Þjóðviljinn - 22.07.1980, Blaðsíða 15

Þjóðviljinn - 22.07.1980, Blaðsíða 15
Þriðjudagur 22. júll 1980 ÞJÓÐVILJINN — SIÐA 15 Hringið í síma 8-13-33 kl. 9-5 alla virka daga eða skrifið Þjóðviljanum lesendum „Svartur var haus” Ingólfur Gíslason skrifar opiö bréf til Svarthöfða Og fyrirgeföu mér þúsund- sinnum ónæöiö þvi aö ég veit aö þú ert störfum hlaöinn. Sem fyrirsögn á þennan bréfræfil minn leyföi ég mér aö nota upp- hafsoröin af áöur óbirtu ljóöi eftir sjálfan mig óveröugan um þig dyggöum prýddan. Þetta var um þaö leyti þegar viö félagarnir sátum aö lista- og menningar.sumbli i kjallarahol- unni gegnt sænska sendiráöinu kvöldin i febrúar—mai og er aö visu bæöi stutt og illa samiö en af hreinu hjarta. Ég ætla ekki aö sýna þér þaö I þetta sinn, enda eru skrif þessi ekki um minn litilmótlega skáldskap. Upp- hafsoröin, þekkleg, hljóöa svona: „Svartur var haus, og svart var raus. Súld þó komiö vor”. Þaö undrar vist margan hversvegna ég skuli skrifa þér á slöum ,,Þjóö”-,,viljans” þess- arar Slrenu Islensks alþýöu- fólks. En viö vitum báöir hversu sorglegt merki þaö er um skiln- ingsleysi samherja vorra um vora heilögu baráttu. Þaö er öll- um ærlegum mönnum kunnugt um aö vöku sinni veröur ekki haldiö án þess aö gaumgæfa háttu og fyrirætlanir andstæö- ingsins. Þess vegna taldi ég vænlegast aö ná sambandi viö þig á slöum þessa blaös (sem ég helst vil láta ógetiö). Þvl aö sannarlega veit ég aö þú ert maöur störfum hlaöinn. 1 kjallaranum sem ég bý I um þessar mundir (okkur var sagt upp á móti sænska I byrjun júnl) er fátt um fjölmiöla, þaö er helst aö ég fái Málgagn okkar beggja einu sinni I viku þegar hjónin á efri hæöinni fara út meö rusliö. Þaö var um sllkt bil I liöinni viku aötrú mln á snillina og feg- urö mannsandans var sem nist- andi tál. Ég var rétt kominn út úr porti og haföi átt I erfiö- leikum meö aö ná upp huröinni, slyddu-hragglandinn sat eftir I beinum mér eins og brandurinn Excalibur sem Artúr konungur er sagöur hafa átt. En þarna sem ég sit I hinni dýpstu örvænt- inguviölitlaboröiömitt og horfi skáhallt upp I loftiö á ljórann sem þar er, heyri ég hvar er tekiö harkalega á honum. Ég veit aö þaö hljómar ótrúlega I eyrum nútimamanns eins og þú ert, en þar var komin draum- konan min góöa I Islenska bún- ingnum sinum og var aö spenna upp ljórann meö atgeirnum besta. Þaö var ekki seinna en hún haföi spennt upp örlitla rifu en ég heyröi hana muldra: Sé ek svanni Sót at manni Sterkr ok beljandisk Argr of ærist ok ef önd meö hrærist Gerskri drótt ok meö rauöum. aö finna samsvaranir I daglega lifinu. Og hverjar skyldu þær svo vera??? Hér er bæöi staöur og stund fyrir gamla húsgang- inn sem þú kenndir mér I „denn”; Hún haföi ekki fyrr lokiö þess- um lestri eins og þú hefur svo oftlega bent á, er ég sé hvar Æri-Tobbi, eitt af okkar önd- vegisskáldum, hleypur upp bak henni, leggur munninn aö rif- unni og kveöur: Agara jagara, bagara bartur Hvort er hann svartur? Dargara, sargara, nöldrara, gól Nú eru Jól. Er ég haföi þetta numiö létti mér óskaplega llkt og mér heföi leyst höfn. Lund mln var nú allt önnur og yndislegri,enda tók ég hiö bráöasta viö aö grúska I og snyrta blaöabunkann fyrir framan mig. Þaö var þá er ég uppgötvaöi hvurslags star- blindu min auma persóna haföi veriö slegin. Nútímamaöurinn getur vart öllu lengur hengt hatt sinn á menningararfinn og rlg- haldiö I hattbaröiö. Mér varö þaö ljóst eftir lestur pisla þinna aö tslendingum sem þjóö er nauösynlegt aö hleypa heim- draganum. List mln, ef mér leyfist aö taka svo hátiölega til oröa, þú fyrirgefur, hefur allatlö heiöraö menningararfinn, þjóö- leg minni, rlm og fleira fánýti I þeim dúrnum, mér er þaö fyrst ljóst nú hverjir yfirburöir eru fólgnir I prósaljóöinu. Var þá ,,...sem allt vildi álögunum af sér varpa: bergiö titraöi, blærinn skalf eins og harpa”. Ég ætla aö leyfa mér aö til- færa fáein dæmi sem sérstak- lega hrifú huga minn. Ég læt þaö vera aö nefna sérstaklega til sögunnar heiti eöa dagsetn- ingu,þvi aö eins og viö báöir vit- um mætavel þá „veit þjóö er þrir vita”. A einum staö segir þú: „Jafnframt er lagst fast á brjóst menningarinnar, jafnvel svo aö hún veinar undan. En þá eru menn hvaö glaöastir og telja aö mest hafi unnist”. Þarna er ekki aðeins vel kveöiö, heldur ausiö af visku- brunni I Hávamalastíl. Þaö þarf ekki aö leita lengi 1 huga sér til „... kýtta skal auga á komma- dans, kellingar og hommafans”. Og aftur er ljóöaö: „Hér er starfandi landvernd, sem verndar jú landiö- enn ekki fyrir bændum og fénaöi þeirra — heldur öllu ööru sem gerir landinu ekkert til. Þannig leggj- ast tvær stofnanir á eitt um þaö aö alfriöa land fyrir suökindina eina til aö nota, enda fylgir sú þróun mjög I fótspor ellefu alda siöar, aö láta naga allt land eins langt og vötn draga. Jafnvel þjóöargjöfinni hefur aö stærst- um hluta veriö rennt I maga sauökindarinnar”. Þarna er afæturumpulýönum rétt lýst, þaö er ekki nóg meö aö blóöiö sé sogiö úr atvinnulífinu heldur á aö rótnaga þaö. Þetta er sannkallaö baráttuljóö til horskrar alþýöu þessarar þjóöar um aö „...hefja merkiö hátt á loft”. Og þó aö sauökindin sé hér aöeins kenning þá get ég vart látiö hjá líöa aö þakka hræröum huga fyrir okkur tófu- vini, fyrir djarft og drenglundaö innlegg I baráttuna. A sömu stundu og ég haföi lokiö lestri þessa kafla skundaöi ég út I lúgu og hringdi I Sigurö Hjartarson vin minn sem var mér hjartan- lega sammála um aö nú væri tlmi til kominn aö fara aö huga alvarlega aö innflutningi á svörtum tófum. Og enn: „Aldrei standa menn eins agndofa frammi fyrir ellefu hundruö ára náttúrulögmálum á tslandi en einmitt þegar þeir koma frá útlöndum. Skiptir engu hvort þeir koma frá Nor- egi, Skotlandi eöa Nýja-Sjá- landi”. Hér er slegiö á mýkri strengi, seiömögnun og rómantlk I senn. Aöalsmerki hvers sem vill hafa á valdi slnu „sveipanda sverö og blæöaundi und”. Og aftur: „óöal feöranna er enn sýnt I tveimur húsum I Reykjavík aö þvi er maöur best veit, og Bo Jo- hanson hinn mikli (Svii) hefur Gerplu og þá helst um alla Evrópu. Leiksýningar eru I gangi hjá tveimur leikflokkum Framhald á bls. 13 Ný framhaldssaga fc Utvarp \W kl, 14,30 t dag hefur Auöur Jónsdóttir iestur nýrrar miödegissögu „Fyrsta greifafrúin af Wess- ex” eftir Thomas Hardy, f þýöingu Einars H. Kvaran. Thomas Hardy (1840—1928) var enskur rithöfundur, fædd- ur og uppalinn I litlu sveita- þorpi I Dorsetshire. Hann læröi til arkitekts og starfaöi sem slfkur I nokkur ár. Fyrsta ritsmlöin sem hann birti á prenti hét llka „Hvernig ég byggöi mér hús”. Framan af gekk honum mjög illa aö finna útgefendur aö verkum sinum, en áriö 1874 sló hann I gegn meö þeirri frægu skáldsögu „Far from the Madding Crowd”. Eftir þaö samdi hann 14 skáldsögur á 22 árum. SIÖ- ustu æviár sln fékkst hann ein- göngu viö ljóöasmiö, og gaf út ógrynni ljóöabóka, sem fengu misjafna dóma. Thomas Hardy þótti fremur mistækur höfundur, en bestu skáldsögur hans skipa honum I röö meö slgildum skáld- sagnahöfundum Bretlands og reyndar alls hins enskumæl- andi heims. _ ih Oriofshús ASt i ölfusborgum. Félagsmál — vinna *Útvarp kl. 19.40 Þau Kristin H. Tryggvadótt- ir, fræöslufulltrúi BSRB og Tryggvi Þór Aöalsteinsson, fræöslufulltrúi MFA, stjórna I kvöld öörum þættinum af sjö um rtiálefni launafólks, réttindi þess og skyldur. 1 fyrsta þættinum, sem flutt- ur var fyrir hálfum mánuöi, var fjallaö um vinnurétt og orlofsmál, og I kvöld veröur haldiö áfram aö tala um orlof launafólks. Fariö veröur i heimsókn i orlofshús sem verkalýösfélögin reka. Astæöa er til aö hvetja allt launafólk til aö fylgjast meö þessum þáttum, sem varöa hagsmunamál þeirra. Hlust- endum er gefinn kostur á aö hafa samband viö stjórnend- urna á skrifstofum BSRB og MFA, ef þeir vilja koma fyrir- spurnum á framfæri, og verö- ur leitast viö aö svara þeim i slöari þáttum. — ih barnahorníd~| Hér koma svörin við litlu vatni, sem nær ekki gátunum frá þvi á litlu fuglunum nema upp laugardaginn: i rass! sagði drengurinn. 1. Rúm 2. Dúnn Gömul sannindi 3. Timinn. Einn af hinum nafn- Hvernig gekk ykkur frægu spekingum að ráða gáturnar? Grikkja hét Þales. Eitt Hér kemur svolitil sinn var hann spurður þraut, sem þið getið urn> hvað mönnum væri glimt við þangað til á erfiðast og hvað auð- morgun, þá kemur yeldast. svarið i barnahorninu — Erfiðast er, — sagði Maður stendur með hann, — að fá þekkingu mynd i hendi. Annar a sjálfum sér, en auð- maður spyr hann: ,,Af veldast að benda á galla hvaða manni er mynd- annarra. in?” Honum er svarað: „Ég á hvorki bræður né Hún fór betur með systur, en faðir þessa barnið sitt manns er sonur föður Þegar Sigriður var að mins”. Af hverjum var baða litla barnið sitt, myndin? kom Gunna litla og fékk að horfa á. Gunna hélt á Við Tjörnina brúðunni sinni, sem á Einu sinni var vantaði bæði fót og drengur á þriðja ári á handlegg. gangi niður við Tjörn _ Hvað ertu búin að með mömmu sinni. Á eiga barnið þitt lengi? — Tjörninni syntu endur. Á spurði Gunna. leiðinni yfir Tjarnar- _ f Sex mánuði, — brúna bað mamma svaraði Sigriður. drenginn að ganga nú Gunna varð auðsjáan- ekki tæpt á brúnni, þvi iega mjög hissa og sagði hann gæti dottið ofan i full viðurkenningar: og drukknað. _ ja, hérna, en hvað —Uss! Heldurðuaðégþa hefur farið vel með geti drukknað i svona það.

x

Þjóðviljinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.