Þjóðviljinn - 22.08.1980, Blaðsíða 8

g stÐA — ÞJÓÐVILJINN Föstudagur 22.ágúst 1980
HRA UNEYJAFOSS
Biaðamenn Þjóðviljans voru á ferð um virkjunarsvæðið við Hraun-
eyjafoss fyrir skömmu og birtist fyrsti hluti þeirrar frásagnar í síð-
asta sunnudagsblaði. Hér fyrir neðan fara viðtöl við nokkra starfs-
menn á svæðinu og fleiri viðtöl munu fylgja í kjölfarið eftir helgina.
Það skal tekið fram að viðtölin voru tekin þremur dögum áður en
Heklueldar brutust út.
Orkuframleiðsla Hrauneyjafossvirkjunar fullbyggðar verður 210
MW eða jafnmikil og Búrfellsvirkjunar/ en áætlað er að taka fyrstu
70MW aflvélina af þremur í notkun næsta haust.
Undirbúningsvinna við hönnun virkjunarinnar hófst fyrir 10 árum/
en áætlað er að hún verði f ullbyggð í lok árs 1982.
Við byggingu virkjunarinnar starfa sex aðalverktakar þar af þrír
innlendir en aðrir aðalverktakar eru ítalskir, sænskir og þýskir. Auk
þeirra starfar fjöldi innlendra undirverktaka við virkjunarfram-
kvæmdir.
i sumar hafa um 600 starfsmenn unnið að staðaldri við virkjunina
en þeim mun fækka í 200 í vetur.
Heildarkostnaður við virkjunina á núvirði er um 52 miljarðar/
íslenskir.
Páll Ólafsson staðarverkfrœðingur
Lands virkjunar:
Við höldum áætlun
Heildarkostnaður við virkjunina á
núvirði um 52 milljarðar kr.
,,Þaö má eiginlega segja aö hér
sé risiö smáþorp meö öllu þvi sem
tilheyrir. Nokkrir tæknimenn
hafa veriö meö fjölskyldur slnar
hér uppfrá i sumar og þvi er allt
frá kornabörnum uppi eldri menn
hérna á svæöinu” sagöi Páll
óiafsson staöarverkfræöingur
Landsvirkjunar viö Hrauneyjar-
foss.
Landsvirkjun hefur yfirstjórn
meö framkvæmdum á virkjunar-
svæöinu, og er þetta i fyrsta sinn
sem innlendir aðilar hafa yfir-
stjórn meö virkjunarfram-
kvæmdum hér á landi.
„Framkvæmdirnar hafa geng-
iö alveg árekstralaust fyrir sig
og við höldum áætlun. Það eru 6
aðalverktakar og fjöldi undir-
verktaka sem vinna hérna á
virkjunarsvæðinu auk þess sem
Landsvirkjun hefur hér nokkurt
starfslið tækni- og eftirlits-
manna”.
Páll sagði aö þaö hafi verið á-
kveöið strax og framkvæmdir
hófust við virkjunina, að Lands-
virkjun heföi umsjón og Utvegaði
allar starfsmannaibúðir handa
Páll Ólafsson staöarverkfræö-
ingur Landsvirkjunnar: Höfum
sett strangar reglur um
umgengni og aöbúnaö á staönum
verktökum og allan þann aðbúnað
sem til þarf.
„Stjórnunin vildi stundum fara
nokkuð úr böndunum viö Sigöldu
og þvi vildum við tryggja okkur
gegn öllu sliku og höfum sett
nokkuö strangar reglur bæði um
umgengni og aðbúnað hér á
staönum og þeim reglum hefur
veriö hlýtt út i ystu æsar. Viö
reistum sorpbrennslustöð og sá-
um um frágang á öllum starfs-
mannabúöum. Þá höfum viö i
samráöi viö yfirtúnaðarmann á
staönum haldiö uppi virku
öryggiseftirliti á vinnusvæöun-
um. Þetta hefur gefist mjög vel
og má geta þess aö hér hefur ekk-
ert stórslys átt sér staö, þrátt fyr-
ir aö 600 manns vinni hér meira
og minna allan sólarhringinn meb
stórvirkustu verktækjum sem til
eru i landinu.
Varðandi félagslif á staðnum
sagöi Páll aö erfiðlega gengi aö
koma starfsmannafélagi á fót, en
þab væri samdóma álit Lands-
virkjunar og verkalýösfélaga á
staðnum, aö slikt starfsmannafé-
lag eigi aö vera alveg undir um-
sjón og stjórn starfsmanna
sjálfra.
Heildarkostnaöur viö byggingu
Hrauneyjarfossvirkjunar á nú-
viröi er 52 miljaröar kr. Við
spuröum Pál hvort rétt stefna
væri að byggja öll helstu orkuver
landsmanna svo nálægt eldvirk-
um svæðum og raun er á, en það
skal tekið fram að viðtalið var
tekiö aöeins þremur dögum áöur
en Hekla tók aö spúa eldi og eim-
yrju sl. sunnudag.
Pállsagðiþaöbæriaölita á þaö
aö 40% af besta virkjunarafli
landsmanna væri að finna á þessu
svæöi þar sem Hrauneyjarfoss-
virkjun mun standa og Búrfells-
og Sigölduvirkjanir eru fyrir.
Hins vegar væri litil ástæða til aö
óttast skemmdir á þessum mann-
virkjum þótt að stórgos kæmu I
Heklu og eins væri óliklegt sam-
kvæmt áliti jarövisindamanna að
áhrif frá Suöurlandsskjálftanum
þegar hann kemur nái alla leið
upp aö virkjunum.
-lg.
Atyinnuástandið ekki gott heimafyrir
segja Rangœingarnir, Þráinn
Ársœlsson og Halldór Gunnarsson
Þeir sátu þungt hugsi yfir skák-
tölvunni þegar viö iitum inn i
svefnskálann til þeirra i vinnu-
búðum Fossvirkis.
Þráinn Ársælsson úr Þykkvabæ
og Halldór Gunnarsson frá Ægis-
siðu kváðust þeir heita og eftir
smá tima höfðu þeir snúið dæm-
inu við og létu skákvölvuna hugsa
stift meðan þeir gáfu sér tima tii
að ræða við blaöamenn Þjóðvilj-
ans.
„Jú, þaö er rétt, við eyðum okk-
ar tómstundum aöallega i skák og
spil. horfum litiö á siónvarp, og i
fótboltann kemst bara úrvaliö.
Þeir eru hvorugir fjölskyldu-
menn og sögöust satt aö segja
ekki sakna eins né neins aö heim-
an, enda báöir skólaöir I virkjun-
arstörfum viö Sigöldu á sinum
tima.
Þaö er ekki nema 1 til 1 1/2 tima
akstur héöan niöur I Þykkvabæ og
þar erum viö um hverja helgi.
Af hverju viö erum aö vinna
hérna? Jú, ætli við höfum" ekki
heyrt sömu sögu og margir aörir
aö hérna uppfrá væri hægt aö
þéna 2 miljónir á mánuði. Viö
megum þakka fyrir ef viö náum
einni miljón á mánuöi og þaö
tekst ekki nema meö mjög mikilli
vinnu. Svo kölluö staðaruppbót er
ekkert annað en feröakostnaöur.”
Hvernig finnst ykkur félagslifið
á staðnum?
„Þaö er fyrir þaö fyrsta lftil
sem engin félagsaöstaða á svæö-
inu. Ég held aö ástæöan fyrir þvi
hversu erfiölega gengur aö koma
upp virku starfsmannafélagi sé
sú, aö hérna uppfrá eru verktak-
arnir svo dreifliir um stórt svæöi
og þvi litiö um samgang á milli
vinnuhópanna. t Sigöldu var þetta
mikiö meira allt á sama svæöinu.
Þar blómstraöi félagslifiö og viö
fengum miklar og góöar heim-
sóknir viöa aö, bæöi leikhús og
tónlistarmenn. Viö erum nú samt
aö vona aö hægt veröi aö koma
Þeir Þráinn Ársælsson til v. og Halldór Gunnarsson sögðust eyöa flest-
um fristundum á hálendinu til tafls og spilamennsku.
einhverri mynd á þessi mál fyrir inn er ekki sem verstur” sagöi
veturinn.” Þráinn, „en viö sem störfum viö
Hvernig er með launa- og almenna verkamannavinnu eöa
samningamál? erum i steypunni fáum mun lé-
„Sjálfur Tungnaársamningur- legri bónus en til dæmis trésmiö-
ur á svæöinu og þar hefur sifellt
veriö aö draga i sundur. Þaö er
ekkert um bónusgreiðslur i sjálf-
um samningnum, heldur hefur
þaö komiö eftirá og núna eru allir
á einhverskonar bónus hérna á
svæðinu, en fólki gremst þaö
hversu einstakir iönaöarmenn
eru á langtum hærri bónus-
greiöslum en aörir starfsmenn
viö virkjunina.”
Hvernig er vinnutiminn hjá
ykkur núna?
„Aðalvinnutiminn er tólf timar
frá 7-7 og siöan eftirvinna oft til 10
ef til fellur. Núna segir verktak-
inn hins vegar aö viö séum komn-
ir langt á undan áætlun meö
stöövarhúsiö og þvi er enga eftir-
vinnu aö fá. Hinsvegar vilja flest-
ir þeir sem eru hérna á annað
borö vinna þegar möguleiki er.
Þegar viö vinnum aöeins 12 tima
eins og núna þá er kaupiö hjá okk-
ur i steypunni 6-700 þús. á mánuöi
og mörgum okkar finnst ekki taka
þvi aö vera hérna uppfrá fyrir
þaö kaup.
Hitt er lika ljóst aö hversu mik-
iö sem viö vinnum þá eru menn
alltaf dauöþreyttir I vikulokin og
guösfegnir þegar haldiö er af staö
heim.”
Nú er þið báðir Rangæingar,
Framhald á bls. 13
Allur er aðbúnaður til fyrirmyndar
helst að það vanti öflugra félagslif
líkt og var i Sigöldu
„Ég kann bara ágætlega við
mig hérna. Ég er búinn að vinna
viö virkjunarframkvæmdir frá
þvi byrjaö var viö Sigöldu, og ég
hef bara kunnað þessu starfi vel”
sagði Guðmundur Halldórsson úr
Holtunum, þegar Þjóðviljamenn
ræddu við hann og vinnufélaga
hans þá Kalman Jóhannsson frá
Hvolsvelli og Þorstein Jónsson
sem býr vestan undir Eyjafjöli-
um. ^
Klukkan var langt gengin niu á
miðvikudagskvöldi og þeir sátu
þrir inni I setustofunni i svefn-
skálabyggingunni og horföu á
sjónvarpið.
„Nei þaö er enginn griöarlegur
áhugi á sjónvarpsglápi hérna
uppfrá eins og þú sérö. Þaö er
frekar aö menn fjölmenni þegar
biósýningar eru i félagsheimilinu
og núna stendur yfir knattspyrnu-
keppni milli verktaka og eflaust
margir þar uppfrá og fylgjast
meö”, sagöi Þorsteinn.
En hvað er það sem dregur fólk
hingaö til vinnu?
„Ég held aö það sé m.a. vegna
þess aðhér er auðvelt að spara og
safna fé. Þótt kaupiö sé hátt aö
sumum ókunnugum finnst, þá er
það eingöngu tilkomiö vegna þess
hve mikið viö vinnum. Yfirleitt er
ekki unniöundir I2timumá dag”.
Þeir Kalman og Þorsteinn tóku
undir þessi orö Guömundar og
sögöu aö þaö væri yfirvinnutiöin
sem skapaði tekjurnar.
Kalman ætlar að halda áfram
námi við Fjölbrautaskólann i
Breiöholti I vetur og var nú i
fyrsta sinn I virkjunarstörfum
uppi á hálendinu.
„Ég er aö reyna aö drýgja tekj-
urnar fyrir skólann i vetur, en þaö
tekst ekki nema með mikilíi vinnu
og sparsemi”.
En hvernig er meö félagslifið
uppi viö Hrauneyjarfossa þar sem
600 manns vinna aö jafnaöi núna
yfir sumartimann?
„Þaö hefur veriö alveg sárlitiö
núna i sumar” sagöi Þorsteinn.
„Eitthvaö hefur veriö reynt aö
Hvflst og horft á sjónvarpiö. Frá vinstri Þorsteinn Jónsson, Guð-
mundur Halldórsson og Kalman Jóhannsson.
gera til að koma skipulagi á þá
hluti, en þaö hefur ekki tekist.
1 Sigöldu var félagsstarfsemin
alveg til fyrirmyndar og öflugt
starfsmannafélag sem stjórnaöi
starfinu, en þaö vantar alveg
hér”.
„1 vetur var þó haldiö þorra-
blót”, sagöi Guömundur, „og þaö
meö miklum myndarskap. Þaö
var litiö dansaö þar sem fátt
kvenfólk var til staöar, en þvi
mun meira boröaö”.
Þrátt fyrir þaö aö kvartað sé
yfir dauflegu félagslifi á virkjun-
arsvæöinu voru þeir félagar sam-
mála um aö allur aöbúnaður viö
Hrauneyjarfoss væri miklu betri
en t.d. viö Sigöldu.
„Fyrir þaö fyrsta þá er allt
skipulag á svæöinu betra en hjá
Júgóslövunum viö Sigöldu. Þá er
lika allt sem lýtur aö öryggismál-
um á vinnusvæöunum til fyrir-
myndar og eftir þvi sem ég veit
best þá hefur ekki orðiö eitt ein-
asta slys hér á svæöinu sem orö er
á gerandi” sagöi Guömundur.
Viö spuröum Þorstein sem er
fjölskyldumaöur hvernig þaö sé
að vinna svo fjarri heimili sinu
mestan hluta ársins. „Ég kem
heim um hverja helgi, og aöra-
hverja helgi eigum viö stór helg-
arleyfi, þ.e. frá siödegi á föstu-
degi fram til þriðjudags. Þetta er
þvi mjög svipað því að vera til
sjós, jafnvel meira fri, þvi aö mér
finnst helgarfriin nýtast mjög vel,
aö minnsta kosti fyrir okkur sem
búum hér i sveitinni”.
Kalman sagði að hann kynni vel
fyrir sig i virkjunarvinnunni, en
nokkrir félagar hans frá
Hvolsvelli og nágrenni eru einnig
að störfum á svæöinu. Aöspuröur
hvort hann saknaöi ekki kven-
fólksins sagði hann:
„Maður fer nú heim um helg-
ar”.
-lg-
Föstudagur 22.ágúst 1980 ÞJÓÐVlLjINN — SIÐA 9
Smlði stöðvarhússins miðar vel áfram. Það veitir ekki af mikilli járnabindingu og
sterkri stevDU i slikt mannvirki.
A brekkubrúninni I inntaksskurðinum fyrir ofan stöðvarhúsið þarf að steypa i kring-
um stálpipurnar sem leiða vatnið að túrbinuvélunum. Eins og sést vel á myndinni er
ekki um neina smásmið að ræða, enda vatnsþrýstingurinn gifurlegur þar sem vatnið
steypist niður hiiðina, rúmlega 80 m failhæð.
Niðri Iþessari djúpu gryfju verður vélasamstæðu nr. 3komið fyrir.
Undirstöður stærsta byggingarkrana sem til er i landinu hvila hér fyrir neðan.
á dagskrá
Þegar stofnanir stinga saman nefj-
um í nefnd án nafngreindra manna,
og hyggjast spá um jfamtíðina án '
þess að skynja samtiðina, er
kannski engin furða þótt árangurinn
verði ekki pappírsins virði.
Þorsteinn
Vilhjálmsson/
eölisf ræðingur:
Þegar stofnan-
ir stýra penna
Kveikjan aö þessu greinarkorni
er skýrsla ein sem ég fékk i hend-
ur i fyrravor en hefur oröiö mér
svo hugstæö aö ég fæ ekki oröa
bundist. Ég vænti þess aö hug-
renningar minar eigi erindi viö
fleiri en þá sem þurfa aö láta sig
varöa sjálft efni skýrslunnar; hér
er um aö ræöa viöhorf og vinnu-
brögö ekki siöur en efnisatriöi.
Aöur en ég kem nánar aö skýrsl-
unni sjálfri vil ég vikja aö hinu
viöara samhengi sem hún tengist
I huga mér.
Auðlindakreppan
Fyrir sosum áratug fóru aö
koma fram á Vesturlöndum rök-
studdar spár um þaö aö sumar
mikilvægar auölindir jaröar væru
á þrotum. Væri mönnum eins gott
aö horfast I augu viö þessa blá-
köldu staöreynd og þaö heldur
fyrr en siöar. Eins og viö var aö
búast skiptust menn mjög i tvö
horn um þessa spádóma. Þeir
sem áttu hvaö mest undir svoköll-
uöum hagvexti, eöa öllu heldur si-
vaxandi efnisneyslu, og voru hon-
um samdauna I hugsunarhætti,
þrjóskuöust viö fram I rauöan
dauöann aö taka .nokkurt mark á
„hrakspánum”. Hafa margir
þeirra oröiö aö gjalda þá þrjósku
dýru veröi samkvæmt miskunn-
arlausum leikreglum markaös-
kerfisins. Til aö mynda súpa
bandariskir bilaframleiöendur nú
seyöiö af þvi hve glámskyggnir
þeir hafa veriö á hinar raunveru-
legu orsakir oliukreppunnar og
óhjákvæmilegar afleiöingar
hennar: sihækkandi eldneytis-
verö og stóraukinn áhuga á
sparnaöi. Framsýnni fjármála-
menn hafa hins vegar látiö sér
segjast i tima og er nú oröiö fátitt
i þeirra rööum aö gera þvi skóna
aö efnisleg framleiösla haldi til aö
mynda áfram aö vaxa á næstu
tveimur áratugum eitthvaö svip-
aö og hún geröi á árunum 1950-70.
Hiö sama er vitaskuld aö segja
um efnislega neyslu i þeim sam-
félögum sem* viö hana eru
kennd: þar hlýtur aö veröa um
minnkandi vöxt og jafnvel
stöönun aö ræöa.
Samfara þessu veröur svo hug-
arfarsbreyting sem gengur fyrir
sig meö svipuöum hætti og aörar
slikar breytingar hafa gerst i
mannlegu samfélagi: Akveönir
hópar eru fyrstir til aö tileinka
sér hin nýju viöhorf — ýmist i
málflutningi eöa I eigin breytni,
nema hvorttveggja sé. Smám
saman breiöast hin nýju viöhorf
út og ná aö lokum til þeirra sem
halda fastast I — en yröu þvi þá
fegnastir aö gleyma fyrri and-
stööu. Þaö þarf sosum ekki aö
koma neinum öörumviö þótt þeir
kjósi aö halda tryggö viö gömul
og úrelt viöhorf, nema svo
óheppilega vilji til aö þeir séu til
þess settir aö spá um þróunina
fyrir hönd allra hinna.
Olíuspá án spámanna
I marsmánuöi siöastliönum
kom út I Reykjvik fjölrituö
skýrsla sem ber heitiö Oliunotkun
1980-2000: Spá. Skýrslan er sam-
tals 42 blaösiöur aö meötöldum
tveimur viöaukum. A kápu og
titilsiöu stendur nafniö „Orku-
spárnefnd” sem viröist eiga aö
tákna bæöi höfund og útgefanda.
t.upphafi textans segir svo orö-
rétt:
„I Orkuspárnefnd eru fulltrúar
frá Orkustofnun, Landsvirkjun,
Rafmagnsveitu Reykjavikur,
Rafmagnsveitum rikisins og
Hitaveitu Reykjavikur...”
Hins vegar segir hvergi i gerv-
öllum texta skýrslunnar, aö meö-
töldum fylgiskjölum, hverjir
þessir fulltrúar séu. Ekki kemur
heldur fram hver sé formaöur I
nefndinni, enda þurfa stofnanir
kannski ekki áslikumaö halda. Yf-
irhöfuö kemur aöeins eitt einasta
mannsnafn fyrir I þessu ritverki.
Þar er um aö ræöa blásaklausan
mann sem getiö er i tvigang i
heimildartilvlsun neöanmáls i
fylgiskjali. Þaö hvarflar ekki aö
mér aö gera honum þann óleik aö
nefna hann hér.
Ég læt lesandanum eftir aö
mestu aö draga ályktenir af
þessu nafnleysi og þeim
ópersónuleika sem af þvi > leiöir.
Ég get þó ekki neitaö þvi aö sá
grunur læöist aö mér aö menn
hafi, leynt eöa ljóst.viljaö reyna
aö komast undan persónulegri
ábyrgö á þeirri pappirsnotkun
sem þarna er um aö ræöa.
Meöal annarra rósa er nefni-
lega aö finna i skýrslunni talna-
meöferö furöulegri en ég minnist
aö hafa séö slöan ég læröi um þri-
liöuna I gagnfræöaskóla. Ég skal
þó ekki þreyta lesandann meö
nánari útlistunum á þvi heldur
snúa mér aö einu dæmi um furöu-
lega spámennsku i ætt viö kafl-
ann hér á undan. Þar er um aö
ræöa svo hversdagslegt og auö-
skiliö fyrirbæri sem bensinnotkun
einkabila.
Spáð aftur í timann?
Eftir aö Orkuspárnefnd hefur
rakiö þá áþreifanlegu reynslu siö-
ustu fimmtán ára aö bensin-
neysla á hverja bifreiö i landinu
hafi minnkaö aö meöaltali um tvö
prósent á ári, kemst hún aö þeirri
merkilegu niöurstööu aö „ben-
sineyösla bifreiöa muni halda
áfram aö minnka, en þó hægar en
áöur eöa um 1% á ári fram til
aldamóta”. Ég undirstrika aö hér
er um aö ræöa minnkandi eyöslu
á hverja bifreiö, t.d. bæöi vegna
aukinnar sparneytni og vegna
minni aksturs, eftir þvi sem viö á.
Engin rök er aö finna i skýrslunni
fyrir þvi aö Nefndin spáir þannig
sem kalla mætti „aftur fyrir for-
tiöina”.
Þessi ályktun Orkuspárnefndar
var sett fram á svipuöum tima og
fyrir lá til aö mynda aö bensin-
notkun á hverja bifreiö haföi
minnkaö um ca. 10% (tiu af
hundraöi) milli áranna 1978 og
1979. Og hverju mannsbarni er
ljóst aö þeir bflar sem eru nú aö
bætast i bilaflotann, eru yfirleitt
miklu sparneytnari en hinir sem
hverfa úr honum á hverju ári.
Þetta atriöi er auövelt aö meta i
tölum útfrá upplýsingum nefnd-
arinnar sjálfrar. Fæst þá sú niö-
urstaöa aö meöaleyösla bilaflot-
ans á ekinn km fari minnkandi um
ca 3-4% á ári. Þá er aö sjálfsögöu
eftir aö taka meö I reikninginn aö
árlegur akstur hvers bils fer
væntanlega minnkandi aö meöal-
tali.
Nú má vera aö hér sé ekki um
ýkja stórt efnisatriöi aö ræöa.
Hins vegar eru viðhorf og vinnu-
brögö Orkuspárnefndar aö minu
viti stórvarasöm, ekki sist ef haft
er I huga að einhverjir kunna aö
vilja byggja mikilvægar ákvarö-
anir á upplýsingum og „spám”
sem þessi nefnd sendir frá sér.
Frúarbíllinn
Ég get aö lokum ekki stillt mig
um aö nefna annaö dæmi um þaö
hvernig þankagangur Orkuspár-
nefndar stefnir I þveröfuga átt viö
allt sem er aö gerast I samtiöinni.
Aöur en lengra er haldiö vil ég þó
biöja jafnréttissinnaöa lesendur
aö spenna öryggisbeltin. A blað-
siöu 24 i téöri skýrslu er nokkrum
linum variö til aö ræða um rafbila
og hugsanlegan innflutning
þeirra eftir 1990. Klykkt er út meö
svofelldum oröum:
„Einkum er taliö aö rafbilar
muni mæta vaxandi eftirspurn
eftir öörum bil fjölskyldunnar,
„frúarbilnum” svonefnda.”
Ég undirritaöur hef þann siö,
sem veröur varla lengur talinn til
sérvisku, aö fara flestra minna
feröa á reiðhjóli, en konan min
notar „bil fjölskyldunnar” i sin-
um daglegu feröum. Er hann þar
meö „frúarbill” aö áliti Orku-
spárnefndar? Ef viö tækjum upp
á þvi (sem er raunar ekki liklegt)
aö kaupa okkur annan bll undir
sitjandann á mér, væri hann þá
„frúarbill”? Yröi ég þá kannski
sjálfur „frú”?
1 ljósi þess aö orö Nefndarinnar
féllu nokkrum mánuöum áöur en
kona („frú”?) var kjörin forseti
tslands er kannski heldur ekki úr
vegi aö spyrja: Skyldi bill forset-
ans vera „frúarbill”?
Hér spyr sá sem ekki veit en
hitt veit ég aö Orkuspárnefnd er
meö eindæmum spámannlega
vaxin og ætti kannski frekar aö
leggja fyrir sig aö spá um fortið
en framtiö.