Þjóðviljinn - 20.11.1980, Blaðsíða 7

Fimmtudagur 20. nóvember 1980 ÞJÓÐVILJINN — SIÐA 7
Stykkishólmur:
FaUþungi
dilka
meiri en
í fyrra
Slátrun er nýlega lokið hjá
Kaupfélagi Stykkishólms. Slátrað
var um 4000 fjár, sem er talsvert
minna en i fyrra. Fallþungi dilka
var hinsvegar mjög mikill, eða
15,9 kg að jafnaði, sem er tveimur
og hálfu kilói meira en haustið
áður.
Þyngsti dilkurinn sem slátrað
var kom frá Bjarnarhöfn i Helga-
fellssveit, 30 kg.
Dilkar eftirtalinna bænda höfðu
mestu þyngd: Daniel Njálsson
Breiðabólstað Skógarströnd
17,03 kg. Magnús Guðmundsson,
Grishóli, Helgafellssveit, 16,72
kg. Daniel Jónsson Dröngúm
Skógarströnd 16,69 kg.
ímynd
kvenna í
skáldsögum
Anne R. Clauss, bandariskur
lektor i bókmenntum við Kaup-
mannahafnarháskóla, mun á
föstudag nk. halda fyrirlestur við
heimspekideild Háskóla tslands
sem hún nenfir „Images og
Woraen in Recent Fiction”.
Ætlar hún að fjalla um hvernig
konum er lýst i bókmenntum nú-
timans og tekur m.a. fyrir kven-
höfundana Margareth Drabble,
DorisLessing og Marilyn French,
eneftir þá siðasttöldu er nýkomin
út á islensku sagan Kvennakló-
settið. Fyrirlesturinn verður
haldinn i stofu 201 i Arnagarði kl.
17.15.
Borðeyri:
Nýr
kaupfélags-
stfóri
Jónas Einarsson, kaupfélags-
stjóri á Borðeyri, litur nú af þvi
starfi, eftir að hafa þjónað þvi i 30
ár. Mun nýr kaupfélagsstjóri taka
við um áramótin.
Sá, sem leysir Jónas Einarsson
af hólmi, er Ólafur Stefán Sveins-
son, sonur Sveins Guðmunds-
sonar, sem um áratuga skeið var
kaupfélagsstjóri á Sauðárkróki
og skildi eftir sig i þvi starfi mörg
heillaspor, sem ekki fennir yfir
fyrsta sprettinn.
Ólafur Stefán Sveinsson varð
stúdent frá Verslunarskólanum
1977. Vann siðan hjá Búnaðar-
bankanum og Bæjarútgerð
Reykjavikur jafnframt þvi sem
hann stundaði nám við lagadeild
Háskólans.
—mhg
Eiðfaxi 10. tbl.
t 10 tbl. Eiðfaxa, sem blaðinu
hefur nýlega borist, er m.a. eftir-
talið efni að finna:
Forystugrein eftir Björn Sig-
urðsson: Höfuðbólið og hjáleig-
urnar. S.B. ritar grein um móta-
hald og keppni og aðra, er hann
nefnir: Hvar eru lög og reglur?
Þorvaldur Arnason skrifar um
rannsóknir á hreyfingum hross-
anna, og margt fleira efni er I
heftinu.
—mhg.
Þjóðleikhúsið sýnir
DAGS HRtÐAR SPOR
eftir Valgarð Egilsson
Leikstjórar:
Brynja Benediktsdóttir
og Erlingur Gislason
Leikmynd og búningar:
Sigurjón Jóhannsson
Tónlist: Jórunn Viðar
Hugkvæmir leikstjórar hafa
áður sýnt að hægt er að nota
kjallara Þjóðleikhússins með
góðum árangri og að hann býð-
ur upp á næsta fjölbreytileg
og nýstárlega. Er það vissulega
Itaktvið texta Valgarðs, sem er
mjög óvenjulegur að gerð, ein-
kennileg blanda af farsa,
ádeilu og ljóðrænni rómantik.
Hér er afar ólikum hlutum stillt
hlið viö hlið og öldungis vonlaust
að þeir gætu með nokkru móti
rúmast innan ramma sýningar
sem væri meö hefðbundnara og
raunsæislegra sniði, en það er
eins og hin hástemmda þensla i
stilfærsluaðferð Brynju og
félaga upphefji stilræna
árekstra textans og skapi aöeins
ara tveggja skauta allan fyrri
hluta sýningarinnar. Hér átti
leikmynd og ljósanotkun veiga-
mikinn hlut að máli, en einnig
framúrskarandi leikur.
1 seinni hlutanum, þegar sýn-
ingin er færð inn i hliöarsal, er
eins og spennan detti nokkuð
niður og verkiö færist nær þvi að
vera einhliöa farsi. Þar eru aö
visu frábærlega fyndnir hlutir
innan um og Erlingi Gislasyni
tekst að hefja leikinn upp i
kynngimagnaðan djöfulskap
undir lokin með framgöngu
valdsdóttur, Guðbjargar Þor-
bjarnardóttur og fleiri, en
hámarki náöi skopið liklega i
fyrirlestri dr. Stefnis sem
Sigurður Sigurjónsson lék með
sönnum ágætum og sýndi okkur
hvað tæknilega fullkominn
skopleikur er alltaf i eðli sinu
einfaldur. Einnig er vert að
minnast á þá reisn sem Leifur
Hauksson gaf fanganum. Það er
erfitt hlutverk að skila án vand-
ræða, en Leifi tókst það, meira
að segja i atriðinu þar sem
Fanginn frjóvgar Konúna, en
„Hér er hiklaust á ferðinni óvenjulega gott leikhús”, segir Sverrir Hólmarsson i dómi sinum um Dags hriðar spor. —
Ljósm.: gei.
Leikritið fjallar meðal annars um „samvinnu siðlausra visinda,
óheftrar gróðahyggju og spilltra stjórnmálaafla...”.— Ljósm.: gel.
Þórir Steingrimsson og Herdis Þorvaldsdóttir. — Ljósm.: gel.
leiksvæði — menn minnast ef til
vill i þvi sambandi snjallrar
lausnar Stefáns Baldurssonar
og Þórunnar Sigriðar i verki
Ninu Bjarkar ifyrra. En ég held
að aldrei hafi kjallarinn verið
notaöur af eins mikilli hug-
kvæmni og með eins góöum
árangri og i þessari upp-
setningu Brynju, Erlings og
Sigurjóns. I fyrsta þætti eru
áhorfendur settir mitt á milli
spennupóla sýningarinnar, i
öörum þætti eru þeir fluttir inn i
hliðarsal og gerðir að áheyrend-
um i hátiðarsal, i seinasta atrið-
inu hefur leiksvæði aðalsalar
verið breytt og þeir sitja i hálf-
hring eins og læknastúdentar að
horfa á krufningu.
Þessi notkun leikrýmisins
ásamt með þeim ýkjukennda,
stilfærða og hástemmda leik-
máta, sem beitt er i sýningunni
gerir hana verulega spennandi
úr þeim lifræna spennu sem
gerir allan fyrri hluta leiksins
að kröftugum átökum and-
stæðna.
Þar er annars vegar á ferð-
inni revlukennd ádeila á sam-
spil visinda, auðmagns og
stjórnmála, þar sem persónurn-
ar eru fulltrúar hinna ýmsu afla
I þjóðfélaginu i skrumskældum
gervum, er reyndar minna ansi
sterklega á þekktar persónur i
þjóðlifinu. Gegn þessum
fulltrúum hámarksgróðahyggj-
unnar er stillt tveimur persón-
um sem eru að visu ekki skop-
myndir en engu að siður upp-
hafnar og óraunverulegar, Kon-
unni sem er einskonar tákn-
gervingar frjómagns náttúr-
unnar og fanganum sem er
tákngervingur frelsisbarátt-
unnar. Og það merkilega er að
það tókst aö halda einhvers kon-
ar órólegu jafnvægi milli þess-
sinni i hlutverki prófessors i lif-
og sálarfræði, þegar hann kynn-
ir hina nýju tegund sem nota á
sem vinnudýr I verksmiöjum
framtiðarinnar. Erlingur fer
einnig á kostum við krufningu
fangans i lokaatriðinu.
Adeila Valgarðs Egilssonar er
nokkuö margbrotin, en grunn-
tónn hennar er óttinn við það aö
samvinna siðlausra visinda,
óheftrar gróðahyggju og spilltra
stjórnmálaafla muni leiða
mannkyn inn á brautir sem leiði
til ómennskrar kúgunar og
endanlegrar tortimingar. Þetta
er þarfur og hollur lestur og
settur fram af hugkvæmni, á
þróttmiklu máli og af einlægni.
En það sem skilar verkinu heilu
i höfn er fyndni þess, sem sýn-
ingin kemur svo rækilega til
skila. Þar nýtur hún nákvæms
og vel útfærðs skopleiks Rúriks
Haraldssonar, Herdisar Þor-
þar ris lifræn dulhyggja höfund-
ar I heldur vafasamar hæðir.
Hér er hiklaust á ferðinni
óvenjulega gott leikhús. Brynja
ogfélagarhafa eygti texta, sem
satt að segja hefur varla litið
mjög gæfulega út viö fyrstu sýn,
möguleika til að fara nýjar leið-
ir I uppsetningu og þeim hefur
af dirfsku og dugnaði tekist að
gera þessa möguleika að veru-
leika.
Sverrir Hólmareson
skrifar um |<« j
leik
hús