Þjóðviljinn - 21.11.1984, Síða 13

U-SIÐAN
Krossinn
Þessi þraut er sögð frá dögum
konungssinna í Frakklandi. Þá
vildi ein af hirðmeyjum drottn-
ingar láta hreinsa demantskross
og fór hún því til skartgripasmiðs
hirðarinnar.
Konan hafði heyrt að maður-
inn væri slunginn og myndi reyna
að plata hana og stela steinunum
úr krossinum. Hún ætlaði ekki að
gefa honum tækifæri til þess svo
hún taldi steinana frá efsta steini í
krossinum og niður og komst að
raun um að þeir voru níu. Svo
taldi hún steinana frá neðsta
steini og út í arma krossins, en
krossinn leit út eins og krossinn
hér á myndinni. Þessir steinar
voru líka níu. Hún lagði töluna á
minnið og sendi krossinn í við-
g'erð.
Veistu
myndasafninu
að geddan er svo sterk, að hún
getur auðveldlega bitið í sundur
kústskaft?
(Úr sumarbókinni)
En skartgripasmiðurinn var
snjallari en hún hafði haldið.
Hann vissi hvernig hún hafði talið
steinana og nú tókst honum að
stela tveimur án þess að hún tæki
eftir því. Hina steinana setti hann
aftur í krossinn eftir að hafa
hreinsað hann. Þegar konan fékk
krossinn aftur fannst henni hann
eitthvað öðru vísi en hann hafði
verið. Hún taldi steinana með
sömu aðferð og hún hafði áður
gert, og fékk sömu útkomu svo
hún möglaði ekki.
Hvað hafði þjófurinn gert?
(tuui5[9qjBuins jq)
•QU3A jnQB iQjnq
uueq uo jbjo lupjs uinup uuiuion
uuunuuB jba nu iacJ ‘niu uua ub
-|bj jba uuiuijb i jn So mnuissoJ5(
jiya ddn qijbj usba §o Bmus ns
munuij nj}9jQ9i } EUUBupjs bjbj
jba b<j uiojs uuio mn ddn BUBmjB
Bjæj So suissojjj mnmjojOAcj
I BUBUI3JS njsA OAJ B>(BJ U3 QBUUB
BJoS QB [>(>13 IJJjncj UUUnQBJ^
:usneri
Hjálp - hjálp!
iuuo(9qjBmns jq
!I9fq
-joj9m b jjBq qoui iub>(ix3Jaj 'Z
UBiidsnjoid x
:jbas
þessari spurningu.
(Úr sumarbókinni)
Leynilöggan ráðagóða
og glóðarauga húseigandans
Mikil óánægja hafði verið ríkj-
andi í leigublokkinni að undan-
förnu. Eigandi hússins var heldur
ógeðfelld persóna. Leigjendurnir
elskuðu hann ekki beint, þar sem
þeir töldu sig m.a. þurfa að
greiða allt of háa leigu og að hús-
inu væri illa við haldið. Og svo
gerðist það. Einhver hafði ráðist
á eigandann niðri á götunni og
barið hann svo hann var kominn
með slæmt glóðarauga.
-Það var Smith, sem býr á
þriðju hæð, sagði eigandinn. -
Hann réðst á mig rétt fyrir utan
dymar. Sjáiði, hvernig hann hef-
ur farið með mig, og hann sýndi
plástrana á andlitinu og glóðar-
augað. - Smith hefur alltaf verið
að hóta mér, og hann er mesti
vandræðamaður, og nú verður
hann að fá mátulega hegningu.
Smith sat og lét fara vel um sig í
stólnum hjá sér, þegar Ráðgóður
lögreglumaður kom inn til hans.
- Hann hefur þá loksins fengið
það, sem hann átti skilið, sá
gamli, hrópaði Smith. - En það
var ekki ég, sem veitti honum
ráðninguna. Ég hef fjarvistar-
sönnun. Síðustu tvo tímana hef
ég setið hérna í stólnum mínum
og horft á sjónvarpið. Þér sjáið
líka hve mikið rignir. Sýnist yður
ég hafa verið að koma inn rétt í
þessu?
Ráðgóður leit í kringum sig í
íbúðinni. Svo sagði hann: - Ég er
nú ekki alveg viss um, að þér séuð
saklaus. Ég held meira að segja
að verkin tali sínu máli.
Hvers vegna taldi Ráðagóður
lögreglumaður, að Smith hefði
barið húseigandann?
num9S
e jba jnqod So ‘ujba 5(B( iuuaq
jb So ‘jijquSaj ^oq iuunQ9tu
-uioi( b qb ssocj EuSayy :jba§
(Úr sumarbókinni)
I
Mi&vikudagur 21. nóvember 1984 ÞJÓÐVILJINN - SÍÐA 13