Þjóðviljinn - 08.06.1984, Blaðsíða 12

12 SÍÐA - ÞJÓÐVILJINN Föstudagur 8. júní 1984
ALÞYÐUBANDALAGIÐ
Aðalfundi frestað
AÖalfundur Alþýðubandalagsins á Akureyri verður haldinn
fimmtudaginn 14. júní (ekki 7. júní) kl. 20.30 í Lárusarhúsi, Eiðsvalla-
götu 18.
Dagskrá:
1. Skýrsla stjórnar: Páll Hlöðversson.
2. Reikningar félagsins: Aðalheiður Steingrímsdóttir.
3. Lagabreytingar.
4. Kosningar.
5. Ákvörðun árgjalds.
6. Útgáfumál: Erlingur Sigurðarson.
7. önnur mál. Stjórnin
Alþýðubandalagið á Vestfjörðum:
Sumarferð
Sumarferðin verður helgina 30. júní og 1. júlí. Farið verður í Inndjúp-
ið. Nánar auglýst síðar. - Kjördæmisráð
Stefnuumræðan
Til allra Alþýðubandalagsfélaga: Munið spurningalistann. Svarið og
sendið til flokksmiðstöðvarinnar Hverfisgötu 105 sem fyrst. - í síðasta
lagi 15. júní. - Nefndin
Alþýðubandalagið í Reykjavík:
Munið vorhappdrættið
Dregið 10. júní
Síðustu forvöð að gera skil!
Alþýðubandalagið í Kópavogi:
Jónsmessuhátíð
Sumarferð ABK í Veiðivötn verður farin 23.-24. júní. Gist verður í
skála Ferðafélags íslands og í tjöldum. Gjald 500-800 krónur.
Upplýsingar gefa Friðgeir sími 45306, Sigurður Hjartar sími 43294
og Sigurður Flosa sími 40163.
Nánar auglýst síðar. - Stjórn ABK.
Alþýðubandalagið Akureyri:
Alþýðubandalagið á Austurlandi:
Ráðstefna á Hallormsstað 23.-24.júni
Efni: Alþýðubandalagið og verka-
lýðshreyfingin (Þröstur Ólafs-
son)
Stefnuskrá í endurskoð-
un(Steingrímur J. Sigfússon)
Atvinnu- og byggðamál (Helgi
Seljan og Hjörleifur Guttorms-
son)
Dagskrá (drög):
23. júní (laugardagur):
kl. 09-12: Skógarganga
kl. 13.30-16: Framsöguerindi
kl. 16.30-18: Umræður
kl. 21-24: Jónsmessuvaka
24. júní (sunnudagur):
kl. 09-12: Starfshópar
kl. 13.30-16: Álit starfshópa, um-
ræður.
Ráðstefnuslit kl. 16.
Alþýðubandalagsfélagar og stuðn-
ingsfólk velkomið.
Takið fjölskylduna með í fagurt um-
hverfi. Pantið gistingu tímanlega á
Edduhótelinu, sími 97-1705.
Hittumst á Hallormsstað - Stjórn
kjördæmaráðs.
Stelngrímur
Helgi
Alþýðubandalag
Héraðsmanna
Félagsfundur verður hald-
inn 9. júní n.k. í Valaskjálf kl.
21 (ekki kl. 16 eins og misrit-
aðist í fyrri auglýsingu), Helgi
Seljan og Hjörleifur Guttorms-
son mæta og ræða
stjómmálaviðhorfið.
Helgl
Hjörlelfur
Æskulýðsfylking Alþýðubandalagsins
Ó, þér unglingafjöld!
Nú förum við í Flatey á Breiðafirði um hvítasunnuhelgina! Alger para-
dís á jörðu. Eins og Þórbergur Þórðarson sagði:
í Flatey var ég fjóra daga,
fann þar yndi margt.
Eyjan er eins og aldingarður,
alla daga hlýtt og bjart.
í Flatey vil ég ævi una,
ó eintali vlð náttúruna.
Við leggjum af stað kl. 9 á laugardagsmorgninum 9. júní frá flokks-
miðstöð AB, Hverfisgötu 105. Látið skrá ykkur strax í dag. Ferðin
kostar aðeins 1000 krónur (kostaboðl). Sjáumst.
Skemmtinefndin.
Minning
Oskar Guðfinnsson
F. 16. jan. 1918 - D. 19. maí 1984
Hann lést um borð í togaranum
Júní hinn 19. maí s.L. Það má segja
að það var lífi hans samboðið að fá
að kveðja það við starf um borð í
skipi.
Þarna hafði hann notað sína
seinustu krafta við að splæsa saman
víra og ekki sparað við það orku
sína frekar en svo oft áður.
Hann hafði verið kominn með of
háan blóðþrýsting og var búinn að
ákveða það að fara nú í land í haust
og fara þá að taka lífinu heldur
hægar en hingaðtil, og hefði nú
þessvegna heldur þurft að fara að
hlífa sér við miklum átökum, en
það var bara ekki hans vani.
En þama sannaðist einnig sem
svo oft áður, að enginn ræður sín-
um næturstað.
Óskar var fæddur á Eyrarbakka
sonur hjónanna Rannveigar Jóns-
dóttur frá Litlu-Háeyri og Guð-
finns Þórarinssonar frá Naustakoti
á Eyrarbakka. í báðum þessum
ættum voru miklir og dugandi sjó-
menn og vinna og sparsemi þar í
hávegum höfð.
Guðfinnur gerðist formaður
ungur og eignaðist snemma sinn
eigin bát með mági sínum Sigur-
jóni, sem seinna varð þekktur fiski-
matsmaður í Reykjavík og víðar.
Þessi bátur var í kringum 10 tonn
að stærð og hét Sæfari.
Á vertíðinni hinn 5. apríl 1927 þá
róa allir bátar frá Stokkseyri og
Eyrarbakka, en ekki var róið frá
Þorlákshöfn þennan dag. Um
morguninn var austan strekkingur
og útlit heldur vindlegt, og reru
flestir bátanna vestur með landi.
Þegar fram á daginn leið fór að
hvessa og gerði austan kviku all
skarpa með homriða sem svo var
nefndur og gat reynst hættulegur
þegar farið var inn sundið.
Óskar var þá ásamt nokkmm fé-
lögum sínum frammi í sjógarðs-
hliðinu við kofann hans Jóa gamla í
Frambæ, og em þeir að fylgjast
með því þegar bátamir em að
koma að.
Þeir sjá þegar Sæfarinn leggur á
sundið og þegar ólagið nær honum
og hvolfir sér yfir þessa litlu fleytu,
sem hverfur í svarrandi brimið með
8 menn innanborðs, alla á besta
aldri.
Þann dag var þungt yfir Eyrar-
bakka og þann dag urðu mörg böm
föðurlaus og ekkjur nokkrar.
Hvaða áhrif þessi atburður mun
hafa haft á Óskar er hann horfir
þama á föður sinn dmkkna ásamt
skipshöfn sinni án þess að nokkuð
væri hægt að gera til bjargar, verð-
ur víst seint svarað.
En þegar hann komst til vits og
ára þá valdi hann samt sjómennsk-
una sem sitt ævistarf enda var þá
ekki úr mörgu að velja.
Óskar elst nú upp með móður
sinni og systur sinni Hönnu og áttu
þau heima á Eyri.
Hann var snemma látinn fara að
hjálpa til og vinna heimilinu sem
haegt var, og hann var ekki mikið
yfir fermingu er hann komst í vega-
vinnu hjá Ólafi Bjarnasyni á Þor-
valdseyri og var hjá honum í nokk-
ur sumur.
Árið 1935 þá 17 ára ræðst hann á
mótorbátinn „Freyr“ til hins kunna
aflamanns Jóns Helgasonar frá
Bergi á Eyrarbakka og er þá vertíð
í Sandgerði. Það kom snemma í
ljós hvað hann var ósérhlífinn og
duglegur við hvaða verk sem hann
vann enda var hann alla sína löngu
sjómannstíð í úrvals skipsrúmum.
Hann var nokkur ár með hinum
fræga afla- og spilamanni Torfa
Halldórssyni á m/b Þorsteini Re
21, bæði á sfld og á Iínu. Þorsteinn
mun hafa verið í kringum 40 tonn
og þar var bæði beitt og saltað um
borð.
Þessar útilegur voru oft æði
slarksamar í svartasta skammdeg-
inu einkanlega þegar verið var
vestur undir jökli, og það var ekk-
ert sældarbrauð að beita línuna í
ágjöf og brunagaddi þó svo að skýli
hafi nú verið í ganginum bakborðs-
megin.
Þá var ekki alltaf um mikinn
svefn að ræða, og það fór ekki vel
með hendurnar að þurfa bæði að
beita og vera svo í saltinu líka, enda
urðu menn oft sárhentir og fengu
sár og fleiður á úlnliðina undan
stakknum og átunni úr sfldinni, til
þess að verjast þessu voru menn
með eirkeðjur um úlnliðina.
Þröngt mun einnig hafa verið í
lúkarnum því þar var allur matur
eldaður og þar urðu menn að þrífa
sig og sofa og þurrka af sér lepp-
ana. En á þessum árum fyrir stríð
voru menn ekki að fást um slíkt,
það þótti bara gott að geta komist í
góð pláss, menn voru ekki vanir
öðru betra. Lengst af var hann þó
með hinum kunna aflaskipstjóra
Vilhjálmi Árnasyni bæði á togar-
anum Venusi og svo Röðli, og
hann s>gldi öll stríðsárin bæði á
þessum skipum og svo um tíma á
línuveiðaranum Jökli, sem var í
fiskflutningum til Englands.
Þá var hann einnig með hinum
þekkta aflamanni og loðnuskip-
stjóra Haraldi Ágústssyni á vél-
skipinu Guðmundi Þórðarsyni úr
Reykjavík. Einnig starfaði hann í
nokkur ár hjá ögurvík h/f bæði á
skipum þess og í landi.
Óskar var afburða duglegur og
góður sjómaður og vel liðinn sem
félagi af öllum sem með honum
voru. Hann var hægur og rólegur
og var ekki að troða öðrum um tær
né trana sér fram á nokkurn hátt,
en hann hafði sínar ákveðnu skoð-
anir á hverju sem var.
Og ég hygg að ekki séu fjarri lagi
og lýsi honum vel í starfi og við
vinnu eftirfarandi vísur eftir Jónas
Ámason:
Bœrist afli inn á dekk
eins og það gat borið,
svo menn óðu villivekk
vel í mitti slorið,
í aðgerð fram hann ólmur gekk
eins og Ijón í geitastekk,
en fáir hafa af fínni smekk
af fiski hausinn skorið,
af ftski hausinn fagurlegar skorið.
Og líka þegar allt var í
einu djöfuls volli,
hlerar brotnir, hafarí
og hundrað göt á trolli,
kunni hann með kurt og pí
að kippa öllu l lag á ný,
þó býsn hann gæti bölvað því
bœði í dúr og molli!
sumt í dúr, en meira þó í molli.
Óskar var sæmdur heiðursmerki
sjómannadagsins 1979.
Er ég var ungur kom ég oft við að
Eyri til þeirra Rönku og Óskars og
margar ánægjustundirnar átti ég
þar í litla og hlýja eldhúsinu, og þar
var margt skrafað og spjallað og
margan sopan drakk ég þar, en
stundum þótti nú gömlu konunni
óþarflega vel bætt í maskínuna
þegar Öskar var heima. Eitt sinn
gaf Ranka mér blásvarta peysu sem
orðin var of lítil á Óskar. Ég var þá
að byrja að róa, og er ég var svo
kominn í hana þá fannst mér ein-
hvemveginn að nú yrði ég að
standa mig og láta nú mitt ekki eftir
liggja þar sem Óskar hafði verið í
henni áður.
Óskar kvæntist eftirlifandi konu
sinni Hallveigu Ólafsdóttur, sem
alin var upp hjá afa sínum og
ömmu á Ásabergi á Eyrarbakka.
Þau eignuðust 5 börn en urðu
fyrir þeirri þungu raun, að sonur
þeirra, aðeins innanvið tvítugt og
var nú farinn að feta í fótspor föður
síns, varð bráðkvaddur um borð í
togaranum Vigra hér rétt sunnan
við Eyjar 1980. Missir þessa unga
og efnilega manns fékk verulega
mikið á ðskar og það mun ekki
hafa verið fyrr en nú á seinasta ári
sem hann var að nokkru farinn að
sætta sig við þessi örlög.
Þó leiðir okkar Óskars hafi ekki
legið mikið saman eftir að við flutt-
um báðir frá Eyrarbakka þá hitt-
umst við alltaf öðmhverju og þá
oftast á æskustöðvunum.
Þau systkinin áttu Eyrina áfram
og vom þar mjög oft og um hverja
helgi yfir sumarið, þau höfðu þar
kartöflugarð og svo var verið að
dytta að húsi og lóð og finna þar
þann frið og ró líkt og í gamla daga,
það er eins og Bakkinn hafi ekki
ennþá komist að fullu í takt við
tímann ennþá, og breytingar þar
orðið minni en víðast annarsstaðr.
Og er ég kveð með þessum línum
hinn góða dreng og vin þá sendi ég
fjölskyldu hans mínar innilegustu
samúðarkveðjur.
Sigmundur Andrésson
Kveðja
Ólafía S. Jónsdóttir
F. 21. maí 1929 - D. 1. júní 1984
Ólafía var fædd að Keldunúpi á
Síðu, en fluttist með foreldmm sín-
um og systkinum að Mosum um
fermingaraldur.
Mér er minnisstæður einn fagur
og mildur haustmorgun á Kirkju-
bæjarklaustri árið 1944.
Það kom ung og falleg stúlka í
hlaðið á Kirkjubæjarklaustri í fylgd
með föður sínum, aðeins fimmtán
ára gömul. Þetta var hún Óla, eins
og hún var oftast kölluð. Hún var
að koma í vinnu til Guðrúnar og
Valdimars á Klaustri. Þetta vom
okkar fyrstu kynni. Óla var á
Klaustri þennan vetur, ’44-’45, við
öll algeng störf, bæði innan bæjar
og utan. Það var oft langur vinnu-
dagur hjá Ólu. I þá daga vom ekki
skráðir vinnutímar sólarhrings, og
Óla kláraði sín störf fyllilega á við
þá sem eldri voru.
Eftir vem sína á Klaustri fór Óla
til Reykjavíkur og vann þar marg-
vísleg störf, bæði til sjós og lands.
Eitt ár var hún í Danmörku, og eitt
ár vann hún í mötuneyti Áburðar-
verksmiðju ríkisins, svo eitthvað sé
nefnt. Óla stofnaði eigið fyrirtæki,
Hraðhreinsun Austurbæjar í
Kópavogi, sem hún starfrækti, nú
síðast ásamt manni sínum Daníel.
Óla hafði orð á því að vera sín á
Klaustri hefði verið einn skemmti-
legast þáttur í lífi sínu: „Þá gat ég
alltaf hlegið“.
Óla var mjög trygglynd. Það
kom best fram þegar ég var á
sjúkrahúsum, fáir komu oftar en
Óla. Fyrir það þakka ég henni sér-
staklega.
Flestir hafa sínar áætlanir, það
vissi ég að Óla hafði, þó hún væri
orðin sárveik.
Hér er þessu lokið. Það var
klippt á lífsþráðinn, þú svífur á
eilífðar braut. Kæra Óla, ég þakka
þér fyrir allt.
Ég votta eiginmanni, systkinum
og vinum innilega samúð.
Vertu sæl vina.
Sigurður Skúlason.