Þjóðviljinn - 21.03.1986, Blaðsíða 7

DJOÐVHJINN
I INDVERSKT
J ÆVINTÝRI
P SpjallaðviðÁstuS. Guðmundsdóttur um ferð hennar
tillndlands
II
: !:
m
m
m.
Margt ungt fólk tekur sér frí frá
námi eftir stúdentspróf og ferðast
um heiminn meðan það er að
finna út hvað það vill gera í fram-
tíðinni. Þetta gerði einmitt Ásta
S. Guðmundsdóttir 21 árs
gömul stúlka í vetur.
„Ég fór með ömmu minni,
Ástu Thorarensen til Indlands í
vetur. Við fórum í nóvember og
vorum fram í desember. Við vor-
um aðallega í Bombay en einnig
fórum við til Goa sem er fyrrver-
andi portúgölsk nýlenda. Svo fór-
um við í 3 daga kynnisferðir til
Elora og Ajanta. Einnig fórum
við til Delhi og Agras“.
Hvar bjuggið þið?
„Við bjuggum hjá indverskri
konu í Bombay sem amma þekkir
frá því hún bjó þarna úti fyrir
mörgum árum. En þegar við
ferðuðumst bjuggum við á hótel-
um. Við vorum yfirleitt á frekar
fínum hótelum því annað borgar
sig ekki. Ódýru hótelín eru svo
hræðilega skítug miðað við það
sem við íslendingar erum vanir“.
Indverskur
matur
„Við borðuðum oft úti á
veitingastöðum þar sem Indverj-
arnir borða, þar fannst okkur
besti maturinn. Þeir borða mikið
af allskyns grænmetisréttum,
einnig karrý- og kjúklingarétti.
Við prófuðum líka að borða á
lúxus-veitingastöðum en þetta
var bara skemmtilegra, þ.e. að
borða innan um t.d. indverska
verkamenn og kynnast þeirra
lifnaðarháttum".
Lentuð þið í einhverjum
óhöppum?
„Nei, alls ekki það var aldrei
stolið af okkur eða neitt slíkt.
Hins vegar voru allir að reyna að
blekkja okkar þegar kom að því
að borga, t.d. reyndu leigubíl-
stjórar iðulega að plokka af
manni þrisvar sinnum meiri pen-
ing. Þá varð maður bara að vera
harður á móti. Maður verður svo
pirraður þegar maður finnur að
fólk er að reyna að svindla. Ég
var náttúrlega með ömmu og
kannski bera þeir virðingu fyrir
fullorðnu fólki og láta það í friði.
Indverjarnir reyna að kaupa
allt af manni, t.d. vilja þeir ólmir
kaupa vestræn föt í von um að
geta selt ríkum Indverjum þau.
Svo vilja þeir líka skipta á dollur-
um. Það kom mér fyrst á óvart að
þeir heimtuðu oft pening ef mað-
ur að taka af þeim myndir út á
götu. En þetta voru svo miklir
fátæklingar og ég held að ég
myndi sjálf gera ýmislegt ef ég
ætti ekki ofan í mig“.
Hvað kom þér mest á óvart?
„Ja, það var náttúrlega svo
Asturnar í 40 stiga
hitaálndlandi tyrrí
vetur.
Ásta S. Guðmundsdóttir ferðaðist með ömmu sinni um Indland í nóvember
síðastliðinn. Ljósm. Sig.
margt. T.d. var mér sagt að ef
fólk ætlar að kaupa hass þá eigi
það að fara til löggunnar, hún vísi
því á seljanda og taki svo um-
boðslaun fyrir. Þetta sýnir hversu
spillingin er mikil innan lögregl-
unnar. Ég varð líka hissa á að sjá
alla þessa evrópsku hippa sem
liggja þarna á götunni eyðilagðir
afdópi. Þeir vinna ekkert ogbara
liggja þarna betlandi. Já, svo er
annað sem kom mér á óvart með
lögguna. Það er hversu oft þarf
að múta henni. Löggan tekur oft
vegabréf af ferðamönnuni upp úr
þurru og til að fá þau aftur þarf að
múta henni“.
Sumir borða sorp
„Ég gæti talað endalaust um
það sem kom mér mest á óvart.
Mest sláandi eru þessar gífurlegu
efnahagslegu andstæður sem
þarna eru. Það er ofsaleg fátækt.
Sumir borða sorp og hafa ekkert
húsaskjól. Þeir sofa á berri götu-
nni og allt í skít og niðurníðslu í
Dæmigerð hliöar-
gata í Bombay.
Hávaðinn gífurleg-
ur og margir
heimta pening ef
teknar eru af þeim
myndir.
kringum þá. Ríka fólkið býr í fín-
um húsum, kaupir sér demanta
og ferðast. Og þær konur sem
eiga peninga gera bókstaflega
ekki neitt annað en sitja á rassin-
um. Þær hafa kokk, barnfóstru,
fólk til að þrífa og fólk til að þvo
þvottinn. Þó er fátæktin í Bomb-
ay minni en í mörgum öðrum
borgum, t.d. veit ég að fátæktin
er enn meiri í Kalkútta. í Bomb-
ay er niikið peningastreymi því
þetta er mikil hafnarborg og þar
er fólk að vísu hryllilega fátækt en
sveltur ekki. í Bombay eru u.þ.b.
8 milljónir íbúa á skrá hjá yfir-
völdum en talið er að í heildina-
búi þar 12 milljónir. Þeir sem
ekki eru á pappír eru atvinni- og
heimilislausir.
Dagvinnukaup er mjög lágt á
Indlandi og þeir sem hafa vinnu
t.d. hjá ríkinu hafa efni á að
borða og þeir eiga eitthvert heim-
ili en þeir geta ekkert leyft sér
nema í mesta lagi að mennta börn
sín".
Hvernig voru indverskir ung-
lingar?
„Allar stelpur sem eru kornnar
yfir svona 13 ára aldur ganga í
shari, alveg skósíðum. Strákarnir
eru bara venjulegir í síðbuxum,
að vísu eru buxurnar hræðilega
útvíðar, tískan á Indlandi er langt
á eftir okkar tísku. Svo skemmta
þau sér eins og unglingar hér.
Fara á diskótek o.fl. Ég gat nú
ekki farið á indverskt diskótek
því ekki gat ég farið ein og ekki
fór ég að draga ömmu með.
Þeir unglingar sem ekki eru í
skóla vinna hörðum höndum.
Sumir eru í verksmiðjum, aðrir
betla og enn aðrir bursta skó fyrir
fólk o.fl.“.
Hvernig eru Indverjar í garð
Evrópskra túrista?
„Þeir glápa voðalega mikið á
Evrópubúa. En þeir eru allir
mjög yndislegir og vingjarnlegir.
Guð, nú man ég, að ég á eftir að
senda indverskum manni mynd
af honum því hann hafði aldrei
átt mynd af sér og hann bað mig
að smella af sér einni mynd og
senda sér síðan í pósti", sagði
Ásta Guðmundsdóttir að lokum.
SA.

'
iSiSi
:
iiíS
íiSiÍ:

Svona búa fátæk-
lingarnir, þ.e.a.s.
þeir sem hafa eitt-
hvert afdrep, hinir
sofa bara á skít-
ugri götunni.