Þjóðviljinn - 04.05.1982, Síða 11

10 StÐA — ÞJÓÐVILJINN Þriöjudagur 4. mal 1982
Þriöjudagur 4. mal 1982 ÞJÓÐVILJINN — StÐA 11
Ræða Svavars Gestssonar
formanns Aiþýðubanda
lagsins í útvarpsumræð
um frá Alþingi 29. maí
Fját magnsöfUn krefjast aukins svigrúms i sam-
félaginu á kostnað fólksins. Þar er gerð tilraun til
þess að vinna aftur eitthvað af þeim löndum sem
verkalýösbarátta liðinna ára og áratuga náði i
þágu almennings.
Það er alvarlegt umhugsunarefni að Sjálfstæðis-
flokkurinn skuli telja sér kleift að koma fram á
jafn blygðunarlausan hátt og hann gerir nú í
ályktunum Vinnuveitendasambandsins. Hann er
ekki eins var um sig og áður og óttast ekki að
birta sitt rétta eðli sem málpipa atvinnurekenda.
Það sýnir að fái Sjálfstæðisflokkurinn lykilað-
stÖðu i stjórnkerfi á fslandi, þá mun hann óðara
efna til stéttastriðs gegn launastéttunum.
Hver vill láta Vinnuveitendasambandið taka við
völdum i stjórnarráðinu? Hver vill láta Vinnu-
veitendasambandið fá meirihluta borgarfulltrúa
i borgarstjðrn Reykjavikur? Hver vill láta
Vinnuveitendasambandið, Verslunarráðið eða
Kaupmannasamtökin fá meirihluta eða veru-
legan hluta af bæjarstjórnum i landinu?
Það þarf að treysta bandalag þeirra afla á
íslandi sem þora að verja þau lífskjör, sem hér
eru, sem þora að verja sjálfstæði þjóðarinnar,
sem þora að koma I veg fyrir að leiftursóknar-
öflin leggi ávinning liðinna áratuga í rúst. Þjóðin
þarf að eiga sterkt Alþýðubandalag.
Senn liður að lokum þriðja
þings núverandi rikisstjórnar;
siðari hluti kjörtimabilsins er
hafinn. Rikisstjórnin hefur verið
vinsæl og landsmenn vilja ekki að
stjórnarandstaðan taki hér við.
Samstarf hefur verið gott i stjórn-
inni að undanteknum málaflokki
Ólafs Jóhannessonar, sem hefur
verið mjög fundvis á ágreinings-
mál, sem oft hafa verið til vand-
ræða i stjórninni. En rikisstjórnin
hefur búið við óvenju erfið ytri
skilyrði; hagvöxtur hefur verið
óverulegur allt frá þvi hún tók
við. Stöðnunin á rætur að rekja til
alþjóðlegrar kreppu og til fyrri
rikisstjórnar Framsóknarflokks-
ins og Sjálfstæðisflokksins — það
tekur að sjálfsögðu þó nokkurn
tima að yfirvinna fyrirhyggju-
leysi I atvinnumálum og þjóðar-
framleiðslu, en á þeim tima sem
núverandi rikisstjórn hefur
starfað hefur verið lagður grund-
völlur að alhliða sókn i iðnaðar-
og orkumálum. A yfirstandandi
þingi, hafa verið afgreidd mörg
mál, sem miklu skipta fyrir næstu
ár og áratugi og núna á siðustu
þingdögunum er tekist á um það
með hvaða hætti þingið afgreiðir
tillögu rikisstjórnarinnar um
virkjanamál, auk þess sem fyrir
liggur frumvarp til laga um
fyrsta islenska stóriðjuveriö, þ.e.
kisilmálmverksmiðju á Reyðar-
firði.
Auk þeirra mála, sem hér hafa
verið á dagskrá i vetur, hefur
rikisstjórnin að sjálfsögðu,
t þessum kosningum, 1982,
hljóta menn að lita yfir farinn veg
liðinna ára, frá 1978, en i þeim
kosningum tókst að breyta um
forystu i fjölmörgum bæjarfé-
lögum i landinu og sætti þó
stærstum tiðindum 'að íhaldið féll
eftir 50 ára samfellda valdasetu i
Reykjavikurborg, höfuðstað
landsins.
Þegar litið er yfir þennan fjög-
urra ára tima, 1978 til 1982,
kemur i ljós verulegur mismunur
á þeim bæjarfélögum þar sem
Alþýðubandalagið hefur verið
aðili að meirihluta annars vegar,
þar sem Sjálfstæðisflokkurinn
hefur haft afgerandi forystu.
1 þessum efnum má nefna
fjölda dæma úr atvinnumálum og
félagsmálum, en ekki siður af þvi
er gerst hefur almennt i stjórn
bæjarfélaganna, þar sem fjár-
munum var illa varið og flokks-
gæðingar fengu eftirsóttar lóðir
fyrir að borga miljón i kosninga-
sjóðinn. í þessum þremur mála-
flokkum er auðvelt að sýna fram
á afgerandi grundvallarmun i
stjórn bæjarfélaganna og að um
verulegan mun er að ræða eftir
þvi hvort Alþýðubandalagið
stýrir málum byggðarlaganna
eða hvort Sjálfstæðisflokkurinn
fer með forystuna. Sveitar-
stjórnarkosningarnar fjalla þvi
um pólitiskt vandamál og mis-
munandi pólitisk viðhorf.
Núna i þessum sveitarstjórnar-
kosningum leggur Alþýöubanda-
lagið megináhersiu á eflingu
synlegt að skerða lifskjörin hjá
hinum almenna manni meðan
þjóðin er að vinna sig út úr þeim
vandamálum sem nú er um að
ræða og blasa við öðrum þjóðum,
kreppu og atvinnuleysi. Þess
vegna standa deilurnar um efna-
hagsmálin á tslandi i raun á milli
Alþýðubandalagsins annars
vegar og hinna flokkanna hins
vegar. Þeir treysta sér ekki til að
lýsa þvi yfir að þeir vilji bæta lifs-
kjörin.
Óbilgimi
atvinnurekenda
Núna i kjarabaráttunni sem
stendur yfir eru kröfur Alþýðu-
sambands tslands hógværar, en
þær rekast á viðhorf kauplækk-
unarflokka og Vinnuveitenda-
sambandið hefur neitað að ræða
þær af nokkurri alvöru. ASt gerir
kröfur um leiðréttingar á kaupi
láglaunafólks á tveimur árum og
það er unnt að verða við þeim
kröfum er varða láglaunafólkið,
m.a. með ýmsum efnahagslegum
ráðstöfunum. Þannig er ASl ekki
hinn haröi og óbilgjarni kröfuað-
ili. En sá sem krefst hér
breyttra skipahlutfalla I þjóð-
félaginu er Vinnuveitendasam-
band tslands. Vinnuveitendasam-
bandið vill 20—30% skerðingu á
kaupmætti. Þessi óbilgjarna af-
staða Vinnuveitendasambands
tslands er engin nýlunda, þar
Kosningar eru alvarleg pólitísk átök og uppgjör
undanfarna mánuði, undirbúið
mörg önnur mál, sem verða lögð
fyrir þingiö i haust. í þvi sam-
bandi vil ég sérstaklega nefna
frumvarp til laga um umhverfis-
mál, sem gerir ráð fyrir þvi að
stjórn umhverfismála i landinu
verði tekin nýjum tökum og
traustari en nú er um að ræöa. í
sambandi við umhverfismálin vil
ég geta þess, að núna er heil-
brigðisráðuneytið i óða önn að
undirbúna stofnun Hollustu-
verndar rikisins, sem tekur til
starfa frá og meö 1. ágúst n.k. en
Hollustuverndin mun hafa eftirlit
með mengunarmálum á grund-
velli nýrrar löggjafar um meng-
unarvarnir og er þetta i fyrsta
sinn sem slik lög eru til hér á
landi. Það er brýnt hagsmunamál
i þessu litla landi að fara vel með
náttúruauðlindirnar og það er
höfuðatriði aö við skemmum ekki
umhverfi okkar með mengun og
óþarfa umhverfisröskun af hvaða
toga sem er.
Loddarabragur
yfir stjómar-
andstöðunni
Þegar þaö liggur fyrir að
núverandi rikisstjórn og stjórnar-
flokkar hafa á þessum þremur
þingum veriö afkastamikil i þvi
aö koma frá margskonar
umbótalöggjöf, þá liggur einnig
fyrir aö stjórnarandstaðan hefur
veriö ákakflega fátæk aö mál-
efnum I vetur. Þau málefni sem
stjórnarandstaöan hefur flutt
hafa yfirleitt verið I hróptegri
mótsögn viö málflutning
stjórnarandstöðunnar i heild.
Þannig hefur hún flutt tillögur um
stóraukin útgjöld á öllum sviðum
þjóðlifsins á sama tima og lagðar
hafa veriö fram tillögur um stór-
felldar skattalækkanir. Loddara-
bragur af þessu tagi kann að
hafa skilað árangri i stjórn-
málum fyrr á öldinni, en ég er
sannfæröur um aö sá tlmi er
liðinnn og stjórnarandstaðan mun
ekki uppskera af þessum
loddaraleik annað en skömmina.
Forysta í sveitar-
félögum
22. mai næstkomandi fara fram
kosningar i þéttbýlissveitar-
félögum hér á landi og kosninga-
baráttan er þegar hafin.
sveitarfélaganna, á lýðræði og
valddreifingu. Við teljum sveitar-
félögin hornsteina okkar stjórn-
kerfis og við viljum að sveitar-
félögin fái sem allra best svigrúm
til athafna og að einstaklingarnir
i sveitarfélögunum fái sem allra
besta aðstöðu til aö hafa bein
áhrif á sveitarstjórnina, hver á
sinum stað.
Lýðræöi og valddreifing er
kjörórö okkar i þeirri kosninga-
baráttu sem nú stendur yfir fyrir
sveitarstjórnarkosningarnar
1982. 1 sveitarstjórnarkosn-
ingunum er ekki aðeins tekist á
um stjórn byggðarlaganna, kosn-
ingarnar snúast einnig um lands-
málin og siöast en ekki sist um
kjarabaráttuna.
Ásókn hægri
afla varnað
A undanförnum árum hefur það
komið æ betur i ljós I grann-
löndum okkar, að fjármagnsöflin
hafa krafist aukins hlutar af
þjóðarframleiöslunni handa sér
af þvi sem til skiptanna er á
hverjum tima.
Þessar kröfur hér á landi hafa
verið klæddar i margskonar
búning, stundum eru þær
kallaöar „frjálshyggja”, stund-
um „leiftursókn”. Hvor búning-
urinn sem hefur verið notaöur er
ljóst, að hér er um að ræða sama
málið: Fjármunirnir krefjast
aukins svigrúms i samfélaginu á
kostnað fólksins. Þar er gerð til-
raun til að vinna aftur eitthvaö af
þeim löndum sem verkalýðs-
barátta liðinna ára og áratuga
náði i þágu almennings. Hægri
öflin hafa komist lengst I þessum
efnum i Bretlandi og Bandarikj-
unum. Félagsleg þjónusta hefur
verið skorin niður, atvinnuleysi
hefur aukist og þetta er einnig að
gerast i grannlöndum okkar.
Munurinn á tslandi og þessum
löndum er hins vegar verulegur.
A tslandi hefur veriö reynt aö
verjast ásókn hægri aflanna á
liðnum árum frá árinu 1978, frá
þvi að Alþýðubandalagið fékk
áhrif á rikisstjórn og sveitar-
stjórnir i landinu. Það hefur tek-
ist I meginatriöum enda þótt
Alþýðubandalagið hafi, eitt
flokka, haldið þvi fram, að það
væri unnt að verja kjörin, eins og
þau eru nú um sinn, sækja siðan
fram meö aukinni þjóðarfram-
leiöslu og auknum hagvexti.
Aörir stjórnmálaflokkar hafa
haldið þvi fram að þaö væri nauö-
hafa hörðustu leiftursóknaröflin
búið um sig, þeir sem réðu stefnu-
mótun Sjálfstæðisflokksins 1979.
Nú klagar Vinnuveitendasam-
bandið yfir þvi að norrænir fjár-
munir skuli notaðir til að rann-
saka heilbrigðisástand iaunafólks
sem vinnur i bónus. Nú bannar
sambandiö félagsmönnum sinum
að hleypa inn upplýsingum um
vinnuvernd nema meö ritskoðun
Þorsteins Pálssonar. En
hápunktur þessa er þó krafa
Vinnuveitendasambandsins frá i
gær um að sáttasemjari hætti
samningaviðræöum fram yfir
kosningar, vegna þess að nokkrir
verkalýðsleiðtogar hafa lýst þvi
yfir að þeir styðji Alþýöubanda-
lagið og að þeir telji að kosninga-
úrslitin hafi áhrif á kjarabarátt-
una. Krafa Vinnuveitendasam-
bandsins um bann viö vinnuvernd
þótti tiðindum sæta, en krafa þess
til verkalýðsleiðtoga að þeir
styðji ekki Alþýðubandalagið
markar timamót i sögu stétta-
átakanna á tslandi.
íhlutun VSÍ
kosnlnga-
baráttuna
Með þessari afstöðu er Vinnu-
veitendasambandiö að viður-
kenna pólitiskt eðli sitt og með
þessari afstöðu viöurkenna at-
vinnurekendasamtökin Alþýðu-
bandalagið sem sinn helsta póli-
tiska andstæðing. Eftir þessa
árás Vinnuveitendasambandsins
— ihlutun I kosningabaráttuna —
hljóta launamenn að átta sig enn
betur á þvi aö stuðningur viö
Sjálfstæðisflokkinn er stuöningur
viö Vinnuveitendasambandiö.
Daviö Oddsson og Geir Hall-
grimsson eru flokkspólitiskir full-
truar og sendimenn atvinnurek-
endasamtakanna.
Það er alvarlegt umhugsunar-
efni aö Sjálfstæðisflokkurinn
skuli telja sér kleift að koma fram
á jafn blygðunarlausan hátt og
hann gerir nú I ályktunum Vinnu-
veitendasambandsins. Þaö sýnir
að hann er ekki eins var um sig og
hann var áöur. Það sýnir að hann
óttast ekki sem fyrr aö birta sitt
rétta eðli. Þessi útkoma sýnir
einnig, að ef Sjálfstæöisflokk-
urinn fær lykilaðstööu i stjórn-
kerfinu á tslandi, þá mun hann
óöara efna til opins stéttastriðs
gegn launastéttunum. Það þarf
að treysta bandalag þeirra afla á
tslandi sem þora að verja þau
lifskjör, scm hér eru, sem þora að
verja sjálfstæði þjóðarinnar, sem
þora að koma i veg fyrir að
leiftursóknaröflin leggi ávinning
iiðinna áratuga i rúst
Pólitísk vöm
fyrir lífskjörin
Þegar núverandi rikisstjórn
var mynduð, hafði staðið yfir
stjórnarkreppa mánuðum
saman. Þriflokkarnir þorðu ekki
að mynda rikisstjórn án Alþýðu-
bandalagsins. Þá hafði núverandi
forsætisráðherra kjark til að
mynda þessa ríkisstjórn, sem er i
raun pólitisk vörn fyrir lifskjörin,
sem afstýrir allsherjarstéttar-
striði ihaldsins. Allt of fáir menn
hafa þann kjark sem forsætisráö-
herra sýndi þá, þegar mestu
skipti að stuðla að sáttum fremur
en harkalegu stéttastriði eins og
flestir flokksbræður hans kusu
helst og kjósa greinilega enn.
Eða hver vill láta Vinnuveit-
endasambandið taka við vöidum i
stjórnarráöinu? Hver vill láta
Vinnuveitendasamband islands
fá meirihluta borgarfuiltrúa i
borgarstjórn Reykjavikur? Hver
vill iáta Vinnuveitendasamband
ísiands eöa Verslunarráð islands
eöa Kaupmannasamtökin fá
meirihluta eöa verulegan hluta af
bæjarstjórnunum í landinu?
Sveitarstjórnarkosningarnar i
vor eru átök milli launamanna og
atvinnurekenda.
Sveitarstjórnarkosningarnar I
vor eru átök milli alþýöusamtak-
anna og Vinnuveitendasam-
bandsins.
Sveitarstjórnarkosningarnar i
vor eru átök milli Alþýðubandá-
lagsins og Sjálfstæöisflokksins.
Vanvlrðum
ekki kosningar
Milliflokkarnir skipta þar ekki
ýkja miklu máli og enginn fram-
boðsaðili getur skotið sér undan
þvi að svara hinum örlagariku
spurningum kjarabaráttunnar I
vor.
Hver einasti kjósandi verður að
gera það upp við sig hvaða af-
stööu hann hefur til þjóöfrelsis-
mála.
Vill hann hafa herinn i landinu
eða vill hann að herinn fari?
Vill hann að erlendir aðilai
reisi stórverksmiðjur hér i land-
inu eða vill hann að islendingai
hafi forræði yfir atvinnuvegum
landsmanna?
Vill kjósandinn skipa sér undii
merki Vinnuveitendasambands-
ins eða undir merki verkalýðs
samtakanna?
Vill kjósandinn starfa met
vinstri mönnum eða hægr
mönnum I borgarstjóm
Reykjavikur?
Framboðsaðilar sem ekki þora
að taka afstöðu til þessara grund-
vallarspurninga islenskra stjórn-
mála eru i raun að dæma sig úr
leik. Þvi kosningar eru alvarleg
pólitisk átök.
Kosningar eru lýðræðislegt
uppgjör sem okkar stjórnkerfi
gerir ráð fyrir að geti farið fram á
minnst fjögurra ára fresti. Við
megum ekki vanviröa þessar
leikreglur með þvi aö koma fram
i kosningabaráttu af alvöruleysi,
ekki vanvirða þær með þvi að
umgangast þær eins og trúðleik,
þarsem ekkert skiptir máli nema
glansmyndir og slagorð.
Alþýðubanda-
lagið hleypur
ekki írá verkum
Kosningabarátta auglýsinga
mennsku, hefur haft marga
slæma fylgifiska. Til dæmis er
allt of litið um það að menn þori
að taka afstöðu, standa og falla
með verkum sinum. Alþýðu-
bandalagiö hefur tekið þátt núna i
rikisstjórn um þriggja ára skeið
og það hefur oft veriö erfiður
timi. Flokkurinn hefur engu aö
siður viljað taka þátt i að stjórna
þjóðfélaginu á þeim forsendum
sem hann samdi um þegar rikis-
stjórnin var mynduð. Alþýðu-
bandalagiö svikst ekki undan
merkjum. Alþýöubandalagiö
hleypur ekki frá verkunum þótt
þau séu erfið og Alþýöubanda-
lagiö ætlast til þess aö veröa
dæmtaf verkum sinum. Viö erum
óhræddir viö þann dóm.
En viö leggjum áherslu á aö
ganga hreint til verks og viö
berum ekki kápuna á báöum
öxlum. Viö höfum ekki tungur
tvær og teljum aö þaö sé nauösyn-
legt að menn komi fram af
heiðarleika i islenskum stjórn-
málum og taki skýra afstööu, en
hafi ekki æfinlega „hér um bil —
og kannski afstööu” til allra
hluta, hvaða nafni sem þeir
nefnast.
Við erum ekki fyrir það að
skipta liði innan okkar flokks til
þess að gera okkur dýrlega i
augum flestra ef ekki allra hópa
kjósenda. Við gerum okkur ljóst,
að oft á tiðum verðum viö að taka
afstöðu sem er óþægileg og ekki
vinsæl gagnvart kjósendum, en
við erum ekki kosnir á Alþingi til
að láta mæla frammistöðu okkar
á kvarða vinsældanna. Við
ætlumst til þess að fólk meti hlut-
ina sjálft. Við ætlumst til þess að
fólk geri sér grein fyrir mál-
efnum, en láti Morgunblaðiö ekki
segja sér fyrir verkum né heldur
hvaða skoðanir það á að hafa.
Gegn sjálfvirku
sóunarkerfi
Við skulum gera okkur ljóst, að
það er ekki auðvelt að koma til
móts viö kröfur verkalýðshreyf-
ingarinnar á næstu árum, þó að
þar sé um aö ræða hógværar
kröfur. Til þess aö hækka raun-
veruleg laun láglaunafólks I
landinu til langframa og treysta
lifskjör þess i heild, þá veröur að
breyta tekjuskiptingunni I þjóð-
félaginu. Hún er heldur ekki
heilög.
Og það verður að gripa til
margþættra efnahagslegra ráð-
stafana. Viö viljum ekki að kaup-
breytingar veröi til þess aö valda
aukinni veröbólgu. Viö viljum aö
kaupbreytingar skili sér I
raunverulegum verðætum i
höndum þeirra sem helst þurfa á
þvi að halda.
Viö erum ekki tilbúnir til þess
að skrifa upp á kauphækkanir og
stórkostlega tekjuaukningu til
allra I samfélaginu, vegna þess
að þeir eru til, sem hafa miklar
tekjur og þurfa ekki verulega
kjarabót.
Með þvi aö ráöst kerfisbundiö
gegn þvi sjálfvirka sóunarkerfi
sem hér er um aö ræöa á mörgum
sviðum þá er unnt aö skapa svig-
rúm fyrir betri kjör láglauna-
fólks. Sjálfvirka sóunarkerfiö
birtistokkur viöa. Viösjáum þaö I
rekstri at vinnuveganna,
sjávarútvegsins og landbúnaöar-
ins, þar sem fjármagnskostnaður
er að sliga þessar heföbundnu at-
vinnugreinar landsmanna.
Við sjáum hvernig þetta sjálf-
virka sóunarkerfi kemur niöur á
iðnaði landsmanna.
Sjálfvirkt sóunarkerfi er ein-
kenni innflutnings- og milliliða-
starfsemi.
Við sjáum hvernig þetta sjálf-
virka sóunarkerfi kemur niður á
lifskjörum almennings á fjöl-
mörgum sviðum.
Ég tel að ráöast þurfi gegn
þessu kerfi hvar sem þaö birtist,
liður i þvi er að koma i veg fyrir
frekari stækkun fiskiskipaflotans.
Hann er nógu stór eins og ástandi
fiskistofnanna er nú háttað.
Af hverju hefur ekki veriö
ráðist gegn þessu sóunarkerfi?
Þaö er vegna þess að einstakir
hópar hafa hag af þvi að viðhalda
þessu kerfi, sumir þeirra eru
valdam'iklir innan stjórnmála-
flokkanna. En án allsherjarupp-
skurðar á efnahagskerfinu getum
við ekki breytt tekjuskiptingunni,
ekki bætt sem skyldi kjör lág-
launafólks.
Miklar framfarir hafa orðið á
mörgum sviöum okkar samfélags
á liönum árum, en allt of sjaldan
velta menn þvi fyrir sér hvert er
stefnt og hvert skal haldið. Þess-
ar spurningar hljóta þó aö verða
mjög áleitnar, þegar fréttir
berast af skemmdarverkum sem
unnin eru i skjóli náttmyrkurs,
jafnvel á menningarverðmætum
eða gróðri i nágrenni borgar-
innar.
Þessi tiðindi gerast á sama
tima og kaupmáttur ráðstöfunar-
tekna almennings er allhár. Þessi
tiðindi gerast á sama tima og það
liggur fyrir að innflutningur á
margskonar neysluvörum, m.a.
dýrum heimilistækjum og bif-
reiðum er meiri en nokkru sinni
fyrr. Þessi tiöindi gerast á sama
tima og við erum með betri
félagslega þjónustu, betri heil-
heilbrigðisþjónustu og betra
skólakerfi en við höfum haft áöur.
Aö minu mati liggur svariö i
þvi aö viö höfum um of seit okkur
undir ok neyslusamfélagsins þar
sem dansinn i kringum vöruna
eftir neysluauglýsingum er
inntakiö, upphaf og endir alls.
Enginn getur þó keypt sér lifs-
hamingju þó hann eigi mikiö af
peningum, enginn getur tryggt
sér lifshamingju þó hann vinni
yfirvinnu myrkranna á milli.
Enginn getur eignast hamingju
fyrir þaö eitt aö eiga stóra ibúö,
stórt hús eöa stóran bll.
Lifshamingja manna getur ekki
falist i neinu af þessu, en
óhamingja manna birtist hins-
vegar I þvi, þegar fólk ræöst á
menningarverömæti og rlfur upp
veikan gróöursprota sem hefur
verið settur niður i moldina i
fyrra og átti að gleöja okkur i ár.
Landlð á
miklnn auð
Þær spurningar verða áleitnar
hvort við höfum ævinlega verið á
réttri leið, en við getum jafnframt
leyft okkur aö vera bjartsýn
þegar við gerum okkur grein fyrir
þvi að fjöldi vel menntaðra ein-
staklinga kemur árlega til starfa i
þjóðfélagi okkar. Við getum leyft
okkur að vera bjartsýn þegar viö
gerum okkur grein fyrir þvi að
landið á mikinn auð, miklar auð-
lindir, miklarorkulindir, meiri og
dýrmætari en nokkur önnur þjóð.
Ef Islendingar kunna fótum
sinum forráð geta þeir lifað betra
lifi i þessu landi en aðrar þjóðir
geta gert sér vonir um. Við getum
varðveitt sjálfstæði okkar og
staðiö á eigin fótum ef við aðeins
erum menn til að takast á viö
vandann eins og hann birtist
okkur frá degi til dags.
Sterkt
Alþýðubandalag
Þessvegna skulum viö glima
viö verkefnin og standa þétt
saman, þeir sem saman eiga.
Eining um Alþýðubandalagið
skapaði sigurmöguleika yfir
ihaldsöflunum 1978 og ég er sann-
færöur um það, að það er nauösyn
fyrir launamenn á tslandi að eiga
nú, einmitt um þessar mundir,
sterkt Alþýöubandalag, sterkara
en nokkru sinni fyrr — sterkt
bandalag alþýðu um lifskjörin,
um varðveislu menningarverð-
mæta, um sjálfstæði þjóðarinnar i
þessu landi, sjálfstæði atvinnu-
lifsins og efnahagslifsins. Þjóðin
þarf að eiga sterkt Alþýöubanda-
lag. Það er henni lifsnauðsyn.
Framundan er kosninga-
baráttan vegna sveitarstjórnar-
kosninganna. Ég sendi félögum
minum og stuðningsmönnum
Alþýðubandalagsins um land allt
barátukveðjur. Ég sendi þeim
heitar óskir um góða útkomu I
kosningunum. Ég vona aö viö
getum sagt hvert viö annaö að
loknum kosningum: Viö geröum
allt sem viö gátum. Og það er
ekki hægt að gera meiri kröfur til
nokkurs manns. En þaö er of seint
aö átta sig á þvi eftir kosningar ef
ihaldiö kemst til valda á nýjan
leik.