Þjóðviljinn - 20.12.1985, Blaðsíða 11

Hugarstein
smál
Er sá Par?
það trútt eða satt s 1 mannsins dyr
Qg hvíhlkhaJoe sér þíns vinar líf
ef heynr þa og serV yflrsíu fyr?
sem Ukist þvium ununum hver
Paöervistsattað^terHrem^,
og hedmargt g ey auðséð mer
Pvi er v* hka satt er Uggja ^rí’
aðoftma þaðsem n gr
þvíauðvmðaftvem
efað3Zf^emasiálfum;s
fðíZalemuhlaufaskapnumh

ann.

eru uíÁ ^eg kxn
nss ,‘d tans>a k/l °g. h,.
Hé „0<? ’ J#é/- atrQr
endif-
^fe/A
er.
FMka fa/n
‘**V$%*»*6Í
/ogHsQ dub‘
SM*££,iu"«
•**«*//
/l/
’-Va
>//A
^Q/c
áyldíÁ^n,
°fin n8arki
UpP adl'Un, ð‘n .
***■$%?!**,
afa,
&a
7na//t
Unga
r°ncli
■ser
+ * *
t Verk er gleymt og Srafið skraut.
Margtfagurt verk er gj hlaut.
Pað gefast onnu y f um mg
ivo er þó *kk;freSZ fm mig enn-
því sífellt starfi V , m(ns höll
EhslmégeygjnnjMffverkinöll,
hinn mnrarannj” mimar ar
par hringsolast morg mer
med ýmislegt sem mtður g ^
rfiann mundt segj
z> - Hvað viss í sinni sök
afstarA ■
p°,,dí
fQr s fQrans n
n,fd/e.r { niiðL
frUfnóvittU/lQfdns sr.
nr s;u. 1 nijö// r, J°n
am.
'ncz.
ln m/a
' niá/
af V/ðnl:/fó/ö8g/-
- s&sigr
fra Lf bf-att ,hnQndis,-
zSS
Meðh,
°8 fappUpasdnp /,
v-«.
fapast,- /f?rando 0

u/ð,
Un,
SJáva
sd/ti
am f^ftóir
***,*«.
* , 9°r PiA s/On,
'///.
/Zzr^e,
“*** **£**"
at-b.
- afat,S atak.
Já/dar7kur >' se,^.
8/etdnf,JOtUró
sjúð
‘ttr
Qad
Ul'/c
°8 i’o.
'ni
‘ga
b/t

u/ð
n?o.
Qrfió/i
Sq
l,,nri
lns
sJón
7fna,Z0ífb/aut-
°/tku‘** Jftf/fjarM.
°nn
°8lt
andSi
að það hafi áður komið út eða sé til annars
staðar. Heimild mín að því er Bjarnþór
Þórðarson frönskukennari, en ég skrifaði
það upp eftir honum fyrir meira en þrjátíu
árum. Því miður lét ég aldrei verða af því
að bera ljóðið undir Kjarval sjálfan til
frekari staðfestingar, og of seint að iðrast
þess nú. í því sambandi er ekki úr vegi að
nefna það, að hugsánlega eru enn einhver
kvæði, kvæðisbrot eða lausavísur eftir
Kjarval til í niinni fólks, áður óbirt, og
væri gott ef menn héldu því til haga á
meðan það er ekki orðið um seinan. Hver
veit hvað kann að leynast í sendibréfum
eða gestabókum, á jólakortum og jafnvel
á teikningum innan um annarskonar lín-
ur... Sama máli gegnir auðvitað um annað
ritað efni eftir hann, sögur og þætti; allt
ber þetta að varðveita, því það er
persónulegri heimild um manninn en
jafnvel nokkurt málverk getur verið.
Þjóðviljinn birtir hér nokkur sýnishorn
af ljóðagerð Jóhannesar Kjarvals, bæði í
tilefni af aldafffmæli hans sjálfs og svo
vegna fæðingarhátíðar manns sem á sinni
tíð hefði ekki hikað við að gera skútukarla
að postulum sjrium, ef hann hefði haft
tækifæri til að kynnast slíkum sóma-
piltum. Að sjálfsögðu hefur hér hvergi
verið hnikað tiforði, jafnvel ekki þar sem
grunur leikurri að um rit- eða prentvillu
geti verið að ræða í þeim bókartexta sem
farið var eftir. Það er engin þörf á því að
„yrkja upp” Jóhannes Kjarval, enda sízt
við hæfi að beita nokkurt skáld slíkri með-
ferð. Hitt er /annað mál, að í frágangi
Kjarvals sjálfs voru ljóð hans iðulega óað-
gengilegri leSendum en æskilegt var, sem
stafaði sumpaft af því, að sjálfur var hann
ekki alltof vel heima í lögboðinni réttritun
eða kærði sig uYn að beita henni. Hann gat
átt það til að setja upphafsstaf inn í miðja
málsgrein, í forsetningu t.d., án þess það
þjónaði nokjfcrum tilgangi. Sama máli
gegndi oft hy’að snerti skiptingu í ljóðlín-
ur, þótt hann væri að yrkja í þrælhefð-
bundnu formi. Hann var ekki einn um
þetta. Sum skáld, sem ekki verða vænd
um menntunarskort eða smekkleysu,
hafa átt það til að vera haldnir undarlegri
sérvizku - eðá kæruleysi - í rithætti, sem
lesendum þei^ra er yfirleitt forðað frá í
nútíma útgáfum texta þeirra, og er Step-
han G. Stepharisson ágætt dæmi um slíkt,
því hann var a.m.k. mestan part ævi hallur
undir þann engilsaxneska sið að byrja sér-
hverja ljóðlínu á upphafsstaf, þótt í miðri
setningu væri.
6. des. ’85
Elías Mar
nur C/f,r°’n
nnSln
/Jérg/n nteó.
JtT SuCð8lJásp^a fí
’ndi „Settur kiXtbrfnn
'lns.
yfnurff ffU/n
„ 8lyfnursi.
*f%fuð/ók.
8/itra ~‘s°g á fí Sk/nant/i ,
ánZfjSu/ií Snáðun, "S brQuð
^neða^
l.ö8ra,
ytasam,
by8gja
an
^fs/i
^n/eilf1 rðst /efjfngum Sf
úm.
re/St Sff'oZZSa/t
°8 h,
’ner,
>Z/
eið
‘/i,
‘ngum
ns du
nndursr ■ "fs/tJa.
/ /lvÚba/ færbi íf
andvar" U,nfjaJan8
"f p/u / Ör8eZa/8an
afb/óms7Urt,/Cfyti
snóggfísA:rfdda ,u/s
fSftmtr , u /andin,
*« «1 gpS'ák ""
úa
ng.
g
/,vo/f:uf,r <
"i ] ’ .

/.'// *'/iQjW.* »■$
f'^Sf Z4'"u
■r- rff'Z/'jf' sC//cr v nVff S:éS
Áður óbirt Ijóð
Ein allsherjar bomba í gemlingsins gátt,
grallaraleysisins flceðandi mátt,
í heisigemlingsins hráslaga lind
hrekst hún um náhöfin skynlaus og blind.
í algleymi skelfullan skrönglast um nátt,
og skipsmórinn starir með glyrnunum hátt
Eitt áralegt brak, eitt boldangsins slum
- og burtu var gleiddin af skelfullu rum.
un,
■WS

W&
vyW
CI
i
w
nfSVfjUStrÓWrn
08
þáwm>
.
nw
brosir
■

- „ v < rrff'jrh
-

tM:
.
JÓLABLAÐ ÞJÓÐVILJINN — SÍÐA 11