Þjóðviljinn - 30.06.1981, Side 9

8 SIÐA — ÞJÓÐVILJINN Þriöjudagur 30. júní 1981.
Þriöjudagur 30. júnl 1981. ÞJÓÐVILJINN — SIÐA 9
Aning. Sölvi Óialsson, Arni Björnsson, Erlingur Viggósson og Gunnar
Elisson. Ljósm ká.
Máitiö i skóginum. Asta R. Jóhannesdóttir, Einar örn Stefánsson, Páii
Gislason og Ingvi Einarsson. Ljósm ká.
Erlingur Viggósson meö rauöa fánann. Ljósm: gel.
Sunneva og Stefania ræöa máiin. Aö baki þeim blasir Stakkholtsgjáin
viö. Ljósm: gei.
Byrjaö aö tjaida I Stóraenda. Ljósm: gel.
Krakkarnir voru eins og kýr á vori úti i náttúrunni, enda fiest dæmi-
gerö malbiksbörn. Ljósm. ká.
Jón Böövarsson aöalfararstjóri ræöir viö feröalanga m.a. þá Arna
Björnsson og Sigurjón Pétursson. Ljósm: gel.
Kvöldvakan i skóginum. Krakkarnir kunnu vel aö meta útivistina,
enda voru þau vel göliuö. Kári Gunnlaugsson heitir sá sem er fremstur
á myndinni. Ljósm. ká.
Baidur óskarsson tók nikkuna meö og þandi hana meö tilþrifum. Kata
dóttir hans horfir á. Ljósm: gel.
Þórsmörkin er vafalaust meöal fegurstu staöa á landinu, enda vinsæl af feröamönnum. Þorbjörn Guömundsson form. ABR. og Guömundur
Agústsson viö tjaldstæöin. Ljósm: gel.
MARGT GERIST STUNDUM í MERKURFERÐUM
Margt gerist stundum
i Merkurferðum segir i
Ijóði Sigurðar Þórarins-
sonar um Þórsmörkina.
Þau orð eiga svo
sannarlega við um
sumarferð Alþýðu-
bandalagsins i Reykja-
vik, sem farin var s.l.
laugardag inn i Þórs-
mörk. Á öðrum stað er
sagt frá þeim tíðindum
sem gerðust að kvöldi
laugardags og aðfarar-
nótt sunnudagst hér
verður athyglinni beint
að sjálfri ferðinni, dag-
skránni sem boðið var
upp á og mannlifinu i
Stóraenda þessa eftir-
minnilegu helgi.
Aö morgni laugardags söfnuö-
ust um 500 feröalangar saman á
Umferöarmiöstööinni, meö
pinkla si'na og pjönkur, tjöld og
svefnpoka. Raöaö var i rúturnar
og lagt af staö þegar aöalfarar-
stjörinn Jón Böövarsson var
kominn sunnan úr Keflavik
ásamt fylgdarliöi.
Segir fátt af feröamönnum
meöan fariö var alþekktar leiöir
austur í sveitir, nema hvaö farar-
stjórar i rútunum rööuöu margs
kónar fróöleik f fólk. I rútu blaöa-
manns lágu fyrir tilmæli frá Jóni
Böövarssyni um aö endursegja
Njálu I stuttu máli, en þaö er ekki
heiglum hent aö koma öllum þeim
atburöum yfir I stutt mál, þó aö
Jón geti þaö, en hann er manna
kunnugastur Njálu. Lét farar-
stjórinn sér nægja aö nefna
bæjarheiti og einstaka atburöi
sem geröust á leiö þeirri sem ekiö
var um, en hetjur miklar bjuggu i
Rangárþingi I eina tiö svo sem
menn vita.
Fyrst var áö viö Gunnars-
hólma, rétt viö Stóra-Dímon sem
foröum hét Rauöuskriöur. Neöan
viö drang þennan uröu vigaferli
mikil svo sem segir I Njálu, en
Gunnarshólminn er staöurinn þar
semhestur Gunnars á Hlíöarenda
hnaut, svo aö hann féll af baki,
leit til Hlíöarinnar og ákvaö aö
fara ekki fet meö bróöur sinum i
útlegö, „þvf Gunnar vildi heldur
bföa hel, en horfinn vera fóstur-
jaröarströndum”.
A Gunnarshólma sagöi Jón
Böövarsson frá þvi sem undir
góöum skilyröum má sjá, svo
sem silfurbláan Eyjafjallatind,
bæina i Fljótshliöinni, fjöllin í
norövestri og söguslóöir Njálu i
grenndinni, en þennan dag voru
veöurguöimir i fýlu, sky hang-
andi niöur eftir öllum hliöum og
þoka tii hafsins. Samt sem áöur
brást Jón ekki fremur en fyrri
daginn. Þorbjöm Guðmundsson
form. ABR flutti stutt ávarp og
las skeyti frá þeim Olafi Ragnari
og Einari Karli, sem báöir voru
staddir á friöarráöstefnu á
Alandseyjum. Aö lokum las svo
Þorleifur Hauksson Gunnars-
hólma Jónasar Hallgrimssonar.
Stakkholtsgjáin, sem gengur
inn úr fjöllunum sem tilheyra
Goöalandi, sunnanmegin á leið-
inni f Þórsmörk, var næsti
áfangastaöur og héldu margir inn
eftirgjánni, meöan aörir fóru upp
fjalliö til aö skoöa vegsummerki
eftirhrun mikiö, sem varö, er svo
sem hálft fjall hrundi niöur i lón
og varö af mikiö hlaup i Markar-
fljóti.
Inni í Stakkholtsgjánni er
undurfagurt, klettamyndir, fagur
gróöur og náttúran öll hin hrika-
legasta.
Að loknum skoöunarferöum var
haldiö f áfangastaö sem var I
Stóraenda. Þar var slegiö upp
tjöldum, menn settust aö snæö-
ingi og síöan var haldiö i göngu-
ferðir.Þegar fólk tók aö tinast til
tjaldstæöa, var smalað til kvöld-
vöku, þar sem Jón Böövarsson
sagöi frá Mörkinni, Sigurður
Tómasson fjallaöi um jaröfræöi
staðarins og Gunnar Guttorms-
son var skikkaöur til aö halda
uppi fjöldasöng. Bál var kynt og
sameiginlegt grill sett upp, þar
sem 1 júfar steikur kraumuöu I úö-
anum og þokunni.
Á elleftu stundu bárust tiðindin
um hvarf telpunnar; þaö var ekki
lengur til setunnar boöiö, leit og
löng biö hófst. Frá þeim tiðindum
er sagt á öörum staö, en sú nótt
gleymist seint okkur sem vökt-
um, leituöum og biöum. Undir
morgun gekk ég f gegnum tjald-
búöimar, þaö mátti heyra hrotur
úr tjöldum, en aö ööru leyti rfkti
algjör kyrrö á þessum fagra staö.
Enn hékk þokan yfir fjöllunum,
enn höföu engar fregnir borist og
kviöinn óx.
Þegar menn tóku aö vakna og
klæöast ríkti undarleg stemming,
fólk var hljótt, enginn vissi hvaö
myndi veröa, enda var gleöin
ólýsanleg þegar fregnin barst um
aöEva værifundin. Fólkfaömaö-
ist og kysstist, tár læddust f augn-
króka og kökkur kom i hálsinn.
Eftir þetta var ákveöiö aö halda
áfram dagskránni, þeir sem
höföu mátt og þor drifu sig I
gönguferöir, þeir sem vakaö
höföu fram eftir nóttu eða til
morguns drifu sig I svefnpokann,
enn aörir svo sem blaöamaöur
haföi enga þörf fyrir svefn, þrátt
fyrirvökunót(,og eyddi timanum i
heimsóknir og spjall, þar til timi
var kominn til toottferöar.
Feröin i bæinn gekk greiölega,
mikiö var sungiö og hressilega,
börnin höföu frumkvæðið og
sungu allt mögulegt frá krumma-
vfsum til íslands úr NATO. Þegar
komiö var til Umferöarmiö-
stöövarinnar tók hver og einn sitt
hafurtask og hélt heim á leið, eftir
viöburöaríkt feröalag sem endaöi
þó meö gleöi og fögnuöi.
Sumarferöir ABR hafa alltaf
veriö skemmtilegar, þessi var
þaö lika á sinn hátt, en kannski
var ánægjulegast aö kynnast
þeirri samstööu sem myndast viö
erfiöar aöstæöur og þeirri gleði
sem björgun bárns vekur meðal
þreyttra feröalanga.
—ká