Þjóðviljinn - 19.04.1980, Page 15

Laugardagur 19. aprll 1980 ÞJÓÐVILJINN — SÍÐA 15
Frá upptöku á barnatímanum um Grænland. F.v. Benedikta,
Brynja, Sigriður og Einar Bragi. Ljósm. —gel—
Bamatími um Grænland
I dag sér Sigriöur Eyþórs-
dóttir um barnatima i
morgunútvarpinu, og fjallar
hann um Grænland. Gestir
þáttarins eru Einar Bragi rit-
höfundur, Brynja Benedikts-
dóttir leikari og Benedikta
Þorsteinsson.
Benedikta er grænlensk aö
uppruna, en búsett hér á landi.
Hún ætlar að syngja lög frá
heimalandi sinum I þættinum
og leika undir á gitar. Hún og
Einar Bragi munu lika spjalla
saman um Grænland og
Útvarp
kl. 11.20
Grænlendinga. Brynja ætlar
svo aö segja frá leikritinu Inúk
og tilurö þess, m.a. frá ferö
leikhópsins til Grænlands.
Ýmislegt fleira veröur i
þættinum, t.d. les Sigriöur
stuttan kafla úr Gerplu og
Einar Bragi les tvö grænlensk
ljóö I eigin þýöingu.
Myndin af Dorian Gray
Laugardagsmyndin i sjón-
varpinu er Myndin af Dorian
Gray, bandarisk frá árinu
1945, og byggö á hinni þekktu
skáldsögu Oscars Wilde.
Sagan kom fyrst út áriö
1891. Hún segir frá ungum
manni, Dorian Gray, sem
veröur mikill vinur lávaröar
nokkurs. Þeir hittast fyrst hjá
listmálara, sem er aö mála
mynd af Dorian. Þegar mynd-
in er tilbúin óskar Dorian sér
þess, aö hann megi alltaf vera-
ungur, en myndin eldist I hans
staö. Honum veröur aö þessari
undarlegu ósk sinni.
Lávaröurinn kemur mikiö viö
Sjónvarp
kl.21.&5
sögu, og vinátta þeirra
tveggja.
Dorian Gray lifir þvi sem
kallaö er „lastafullt llferni”
árum saman, en gengur alltaf
um meö sömu engilfrlöu
ásjónuna.
í aöalhlutverkum eru
George Sanders og Hurd
Hatfield. Þýöandi er Óskar
Ingimarsson.
ih
Engill kemur
í heimsókn
Annaö kvöld les Ingibjörg
Haraldsdóttir þýöingu sina á
smásögunni „Mjög gamall
maöur meö afarstóra vængi”
eftir Gabriel Garcia Marques.
Garcia Marques er
Kólumbíumaöur aö uppruna,
en búsettur I Mexico. Hann er
afkastamikill rithöfundur og
blaðamaöur. Þekktastur er
hann liklega fyrir skáldsöguna
Hundraö ára einsemd, sem
kom úthjá Máli og menningu i
fyrra, I þýöingu Guðbergs
Bergssonar.
Sagan sem lesin verður
annaö kvöld gerist á svipuðum
slóöum og Hundraö ára ein-
semd: i suöur-amerisku þorpi,
sem strangt tekiö er hvergi til
nema I kollinum á Garcia
Marques, en likist þó hundr-
uðum þorpa i hinum ýmsu
Útvarp
kl. 21.30
löndum S-Amerlku. Þar
gerast furöulegir hlutir, sem
eiga rætur aö rekja til goö-
sagna og þjóösagna, fremur
en veruleikans. Engill kemur i
heimsókn og veldur miklu
fjaðrafoki i þorpinu, og reynd-
ar einskonar llfsháttabylt-
ingu. Stillinn sem Garcia
Marques notar hefur veriö
nefndur „magiskur realismi”
á máli bókmenntafræöinga, en
á venjulegu máli mætti
kannski segja sem svo, aö þaö
sem gerist I bókum hans þarf
ekkert endilega aö geta gerst I
hversdagslífinu, heldur gerist
þaö i hugum persónanna.
frá
Hringið í síma 8 13 33 kl. 9-5 alla virka
daga eða skrifið Þjóðviljanum
lesendum
Lúsar-
laun
„Borgari hringdi:
— Mig langar til aö vekja at-
hygli manna á þeim lúsar-
launum sem margar stúlkur
hafa i atvinnulifinu. Þær sem
eru á Iðjutöxtum eöa VR-
töxtum, og lika margar fleiri,
t.d. sjúkraliöar.
Ég er iönaöarmaöur, og ég fæ
það hreinlega ekki inn i minn
ferkantaða haus hvernig þær
geta lifað af þessum launum,
þegar viö rétt skrimtum af
okkar. Þessar stúlkur eru meö
eitthvaö I kringum 59.000 kr. á
viku, og I þessum starfsgreinum
tiökast engar yfirborganir. Þaö
þarf þónokkur ár til aö komast i
efsta taxta, og þá er hækkunin
sáralitil.
Mér finnst þetta vera til
háborinnar skammar, og löngu
kominn timi til aö lagfæra þetta.
Hvað á að birta?
Á lesendaslðu Þjóöviljans 25,-
3. er minnst á lesandabréf um
vændi, sem haföi birst þá
skömmu áöur. Þaö er gefiö I
skyn aö þetta bréf heföi ekki átt
aö birta vegna þess aö þaö var
„I algjörri andstööu viö
skoöanir umsjónarmanns
siöunnar og reyndar allra
blaöamanna Þjóöviljans.”
Slöan segir blaöamaöur aö vel
væri þegiö aö fá ábendingar um
hvaö eigi aö birta og hvaö ekki.
Ég hef álitið aö lesendasiöan
væri og ætti aö vera til aö gefa
lesendum kost á aö koma
skoöunum sinum á framfæri,
hverjar sem þær væru og hvort
blaðamenn Þjóöviljans væru á
sama máli eöa ekki. Ef slik rit-
skoöun á aö tíökast þá er Þjóö-
viljinn ekki lengur besta blaöiö
og þá lognast lesendasiöan útaf.
Þá er Þjóöviljinn oröinn Ihalds-
samari en Mogginn. Sllkt má
aldrei gerast. Ég hef fengiö birt
bréf I Velvakanda og þau voru
sannarlega ekki I samræmi viö
skoöanir blaöamanna Moggans.
Aftur á móti finnst mér að
gjarnan mætti hafa eftirlit meö
málfarinu, bæði á lesenda-
bréfum og ööru lesmáli blaös-
ins. Þar hefur mér fundist
skorta nokkuð á. Mig minnir aö
vændisbréfiö væri ritaö á góöu
og hæversku máli. Sama verður
ekki sagt um kynllfsþættina i
Sunnudagsblaöinu. Þar rekst
maöur á sóöalegt götustráka-
mál. Ég er ekkert á móti klámi
þar sem þaö á viö. Sumar klám-
visur eru afburöa listrænn kveö-
skapur. En sóöalegt oröbragö I
blaöagreinum er óþarft og setur
leiöindasvip á annars gott mál-
efni t.d. kynfræöslu. Ég hef lesið
flestar, ef ekki allar bækur Hall-
dórs Laxness, en ég minnist
þess ekki aö hafa rekist þar á
eitt einasta klúryrði. Hann var
þó löngum ófeiminn aö segja
álit sitt og skoðanir hans komust
sannarlega til skila. Snill-
ingnum tókst þetta án þess aö
vera klúr, þaö ættu fleiri aö
reyna aö temja sér.
Aö siöustu. Flestir lesendur
hafa yfir einhverju að kvarta I
bréfum sinum. Þaö hef ég lika.
Meöfram Stekkjarbakka I
Breiðholti er breitt, grasi vaxiö
svæöi nokkuö hundruö metra
langt. Einhverntima I mars,
þegar grasrótin var orðin þiö
ofan á klakanum, sá ég hóp
reiömanna meö 15—20 hesta
þeysa eftir þessu túni meö þeim
afleiöingum aö grasrótin tættist
I sundur undan hófasparkinu.
Þessar skemmdir ná yfir
nokkur hundruð metra meö-
fram götunni og fyrir fáum
dögum sá ég ný för. Ef gert
veröur viö skemmdirnar meö
þökum, kostar þaö mörg hundr-
uö þúsund krónur. Og nú vil ég
spyrja. Eru ekki til nein lög eöa
reglugerðir, sem gera borgar-
yfirvöldum f ært aö stugga þessu
hyski út úr borgarlandinu, meö
truntur sinar, áöur en þaö veld-
ur miljónatjóni?
Ragnar úr Seli
Karl gamall náöi eitt sinn
hrafnsunga lifandi og kom heim
meö til kerlingar sinnar. Þeim
þótti gaman aö krumma og
ætluðu aö ala hann. Gestur kom
á bæinn og sýna þau honum
fuglinn. Hann spyr hvaö þau
ætli meö þaö aö ala hrafnskratt-
ann. „Viö höfum heyrt,” mælti
kerling, „aö hrafninn geti oröið
þrjú hundruö ára gamall og
ætlum viö aö vita hvort þaö sé
satt.”
Gamlir
munir
Klæöningskjulla, notuö til aö vefja vantana á seglskipum (vantur er
taug úr mastri út á borðstokk) (Þjóöminjasafniö — Ljósm.: gel)