Þjóðviljinn - 25.08.1979, Blaðsíða 2

2 SIÐA — ÞJÓÐVILJINN Laugardagur 25. ágúst 1979.
AFSKARKALA
Fróðir menn hafa tjáð mér að jafnvægis-
skynið sé í eyrunum. Ekki man ég hvort það er
í ístaðinu, kuðungnum, eða steðjanum. Hitt er
víst, að ef þetta viðkvæma líffæri verður f yrir
alvarlegu áfalli, þá verða menn valtir á fótun-
um, missa jafnvægið.
Gleggsta dæmið um slíkt jafnvægisleysi,
vegna eyrnaslysa af völdum skarkala, eru
þeir hljómlistarmenn, sem nefndir hafa verið
popparar.
Fyrir nokkrum árum var gerð ýtarleg
rannsókn á heyrn poppara, og kom þá í Ijós að
tveir þriðju þeirra voru með stórskerta heyrn,
en restin heyrnarlaus. Hér er raunar komin
skýringin á þeim tilburðum, sem þessir
ágætu listamenn viðhafa þegar þeir koma
fram, hvort sem er í sjónvarpinu, eða með
holdi og blóði.
Ég varð einu sinni, þegar ég var krakki,
vitni að því, þegar Hergeir á Fjalli í Múlaþingi
slagtaði — eða öllu heldur ætlaði að slagta —
bolakálfi meðsleggju, sem hann keyrði af al-
ef li í ennið á bola. En svo f ór að hausinn var of
þykkur til að sleggjan næði að granda skepn-
unni. Kálfurinn tók einfaldlega dýfu með
tilheyrandi tilþrifum og breyttist í poppara
þarna á hlaðinu, þangað til að Hergeir náði
honum og skar af honum hausinn með miklum
bravúr.
En þetta með bolakálf inn er nú eiginlega út-
úrdúr. Það sem mér er efst í huga þessa
stundina, er ærandi hljóðmengunin sem er á
góðum vegi með að sturla alla þá sem enn
hafa einhverjar leifar af heyrn. Mér er þetta
mál svona hugleikið þessa stundina, vegna
þess að ég var að horfa á f rábæran sjónvarps-
þátt um flugmál rétt áðan, og í umsjá Ömars
Ragnarssonar. Heimilishamingjan var í
algleymingi, kertaljós og róleg huggulegheit
þangað til Ómar tilkynnti þarna af skjánum,
að nú væru að koma á markaðinn svo lág-
værar f lugvélar að við mættum vænta þess að
aftur yrði hægt að opna Reykjavíkurflugvöll
fyrir næturflugi
Kvöldið ónýtt. Slökkt á kertunum og f arið að
rífast.
Ég bý nefnilega niður við tjörn og er þess
vegna ekki aðeins í nábýli við þessa einu f lug-
höfn í heiminum sem er í hjarta stórborgar,
heldur líka næstum í beinni fluglínu við mest
notuðu flugbrautina og er að verða poppari
fyrir bragðið.
Ö! hve oft hef ég ekki óskað þess að þessi
andskotans flugvöllur væri kominn útí ysta
hafsauga.
Og nú virðist von mín ætla að rætast. Það
stendur nefnilega til að fylla uppí Skerjaf jörð-
inn til að stækka flugvöllinn svo að júmbó-
þotur geti lent hérna í miðbænum öllum til
hagræðis og yndisauka.
Þá verður nú poppað í miðbænum.
Fyrir nokkru voru uppi ráðagerðir um að
byggja flugvöll á Álftanesi þvísemnæst í
hlaðinu hjá Kristjáni forseta, en íhaldssamir
búandkallar komu í veg fyrir það með þver-
móðsku sinni. Þó hefðu þeir átt að geta gert
sér það Ijóst að þetta er ein geníalasta
hugmynd sem lengi hefur fæðst, einkum með
hliðsjón af því, að eftir tvo eða þrjá áratugi
yrði sá f lugvöllur líka kominn inn í nýjan mið-
bæ.
Nú eru þeir menn til sem bent hafa á að til er
í næsta nágrenni við höfuðborgina flugvöllur
— já meira að segja alþjóðlegur flugvöllur,
sem mikið er notaður, en hefur að vísu þann
galla að vera ekki í neinum miðbæ'. Þessi
flugvöllur er á Miðnesheiði, kenndur við
Keflavík og kallaður Keflavíkurflugvöllur.
Hefur því jafnvel verið hampað að hægt væri
að notast við þann f lugvöll fyrir Reykvíkinga,
jafnvel þó þangað sé hálftíma akstur. Sömu
menn hafa jaf nvel gerst svo ósvíf nir að stinga
upp á því, að Reykjavíkurflugvöllur verði af
lagður og það jafnvel þó áttatíu til níutíu pró-
sent af notkun hans sé í þjónustu sportflug-
manna í gamanskyni.
Þess vegna er víst óhætt að reikna með því,
að Reykjavíkurflugvöllur haldi um ókomna
tíð áfram að gegna því hlutverki að halda
vöku fyrir Reykvíkingum. Og skítt veri með
Skerjaf jörðinn. Hann heyrir gamalli rómantík
til.
Aðalatriðið er að hafa bara flugvöll í mið-
bænum.
Hvaðsagði raunarekki Herdís Pétursdóttir,
sem búið hefur í Skerjafirðinum frá því hún
var barn:
Þó aö hávær þotugnýr
þrátt mín eyru skeri,
flugvöllurinn fagur hýr
fari ekki — veri.
Flosi
Félag islenskra atvinnuflugmanna
ritar þingmönnum bréf:
Minna öryggi
ef skipt verður um flugvélar i innanlandsflugi
Félag islennskra atvinnuflug-
manna hefur sent öllum alþingis-
mönnum og öllum sveitarstjórn-
um bréf þar sem þeir vara viö
samdráttaraögeröum Flugleiöa i
innaniandsflugi og telja þaö stórt
skref aftur á bak, bæöi i þjónustu
og öryggi farþega.
Ginnig telja þeir aö þarna sé
veriö aö hengja bakara fyrir
smiö, þvi efnahagsöröugleikar
Flugleiöa stafi af Amerikuflug-
inu.
Þjóöviljinn telur rétt aö birta
bréf flugmannanna. Millifyrir-
sagnir eru Þjóöviljans.
, Tilefni þessa erindis okkar er
aö vekja athygli yöar á þeim aö-
geröum, sem Flugleiöir hafa
kunngjört til þess aö rétta af þann
hallarekstur, sem veriö hefur á
fyrirtækinu siöastliöin tvö ár. Svo
sem komiö hefur fram i fjölmiöl-
um, er nú ákveöiö aö selja eina af
fimm Fokker Friendship (F—27)
vélum félagsins, sem þjónaö hafa
brýnni samgönguþörf lands-
manna allt frá árinu 1965, en þá
hófst uppbygging innanlands-
flugsins meö breyttum og full-
komnari vélakosti, en áöur haföi
veriö.
Aftur á bak
Þeirri uppbyggingu lauk áriö
1974meökomu þeirrar flugvélar,
sem nú hefur veriö sett á sölu-
skrá. Siöan hefur veriö algjör
kyrrstaöa, þráttfyrir mjög aukna
flutningaþörf. Heyrst hefir, aö
fyrirhugaö sé aö þjóna lands-
mönnum meö vélum, sem eru
öryggis-og tæknilega mun ófull-
komnari, en gamli Douglasinn
(DC-3) var. Ekki veröur annaö
séö, en aö enn einu sinni sannist
orö Jónasar Hallgrímssonar, þar
sem hann segir:
„Þaö er svo bágt aö standa i
staö,
og mönnunum munar
annaö hvort aftur á bak
ellegar nokkuö á leiö.”
Segja má, aö flugrekstur
Flugleiöa sé þriþættur, aö þvi er
varöar okkur tslendinga, þ.e.
innanlandsflug, flug milli Islands
og Evrópu svo og flug milli Is-
lands og Vesturheims.
Amerikuflug er dragbít-
ur
Samkvæmt öruggum heimild-
um hefur innanlandsflug og
Evrópuflug gengiö vel þaö, sem
af er þessu ári. Þaö er ennfremur
margyfirlýst af Flugleiöum, aö
þau vandræöi, sem nú hrjá félag-
iö eigi einvöröungu rót sina aö
rekja til rekstraröröugleika á
leiöinni Evrópa-Amerfka. Þar er
um geysiharöa samkeppni aö
ræöa, sem núverandi rekstrar-
skipulag Flugleiöa þolir ekki. Af
framansögöu má ljóst vera, aö
þær aögeröir, sem nú eru boöaöar
til viöreisnar rekstri félagsins
þ.e.a.s. aö selja eina Fokker
Friendship vél svo og Boeing 727,
hljóta aö teljast vanhugsaöar og
vonlaust, aö þær stuöli aö þeim
árangri, sem stefna ber aö, þ.e.
aö bæta þjónustu viö landsmenn,
hvort heldur er á sviöi innan-
lands- eöa millilandaflugs. Þess-
um ráöstöfunum Flugleiöa til
varnar og heilsubótar má helst
likja viö þaö, aö sjúklingur, sem
haldinn væri krabbameini i
vinstra fæti væri færöur til lækn-
is, og hann skipaöi þá samstundis
aö höggva af alheilbrigöan hægri
handlegg.
Framhald á 14. slöu
Skipstjórnardeildin ásamt umsjónarkennara sfnum, Bjarna Fr.
Karlssyni.
Sjó vinnukennsla:
Nemendur úr skipstjórnardeild I
varöskipsferö s.l. vor.
Lítill áhugi yfirvalda
Fræösluyfirvöld hafa sýnt sjó-
vinnunámi lítinn áhuga, — sagöi
Bjarni Fr. Karlsson kennari I
viötali viö Þjóöviljann. Fyrir
nokkrum árum var sjóvinna tekin
upp sem valgrein I grunnskólum,
en þaö geröist fyrir atbeina Fiski-
félagsins, ekki menntamálaráöu-
neytisins, og okkur hefur fundist
vanta allan jákvæöan áróöur aö
ofan fyrir þessu námi.
Bjarni kennir viö Sjávar-
útvegsbraut i Hagaskóla, sem er
eina námsbrautin sinnar tegund-
ar á landinu. Þaöan koma nem-
endur aö loknu grunnskólanámi.
— Brautin var sett á laggirnar i
tilraunaskyni og aö okkar frum-
kvæöi haustiö 1977, og i fyrra-
haust var tekiö til starfa i þeirri
mynd sem nú er. Kennt er i
tveimur deildum, skipstjórnar-
deild og f iskvinnsludeild.
Nemendur beggja deilda ganga i
gegnum sameiginlegan kjarna i
þessum klassisku greinum,
islensku, stæröfræöi, tungu-
málum og eölisfræöi, og er þessi
kjarni samræmdur námi 1
fjölbrautarskólunum, þannig aö
ef einhverjum snýst hugur og viÚ
breyta um sviö getur hann fengiö
námiö metiö annarsstaöar. Auk
kjarnans eru svo kjörsviös-
greinar eftir þvl ihvorri deildinni
menn eru.
Námiö tekur einn vetur. 1 fisk-
vinnsludeildinni útskrifum viö
nemendur 1 mars, og geta þeir þá
gengiö beint inn í verklegt nám f
Fiskvinnshiskólanum i Hafnar-
firöi. Skipstjórnardeildin starfar
til mailoka, og undirbýr
nemendur fyrst og fremst undir
frekara nám i Stýrimanna-
skólanum. Þar er aöaláherslan
lögö á siglingafræöi, siglinga-
reglur og verklega sjóvinnu.
Nemendur fá „pungapróf” (30
tonna bátar) i janúar, og fariö er
yfir meginhlutann af námsefni 1.
bekkjar i Sjómannaskólanum.
Námiö hjá okkur jafngildir 6
mán. siglingatima, en til
inngöngu í Stýrimannaskólann er
krafist 24 mán. siglingatima.
Um aöstööuna i skólanum er
þaö aö segja aö hún er nokkuö
góö— viö höfum sérútbúna stofu
fyrir verklega sjóvinnu og
siglingafræöinám, tækjakostur er
góöur og viö höfum notiö fyrir-
greiöslu Stýrimannaskólans meö
aögang aö rafeindatækjum.
Hinsvegar háir þaö náminu
mikiö aö ekkert skólaskip er til á
Islandi. A þessu sviöi erum viö
algjör nátttröll i hópi fiskveiöi-
þjóöa. Færeyingar gera út tvö
skólaskip og hafa gert í mörg ár,
og þar er sjóvinna skyldunáms-
grein i grunnskólum.
Viö björguöum okkur i fyrra
meö þvi aö fá þriggja daga ferö
meö varöskipi, og nutum góörar
fyrirgreiöshi hjá gæslunni.
Námiö I sjávarútvegsbraut er
opiö báöum kynjum, og í fyrra
voru tvær stúlkur i fiskvinnslu-
deild. Nú hefur ein stúlka sótt um
á skipstjórnardeild. Námiö er
opiö fólki hvaöan sem er af
landinu.
— Hvernig hefur aösóknin
veriö?
— Heldur dræm, og ég vil nota
tækifæriö tíl aö geta þess aö enn
getum viö tekiö viö nemendum i
vetur. 1 fyrra vorum viö meö niu
nemendur, en áriö þar áöur voru
þeir sjö. Ég held aö þessi dræma
aösókn spegli viöhorf þjóö-
félagsins til þessa náms,
sérstaklega hér f Reykjavik, og
einnig má ásaka fræösíiyfirvöld
fyrir aö h afa ekki sinnt þessu sem
skyldi. Nú þegar á aö spara
kemur i ljós aö ekki er hróflaö viö
Framhald á 14. siöu