Þjóðviljinn - 20.08.1986, Side 6

MANNLIF
snemma á miðöldum hlaut hún
nafnið Vama og varð síðar mikil-
væg verslunar- og hafnarborg.
Varna er nú ein mikilvægasta
iðnaðarborg landsins. Par eru
miklar skipasmíðastöðvar, véla-
verksmiðjur, efnaverksmiðjur og
mikill matvæla- og niðursuðuiðn-
aður.
Menningarlíf er með miklum
blóma í borginni og alltaf
eitthvgð um að vera, þjóðlegar
og alþjóðlegar listahátíðir allt
árið, svo að allir ferðamenn sem
áhuga hafa geta fundið sér þar
eitthvað við hæfi. Þegar við kom-
um þar að svipast um í miðborg-
inni stóð yfir mikil alþjóðleg tón-
listarhátíð og sá þess hvarvetna
merki.
Til Tyrklands
Nú horfi ég út á hafið og fer að
hugsa lengra suður. Þarna er
Tyrkland, Istanbúl, Mikligarður.
Þangað hlýtur að liggja leið
flestra íslendinga sem gista hér í
Búlgaríu. Þeir vilja kynnast þess-
ari frægu borg og framandi þjóð-
lífi, bæta einu Iandi í landasafnið
sitt og einni álfu í álfusafnið.
Kynning á Búlgaríu verður því
einnig að vera kynning á för til
Istanbúl.
Þangað eru auðveldar og þægi-
legar ferðir frá Nessebar með so-
vésku skipi sem flytur 234 far-
þega. Við leggjum af stað undir
lágnætti, komum til Istanbúl ária
næsta morguns, höfum allan dag-
inn og kvöldið þar og lagt er af
stað aftur til Nessebar seint um
kvöldið. Með skipsferðinni fylgja
þrjár skoðunarferðir um borgina
og hádegisverður og kvöldverð-
ur.
Istanbúl á sér svo langa og
merka sögu og slíkur fjöldi sögu-
legra menja er í þessari stóru
borg að þess er enginn kostur í
þessari frásögn af för til Búlgaríu
að segja sögu hennar eða lýsa
borginni. Það er efni í sérstaka
grein. Þess í stað segir frá þeim
hugsunum sem sækja að íslend-
ingi sem kemur í fyrsta sinn hing-
að til Miklagarðs á söguslóðir
fornsagna okkar.
Á söguöld gengu margir ís-
lendingar í lið Væringja en Vær-
ingjar nefndust norrænir menn í
þjónustu keisarans í Miklagarði.
Talið er að þeir hafi komið hing-
að suður Rússland, sem við
nefndum þá Garðaríki, og siglt
yfir Svartahaf. Menn létu sig ekki
muna um langar ferðir í þá daga
fremur en nú.
Á slóðum
Væringja
í Hrafnkelssögu segir frá því að
Þorkell Þjóstarson hafi verið hér
sjö vetur og að Eyvindur bróðir
Sáms hafi farið til Miklagarðs og
fengið þar góðar virðingar af
Grikkjakonungi. Allir vita
hvernig fór svo og sneri sögunni
við þegar hann kom út aftur til
íslands svo skartklæddur héðan
að sunnan að stirndi á er hann
reið um héruð.
Nú er ég hér á slóðum þessara
garpa, sit hér í Stóramarkaði þar
sem mannlífið er mest í Istanbúl
og virði fyrir mér allt þetta fram-
andi fólk. Tyrkneskir karlmenn
eru margir hinir vörpulegustu og
bera sig vel. Þetta er þó ekki ætt-
að úr Fljótshlíðinni? Var ekki
Kolskeggi lýst svo í Njálu að hann
væri mikill maður og sterkur og
öruggur í öllu? Kolskeggur þessi
maður sem flestum er gleymdur
af því hann stóð við það dreng-
skaparheit sitt að hverfa úr landi
hann endaði ævi sína hér. Hann
tók skírn í Danmörku, nam ekki
yndi þar, fór þá til Miklagarðs og
varð höfðingi fyrir Væringjaliði,
kvongaðist og var hér til dauða-
dags. Bróðir hans sem sveik öll
sín loforð þegar hestur hans
hnaut og barði svo konuna sína í
þokkabót, hann er enn í dag hetja
okkar íslendinga.
Grettis hefnt
Hér í borg gerast þeir atburðir
er segir frá í lok Grettissögu er
Þorsteinn drómundur kom hing-
að gagngert að hefna Grettis
bróður síns. Hingað elti hann
Þorbjörn öngul og hjó af honum
hausinn með því sama sverði og
Öngull hafði áður fellt Gretti
með. Frá þessu segir í Spesar-
þætti, hinni undarlegu viðbót við
Grettissögu, og með hverjum
klóksköpum þau bundu hjúskap
sinn Spes og Þorsteinn. Hvar
skytdi hafa verið forarvilpan þar
sem Þorsteinn tók saurugri hendi
á lær Spesar sem þá var gefin öðr-
um manni? Spes var hin merkasta
kona, fyrirlét bæðifrændurogféí
Miklagarði, fylgdi manni sínum
hingað út og „njóta þau nú eilífra
samvista annars heims“, eins og
segir í lok Grettissögu. Þá hefði
ég heldur valið Spes til að prýða
nýja fimmþúsundkallinn okkar
en allar þessar konur Hólabisk-
upsins.
Prútt á basarnum
Nú eru íslendingar komnir
annarra erinda til Miklagarðs en
að höggva menn. Nú erum við
komin hingað til að þreyta þá
íþrótt að prútta við fátæka höndl-
ara hér í Stóramarkaði og snúa
heim með ódýrt gull, skinn-
klæðnað og teppi sem unnin eru í
barnaþræikun hér í verksmiðj-
um. En prútt kallast það þegar
höndlari setur hærra verð á vöru
sína heldur en hann ætlar að selja
hana á og kaupandi býður lægra
verð en hann ætlar að kaupa
varninginn á. Þá hefst íþróttin og
er oft vegist fimlega en alltaf fer
leikurinn á sama veg, báðir hafa
sitt fram og eru hinir ánægðustu.
Kaupandinn fer sigri hrósandi
heim og segir frá fimi sinni í
íþróttinni þegar hann sýnir góss
sitt. Þetta er góð íþrótt þar sem
báðir keppendur fara ævinlega
með sigur.
Ég kann ekki þessa íþrótt og
finnst hún þess vegna ekkert
skemmtileg, mér finnst miklu
meira gaman í keiluspili. Þess
vegna beið ég förunauta rninna
utan dyra meðan þeir luku
keppni og settist niður við búð
þar hjá og þá tesopa hjá pilti sem
hafði þann starfa að draga kúnna
að verslun bróður síns. Pilturinn
hét Múhameð og var hinn ræðn-
asti. Þeir bræður áttu tvær versl-
anir þar í götunni og aðrar tvær í
París sagði Múhameð.
Meira te
í bollann
Meðan ég beið minntist ég þess
að Þorsteinn drómundur hafði á
þessum slóðum kastað fram
dróttkveðinni vísu þar sem hann
var að róma hreysti bróður síns er
átta mönnum tókst ekki að losa
sverðið úr höndum hans
dauðum. „Mikil ágæti eru slíkt“
sögðu þá þeir er skildu vísuna.
Mér fannst nú kominn tími til
að aftur væri kastað fram drótt-
kveðinni vísu hér í Miklagarði
þúsund árum síðar. Nú hlaut yrk-
isefnið að vera annað. Þegar kon-
urnar, förunautar mínir, komu
svo út úr búðinni með varning
sinn að lokinni keppni kastaði ég
þessari framan í Múhameð þar
sem hann sat mér við hlið:
Forðum sóttu fyrðar
frœknir landa sœknir
vígaþing að vega
vopnum huga opnum.
Firð úr drósir ferðast
frónskar túni núna,
beygjast þrátt að baugum
basarprútti slútta.
Greinilegt var að Múhameð
líkaði vel kveðskapurinn því
hann bauð mér að fá meira te í
bollann.
Lýkur hér frásögn af för minni
til Búlgaríu.
Hjörtur Gunnarsson.
Lögtök
Aö kröfu gjaldheimtustjóransf.h. Gjaldheimtunn-
ar í Reykjavík og samkvæmt fógetaúrskurði,
uppkveðnum 16. (D.m., verða lögtök látin fara
fram fyrir vangreiddum opinberum gjöldum
álögðum 1986 skv. 98. gr., sbr. 109. og 110. gr.
laga nr. 75/1981.
Gjöldin eru þessi: Tekjuskattur, eignarskattur, líf-
eyristr.gjald atvr. skv. 20. gr., slysatryggingagj.
atvr. skv. 36. gr., kirkjugarðsgjald, vinnueftirlits-
gjald, sóknargjald, sjúkratryggingargjald, gjald í
framkv.sjóð aldraðra, útsvar, aðstöðugjald,
atvinnuleysistryggingagjald, iðnlánasjóðsgj. og
iðnaðarmálagj., sérst. skattur á skrifst.- og versl-
unarhúsn., slysatrygg. v/heimilis og eignar-
skattsauki.
Ennfremur nær úrskurðurinn til hverskonar gjald-
hækkana og til skatta, sem innheimta ber skv.
Norðurlandasamningi sbr. lög nr. 111/1972.
Lögtök fyrir framangreindum sköttum og gjöld-
um, ásamt dráttarvöxtum og kostnaði, verða látin
fram fara að 8 dögum liðnum frá birtingu þessar-
ar auglýsingar, verði þau eigi að fullu greidd
innan þess tíma.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík,
16. ágúst 1986.
Auglýsið í Þjóðviljanum
UTBOÐ
Reiðhöllin hf. óskar eftir tilboðum í gerð undir-
staða fyrir reiðhöll í Víðidal - útboðsverk 2. Út-
boðsgögn verða afhent hjá VST hf., Ármúla 4,
105 R. frá og með fimmtudeginum 21. ágúst nk.
gegn 5 þús. kr. skilatryggingu.
Tilboð veröa opnuð á sama stað mánudaginn 1.
september 1986 kl. 11.
VERKFRÆÐISTOFA
SIGURÐAR THORODDSENS HF.
VERKFRÆÐIRÁÐGJAFAR FRV.
108 Reykjavík Ármúli 4 Sími (91) 8 44 99
Eiginmaður minn
Eyjólfur J. Einarsson
vélstjori, Miðtúni 17,
lést 18. ágúst.
Fyrir hönd vandamanna
Guðrún Árnadóttir.
Tyrkir að reykja vatnspípur.
6 SÍÐA - ÞJÓÐVILJINN Miðvikudagur 20. ágúst 1986