Þjóðviljinn - 20.11.1980, Blaðsíða 12

12 StÐA — ÞJÓÐVILJINN Fimmtudagur 20. nóvember 1980
Opið hús
á 75 ára afmæli
/
Verzlunarskóla Islands
Fimmtudagur 20. nóvember 1980
Dagskrá:
1. Kl. 16.00
Safnastsaman i hátiöarsal skóians og þegnar veitingar.
2. Siguröur Gunnarsson, formaöur skólanefndar, býöur
gesti velkomna.
ÞorvaröurEliasson,skólastjóri,fernokkrum oröum um
skólastarfiö.
Hans Kristján Guömundsson, forseti N.F.V.I., lýsir
félagslifi nemenda.
Gestum gefsttækifæri til aöfæra skólanum árnaöarósk-
ir.
3. Skólakórinn flytur nokkur lög undir stjórn Jóns Cortes.
4. Húsnæöi skólans og búnaöur skoöaö. Kennarar,
nemendur og skólastjórn veröa til viötals fyrir gesti i
kennslustofum skólans.
Stofa 1 Islenskukennarar
Stofa 2 Enskukennarar
Stofa 3 Þýzkukennarar
Stofa 4 Dönskukennarar
Stofa 6 Stæröfræöikennarar og raungreina-
Stofa 7 Tölvukennarar
Stofa 8 Latlnu og frönskukennarar
Stofa 9 Bókfærslu og hagfræöikennarar
Stofa 10 Verzlunarréttar, sögu-og vörufræöikennarar.
Hellusundshús — velritunarkennarar
Skrifstofa — starfsliö skrifstofu
Hátiöarsalur — skólastjóri, skólanefnd.
5. Kl. 19.00
Formaöur skólanefndar, Siguröur Gunnarsson, kveöur
gesti.
Lyfsölulevfi
er forseti Islands
veitir
Lyfsöluleyfi Dalvikurapóteks, Dalvik, er
auglýst laust til umsóknar.
Umsóknir sendist landlækni, Arnarhvoli,
fyrir 20. desember 1980.
Samkvæmtheimildi32. gr. lyfsölulaga nr.
30/1963 er verðandi lyfsala gert að kaupa
húsnæði, áhöld, innréttingar og vöru-
birgðir lyfjabúðarinnar, ennfremur ibúð
lyfsala, sem er i sama húsi.
Heiibrigðis- og tryggingamálaráðuneytið
18. nóvember 1980.
Starfsmaður
Iðnnemasamband íslands auglýsir eftir
starfsmanni.
Um er að ræða fullt starf. Æskilegt er að
viðkomandi hafi reynslu i félagsmála-
störfum og þekki eitthvað til iðnnema-
hreyfingarinnar og málefna iðnnema.
Umsóknir um starfið ásamt upplýsingum
um menntun, fyrri störf og störf að félags-
málum skulu hafa borist til skrifstofu
INSl, Skólavörðustig 19 Rvik, föstudaginn
5. des. n.k.. Nánari upplýsingar veittar á
skrifstofu sambandsins.
Iðnnemasamband íslands.
Vélt æknifræðingur
Landssmiðjan óskar eftir að
ráða véltæknifræðing.
Upplýsingar i sima 20680-
LANDSSMIÐJAN
Mmningarorð:
Ragnar Jónsson
Fæddur 4/8 1921 -
Hinn 12. nóvember s.l. andaöist
I Borgarspitalanum vinur minn
Ragnar Jónsson, eftir langa og
erfiöa sjúkdómslegu. Meö honum
er góöur maöur genginn og
harmur I huga allra þeirra, er
hann þekktu. Ragnar Jónsson var
fæddur 4. ágúst 1921 I Gróörar-
stööinni viö Laufásveg, sonur
hjónanna Aöalheiöar ólafsdóttur
frá Sogni I ölfusi og Jóns Ivars-
sonar frá Reykjakoti I sömu sveit,
og var hann næst yngstur sjö
systkina.
A uppvaxtarárum Ragnars var
erfitt um afkomu hjá verka-
mannsfjölskyldu ekki sist þar
sem barnahópurinn var jafn stór
og hjá foreldrum hans. Varö hann
þvi að létta undir meö þeim strax
og geta leyföi m.a. sem mjólkur-
póstur og sendisveinn. Siöar
stundaöi hann almenn verka-
mannastörf, þar til áriö 1941, aö
hann gerðist starfsmaður
tsafoldarprentsmiöju og var hann
mörg siöustu árin forstööumaöur
bókaforlags Isafoldar og gegndi
þvi starfi af mikilli húsbóndaholl-
ustu og nákvæmni þar til i
nóvember á s.l. ári aö hann tók
sjúkdóm þann, er nú hefur leitt
hann til dauöa.
Þann 16. júni 1950 gekk Ragnar
aöeiga Magnúsínu Bjarnadóttur
og eignuöust þau tvær dætur, Sól-
rúnu Lilju hjúkrunarfræöing, gift
Jóhannesi Noröfjörö, og Pálinu
Aöalheiöi, gift Oddi Halldórssyni,
og eru barnabörnin oröin fjögur.
Hjónaband þeirra Magnúsinu og
Ragnars var ætiö hiö ástúöleg-
asta og besta. Þau voru sérstak-
lega samhent um aö bæta og
fegra sitt umhverfi og ber heimili
þeirra þess gleggst vitni. Þar
undu þau löngum og nutu fag-
urrar tónlistar og góöra bók-
mennta. Ekki er hægt aö minnast
Ragnars án þess aö Möggu sé
getiö nokkuö frekar, og er mér þá
efst i huga sú fórnarlund og ósér-
hlifni, sem er svo rik og eiginleg i
fari hennar. Þessir kostir hennar
komu bestfram i þvl, hvernig hún
annaðist eiginmann sinn i hans
löngu og erfiöu sjúkdómsraun.
hvort sem hann var heima eöa á
sjúkrahúsi.
Kynni okkar Ragnars hófust er
ég kvæntist, þar sem Helga kona
min og Magga eru æskuvinkonur.
Ég hef oft hugsað um þá
skemmtilegu tilviljun, en sumir
segja nú aö ekkert sé tilviljun, aö
viö skyldum hittast og takast með
okkur svo náin kynni og vinátta
sem raun varð á. Skýringarinnar
er sjálfsagt aö leita til þess hve
viöhorf okkar- til manna og
málefna fóru vel saman, og ekki
hvaö sist hvaö varöar málefni
skógræktar á tslandi. Ragnar
geröist snemma félagi i Skóg-
ræktarfélagi Reykjavikur og varö
þar virkur félagi. Hann sat i
stjórn þess um árabil og gegndi
þar ritarastörfum siðustu árin og
sat einnig aöalfundi Skógræktar-
félags Islands sem fulltrúi sins
félags. Á þessum fundum
eignaöist hann marga góöa vini
viösvegar aö af landinu.
Honum var ekki nóg aö starfa
aö félagsmálum skógræktar-
manna, hann haföi einnig mikla
löngun til aö fá landskika, sem
hann gæti hafiö uppgræöslu og
trjárækt á. Þetta tókst honum
áriö 1971, er hann fékk land hjá
ábúendum á Neöra-Hálsi i Kjós.
Fyrir þetta voru þau hjón ákaf-
lega þakklát, aö hafa fengið sitt
eigiö friöland. Strax hófust þau
handa um gróðursetningu trjá-
plantna og byggingu sumarhúss,
og er nú þegar kominn upp fjöl-
breyttur blóm- og trjágróöur,
sem gleöur auga þeirra, er um
veginn fara og lita heim aö
Brekkukoti.
Ragnar sannaöi þaö i rikum
mæli, aö menn geta veriö fjöl-
fróöir, þótt þeir hafi ekki notiö
langrar skólagöngu, þetta kom
ekki hvaö sist fram i þvi hve
fróöur hann var um allt er varö-
ar okkar kæra land og sögu
þjóöarinnar, og eru þetta ekki
einmitt traustustu hornsteinar al-
mennrar menntunar?
Margar hafa þær ánægju-
stundir verið, sem viö áttum
Dáinn 12/11 1980
saman, ekki sist er viö fórum og
fjölskyldur okkar mörg sumur
um nær allar byggöir landsins.
Oft rifjuðum viö upp minningar
frá þeim stööum sem viö höföum
dvaliö á I tjöldum okkar og
minntumst þá allra þeirra unaö-
semda islenskrar náttúru, er viö
höföum notiö þar. Þá þótti okkur
og gaman aö taka heimamenn
tali og heyra þannig hinn fjöl-
breytta oröaforöa og tungutak
landsmanna.
Það er erfitt fyrir okkur öll er
áttum hann aö vin aö sjá á bak
honum. Nýtt og óbætanlegt skarö
er komiö I vinahópinn. Þegar
aldurinn færist yfir vill svo oft
vera, aö efunarmaöurinn fer aö
trúa á annaö lif, og þaö er vist aö
trú min hefur styrkst nú um sinn.
Ég á erfitt meö að hugsa mér aö
viö Ragnar eigum aldrei eftir aö
hittast. Hvernig sem þaö tilveru-
stig verður, vona ég, aö þar megi
finna dulitinn beran mel og blásiö
barö, og viö getum þá dundaö viö
aö koma þar upp smá Brekku-
kotshvammi og litlum Bólstaö.
Um leiö og ég og fjölskylda min
vottum eiginkonu hans, dætrum
og fjölskyldum þeirra samúö
okkar, minnumst viö Ragnars
hins hógværa og góöa vinar og
þökkum honum hans tryggu vin-
áttu.
Blessuð sé minning hans.
ólafur T.R. Vilhjálmsson
Kær frændi minn og bernsku-
vinur er fallinn frá langt fyrir
aldur fram. Bernskuævintýrin
heima á Staðastaö voru honum
tengd i tvö sumur. Hann var
náttúrlega foringinn kominn
beint úr Reykjavik, sem þá var
undralandiö sjálft I minum huga.
Það var fagran vormorgun, ég
held 1930, aö móöir hans Aðal-
heiöur ólafsdóttir, móöursystir
min, kom meö syni sina tvo,
Ragnar og Ivar litla, siglandi á
skipi beint aö Trööum. Þangað
hefur, mér vitanlega, ekki i annaö
sinn komiö hafskip, Þaö var nú
raunar 20 til 30 tonna mótorbátur
meö timburfarm til fööur mins,
og þegar ég hljóp á undan
mömmu fram á sjávarbakkann
mætti ég þar vörpulegri konu meö
tvo drengi sinn viö hvora hönd.
Þetta er mér enn i dag svo skýr
mynd i huga að þaö heföi eins
getaö gerst i gær. Móöir Ragnars
var, ef svo má segja, holdi klædd
móðurimynd þess besta úr
heimsbókmenntunum (Maxim
Gorki), ógleymanleg öllum er
henni kynntust. Frá henni haföi
Ragnar mikið vegarnesti út i lifiö
eins og systkini hans.
Þegar ég fór aö fara I langferöir
til Reykjavikur meö móöur
minni, toldi ég hvergi nema hjá
foreldrum Ragnars. Þau bjuggu i
gömlu Gróðrastöðinni viö Laufás-
veginn og fyrst er ég man eftir i
einu herbergi og eldhúsi. Þarna
vorum við mamma velkomin i
þrengslin þó aö börnin væru
fimm, tvær systur voru farnar aö
heiman. Og áfram héldu ævin-
týrin meö Ragnari á bió, i svaðil-
farir langar og stuttar, i erjur og
orrustur viö strákana I Pólunum,
meira aö segja járnbrautarferð.
Ragnar var aö alast upp á
kreppuárunum, faöir hans Jón
ívarsson var verkamaöur i grjót-
námi Reykjavikur og haföi þvi
oftar atvinnu en sumir aörir, en
þaö var einhver erfiöasta vinna
sem um getur. Þá var grjótiö
klofiö og muliö meö handverk-
færum og hann var útslitinn
maður fyrir aldur fram.
Svo komu unglingsárin. Ég fór
aö læra aö hnoöa leir I Reykjavik.
Ragnar frændi minn vann
höröum höndum alla daga, en
hans skóli var Námsflokkar
Reykjavikur á kvöldin og svo las
hann fagurbókmenntir af kappi
og átti vini heimspekilega
sinnaöa sem grufluöu I lifs-
gátunni. Þetta var nokkuð fyrir
ofan mitt plan. Viö hittumst þó á
góöum stundum, áttum sam-
eiginleg áhugamál i músik og
myndlist. Hann gerðist starfs-
maöur hjá Isafoldarprentsmiðju
og vann sig þar upp, varö sölu-
stjóri mörg siöustu árin.
Ragnar kvæntist ágætiskonu,
Magnúsinu Bjarnadóttur, og eiga
þau tvær uppkomnar dætur, Sól-
rúnu Lilju og Pálinu Aöalheiöi,
sem hafa gefið þeim tengdasyni
og barnabörn. Þau hjónin hafa
veriö mjög áhugasöm um skóg-
rækt og hafa grætt upp eftirtekt-
arveröan skógarlund viö sumar-
bústaö sinn hjá Hálsi i Kjós. Þau
hafa fariö náms- og ræktunar-
feröir til Noregs og Ragnar hefur
veriö i forustusveit skógræktar-
manna á Islandi um árabil.
Allir frændur og vinir syrgja
heiöursmanninn Ragnar Jónsson
en sárust er sorg konu hans,
dætra og þeirra fjölskyldna. Við
hjónin biðjum þeim guösfriöar og
huggunar.
Ragnar Kjartansson.
V ígbúnaðarkapphlaupið
— NATO — Gereyð-
ingarhættan — herinn
— friðarbaráttan
— aðgerðir um jól
Um þetta verður fjallað i vetrarbúðum
Samtaka herstöðvaandstæðinga i ölfus-
borgum 22. og 23. nóvember. Allir her-
stöðvaandstæðingar velkomnir. Látið
skrá ykkur á skrifstofu Samtakanna,
Skólavörðustig 1 a, milli kl. 3 og 6 i sima
17966.
Samtök herstöðvaandstæðinga