur Alþýðubandalagið. Með-
al annars af þessum ástæðum
mun mesti slagurinn á
stjórnmálasviðnu á næstu mán-
uðum standa á milli Alþýðu-
bandalags og Framsóknar.”
Púðurtunnan
Niðurstaðan af þessuer óvænt
hjá Vilmundi eins og flestar
áiyktanir hans. Það kemur
nefnilega upp úr dúrnum ,,að
þrátt fyrir þetta hefur enginn
stjórnmálaflokkur farið eins I
taugarnar á Framsóknarmönn-
um og Alþýðuflokkurinn.
„Hinir ungu þingmenn
Alþýðuflokksins hafa veriö
rægðir i ræöu og riti, hvar sem
Framsóknarmenn hafa stungiö
niður penna eða opnað á sér
munninn. Framkoma þeirra er
oröin hlægileg, en samt halda
þeir áfram. Jafnvel forsætis-
ráðherra gat ekki stillt sig i ára-
mótaræöu sinni, þar sem hann
átti aökoma fram sem samein-
ingartákn rikisstjórnarinnar.
Þessi ólæti Framsóknar-
manna minna meira á hugsýki
en nokkuð annað. Steingrfmur
Hermannsson hefur farið niðr-
andi orðum um lýðræðislega
starfshætti Alþýðuflokksins
enda vanastur því úr Framsókn
að ákvarðanir séu teknar í af-
kimum og skúmaskotum fyrir
framan eitt alsjáandi auga
hvers alviturs forystumanns.
Þá hafa þingmenn Framsóknar
skrifaö froðufellandi nið um
unga þingmenn Alþýöuflokksins
i málgögn sin I Reykjavik og
viöa um land. Margir þeirra
hafa þegar oröið sér til skamm-
ar og háöungar, enda verða um-
mæli þeirra geymd en ekki
gleymd. Þau eru hrein púður-
tunna i næstu kosninga-
baráttu”.
Bjargaðu
mér; Óli!
„Nú væri viturlegt af
Framsóknarþingmönnum að
láta af rógsiöju sinni, ef þeir I
kjósa að hanga i þessari rikis- I
stjórn eitthvaö áfram. Kosn- |
ingará næstu mánuðum myndu »
ekki bæta stöðu þeirra, heldur I
eingöngu markviss barátta við I
verðbólguna. Þeir eiga að taka |
undir með þeim Alþýðuflokks- »
mönnum, sem eru tilbúnir að I
fórna öllu i baráttunni gegn I
verðbólgunni en ekki aö bakbita |
þá i tima og ótima. — Þeir ættu »
að hefja nýju efnahagsstefnuna, I
sem Þórarinn birtir i Timanum, I
til vegs og virðingar og fara aö |
starfa i alvöru, en ekki láta ■
skynsamleg ráð lönd og leiö, I
eins og of algengt hefur verið I I
islenskum stjórnmálum. Þeir |
ættu einnig að átta sig á þvi »
hverjir veröa hinir raunveru- I
legu óvinir þeirra, þegar til I
næstu kosninga kemur"
—Krati. •
Verður ólafur bandamaftur
Vilmundar?
í friðarins bandi
Þetta er aö sönnu afar fróðleg
lesning og timanna tákn um
einangrun Vilmundar aö hann
skuli nú I bland við róg og
skammir um Framsóknarmenn
biðla svo ákaft til Ölafs
Jóhannessonar. Þaö yrðu virki-
lega pólitisk stórtiðindi ogóræk-
ur vottur um aöVilmundur átti
erindi sem erfiði inn á þing ef
hann og ólafur Jóhannesson
sameinuðust i friðarins bandi og
yrðu helstu bandamennirnir á
þingi. Það væri bæði löglegt og
siðlegt, enda öll brögð leyfileg
Aragötuættinni þegar þau snúa
aö henni sjálfri I pólitikinni, þótt
þau þyki siðlaus hjá öörum. En
erþaöekki samt svo að þaösem
höfðingjarnir hafast að hinir 1
halda að sér leyfist þaö.
—e.k.h. S