Þjóðviljinn - 16.03.1983, Blaðsíða 6

6 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Miðvikudagur 16. mars 1983
Foreldra- og
styrktarfélag blindra
og sjónskertra:
Furðulegt
að hafna
Arnþóri
Félagsfundur í Foreldra- og
styrktarfélagi blindra og sjón-
skertra sem haldinn var þann 9.
mars síðastliðinn sendi blöðum og
fjölmiðlum ályktun þar sem
ráðning Amþórs Helgasonar í
stöðu deildarstjóra við námsbóka-
deild Blindrabókasafnsins er gerð
að umtalsefni og þá einkum sú á-
kvörðun meirihluta stjórnar
Blindrabókasafnsins að hafna Arn-
þóri. Ályktunin er svohljóðandi:
Félag bókasafnsfræðinga:
Harmar ummæli
nenntamálaráðherra
„Við lýsum furðu okkar á á-
kvörðun meirihluta stjómar
Blindrabókasafns íslands, þar sem
umsókn Arnþórs Helgasonar um
deildarstjórastöðu námsbóka-
deildar safnsins var hafnað vegna
þess að hann er blindur. j
Eftir því sem við best vitum,
uppfyllir Arnþór þær kröfur sem
settar vom um menntun tilvonandi |
deildarstjóra. 1
Arnþór hefur sjálfur stundað
framhaldsnám sem blindur ein-
staklingur og er sjálfsagt manna
kunnastur því, hvernig námsefni
fyrir blinda nemendur þarf að vera I
tilreitt. Arnþór er einnigfær um að
lesa bækur og blöð á svartletri með
aðstoð ritsjár þeirrar sem hann hef-
ur til umráða.
Við sem foreldrar blindra og
sjónskertra barna emm mjög ugg-
andi yfir þeirri stefnu sem fram
kemur í þessu máli og hljótum að
spyrja þessarar spurningar:
Til hvers er verið að mennta
blind og sjónskert börn í þessu
landi, ef þau síðan sem fullorðnir I
einstaklingar teljast ekki sjálf
dómbær um, hvort eða hversu mik-
ið fötlun þeirra háir þeim í starfi?“
í Morgunblaðinu föstudaginn
11. mars er viðtal við menntamála-
ráðherra, Ingvar Gíslason um
stöðuveitingu við Blindrabókasafn
íslands. Þar segir orðrétt: „Ég er
búinn að kynna mér þetta mál
mjög vel undanfarna daga og álít
að það sem gerst hefur í stjórninni
sé það að bókasafnfræðingar hafi
ráðið þama ákaflega miklu. Það er
tilhneiging hjá þessum sérfræðing-
um að gera mjög mikið úr störfum
| sem snerta þeirra verksvið“.
Stjóm Félags bókasafnsfræðinga
telur að þarna sé ómaklega ráðist
að tveimur af fjómm fulltrúum
stjórnarmeirihlutans, þeim Krist-
ínu H. Pétursdóttur, bókafulltrúa
ríkisins og Elfu Björk Gunnars-
dóttur, Borgarbókaverði, fulltrúa
Bókavarðafélags fslands, auk þess
sem stjórnin harmar ummæli ráð-
herrans í garð stéttarinnar. Gefið
er í skyn að bókasafnsfræðingar
hafi verið að ota sínum tota í máli
þessu. Það verður að teljast ein-
kennileg niðurstaða þegar haft er í
huga að stjórn Blindrabókasafns
íslands var sammála um að
stöðunni skyldi gegna kennari á
framhaldsskólastigi - ekki bóka-
safnsfræðingur.
Kristín H. Pétursdóttir og Elfa
Björk Gunnarsdóttur hafa einnig
verið bornar þeim sökum í fjölm-
iðlum að fordómar hafi ráðið ák-
vörðun þeirra. Það er samdóma
álit stjómar Félags bókasafns-
fræðinga að slíkár aðdróttanir hafi
ekki við rök að styðjast, einkum ef
haft er í huga að umræddir aðilar
hafa átt drýgstan þátt í að byggja
upp bókasafnsþjónustu við sjúka
og fatlaða á íslandi.
Það er sannfæring stjómar Fé-
lags bókasafnsfræðinga að á-
kvörðun þeirra hefur ekki verið
tekin nema að vel athuguðu máli
og með hag fatlaðra, þ.e. notenda-
hóps safnsins, í huga.
Fréttatilkynning frá
stjórn Félags bókasafnsfræðinga
sjónarhorn
Leitandi læknar, erlendir, eru farnir að beita
kvöldvorrósarolíunni. Megi hún verða sem flestum að
sem mestu gagni, hér sem annarsstaðar.
Fœkkum meinum, fjölgum árum, fögnum hollefnum.
Kvöldvorrósarolían
„Dropar“ Tímans sem fjalla
um hin óskyldustu efni í léttum
tón, bregða í helgarblaðinu á
galgopalegan leik með kvöldrós-
arolíuna, og jafna henni við
bramalífselexír og voltakross, all-
rameinabót þeirra tíma.
Þjóðviljinn fjallar einnig um
hana undir fyrirsögninni: „Lyf,
sem læknar allt og alla?“ Bæði
blöðin vitna í grein í DV 10. þ.m.
Fyrirsögn þess á forsíðu var:
„Kvöldrósarolía: Er hún svarið
við menningarsjúkdómum?" Og
inni í blaðinu er fyrirsögn:
„Kvöldrósarolía: Svar gegn
krabbameini?" Fyrirsagnimar
eru í spurnarformi, og í greininni
er ekki minnst á LYF, heldur
tekið fram að olían sé „fæðu-
efni“, eins og rétt er. Og land-
læknir kannast ekki við hana sem
lyf. Enda er hún næringarefni,
eins og aðrar algengar jurtaolíur.
Sem slík er hún framleidd og
seld. En rannsóknir og reynsla
virðast sanna, að kvöldrósarolían
sé gædd mikilvægum eiginleikum
gegn menningarsjúkdómum okk-
ar, sem ég vil nú frekar kenna við
ómenningu. Hún fellur því vel
inn í hugsjón og kenningu Hipp-
okratesar, föður læknisfræðinn-
ar, að fæðan eigi að vera okkar lyf
- það er öllu verðugra og heiðar-
legra markmið en að berjast
GEGN vítamínum, steinefum
o.fl. mikilvægum næringar-
efnum.
Þjóðviljinn nafngreinir undir-
ritaðan sem innflytjanda kvöld-.
rósaroh'unnar, sem er nú ekki
lengur einu sinni 1/2 sannleikur-
inn. Eigi að síður fer víst best á,
að ég svari, þar sem nafn mitt og
Elmaro er tengt þeirri „ósvinnu"
að hafa hafið innflutning víta-
mína til dreifinga utan apóteka,
fyrir 30 árum. En hlálegt er það,
að innflutningur hollefna hefur
kostað - með nokkrum hléum -
30 ára stríð við lyfjavaldið. Og
friður er ekki í sjónmáli, því að
ekki verður séð, að þeim, sem
tekið hafa sér vald til að ákveða
þjóðinni, hverra vitamína og stei-
nefna hún megi neyta, og hverra
EKKI, komi fremur við, hvers
við neytum en okkur, hvers þeir
neyta. Það er einkamál hvers og
eins. Enda berum við sjálf ábyrgð
á heilsu okkar.
Leiðréttingar
upplýsingar
athugasemdir
Kvöldrósarolía hefur vakið
mikla athygli víða um heim, fyrst
og fremst vegna þess, hve virk
hún virðist vera gegn okkar
hættulegustu heilsu- og lífsfjend-
um. Heimildir sínar geri ég ráð
fyrir, að DV hafi fengið úr grein í
l.h. „Hollefni og heilsurækt“
1982, blaði Heilsuhringsins. Hér
skulu teknar upp nokkrar milifyr-
irsagnir greinarinnar: Fjölómett-
aðar fitusýrur - Gamma-
línolensýra og prostaglandin -
hjarta- og æðasjúkdómar -
Liðagigt - Offita - Taugabilun og
geðbilun - Áfengissýki og timb-
urmenn - Heila- og mænusigg -
Tíðaverkir og þrymlar í brjóstum
- Krabbamein og ónæmi o.fl.
Reynir Eyjólfsson, lyfja-
fræðingur, fer rangt með, er hann
segir, „að ekki hafi verið hægt að
sýna fram á, að hún (olían) gagn-
aði sem lækning á neinum sjúk-
dómi“. Eftir kynni mín af Reyni
tel ég víst, að hann fari ekki vilj-
andi rangt með. Hann hefur vant-
að gögn. Mér hafa borist greinar,
sem sanna hið gagnstæða. Og
mun birta þær, þar eð miklar lík-
ur eru til að þær geti orðið ein-
hverjum að gangi, þótt jafnfávís-
legt sé að alhæfa einstök dæmi
eins og að afneita þeim. Reynslan
verður að skera úr.
En Reynir fer án efa rétt með,
er hann segir um fjölómettaðar
fitusýrur í sambandi við hjarta-
og æðasjúkdóma: „Niðurstöður
séu allar á einn veg, - þarna eru
fjölmargir þættir og samspil
þeirra að verki m.a. lífsvenjur,
mataræði og stress“. - Það er
ánægjulegt, að einn víðmennt-
aðasti lyfjafræðingur okkar
bendir á það, sem ég hef talið
grundvallaratriði heilbrigði og
vanheilsu, nema hvað ég tel
„stressið“, sem tröllríður þjóðfé-
laginu, sé afleiðing af lífsvenjum
okkar OG mataræði, þar á meðal
MIKLU meiri skortur vitamína
og steinefna en læknar virðast
vilja viðurkenna.
Þjóðin stendur í þakkarskuld
við þá víðsýnu áhugamenn í
læknastétt, sem stofnuðu Hjarta-
vernd og Krabbameinsfélagið, og
þá sem þar hafa starfað og án efa
bjargað mörgum mannslífum.
Og bæta má 3ja félaginu,
Geðvernd, við. En hryggilegt er
hve lítið þessi félög öll sinna lífs-
venjum og mataræði.
Fylgdi ekki vöxtur hjarta- og
æðasjúkdóma í kjölfar fínvinnslu
korns? Neytandinn er rændur B6
og E-vit. W.E. Shute hjartasér-
fræðingur við stofnun, sem við
hann er kennd í Kanada, hefur
notað E-vitamín yfir 30 ár gegn
hjarta- og æðasjúkdómum. Er
reynsla hans markleysa og bull?
Er það rangt, að E-vitamín sé
mikilvæg trygging gegn
blóðtappa? Þegar hafinn var inn-
flutningur á því hér, fyrir um 20
árum, var hlegið að því. Það var
fjósemisvitamín. Svo er raunar
einnig. En það eru ekki nema 10
ár síðan virtur læknir sagði að E-
vítamín væri „helv... húmbúkk“.
Nú myndi hann ekki segja slíkt.
Eða er það enn talið húmbúkk
gegn hjarta- og æðasjúkdómum?
Hafa hinar stórmerku næring-
arrannsóknir og tilraunir Mc.
Carrison nokkru sinni verið
skoðaðar í sambandi við hjarta-
og krabbasjúkdóma? Og í sam-
bandi við alla okkar „menningar-
sjúkdóma" sem hann varð aldrei
var við þau 7 ár, sem hann þjón-
aði Hunza-þjóðflokknum.
Hann notaði albino-rottur til
tilrauna, þar eð þær þrífast vel -
eða vanþrífast af fæðu mannsins.
í 27 mánuði fóðraði hann þær á
Hunza-fæði, það svaraði til 55 ára
manna. Rotturnar urðu þrek-
mikiar og GÓÐLYNDAR og
lausar við sjúkdóma. Síðan skipti
hann rottunum - 2243 í 8 jafna
hópa. Ög 8. hópinn fóðraði hann
á venjulegu fæði breskra verka-
manna, hina á fæði ýmsra héraða
Indlands. Og þar með var para-
dísarlífi og heilbrigði rottanna
lokið. Lífsþróttur, frjósemi, góð-
lyndi þvarr, og sjúkdómar
„menningarinnar" kvistuðu þær
niður. Eftir 16 daga á breska
fæðinu fór að bera á taugaóstyrk
og bráðlyndi, þær fóru að bíta
hver aðra og drepa þær veikustu
og éta þær.
Dr. Max Gerson afhenti öld-
ungadeild Bandaríkjaþings 1946
skýrslu, sem síðan kom út á bók
„A Cancer Therapy", þar sem
hann skýrir frá yfir 50 dæmum um
lækningu krabbameins með mat-
aræði.
Þýski krabbameinssérfræðing-
urinn, dr. Issels, læknar 17%
dauðadæmdra og beitir m.a.
fæðunni í baráttunni við
dauðann. Hann hefur komist að
raun um að vissir þættir matar-
æðis örva krabbamein, eins og
hvítt hveiti og hvítur sykur o.fl.,
sem líklega allir ísl. krabbasjúk-
lingar neyta, hvort sem þeir liggja
í sjúkrahúsi eða heima. Stutt
grein var um þetta í Hollefni og
heilsurækt 1981. Síðan sú grein
var skrifuð, minnir mig, að ég
hafi rekist á fregn um, að dr. Is-
sels hafi verið kallaður til ráðu-
neytis í baráttunni gegn krabb-
ameini.
Um áratugi hafa þessar upplýs-
ingar o.fl. verið fyrir hendi. En
hefur þeim nokkru sinni verið
sinnt? Eða er Semmelweiss-
sorgarleikurinn í raun alltaf að
endurtaka sig?
í ágústhefti Life skýrir læknir
frá, hvemig hann læknaði sig af
alvarlegu krabbameini með mat-
aræði. Greinin „Physican, Heal
Thyself", er athyglisverð. í síð-
ustu heftum af Hollefni og heilsu-
rækt em frásagnir af dauða-
dæmdum krabbameinssjúk-
lingum, sem læknuðust með nátt-
úrlegum aðferðum. Og slík frá-
sögn verður í hefti, sem nú er í
prentun. í því er einnig athyglis-
verð grein ,um mann, sem hafði
verið alvarlega lamaður og al-
gjörlega ósjálfbjarga í tvö ár eftir
heilablæðingu. Og læknar veittu
enga von um bata, enda var hann
orðinn 76 ára. En konan hans fór
að gefa honum PRE-GLANDIN
(kvöldrósarolían) með þeim ár-
angri, að hann sigraðist á lömun-
inni. En ég vil undirstrika, að
Pre-Glandin eða kvöldrósarolían
er ekki nein allrameinabót. Slíkt
efni hefur aldrei verið til og verð-
ur aldrei til. En allar rannsóknir
og reynsla virðast benda til þess,
að upplýsingar og reynsla vísind-
amanna um eiginleika kvöldrós-
arolíunnar, séu hvorki „skrum
eða della“.
Ég hef heyrt getið nokkurra
dæma, sem ég á eftir að kanna.
En í dag kom til mín kunnur
borgari og sagði mér, að sín kona
hefði fengið áberandi heilsubæt-
ur eftir að hún fór að nota Pre-
Glandin. Sjálfur var hann alvar-
legur hjartasjúklingur með háa
blóðfitu og háan blóðþrýsting, og
gert ráð fýrir að hann yrði að vera
á lyfjum til lífstíðar. Nú hefut
hann - í samvinnu við sinn lækni -
verið án blóðþrýstingslyfja í
marga mánuði, og blóðþrýsting-
ur í lagi. Blóðfita talsvert undir
venjulega. Og læknirinn hafði
sagt að honum væri óhætt að
hefja aftur fjallgöngur. Hann er á
engum lyfjum, en hefur verið á
náttúrlegum efnum minnsta kosti
ár.
Leitandi læknar, erlendir, eru
farnir að beita kvöldrósarolíunni.
Megi hún verða sem FLESTUM
að sem MESTU gagni, hér sem
annars staðar. - Fækkum
meinum, fjölgum áruin, fögnum
hollefnum - þau hafa bætt heilsu
margra, sem lyf hafa brugðist.
Marteinn M. Skaftfells
13. 3. ’83