Þjóðviljinn - 03.05.1980, Síða 15

Laugardagur 3. mal 1980 ÞJÓÐVILJINN — SIÐA 15
Steinaldar- sjónvarp
menn ^ fy ki.i8.30
Nú er Lassie búin aö vera, a.m.k. i bili. i staöinn fáum viö nýj-
an myndaflokk um gamla kunningja: Fred Flintstone og fjöl-
skyldu.
Vafalaust veröa margir fegnir endurfundunum viö þessa
fyndnu steinaldamenn. -ih
Jelena Solovej leikur aöalkvenhlutverkiö i sovésku Tsékhof-
myndinni sem sýnd veröur I kvöld.
Ófullgert tónverk fyrir
sjálfspilandi píanó
Laugardagsmynd sjén-
varpsins er ekki af verri end-
anum aö þessusinni: sovéska
myndin ófullgert tónverk
fyrir sjálfspilandi pianó. Hún
var sýnd á kvikmyndahátiö-
inni i Regnboganum i febrúar
s.l. og vakti mikla athygli
þeirra sem sáu hana þar.
Mynd þessa geröi ungur
sovéskur leikstjóri, Nikita
Mikhalkof, áriö 1977, og samdi
hann handritiö eftir leikriti
Antons Tsékhofs, „Ivanof”.
Margir frábærir leikarar leika
i myndinni, þ.á.m. leikstjór-
inn, Mikhalkof, sem er i hópi
vinsælustu leikara Sovétrikj-
anna.
Eins og I öörum leikritum
Tsékhofs er viöfangsefniö hér
örvænting og tilgangsleysi i
lifi rússneskrar millistéttar
um aldamótin. Viö höfum
Sjónvarp
kl,22.05
fengiö aö kynnast þessu fólki i
reykvisku leikhúsunum I vetur
I Kirsuberjagaröurinn og
Sumargestir, og heimur
þeirra ætti þvi ekki aö vera
meö öllu framandi þeim sem
séö hafa þessar sýningar.
Ivanof var fyrsta leikrit
Tsékhofs, og hefur minnst
veriö haldiö á lofti af verkum
þessa heimsfræga höfundar.
Mikhalkof breytti leikritinu
verulega, en engu aö siöur var
þaö samdóma álit gagnrýn-
enda aö honum heföi tekist
mjög vel aö skapa andrúms-
lofs Tsékhofs og þess tima
sem hann liföi. -ih
Hlustendur
velja ljóð
— Eiginlega var ekki ætlun-
in aö gera nema einn þátt af
þessu tagi, en þar sem viö
fengum jákvæö viöbrögö frá
ýmsu fólki ákváöum viö aö
gera annan, — sagöi Þórunn
Siguröardóttir, leikari, sem
hefur umsjón meb þættinum
„Handan dags og draums”.
—■ Ég hringi I hlustendur og
biö þá aö velja sér ljóö, og siö-
an lesum viö Arnar Jónsson
óskaljóöin. Ein kona sem ég
hringdi i núna baö reyndar um
aö fá aö lesa ljóöiö sjálf, og
geröi þaö meö glæsibrag. Ég
reyni aö hrin|ja i fólk sem ég
veit að er ólikt hvert ööru i
skoöunum, á ólikum aldri
osfrv. en ljóöavaliö er auövit-
að mjög mikil tilviljun. Til
þess aö ná einhverri breidd i
þetta væri nauösynlegt aö
halda þessu úti eins og óska-
lagaþáttunum. Fólk biöur
mikiö um sömu höfundana, og
Útvarp
kl. 20.30
Þórunn: allir höföu ljóö á tak
teinum.
þeir Einar Ben og Þórarinn
Eldjárn hafa veriö vinsælastir
I þessum tveimur þáttum.
Þetta er tilraun, sem hefur
aö ég held tekist sæmilega, og
ég var satt aö segja undrandi
á þvi aö allir tóku vel I þetta,
enginn skoraöist undan, og
flestir höföu ljóö á takteinum
eins og skot. -«h
Hringið í síma 8 13 33 kl. 9-5 alla virka
daga eða skrifið Þjóðviljanum
frá
Jafnrétti en ekki sérstöðu
feröi hans. Þeirri baráttu miöar
áfram, þótt enn sé langt i land,
en þaö væri henni ekki til fram-
dráttar, ef viö ætlum aö snúa
gömlu leikreglunum viö og
kjósa konu, af þvi aö hún er
kona.
Aö sjálfsögöu geta margar
málefnalegar ástæöur legiö til
stuönings viö Vigdisi. Ýmsir
stuöningsmenn hennar viröast
þó lita á forsetaembættiö sem
innihaldslitla táknmynd og
segja sem svo að hæfni manna
og reynsla skipti þar litlu máli.
Sé svo, hvernig er þá hægt aö
lita á kjör konu i forsetaembætti
sem sérstakan áfanga I jafn-
réttisbaráttunni? Er þá ekki
einmitt veriö aö kyrja hiö æva-
forna viökvæði um aö konur eigi
aö vera til skrauts og augnaynd-
is, en áhrif og völd séu ekki
þeirra meöfæri?
í baráttunni fyrir raunhæfu
jafnrétti veröum viö aö ganga út
frá réttum forsendum. Sam-
kvæmt stjórnarskránni hefur
forseti tslands mikil völd bæöi
bein og óbein, og þaö er þjóöfé-
lagsleg skylda hvers einstak-
lings aö kjósa þann frambjóö-
anda, sem hann telur hæfastan
til aö fara meö slik völd. Von-
andi liöur ekki langur timi þar
til fyrsta konan veröur kjörin
forseti tslands — kona sem hef-
ur menntun, hæfileika og um-
fram allt reynslu, er gerir henni
kleift að leysa erfiöar stjórnar-
kreppur, sætta strlöandi öfl á
stjórnmálasviöinu og koma
fram fyrir þing og þjóö af þeirri
festu, sem prýöir ábyrgan þjóö-
arleiötoga. Slik kona hefur hins
vegar ekki komiö fram I þessari
kosningabaráttu, — aö minu
mati.
Guörún Egilsson
„Þaö er eins og annaö núna,”
mælti karl einn, „aö allir góöir
siöir eru af lagöir. Nú er aldrei
rifist viö kiikju og var þaö ööru-
vlsi I ungdæmi minu, þá bar
margur blátt auga og brotiö nef
frá kirkju sinni.”
Einu sinni sagöi kall viö kell-
ingu sina: „Viö skulum láta
kússa litla sigla á Rentu-
kamarinn til aö læra kvarna-
smiöi.” Þá segir kelling: „Hvaö
hugsaröu maöur aö láta dreng-
inn sigla svona ungan?” Kall
segir: „Þetta sigldi Jóhnsen á
Slavoriiö til aö læra læknis-
fræöi.”
•
Kona nokkur i Bjarneyjum á
Breiöafiröi missti mann sinn I
sjóinn, og er hún vissi aö svo
haföi aö boriö mælti hún: „Þaö
var auövitaö aö feigö kallaöi aö
honum i morgun þvi skrattinn
minnti hann á aö taka þann eina
nýja skinnstakkinn er hann átti
og fara til fjandans með hann.”
I áróöri fyrir kjöri Vigdisar
Finnbogadóttur mun þeirri rök-
semd m.a. vera beitt, aö hún sé
sérlegur fulltrúi kvenna. Einnig
mun vera sagt, aö þaö yröi áfall
fyrir framsæknar hreyfingar
kvenna hér og á Noröurlöndum,
ef hún komi illa út úr kosning-
1
unum. Ég tel þaö hins vegar
vera áfall fyrir islenzka jafn-
réttisbaráttu, ef konur gina viö
slikum málflutningi. Viö erum
aö berjast fyrir jafnrétti en ekki
sérstööu. Viö teljum aö hæfni
hvers einstaklings til starfa
skipti höfuðmáli, en ekki kyn-
„Mér fannst ófsagaman á 1. mai, en pabbi var svolitiö þreyttur i
öxlunum”. Ljósm. — eik —
,,Þá hæfði búkur-
inn andanum”
MikiU stórkostlegur snillingur
er þessi forsvarsmaöur vinnu-
veitendafélagsins. Þorsteinn
Pálsson ku hann heita.
Þarna er hann búinn aö finna
hinn „stóra sannleika”, og sagöi
okkur I gærkvöldi beinum orö-
um aö hagsmunir verkalýös og
vinnuveitenda fari alltaf sam-
an.
Ég hefi nú siöast liöin 50 ár
fylgst meö baráttu verkalýös og
atvinnurekenda og ég þykist
vera rétt sæmilega vel gefin, og
þakka Guöi fyrir þaö en allan
þennan tima hefi ég nú ekki get-
aö grillt I þennan stóra sannleik,
en nú þarf ekki aö vera aö brjóta
heilann meira um þaö. Þor-
steinn Pálsson hefur talaö.
Þaö er eftir þessu aö dæma af
innilegri umhyggju fyrir verka-
lýö, sem atvinnurekendur hafa
alltaf barist hatramlega fyrir
lækkun l#una, og horft meö sjö
og tuttugu augunum, eftir
hverri krónu sem hefur veriö
kreist út úr þeim I bættri aö-
stööu og öryggi á vinnustööum
og kallaö beina frekju aö oröa
slikt, sbr. Grindavik, sem þeir
verja nú kappsamlega. Ojá,
blessaöir, þeir viröast enn þá,
allir sem einn, vera innst inni á
sama stigi og kennt er viö
sautján hundruö og súrkál.
En hvaö er aö fást um þaö,
þetta er allt gert af einskærri
umhyggju, ekki fyrir sjálfum
sér, heldur verkalýönum, og er
þá nokkur furöa þó þeim finnist
aö verkalýöurinn sé á einhvers-
konar skrælingjastigi, aö hann
skuli ekki skilja þessa dásam-
legu umhyggju.
En ég er alveg fokreiö viö
vinnuveitendasambandiö aö
þaö skuli ekki meta aö veröleik-
um þennan nýupprisna
spámann sinn,Þorstein Pálsson.
Þaö mætti ekki minna vera en
þeir létu hann i viðeigandi ein-
keiinisbúning svo piltungurinn
tæki sig réttilega út. Auövitaö
ætti þaö aö vera stormsveitar-
búningur SS manna, þá væri
innri og ytri maöurinn nokkurn
veginn samstiga.
Mikiö fjandi mundi dreng-
titturinn taka sig vel út I slikum
búningi. Og þá mætti meö sanni
segja aö „þá hæföi búkurinn
andanum” eins og stendur I
einni ágætri visu.
Og þiö verkamenn og aörir
kjarabótavælendur, þiö ættuö
aö hætta aö kenna börnum ykk-
ar og syngja jafnvel sjálfir
,,Ó,Jesú bróöir besti”, en kyrja i
þess staö þaö sem mér finnst
vera undirtónninn I málflutningi
Þorsteins Pálssonar. Ég hefi
þjappaö þvl saman I nokkur orö,
sem þessi spámaöur vinnu-
veitenda viröist vera aö segja
ykkur:
Ihaldiö, já ihaldiö,
er ykkar besti bróöir,
og skammist þiö til
aö skilja þaö
skrælingjarnir góöir.
30. april 1980.
Elinborg Kristmundsdóttir.
lescndum