Þjóðviljinn - 07.07.1981, Page 7

Þriftjudagur 7. júli 1981 ÞJÓDVILJINN — SIÐA 7
Rokksirkus
Jónasar og
Nonna Sig
Yfirvöld Kamarorgbælis fara á fjörur saman — Kristján Pétur og Lisa,
en til hliftar eru þeir Stjáni stjarna og Tobbi.
Lisa Páls I einu af mörgum gervum sinum 17. júni.
Ef Jónas Hallgrimsson og Jón
Sigurðsson væru uppi i dag, væri
sá fyrrnefndi pönkari og sá siðar-
nefndi á kafi i að meika það sem
rokksöngvari! Sautjánda júni
stóðu þeir báðir, ásamt Tómasi,
Konráð og hinum krökkunum, á
sviði Salthússins i Kaupmanna-
höfn. Hópur af islenskum skap-
andi listamönnum i Höfn hafði
tekið sig saman um að smala
landanum saman til þjóðhátiðar-
skemmtunar.
Þarna mættu ekki bara gamal-
grónir nvlendubúar, sem eru
„kaupmannahafnarlegri en
Kaupmannahafnarbúar sjálfir”
að sögn innfæddra, heldur lika
túristar og aðrir nýkomnir — i
penu tiskufötunum og með gull-
bjór eða elefant fyrir framan sig.
Það var búið að hita fólk svo-
litið upp með ljóðalestri og söng,
þegar dansk-islenski leikhóp-
urinn Kraka yfirtók bæði dansgólf
og senu með fiflalátum sinum.
Þau sýndu útdrátt úr götu-
sýningu, sem er annað af tveimur
framlögum þeirra til leikhús-
hátiðarinnar Festival of Fools 2'
sem stendur hér yfir nú. Þau
sýndu ýmis trúðslæti i hröðu og
öruggu tempói, oft bráðfyndin og
alltaf hrifandi. Sennilega hafa
margir hugsað hið sama: hvilik
nautn hlýtur það að vera að geta
notað kroppinn á þennan hátt. Og
við sem sátum næst dansgólfinu,
fengum smá forsmekk að lifsgleði
trúðsins með þvi að dansa hring-
dans með Kröku i lokin.
Kamarorghestar buðu okkur
velkomin i bæli sitt sem reyndist
vera heljarmikill rokksirkus með
tilheyrandi sminki, búningum og
miklu fjöri. Lifsgleðin smitaði
samkomugestina, svo að bæði
sena og gólf svignuðu undan dans
inum. Þau fluttu m.a. lögin af
væntanlegri breiðskifu sinni, en
bættu um betur með tilþrifamiklu
senusjói. Þau brugðu sér i gervi
yfirvalda og alls kyns venjulegs
fólks, sungu hvorki um atóm-
sprengju né arðrán, heldur þann
vanda hvers og eins að skapa sér
mannsæmandi og skemmtilegt
Ein títil frásögn
eftir Gest
Guðmudsson
lif, á meðan samfélagsaðstæður
bregða einatt fyrir þig fæti og
„blindgöturnar eiga við þig orð”.
Eftir mikið japl og jaml og
fuður með hljómflutningstækin
komu Utangarðsmenn sér fyrir á
sviðinu til aðskekjafólk inn i rétta
þjóðhátiðarstemmningu. Kaup-
mannahafnarbúar höfðu vita-
skuld beftið spenntir eftir að njóta
ávaxtanna af islenskri rokk-
menningu, og þegar hljóðið var
loks komið i lag, var enginn svik-
.inn. Þrátt fyrir þreytu og hungur
langra ferðalaga, þrýstu Utan-
garðsmenn sér upp i banastuð,
svo að svitalyktin breiddist út um
dansgólfið. Eini gallinn var, hve
erfitt var að nema oröin, ýmist á
ensku eða islensku.
I barnum stóðu ánægðir verts-
húshaldarar. Salthúsið hefur
aldrei selt jafn mikinn bjór á einu
kvöldi og 17. júni 1981, og samt
„fór allt friðsamlega fram”.
Klukkan tvö var Utangarðs-
mönnum skipað að hætta, og
vakti þaðlitla lukku i salnum, þar
sem fóik sat enn drykklanga
stund, en týndist siðan út á nætur-
krár, i parti eða heim i bólið.
Með þessari frásögn langaði
mig eiginlega að lýsa þeim lifs-
krafti sem fram kemur i
sýningum islensku listahópanna i
Kaupmannahöfn og þeirri alvöru
sem liggur i fjörinu. Þegar v:ð
horfum og hlustum á slika
sköpun, þar sem imyndunarafUð
. og lifsgleðin fer langt út yfir sin
v daglegu mörk, — og þó einkura
þegar við verðum þátttakendur i
dansinum og fjörinu, — þá eru n
við örlitlu nær um það, hvað i þvi
felst að berjast fyrir feguri a
mannlifi:
Þvl erindið er vift allt
heila liftif
sem leiftist rullan og
meikar ei sviöið:
Upp meö stælinn og til I tuskil
— rokk cr betra en
fúl tæm djob >
(Kamarorghesta 'i
Kaupmannahöfn,
Gestur Guftmundsson
Kamarorgbestar.
Margrét Arnadóttir, hrekkjótti trúfturinn I Kröku, á 17. júnl. Hún er
brátt á leiö til Els Comediants á Spáni.
Arni Pétur, úr Krökuhópnum. Hann notafti þetta gervi einnig 17. júnl.