Þjóðviljinn - 07.12.1979, Blaðsíða 9

8 SIÐA — ÞJÓÐVILJINN Föstudagur 7. desember 1979
Föstudagur 7. desember 1979 ÞJÓDVILJINN — StÐA 9
dagskrá
>Ég hefi valiö þessi dæmi af óteljandi
til að sýna fram á hve ótrúlega grunnt
er enn á hjákátlega fordóma er ala af
sér andúð á öllu því sem tengist
því flókna og margsnúna fyrirbœri
sem kallast „geðheilbrigðismál”
Sigurður
Guðjónsson:
geraséreflaustfarum aö tileinka
sér þekkingu og viösýnt viöhorf til
mannfélagsmála. Einmitt þess
vegna hef ég valiö þéirra dæmi —
af óteljandi — til aö sýna fram á
hye ótrúlega grunnt er enn á hjá-
kátlega fordóma er ala af sér
andúð á öllu þvi sem tengist þvi
flókna og margslungna fyrirbæri
er kallast „geðheilbrigöismál.”
En sumir eru kaþólskari en
páfinn —lika ifordómum. Siöasta
fordómadæmið sem ég tini fram
að sinni er hiö harösviraösta og
hefur aö baki sér virtustu og i
raun og veru einu kennivalda-
stofnun á Islandi hvað snertir al-
menna geðsjúkdóma. Sú stofnun
er Kleppspitalinn i Reykjavik. t
tengslum viö sjúkrahúsiö er
vinnustaður sem heitir Bergiöj-
an. Þar vinna „sjúklingar” á
spitalanum. Þessi iöja hefur veriö
Fordómar og geðheilsa
Þann 7. nóvember siöasta las
ég viötal i Þjóöviljanum viö for-
mann Listahátiöar og Rit-
höfundasambands íslands. Hann
rakti þar harmsögu sina
árangurslausa að komast yfir
sómasamlegan bevis til feröalaga
um glæstasta lýöræöis- og mann-
réttindariki i heimi hér: Banda-
riki Norður-Ameriku. Þessi hrak-
fallabálkur Njaröar P. Njarðviks
er beint tilefni fyrsta hluta grein-
ar minnar um málefni sem mig
hefur lengi langaö til aö ræöa
nokkuö fyrir opnum tjöldum.
Formaður Listahátiöar var
enginn aufúsugestur i frelsis-
landinu dýra vegna þess, eins og
segiri' umsókn um vegabréfsárit-
un, að hann hefur bendlast viö
samtök er stjórnvöld Bandarikj-
anna telja fyrir neöan allar hellur
að gestir þeirra hafi með samúö
hvaö þá aö þeir hafi starfað
á vegum þeirra. Formaðurinn
neitar hins vegar staffirugur
að fallast á skýrgreiningu
amerikana um eöli og náttúru
þeirra samtaka sem við er átt
og segir: „Til þess hef ég
engan rétt”. En það er ekki aö-
eins pólitik er bögglast fyrir
brjósti ameriskrar frelsisástar og
ýfir viðkvæmar taugar for-
mannsins. Þaö er fleira óhreint
en „óhollar skoöanir”. I umsókn-
inni um vegabréfsáritun eru
tilgreind nokkur dæmi um
manngeröir sem óskaland Sjálf-
stæðisflokksins og Alþýöu-
flokksins visar út á klaka
kaldan ef þeir læðast aö port-
um hinnar jarönesku para-
disar mannréttindanna. Þetta
fólk er m.a. talið upp sem „gest-
ir” er „samkvæmt lagalegum
takmörkunum” eru „óleyfileg-
ir”: „Yfirleitt eiga þærviöfólk,
sem haldið er smitandi sjúkdómi
(svo sem berklum) eöa hefur
þjáöst af alvarlegum geösjúk-
dómi', sem gerst hefur brotlegt
við lög eða almennt velsæmi; sem
neytir eiturlyfja eöa selur þau,
fólk sem rekið hefur veriö frá
Bandarikjunum” o.s.frv. Þar
höfum viö það og finnst sumum
alveg makalaust.
Formaöur Listahátiöar og Rit-
höfundasambands Islands er
virðist i viötalinu taka sér þaö
bessaleyfi að mæla I og meö í
nafni þessara stofnana, tilgreinir
fjórar ástæöur fyrir þvi, aö hann
neitaði aö sækja um undanþágu
til aö flakka um sælurikiö. Aöeins
ein þeirra skiptir máli i þessari
umræöu. Hún er númer tvö og
hljóðar svo meö eigin oröum for-
manns á bls. 9 i Þjóöviljanum 7.
nóvember: „ömlur ástæðan er
svo hin makalausa klausa I eyðu-
blaöi sendiráösins um vegabréfs-
áritun, þar sem talið er upp
hverskonar fólk þaö sésem teljist
óleyfilegir gestir. En þaö er fólk
„sem haldið er smitandi sjúk-
dómi eöa hefur þjáöst af alvar-
legum geösjúkdómi, fólk sem hef-
ur gerst brotlegt viö lög eöa al-
mennt velsæmi, fólk sem neytir
eiturlyfja eöa selur þau” svo
nokkur dæmi sé nefnd um þann
félagsskap sem maður er talinn
til. Ég sagöi i bréfinu til sendi-
herrans aö ég liti á þaö sem
persónulega móögun aö vera
skipaö i slfkan flokk”.
Þarhöfum viölika þaö og finnst
vist fáum makalaust. Eöa hvað?
Ég uppgötvaöi mér til stórrar
undrunar að ég hef óafvitandi
móögað formann Rithöfunda-
sambands Islands, sennilega
freklega meö þvi aö vera meö
honum i félagsskap, en ég var
samþykktur löglega og aö öllum
skilyrðum fúllnægt I Rithöfunda-
sambandiö. Samkvæmt hans eig-
in játningu er ég ómótmælanlega
slik manneskja er hann telur per-
sónulega móðgun viö sig að vera I
flokki meö. Ariö 1973 gaf ég út
heila bók sem skýröi frá dvöl á
„geödeild” þar sem ég var
„sjúklingur”. I bókinni lýsi ég
hugarheimi minum nákvæmlega,
„allt aö beinum ofskynjunum”
eins og ritdómari komst að oröi
og segi frá fjölda kunningjum
minum sem lika voru nefndir
„sjúklingar” til aö skapa hæfi-
lega stéttabaráttu viö „starfs-
fólkiö”. Lýsing min þótti af-
dráttarlaus, glögg og raunsæ. Og
þaö rann upp fyrir nokkrum ljós,
aö furöu litill væri munurinn á
þeim sem kallaöir eru „sjúkling-
ar á sjúkradeildum” og hinum
sem heilbrigöir eru „úti i lifinu”.
Eftilvillopinberaöiþessi frásögn
af ákveðinni lifsreynslu ekki
nægilega „alvarlegan geösjúk-
dóm” og þvi hafi tilvonandi for-
manni Rithöfundasambands ís-
lands verið sæmilega rótt. Svo
liöu timar nema hvaö mér bar að
höndum sumariö 1976 svo hörö og
kröpp li'fsvandamála- eöa sálar-
háskakreppa aö ekki þótti viðeig-
andi, af velsæmisástæöum og
friöhelgi almenningsálitsins, aö
hún væri annars staöar leyst en á
Kleppi. Og tók þá sannarlega aö
æsast leikurinn og vissi enginn
hvernig þessari glimu myndi
lykta meöan á henni stóð. Ekki
gat ég fremur þagaö yfir þessari
uppákomu en mörgu ööru i lifs-
hlaupi minu og þegar ég hafði
þrek til — reyndar llka aöstöðu
— sagöi ég ýtarlega frá henni
i Lesbók Morgunblaðsins rétt
fyrir jónin 1976. Sú frásögn
er einstæö að þvi leyti aö höf-
undur hennar var ennþá ótal-
andi og kunni ekki á _peninga.
Má nærri geta i hvaöa flokk
honum hefur veriö skipaö á vega-
bréfum og i „félagsskap” Ef nú
tvisvar tveir eru enn fjórir i al-
mennri rökfærslu, mætti búast
viö aö formaöur Rithöfur.dasam-
bands Islands framkvæmdi i
verki kenningar sinar og hrein-
lega segði sig úr „félagsskap”
sem honum er, að eigin sögn,
misboöiö aö flokkast til meö
manni sem „hefur þjáöst af al-
varlegum geösjúkdómi”. Eöa
kannski ætti hann aö stinga upp á
aö svarti sauöurinn viki til aö
varpa ekki skugga á glæsileik
hiröisins? En ég þori aö hengja
mig upp á til einskis svona mun
koma. Þess er heldur varla aö
vænta. Þó lögmál rökfræöinnar
viröist mér ansi skýr I þessumáli,
grunar mig aö Niröi P. Njarövik
sénákvæmlega sama hvort hann
er I Rithöfundasambandinu i
flokki meö fólki sem „þjáöst hef-
ur” eöa jafnvel „þjáist af alvar-
legum geösjúkdómi”. Mér er
skapi næst aö halda aö hann
myndi manna vasklegast for-
dæma aö skilnaöarstefnu af slik-
um toga hvar sem hún kynni aö
koma upp í alvöru.
Éghef einungis fjallaö um van-
hugsuö ummæli Njaröar P.
Njaröviks vegna þess aö i þeim
speglast óvenju skýrt og harka-
lega ýmis mjög gömul og nær
ósjálfráö viðbrögö samfélags og
einstaklinga gagnvart öllu þvi er
tengist „geösjúkdómum" „geð-
sjúklingum" og almennum „geö-
heilbrigðismálum.”Slik viöbrögö
eru m.a. ótti, tortryggni, fyrir-
litning, útskúfun og refsihefnd.
Við köllum þetta fordóma. En
fordómar hafa m.a. þá eiginleika
aö alhæfa mjög sterkt, einfalda
og teygja dálitinn sannleiks-
kjarna langt út yfir þaö sem eöli-
legt og skynsamlegt má teljast.
Einn af ritstjórum Þjóðviljans
braut upp á þvi nýmæli i islenskri
stjórnmálaumræðu og gera eitt
sérhafðasta hugtak geðsjúk-
dómafræöinnar að vopni I kosn-
ingabaráttu. Þetta hugtak kallast
á i'slensku geðklofi en á fag-
mannamáli hvorki meira né
minna en schizophrenia. Engu
var lfkara en Arna Bergmann
fyndist engu máli vera gerö viö-
unandi skil nema meö oröafræöi
patológiunnar. Þegar andstæö-
ingarhans fóru meö hæpnar full-
yrðingar, sýndu vanþekkingu og
beittu lélegri rökfærslu, bar það
vott um klofnun á geði. Ekki
mátti einhver aulinn krita liöugt
eöa ljúga drjúgt án þess aö breyt-
ast i ógnarlegan geöklofa. Sjálfs-
dýrkun og sjálfsfegrun, réttlæting
heimskupara gegn betri vitund,
undanbrögö, fláræði, fals og at-
kvæðasmjaður - allt voru þetta
hræðileg symptóm um geðklof-
ann.,
Nú er hugtakiö getklofi mikiö
deilu- og klofningsmál innan
læknisfræðinnar sjálfrar og eru
menn ekki á eitt sáttir hvernig
skilgreina beri þetta ástand en
sumir hafa staðhæft að fyrir-
brigöiö sé alls ekki til nema
sem goðsögn. Þegar svo er
um samstöðu og heillyndi fræði-
manna á þessu ólánsama hug-
taki, má nærri beta hvaða
útreiö það fær i meðferð
þeirra, er litið vita meira um
„geðsjúkdóma og geösjúka” en
venjulegt fólk um fjöllin á tungl-
inu. Þaöerþvi engin furöa þó orö-
iögeðklofi eitt sér veki upp I huga
almennings talsverðan óhugnaö,
grun um eitthvaö dularfullt,
hættuiegt, ógeösleg, ljótt og jafn-
vel ómennskt. Viöbrögö fjand-
mannaritstjórans viö nafnbótinni
voru lika óvenju pirruð og þeir
fundu ekkert betra snjallræöi en
sverja af sér geöklofann með þvi
aö senda hann til baka á upp-
vekjarann. Þetta gekk þvi eins og
klassiskri islenskri draugasögu
en fyrir þær er þjóöin marg-
fræg og annáluö aö hjátrú. Kosn-
ingabarátta i skammdegi
likist reyndar skringilegri hryll-
ingsveröld þar sem krökkt
er af pólitiskum froöusnökk-
um og tilberum hverra
glettur og glennur eru ekki
til aö spauga með.
•
Þeir menn sem ég hef vikið aö
hér, Njörður og Arni, eru vel
menntaöir kunnir aö velvilja og
þaö afkastadrjúg að hún er nú að
endurbyggja spitalann hátt og
lágt. Þaö gefur þvi augaleiö i bók-
staflegri merkingu, aö vel er unn-
iö og samviskulega. En þrátt
fyrir þaö, fá verkamenn er þar
leggja fram krafta sina, miklu
minna kaup en allir þeir er svipuö
störf vinna annars staðar á al-
mennum vinnumarkaöi.
Hvers vegna?
Réttlætingin fyrir þvi er vafin
i hjúp læknislistar og læknavis-
inda. Þetta er „meðferð og
endurhæfing”. Þaö er lika mikiö
gert úr þvi út á við aö hér sé um
að ræöa „verndaöan vinnustaö”.
Þaökann að vera aö þarna vinni
einhverjir er ekki eru taldir geta
unnið annars staöar eöa aörir
vinnustaöir treysta sér ekki til aö
nýta. En mér er spurn: Er sú at-
höfn að reka t.d. nagla I „endur-
hæfingu og á vernduðum vinnu-
stað” þar sem byggð eru stórhýsi
ekki nákvæmlega sú sama og að
negla naglann á einhverjum
„óvernduðum vinnustað”? Gildir
það grundvallarsjónarmið launa-
jafnréttis að allir fái sömu laun
fyrir sömu vinnu bara sums stað-
ar i þjóöfélaginu? Þarna nýtir
stofnana- og „meðferðarvaldið”
gróflega ódýrt vinnuafl til eigin
rekstrarf ræöilegrar og
stjórnunarlegra þarfa. En þessi
stofnun er óöum aö veröa tak-
mark I sjálfu sér og lýtur i flest-
um greinum venjulegum lögmál-
um afkasta og framleiöni, af-
komu og hagnaöar. En hér eru
reyndar „afköstin” kölluö „út-
skriftir” en varningurinn „inn-
skriftir” og tölfræöileg lýsing á
úrvinnslu hráefnis er nefnd
„meðferð”.
Hvaöa vernd þarf fólk á svona
stofnun umfram þá er gengur og
gerist og eðlilegt má teljast I
sæmilega tillitssömu mannlegu
þjóöfélagi? Hvaö ber aö vernda?
Þjóöfélagiö fyrir „sjúkling-
unum”? „Sjúklingana” fyrir
þjóöfélaginu? Starfsfólkiö fyrir
„sjúklingunum”? „Sjúklingana”
fyrir starfsfólkinu? „Sjúkling-
ana” fyrir öörum „sjúklingum”?
Eöa hvern einstakan „sjúkling”
fyrir sjálfum sér? Sumum þess-
um spurningum aö minnsta kosti
svo og ýmsu fleiru skulum viö
velta fyrir okkur i næstu grein.
Siguröur Þdr Guöjónsson
Athugasemd.
Siguröur Þ. Guöjónsson gerir
allmikiö mál úr þvi, aö undir-
ritaöur hafi notaö oröiö geöklofi i
pólitiskri grein. Mig rekur minni
til aö þetta hafi einu sinni gerst:
ég lýsti þeim raunum Alþýðu-
flokksins að vera I raun samferöa
Sjálfstæöismönnum um marga
hluti en þurfa aö marka sér aöra
stöðu i vitund almennings. 1 þvi
samhengi var talað um geðklofa.
Þaö var allt og sumt. Kannski er
þetta röng notkun orös, má vel
vera. Að gefnu tilefni minnti ég
slöar á það, aö almenn umræöa
væri einatt full meö samlikingar
úr máli sálarfræöa og læknis-
fræöa hvort sem mönnum likaði
betur eöa verr.
AB
Safnahúsið á Sauöárkróki. Hestmyndin er eftir Ragnar Kjartansson. (Ljosm.: GFr)
Hjalti Pálsson bókavöröur: Bók-
lestur virðist fara vaxandi meöai
Skagfiröinga (Ljósm.: GFr).
SAFNHUSIÐ
UNDIR NÖFUNUM
Rœtt við Hjalta Pálsson bókavörð á Sauðárkróki

Undir Nöfunum við Faxatorg á
Sauðárkróki stendur Safnahús
Skagfirðinga. Það er hin myndar-
legasta bygging sem ekki er að
fullu tekin i notkun enn. Blaða-
maöur leit hvið hjá Hjalta Páls-
syni frá Hofi en hann er bóka-
vörður og umsjónarmaður húss-
ins og hefur gegnt þvi starfi frá
hausti 1976. Hjalti er ungur og
áhugasamur um vöxt og viðgang
Héraösbókasafnsins.
— Hvaða starfsemi fer fram
hér i húsinu, Hjalti?
— Hér er til húsa Héraðsbóka-
safn Skagfirðinga, Hérðsskjala-
safn. Skagfirðinga, Listasafn og
um 200 fm salur, búinn ljósköst-
urum, ætlaður fyrir listsýningar,
hljómleika, kvöldvökur og aðrar
samkomur. Þá er einnig i húsinu
um 60 fm fundasalur. A veturna
eru salirnir að mestu leigðir Tón-
listarskólanurn en á kvöldin og
um helgar fá ýmis félög þar inni
fyrir starfsemi sina.
— Hvernig gengur starfsemi
bókasafnsins?
— Við eigum hér allgott al-
menningsbókasafn en þó vantar i
þaö mikið af ýmis konar hand-
bókum og fræðibókum. Það kem-
ur til af þvi að safnið hefur þurft
að spara og þá legið beinast við að
kaupa bækur sem mest er spurt
eftir, t.d. skáldsögur. Nú eykst
mjög þörf á ýmis konar fræöibók-
um með og hef ég undanfariö
reynt að bæta dálitið við af slikum
bókum. Þetta er sérstaklega
brýnt eftir að Fjölbrautarskólinn
var stofnaður.
— Hversu margar bækur eru i
safninu?
— Safniö á nú 16-17 þúsund bindi
og bætast viö frá 4-500 og upp i
1000 bindi á ári. (Jtlán hafa lika
mjög farið vaxandi og siöustu 3
árin hefur verið 12-14% aukning
milli ára og á þessu ári er aukn-
ingin 20%. Þetta er meira en sem
nemur fjólksf jölgun hér og viröist
þvi vera vaxandi áhugi á bók-
lestri.
— Hvernig er lestraraðstaða
hér i húsinu?
—■ Hér er lessalur með góðu
bókasafni og þar liggja einnig
frammi blöö og timarit. Opið er 16
stundir á viku og fólk gerir tölu-
vert af þvi aö setjast þar niöur og
lita i blöö og bækur. Krakkar eru
lika farnir aö sækja lessalinn
töluvert en þaö er einmitt ágætt
aö þau venjist á það.
— Hvaö þá um skjalasafniö?
— Skjalavöröur er Kristmund-
ur Bjarnason á Sjávarborg og
heyrir þaö ekki undir mig en ég
vil þó taka þaö fram aö liklega ero
skjalasafniö eitt hiö besta utanni
Reykjavikur og reyndar elsta
héraðsskjalasafn landsins. Það
var stofnað 1947. Geysimikið starf
hefur veriö unnið i söfnun gagna
fyrir safnið. Björn Eysteinsson á
Sveinsstöðum bauðst á sinum
tima til að fara um sveitir og
safna gögnum, bæði opinberum
og úr persónulegri eigu. Reyndar
er skilaskylda á gögnum opin-
berra félaga og hreppsfélaga en
reynslan er nú samt sú að þau
heimtast ákaflega dræmt. Eftir
að Björn fór af stað hefur hann
komið með geysimikið magn af
opinberum skjölum og einnig
dagbækur, bréfasöfn, ljósmyndir,
visnasöfn og sagnaþætti úr per-
sónulegri eign. Hann hefur þvi
unnið þjóðþrifastarf.
— A safnið mikið af ljósmynd-
um?
— Við höfum lagt töluvert
kapp á söfnun ljósmynda og eig-
um t.d. á 6. þúsund mannamynda
sem Sölvi Sveinsson BA hefur
unnið við að skrá i nokkrar vikur
á hverju sumri. Margar af þess-
um myndum eru þó af óþekktu
fólki og þess vegna litils virði. Við
höfum rekið áróður fyrir þvi að
fólk skrifaði aftan á myndir af
hverjum þær eru áður en það
gleymist eöa eldra fólk fellur frá.
Töluvert hefur lika verið gert af
þvi að sýna gömlu fólki myndir af
óþekktu fólki og hefur það borið
þó nokkurn árangur.
— Segðu mér frá Listasafninu .
— Það á um 40 myndir núna en
fær frekar takmarkað fé til lista-
verkakaupa. Rikiö leggur til
smávegis fé og Sauöárkróks-
kaupstaöur einnig. Um helming-
ur af myndum safnsins er eftir
skagfirska listamenn en safnið
hefur tekiö þá stefnu að einbeita
sér að söfnun skagfirskra verka. 1
sumar héldum viö sýningu á
verkum safnsins.
— Að lokum, Hjalti. Gefið þið
ekki lika út timarit?
— Jú, við höfum nú i 3 ár gefið
út timarit sem heitir Safnamál og
standa bókasafnið og skjalasafnið
á útgáfunni. Kveikjan að timarit-
inu varð sú að Magnús heitinn
Bjarnason kennari gaf hálfa mil-
jón króna i sjóð sem átti að standa
undir visnakeppni meðal Skag-
firðinga. Var stjórn Héraðs-
skjalasafnsins falin umsjón yfir
sjóðnum og átti hún að gangast
fyrir þessari keppni og koma vis-
unum á framfæri. Við slógum þvi
tvær flugur i einu höggi. Visna-
keppnin fer fram á siðum Safna-
mála og þar er einnig birt skýrsla
safnanna og ýmislegt úr fórum
skjalasafns. Siðasti árgangur
Safnamála er 54 siður og þar er
auk þessa t.d. birtur fjöldi ljós-
mynda sem fólk er beðið að bera
kennsl á.
-GFr
Kristmundur skjaiavöröur meö dýrgrip úr safninu, handrit Konungs-
skuggsjár og Sverrirsögu frá þvi um 1660.
Riki Kristmundar á Sjávarborg en hann er skjalavöröur Héraösskjalasafns Skagfiröinga sem er liklega
hiö besta utan Ifeykjavikur. (Ljósm.: GFr).
vidtalidagsins
Höfnin er
stóra málið
Blönduós er einn af uppgangs-
stööum þessalands. Meiri hluti
hreppsnefndar á Blönduósi skipa
fulltrúar Alþýöubandalags,
Framsóknarflokks og Frjáls-
lyndra. Sturla Þóröarson tann-
læknir er fulltrúi fyrir Alþýöu-
bandalagið i hreppsnefndinni og
átti Þjóöviljinn tal viö hann fyrir
skömmu.
— Hvaö glimiö þið helst viö i
hreppsnefnd hér, Sturla?
— Stóra málið er höfnin sem
við erum alltaf aö basla viö aö
byrja á. Aratugum saman hefur
ekki mátt setja neinn pening til
hafnargeröar hér en loksins núna
er að koma einhver hreyfing á
málið. I sumar komu hingaö
menn frá Vita- og hafnarmála-
skrifstofunni og niðurstaöan af
könnunþeirravaráþáleiðaðef á
annaö borð væri farið út í þaö að
lengja bryggjuna og setja á hana
grjótvörn eins og lengi hefur
veriði bigerð, þá munaði ekki um
að gera hér almennilega höfn
með brimbrjót. Búið er að gera
botnrannsóknir og dýptarmæl-
íngar og stendur til að gera öldu-
og straummælingar. Allt bendir
til þess að kleift verði að fara út i
hafnargerð.
— Eruö þiö aö hugsa um kaup-
skipahöfn eða eru útgeröar-
draumar með i spilinu.
— Hvort tveggja. Hér er þegar
vaxandi útgerö á rækju og hörpu-
disk en hér er engin aðstaöa til aö
bátar geti legið yfir nótt.
Bryggjan veitir ekkert öryggi.
— Hafiö þiö fengið fjárveit-
ingar?
— Arið 1978 fengum viö 15 milj-
ónir króna á fjárlögum en var þá
sagt aö þetta væri svo lág upphæö
að ekki væri hægt að byrja. Arið
1979 fengum viösvo 25 miljónir en
ekkert er farið að framkvæma
nema bjarga bryggjunni frá
verstu skemmdum. Við þurfum
nú góða fjárveitingu til þess að
gera eitthvað raunhæft en þetta
er allt á leiðinni.
— Hverjar eru aðrar fram-
kvæmdir hreppsins?
— Við höfum áhuga á að ljúka
byggingu leikskóla sem varð fok-
heldur siöasta vetur. Nú á að
bjóða lokaáfangann út og er
stefntað þviaö unnt verði að taka
leikskólann i notkun næsta
sumar. Þarna veröur pláss fyrir
40 börn I einu.
— Hvað segiröu mér um
Kvennaskólann?
—■ Hann er hættur, búiö aö
leysa skólastjórann frá störfum
og hreppurinn fengið umráö yfir
byggingunni meö framhaldsskóla
I huga. Húsiö er ekki mikiö notaö
eir.s og stendur en er notað aö
hluta fyrir handavinnu og mat-
reiðslukennslu barna- og ung-
lingaskólans.
— Vonist þiö eftir aö fá fram-
haldsskóla hingaö?
— Skólinn hérna er meö fram-
haldsdeild og nú er starfandi
nefndsem áaö samræma kennslu
og nám i öllum skólum á Norður-
landi vestra meö þaö fyrir augum
aö nemendur geti stundaö sem
lengst nám i sinni heimabyggö og
til þess aö þeir geti auðveldlega
skipt um skóla. Ég vil hér benda á
aö ekki er rikjandi ánægja meö
fjármálahliö framhaldsskóla-
frumvarpsins en þar er kveöið á
um aö ákveöinn lágmarksfjöldi
þurfi aö vera i bekk til þess aö
rikið borgi kennsluna, annars
veröi sveitarfélögin aö hlaupa
undir bagga. Þetta er góð aöferö
til þess aö framhaldsskólar risi
Sturla
Þórdarson
hreppsnefndar-
maöur
á Blönduósi
ekki nema á fáum stööum og þar
sem menn hafa efni á þvi. Þá á
rikiðekki að borga aö fullu nema
2 efstu bekkina i framhalds-
skólum en helming i tveim þeim
neðstu. Þetta ber þvi allt aö sama
brunni.
— Þið erum meö hitaveitu hér?
— Já, þau mál eru nú loksins
komin i gott lag, þaö má þakka
oliumálapakka siðustu rikis-
stjórnar. Viö fengum úr honum
stofnlinu fram að Reykjum en
hún var forsenda fyrir þvi að
hægt væri aö dæla upp úr
holunum þar og fá nægilegt vatn.
Einnig vil ég nefna aö loksins er
aö koma gott lag á öflun kalda
vatnsins þar sem búið er að
virkja lind meö góöu og nógu
vatni.
— Að lokum, Sturla. Ertu
bjartsýnn á framtiðina:
— Hér hefur verið góö og
stööug vinna en nú er heldur
uggur i fólki. Þaö óttast sam-
drátt. Meö þessum vaxta-
greiöslum sem nú tiökast hljóta
t.d. byggingaframkvæmdir aö
dragast saman.
—GFr
Hér hefur
verið góð
og stöðug
vinna en nú
er heldur
uggur í fólki