Þjóðviljinn - 26.04.1980, Síða 15

Laugardagur 26. april 1980 ÞJÓÐVILJINN — StÐA 15
Samvinnu-
skólasveifla
— Við fórum upp I Borgar-
fjörð i og tókum þennan þátt
upp hjá samvinnuskóla-
nemum i Bifröst, sagði Asta
Ragnheiður Jóhannesdóttir,
sem stjórnar þættinum
„Samvinnuskólasveifla” I út-
varpinu I kvöld.
— Við lituöumst um I þessu
litla þjóðfélagi sem þarna
hefur myndast og kynntumst
blómlegu félagslifi nemenda.
Þeir eru sjálfum sér nógir á
mörgum sviðum, hafa t.d.
bæöi útvarpsstöö og sjón-
varpsstúdió i skólanum, auk
þess sem þeir gefa út vikulegt
innanskólafréttablað. 011 tón-
listin i þættinum er úr Bifröst.
Einn nemandinn leikur t.d. á
brennivinsflöskur, og notar til
þess teskeið, sem hann hefur I
hægri hendi, en með vinstri
hendinni leikur hann á
harmónikku! Hann sýnir
alveg ótrúlega leikni I þessu.
• Útvarp
kl. 20.30
Svo leikur skólahljóm-
sveitin, sem ætlar reyndar
bráðum að gefa út plötu. Þar
eru frumsamin lög, m.a. eitt
eftir skólastjórann, Hauk
Ingibergsson.
Við læddumst llka inn i próf i
ræðumennsku og tókum upp
svolitið þar, og eins verða i
þættinum visur, sem nem-
endur hafa samið og hengt
nafnlausar upp á sérstakan
vegg. Þetta er einskonar
vlsnaleikur, sem þau ætla að
segja nánar frá i þættinum, —
sagði Asta. —ih
Kaupstaðaferö
Annað kvöld sýnir sjónvarpiö
annan þátt myndarinnar t
dagsins önn, sem gerð var á
vegum félagasamtaka á
Suðurlandi. Nefnist þátturinn
Kaupstaðarferð meö hest-
vagni. í fyrsta þættinum var
sýnd kaupstabarferb með
áburðarhesta.
Myndin er I tólf þáttum og
sýnir ýmiskonar vinnubrögð
sem tiðkuðust I sveitum á
Suðurlandi áður en vélin tók
völdin. Vigfús Sigurgeirsson
Sjónvarp
sunnudag
ljósmyndari tók myndina, en
dr. Haraldur Matthiasson
menntaskólakennari á
Laugarvatni og Þórður
Tómasson safnvörður á
Skógum höfðu umsjón meö
verkinu og sömdu textann.
—ih
Grískt Nóbelsskáld
ódysseifur Elytis, griska ljóö-
skáldið sem hlaut Nóbels-
verðlaunin I fyrra.
Sjónvarp
kl. 21.00
f kvöld sýnir sjón-
varpið nýja sænska
heimildamynd um
gríska Ijóðskáldið Ödys-
seif Elytis, sem hlaut
bókmenntaverðlaun Nó-
bels árið 1979.
Elytis fæddist árið
1911 á Krít og er sonur
sápuframleiðanda.Hann
lagði stund á laga-
nám I Aþenu og París
áður en hann sneri sér
að listum. Fyrstu Ijóð
hans komu út 1935 Árið
1940 barðist hann með
gríska hernum gegn inn-
rás fasista og orti sögu-
Ijóð um þá reynslu sína.
Elytis hefur komist svo aö
orði: „Ég tel skáldskap vera
uppsprettulind sakleysis og
um leiö þrunginn byltingar-
afli. Það er mitt hlutverk að
beina þessum kröftum gegn
heimi, sem samviska min
getur ekki fallist á, einmitt til
þess aö færa þann heim meö
stööugum breytingum meira
til samræmis við drauma
mina”.
í myndinni i kvöld verður
sýnt sitthvað úr átthögum
skáldsins, og rætt er við Ódys-
seif sjálfan og einnig Mikis
Theodorakis, sem samiö hefur
og flutt lög viö ljóð skáldsins.
—ih
JV Vj Hringið í síma 8 13 33 kl. 9-5 alla virka
|/^^J daga eða skrifið Þjóðviljanum
Bábiljan um „svar í sama biaði”
Og át svo hver eftir öörum
Ari T. Guðmundsson kvartar
yfir þvi i lesendabréfi að hann
séekki virtur svars.. Einu atriði
er vert aö svara i bréfi hans
(lesendasi'ðan 24. april). Þar
segir hann að Þjóðviljinn hafi
þann ljóta ósið að svara ádeilum
i sama blaöi. Þessa flugu hefur
Böövar Guðmundsson vafalaust
lagt I munn ATG með skrifum
sinum og étur svo hver upp eftir
öðrum.
I samanlagðri blaöasögu er
hvergi nein regla eða hefð fyrir
þvi að það sé vondur siður I
blaöamennsku að svara aö-
sendri ádeilu I sama blaði.
Þvert á móti, stundum getur
það beinlinis veriö nauðsynlegt
aö birta athugasemd með
ádrepu til þess að halda upp
sjálfsvirðingu fjölmiöils.
Það er nú einu sinni svo að
ritskoðun er ekki sama og
ritstjórn, þótt einlægt sé verið
aö reyna aö ritstýra blöðum
utan úr bæ. Þeir sem ritstýra
blöðum, hvort sem það eru
almennir blaðamenn eða rit-
stjdrar, eru sifellt aö velja og
hafna bæði i efnistöku og fram-
setningu. Fréttamat, efnis-
meðhöndlun og ritstýringu
greina má að sjálfsögðu alltaf
gagnrýna, en endanlegt mat
hlýtur aö vera i höndum rit-
stjdrnar sjálfrar, enda eru blöö
engar sjálfkrafa afgreiðslu-
stofnanir þar sem allir aðsendir
hlutir renna i gegn eins og vatn.
Allsstaöar þar sem blöð eru
gefin Ut i hinum vestræna heimi
er allur gangur á þvi hvort
ádrepum er svarað i sama
blaði, I þvi næsta, eftir viku eöa
alls ekki. Það fer allt eftir eðli
máls og mati ritstjórnar hverju
sinni. Setjum svo að ástæða þyki
til að birta ádrepu.þótt hún sé
stútfull af UtúrsnUningum og
rangfærslum sem snerta rit-
stjtírnarvinnu. Er þá ekki ein-
lægast að hnýtt sé aftanl hana
smáathugasemd samdægurs þai
sem áréttað er hiö sanna i
málinu, eöa greitt Ur mis-
skilningi á málefnalegan hátt án
gagnárása á viökomandi. Þetta
sést amk I öllum siðuðum
blöðum.
A hinn bóginn getur verið
ástæða til aö biða meö svar við
ádrepu sem er málefnaleg og
vel rökstudd, þó ekki væri néma
af þeirri ástæðu að tima þurfi til
að tina saman gagnrök. Eða þá
að bregða upp „pólemik” I
sama blaði og birta ádrepu og
gagnárás tam. á sitt hvorri
siöunni eins og oft er gert. Af þvi
er llka augljóst hagræði ef
ádrepa beinlinis kallar á, eða
um þaö er beöið beint, að henni
sé svaraö lið fyrir lið, aö svarið
komi samdægurs, en ekki dag-
inn eftir þegar blaöiö frá 1 gær
ertýnt og enginn möguleiki á að
bera saman spumingar og svör.
Svona mætti lengi telja rök
fyrir þvi að það er hrein bábilja
að „svar i sama blaði” sé sér-
stakur ósiður I blaöamennsku.
Sá sem ekki treystir sér til þess
aðskrifa betri ádrepu en svo að
hún verði skotin i kaf „með
svari I sama blaði” hlýtur að
vera i átakanlegri málefna-
fátækt. Hafi hann rökin sin
megin ætti hann aö vera viss
umi sigurinn,og neyti ritstjórn
yfirburðaaðstööu sinnar t.d.
■ með úrtúrsnúningum eða með
þvi að hafna ádrepunni, eru
dagblööin á Islandi sex og öll til-
tölulega opin um þessar
mundir. Það er kátbroslegt að
setja upp pislarvættissvip
vegna ritskoðunar á islenskum
dagblöðum. Einu geta menn
allavega treyst: sé ádrepu hafn-
að af einu dagblaöanna þá er
hún aufúsugestur á hinum blöö-
unum með viðeigandi formála,
amk ef taliö er aö hUn komi
pólitikum andstæöingi illa.
— ekh
Öperu í Gamla bíó
Kæri lesandi!
Hvernig lýst ykkur á aö fá
okkur fallegt óperuhús á næst-
unni meö hjúlp góöra sósíalista
og allra velunnara góörar
hljómlistar. Þetta er möguleiki
núna ef við leggjum öll eitthvaö
af mörkum I þvi efni. Þaö er til
gamalt, höföinglegt hús, sem
vel getur komiö I stað óperuhúss
fyrst um sinn á meðan pyngjan
leyfir ekki þann munaö að
eignast nýtt hús, sem áreiöan-
lega verður ekki fyrr en eftir
fimmtiu ár. Þetta hús er Gamla
bió, sem er ágætt aö mörgu
leyti og hæfir vel pyngjunni
núna. Hljómurinn er ágætur i
húsinu — þaö er vel byggt — þaö
mætti bæði nota fyrir óperu-
flutning og ballettflutning eftir
aö nýtt sviö hefði verið byggt I
húsið. Þarna væri einnig hægt
að hafa minniháttar hljómleika
og fleiri hljómleikaviöburöi.
Eftir að hafa hlýtt á La Traviata
langar sjálfsagt marga ekki ein-
göngu aö hlýða á óperur —
hedur einnig sjá þær leiknar.
Minni háttar balletta væri lika
hægt að sýna I Gamla BIói.
Fólki, sem kemur erlendis frá
og býr á hótelum — vill oft ekki
feröast I misjöfnu veöri um
landið — eins og t.d. rigningu —
þvi myndi finnast þaö kærkomin
dvalarstytting aö sjá óperu eða
óperettu, hljómleika eða stuttan
ballett og myndi fólkiö fara
miklu glaöara héðan eftir slikan
viðburö. Þetta myndi laöa
hingað feröafólk, þvi við
getum veriö stolt yfir þvi hve
góöu söngfólki viö höfum á að
skipa. Ekki vil ég fjölyröa um
þetta aö sinni — en hér er hug-
myndinni komið á framfæri!
Unnur Jörundsdóttir.
lesendum