Þjóðviljinn - 23.06.1982, Síða 4

4 StÐA — ÞJÓDVILJINN Miftvikudagur 23. jlini 1982
MOBVIUINN
Málgagn sósíalisma, verkalýðs-
hreyfingar og þjódfrelsis
Otgefandi: Otgáfufélag Þjóöviljans.
Framkvæmdastjóri: Eiöur Bergmann.
Ritstjórar: Árni Bergmann, Einar Karl Haraldsson, Kjartan
Ólafsson.
Fréttastjóri: Þórunn Siguröardóttir.
L'msjónarmaöur sunnudagsblaös: Guöjón Friðriksson.
Auglýsingastjóri: Svanhildur Bjarnadóttir.
Afgreiðslustjóri: Filip W. Franksson.
Blaöamenn: Auöur Styrkársdó'tir, Helgi Ólafsson
Maenús H. Gislason, Ólafur Gislason, óskar Guömundsson,
Sigurdór Sigurdórsson, Sveinn Kristinsson, Valþór Hlööversson.
iþróttalréttaritari: Viðir Sigurösson.
Ctlit og hönnun: Andrea Jónsdóttir Guöjón Sveinbjörnsson.
Ljósmyndir:Einar Karlsson, Gunnar Elisson.
Handrita- og prófarkalestur: Elias Mar, Trausti Einarsson.
Auglysingar: Hildur Kagnars, Sigriður H. Sigurbjörnsdóttir.
Skrifstofa: Guörún Guövarðardóttir, Jóhannes Harðarson
Afgreiösla: Bára Sigurðardóttir, Kristin Pétursdóttir.
Simavarsia: Sigriöur Kristjánsdóttir, Sæunn óladóttir.
Húsmóöir: Bergljót Guöjónsdóttir.
Bílstjóri: Sigrún Bárðardóttir.
Innheimtumenn: Brynjólfur Vilhjálmsson, Gunnar
Sigúrmundsson.
Pökkun: Anney B. Sveinsdóttir, Halla Pálsdóttir, Karen
Jónsdóttir.
Útkeyrsla. afgreiösla og auglýsingar: Siöumúia 6,
Reykjavik, simi 81333
Prentun: Blaöaprent hf.
Horfur og atvinna
• Hvernig sem litið er á málin eru horfurnar i
sjávarútvegi og þjóðarbúskap íslendinga á næst-
unni ekki glæstar. Jafnvel þó að mokfiskist það
sem eftir er ársins er þess ekki að vænta að afla-
aukning verði eins og verið hefur ár frá ári siðan
1972 eða að aukin verðmætasköpun verði i sjávar-
útvegi. Þjóðhagsstofnun hefur metið stöðuna og
gerir ráð íyrir 3.5 til 6% samdrætti þjóðartekna á
árinu. Og það þarf enginn að velkjast i vafa um
að 20% samdráttur aflaverðmætis mun leiða til
snöggversnandi afkomu.
• Engin loðnuveiði hefur verið á árinu og horf-
ur á að hún geti einnig brugðist i haust.Skreiðar-
markaðurinn i Nigeriu hefur ekki opnast enn.
Grásleppuveiði hefur viðast hvar verið treg i vor.
Af lasamsetning það sem af er árinu hefur verið á
þann veg að farið er að ganga nærri karfa- og
ufsastofninum meðan þorskurinn hefur verið
tregur þar til nú siðustu vikur að farið er að
glæðast. Og þrátt fyrir að saltfiskmarkaður sé
góður hafa orðið áföll einnig á þvi sviði vegna
ónógrar vöruvöndunar.
• Einfaldasta leiðin til þess að skýra þetta
slæma ástand er að kenna stjórnvöldum og rikis-
stjórn um. Og það má til sanns vegar færg, þvi að
lengi hefur skort á markvissa auðlindastefnu i is-
lenskum sjávarútvegi. Það er löngu viðurkennt
af flestum sem um efnahagsmál skrifa að til-
kostnaður á aflaeiningu i fiskveiðum hér á landi
sé of hár. Samt hefur ekki tekist að skapa sam-
stöðu um það skipulag vinnslu og veiða sem lækk-
að gæti tilkostnaðinn og um leið tryggt dreifingu
aflans milli vinnslustöðva og atvinnuöryggi land-
verkafólks og sjómanna.
• En ekki má heldur gleyma náttúruskilyrðun-
um sem verið hafa óhagstæð. Mikill sjávarkuldi
og léleg átuskilyrði við landið hafa áreiðanlega
sitt að segja um aflabrest, og sambandið milli
hruns loðnustofnsins og lélegs þorskafla kann að
vera náið. En um það samræmi sem þarf að vera
milli náttúruskilyrða og fullrar nýtingar fiski-
,stofna er litið samkomulag á íslandi.
• 1 landinu eru nú 93 skuttogarar og fleiri á
leiðinni. Forsvarsmaður útgerðarmanna segir að
menn fái að kaupa skip sem enga peninga eigi og
ætli ekki að borga þau. Það kann að vera skiljan-
legt að erfitt sé að standa á móti sterkum fjár-
festingarvilja i öllum landshornum þegar róið er
á árvissa aflaaukningu, en þegar menn fá ræki-
lega áminningu um þau takmörk sem náttúru-
skilyrðin setja er kominn timi til þess að berja i
iborðið og heimta skipulag á hlutina.
• Launafólk sem stendur frammi fyrir kröfum
atvinnurekenda um kauplækkun vegna fyrirsjá-
anlegs aflabrests á einnig heimtingu á þvi að öll
yfirbygging sjávarútvegsmála i landinu verði
tekin i gegn, og komið sé i veg fyrir að opinberu fé
til sjávarútvegs sé varið i einkaneyslu og fjár-
festingu i óskyldum rekstri eins og virðist vera
alsiða á íslandi. Láglaunafólkinu i landinu ber
engin skylda til þess að taka á sig afleiðingar ó-
skynsamlegs reksturs og hefur engar forsendur
til þess. Þær verða aðrir að bera.
• En brýnasta verkefni stjórnvalda á næstunni
verður að tryggja með öllum tiltækum ráðum að
aflabrestur og minnkandi gjaldeyristekjur leiði
ekki til stórfellds atvinnuleysis og landflótta eins
og eftir hrun sildarstofnsins 1967-68 á viðreisnar-
árum Sjálfstæðisflokks og Alþýðuflokks. Krafan
um fulla atvinnu er krafa dagsins. — ekh
! Sumarferðir
IFeröalög hafa lengi veriö
fastur liöur I sumarstarfi
Alþýöubandalagsfélaga og
• kjördæmisráöa og veröur
Isvo enn i sumar. Undanfarin
ár hefur stjórn Reykjavíkur-
félagsins einnig veriö dugleg
1 aö efna til gönguferöa i ná-
Igrenni borgarinnar og er aö
komast festa i þá tilbreytni,
sem bendir til þess aö þær
* njóti vinsælda. t kvöld efnir
Ifélagiö i Reykjavik til Jóns-
messunæturgöngu frá Skiöa-
skálanum i Hveradal og ung-
* ir sósialistar veröa um næstu
Ihelgi i Þórsmörk á vegum
Æskulýösnefndar Alþýöu-
bandalagsins, eins og
* auglýst er annarsstaðar i
I blaðinu.
! Upppantað
Ifyrri vikuna á
Laugarvatni
IÞá ber þaö ekki siður vitni
um aukna starfsemi af þessu
tagi innan Alþýöubandalags-
, ins, aö flokkurinn efnir til
Isumarfris og samveru siö-
ustu tvær vikurnar i júli á
Laugarvatni, þar sem hafst
, veröur við i Héraösskólanum
Iog húsum sem honum til-
■ heyra. Þegar er uppselt
fyrri vikuna og aðeins örfá
, pláss laus i siöari vikuna.
IA það skal sérstaklega
bent hér að nauösynlegt er
að staöfesta pantanir meö
, þvi að greiöa fjórðung gjalds
Ilyrir vikudvöl og þeir sem
ekki hafa gert það enn, eru
■ hvattir til þess af flokks- .
Iskrifstofunni. Nauösynlegt I
er að fá slikar staðfestingar I
til þess að hægt sé að rýma J
■ til fyrir þeim sem hug kynnu .
Iað hafa á þvi að slást i hóp I
Laugarvatnsfara á siðustu I
stundu.
L Ánægjulegt_______________I
I samsetning
■ ■
IÞaö er sérstaklega I
ánægjulegt aö getagreint frá I
þvi aö i þeim tveimur 80 J
■ manna hópum sem koma til ■
Imeö aö dvelja á Laugarvatni I
á vegum Alþýöubandalags- I
ins siöari hluta júlimánaöar J
■ er mikil aldursbreidd og ■
Imargar fjölskyldugeröir og I
margt fólk sem litið fer á I
fundi en er samt i stuönings- J
■ mannahópi Alþýöubanda- •
Ilagsins. Undirtektirnar sýna I
best aö full þörf er á starf- I
semi af þessu tagi á vegum ,
• flokksins.
Agi verður að vera
Mörgum finnst aö bæjar-
stjórnarmál og bæjarstjórnar-
kosningar séu eitthvaö það leið-
inlegasta sem um getur og kom-
ast ekki i pólitiskan ham nema
rikisstjórnir séu i boöi — og
kannski ekki einu sinni það.
Þó gerast tiöindi hér og þar i
sambandi við þessi mál sem má
hafa aö minnsta kosti dulitiö
gaman af meöan beöiö er eftir
Godot úr Karphúsinu.
Dæmi um þetta finnum viö i
Vikurfréttum sem koma út i
Keflavik. A forsiöu segir frá
raunum Sjálfstæöismanna i
Njarövikunum — þeir neyddu
einn sinna nýkjörnu bæjar-
stjórnarmanna til aö segja af
sér og var ástæöan ágreiningur
um það, hvort auglýsa ætti
stöðu bæjarstjóra eða ekki. Oft
veltir litil þúfa efnilegum póli-
tiskum frama. Vikurfréttir lýsa
aödragandanum að afsögn ann-
ars manns á Sjálfstæðislista i
Njarðvikum á þessa leið:
,,A mánudaginn i siöustu viku
var fundur haldinn i fulltrúaráði
Sjálfstæðisfélaganna i Njarö-”
‘vik. Fundur þessi samþykkti
starfsreglur fyrir bæjarfulltrúa
Sjálfstæðisflokksins, þar sem
þeim er meinaö aö hafa aöra
skoöun eða greiöa atkvæöi i
bæjarstjórn á annan hátt en
meirihluti ákveöur. Jafnframt
samþykkti fundurinn að leita
hófanna með meirihlutasam-
starf með öörum flokkum, ef
Július gæfi sig ekki i málinu um
auglýsingu stööu bæjarstjóra.”
„Agi veröur aö vera” sagði
góði dátinn Sveijk, þegar hann
var barinn i hernum.
Sori og brennivín
En það er viöar en i Njarðvik-
um sem þaö veröur stórmái
hvort starf er auglýst eða ekki. t
Vatnsleysustrandarhreppi, seg-
ir þaö góða blaö Vikurfréttir, er
nú stjórnlaust. Sveitarstjórinn
sem var reiddist þvi svo, að á-
kveðið var að auglýsa starf
hans, að hann gekk út án þess aö
biða eftir þvi, að þriggja mán-
aða uppsagnarfrestur hans liði i
aldanna skaut.
Þetta eru þó ekki aöaltiöindin
af Vatnsleysuströnd. Fréttarit-
ari Vikurfrétta skrifar frásögn
af kosningabaráttunni þar og er
mjög hneykslaður, enda viröist
hún hafa verið i fornum og þjóð-
legum stil og þar meö utan við
góöa siöi og kristilega. Þar seg-
ir:
„Það lagöist litiö fyrir marg-
an góðan kappann i kosninga-
baráttu þeirri sem háð var fyrir
kosningarnar i Vatnsleysu-
strandarhreppi.. Pólitískir
kappleikir (hreppapólitiskir)
voru margir háöir, en lauk þeim
all flestum án sigurs, án taps,
án jafnteflis, þeim lauk sem
sagt ekki, en þeir skildu eftir sig
óþarfa sár og leiðindi.
Listarnir tveir sem voru i
framboöi voru meö afar lika
stefnuskrá. Bar helst á milli i
hafnarmálum, en samt var
hatrið svo mikið aö menn munu
seint, ef nokkurn tima, jafna
sig.
Listarnir viöhöföu ólika bar-
áttutaktik, en ekki skal hér til-
greint hvor listinn viðhaföi
meiri sora og sóðaskap viö aö
koma sinu fram. Þaö vita þeir
sem til þekkja og geta tekiö til
sin sem eiga.
Til dæmis fyrir þá leiöinlegu
baráttusiði sem viöhaföir voru,
voru guðaveigar notaöar óspart
af öðrum listanum til beitu, og
þeim haldiö aö mönnum sem
eru veikir fyrir þess lags
drykkjum og öörum sem hafa
vildu.”
Ljótt er aö heyra og vildi ég
hlrippt
þó að satt væri, sagöi karlinn.
Þetta minnir Klippara á merk-
an samtiöarmann þar suöur
með sjó, sem einu sinni lét þrjá
stjórnmálaflokka halda sér vel
hifuðum i hálfan mánuö fyrir al-
þingiskosningar — og sveik þá
svo alla á kjördag og kaus þann
flokk sem ekkert brennivin átti.
Listaverk um
ekki neitt
En áfram meö smjörið. Ekki
var kosningabaráttan á
Ströndinni alveg glætulaus.
Fréttaritari segir:
„A fimmtudeginum fyrir
kosningarnar var haldinn fram-
boðsfundur í Glaðheimum og fór
hann vel fram, en flestir fram-
bjóðenda sem töluðu virtust
hafa verið búnir aö vera á nám-
skeiöi i ræðumennsku hjá þing-
mönnum, alla vega töluöu þeir
listavel um ekki neitt og rök-
studdu með prýöi.
Þaö hugsar kannski einhver
að ekki sé mikið samræmi i
þessum skrifum — á einum stað
er sagt að kosningabaráttan
hafi verið ruddaleg, en samt
hafi framboösfundur farið vel
fram, — en það er einföld skýr-
ing á þessu. Hún er sú, að þeir
sem viðhöföu baráttuaöferöirn-
ar slæmu voru ekki á listunum
nema aö litlu leyti, heldur utan
á listunum, troðandi og potandi
sinu og dylgjum um náungann i
bland, helst þar sem andstæð-
ingurinn heyröi ekki til, þvi að
það voru ræðumeistarar vinnu-
VÍKUR
13. Ibl. 3. árg. Mi
PCETl
VlKUR-fréttir
Vatnsleysustrandarhreppur:
lllindi og óhróður aðalsmerki
kosningabaráttunnar
Neyddu bæjarfulltrúa
til að segja af sér
Sveitarstjórinn vinkaði
hrepjisuefitti og iabbaði út
Svcitarstjóraleust 1
VctnsleysustrandMrhr—* . ,,
Er sióntannadaflunnn?
skúra og eldhúskróka sem voru
iönastir viö kolann, en þeir
héldu aö mestu leyti kjafti þeg-
ar á framboðsfundinn kom,
laumuðu i mesta lagi einni og
einni kristilegri spurningu inn
i, svona til málamynda. Það
voru þeir baknagarar og rang-
færendur sem eyðilögöu kosn-
ingabaráttuna.”
Rígur og huggun
Það er margt að athuga. Vik-
urfréttir hafa lika sorgarfréttir
að flytja af hrepparignum: „Er
sjómannadagurinn einkamál
Keflvikinga?” spyr einn grein-
arhöfundur og hefur nokkra
þykkju af þvi, að Njarðvikinga
sé að litlu eða engu getið i sam-
bandi við þau hátiðahöld —
nema hvaö þeir fái að halda
ballið. Svona eru vandræðin
mörg i heiminum. Það er þó
ýmislegt sem huggar mannfólk-
iö, sem betur fer. I baksiðufrétt
segir frá þvi aö „Fullkomnasta
tölvuvædda simastööin i heimi”
veröi sett upp i Keflavik. Og
„Lániö leikur viö Sandgerö-
inga” sem betur fer — m.ö.o.
þeir eru aö fá „sjálfstætt útibú
Landsbankans” á staöinn.
áb.
og skorrið