Þjóðviljinn - 02.09.1986, Blaðsíða 7

DJOÐVIUINN
Þórður Þ. Þorbjarnar borgarverkfræðingur gaumgæfir umhverfið af stakri
vandvirkni. Bryndís, fulltrúi Alþýðuflokksins I Umhverfismálaráði, setur upp
hóflega sósíaldemókratískt bros.
Ölfusvatn
Zoéga
sýnir
dýrðina
Umhverfismálaráð skoðar „hið nýja
útivistarsvœði“ að Ölfusvatni, þarsem
hitaveitustjóri leit inná astralplanið
og í Ijós kom að íhaldið hefur ekki lengur
póetískan sans
Líf Jóhannesar Zoega hita-
"veitustjóra náði einskonar kaþ-
ólskri fullkomnum eitt skúrasamt
síðdegi austur í Grafningi í síð-
ustu viku. Þann dag náði hann
þcim áfanga að tylla tám á hæsta
hnjúk hins alræmda Ölfusvatns-
lands og horfa einsog frelsuð sál
yfir í fyrirheitna landið. Okur-
verðið sem borgarbúar þurftu að
greiða fyrir eignina truflaði ber-
sýnilega ekki þær himnesku hugs-
anir sem runnu gegnum höfuð
embættismannsins á þessari
helgu stund, og návist lítilmótlegs
fulltrúa sósíalisma og verkalýðs-
hreyfingar hafði ekki heldur
meiri áhrif á geistlegt yfirbragð
hans og þenkingar en vatn sem
stökkt er á gæs. Af látbragði hita-
veitustjóra mátti sjá að hann var
sem í öðrum heimi. Það var eng-
inn runni nærlendis til að brenna
einsog hjá Móse forðum, en við
sem í grafarþögn stóðum álengd-
ar og horfðum á biðum þó einsog
eftir þeim sjálfsagða hlut að rödd
þrumaði úr miklum fjarska og
skipaði að við drægjum skó af fót-
um á helgri jörð Olfusvatns.
Svo fór hann að ganga á með
leiðindaskúrum og í rigningunni
hætti Zoéga að líta út einsog dýr-
lingur í kaþólskri messu. Hann
varð aftur í framan einsog fhalds-
samur hitaveitustjóri úr Reykja-
vík, sem man skyndilega eftir því
að 67 prósent Reykvíkinga töldu
kaupin á Ölfusvatninu vera hið
mesta óráð. Leiður á mennskri
skepnu, og sérflagi á ruglinu í
kommúnistunum sem eltu mann
meiraðsegja austur í Grafning...
Dýrðin skoðuð
Einsog flestir sem nutu fjöl-
miðla í þeirri miklu styrjöld sem
háð var fyrir borgarstjórnarkosn-
ingarnar muna, bar ekkert eins
hátt og hin umdeildu kaup Sjálf-
stæðismeirihlutans á Ölfusvatns-
landinu. Kaupverðið var ægihátt,
- meir en 70 milj ónir á núvirði, og
þess utan var einfaldlega ekkert
sem benti til þess að Hitaveita
Reykjavíkur þyrfti landið undir
sig. Ekki bætti úr skák að hita-
veitustjóri, einn valdamesti emb-
ættismaður borgarinnar og sá
sem Davíð getur minnst við
tjónkað, hvatti ákaft til
kaupanna. En jafnframt var téð-
ur Zoéga nátengdur fjölskyldu
seljenda, og þótti mörgum kynd-
ugur fnykur af kaupunum. Fé-
lagsvísindadeild Háskólans sýndi
líka svo ekki varð um villst í
merkilegri skoðanakönnun að
mikill meirihluti borgarbúa var
kaupunum andsnúinn.
Davíð er mikill meistari blekk-
inga, og ósvífinn í þokkabót. En
hugmyndaflugið skortir hann
ekki, og þegar þetta þrennt er allt
að einum ósi stemmt getur ekki
annað en eitthvað stórbrotið orð-
ið að niðurstöðu. Það gerðist ein-
mitt í síðasta hluta kosningabar-
áttunnar, þegar öll rök til varnar í
Ölfusvatnsmálinu brustu. Fanga-
ráð Davíðs var þá að kalla Ölfus-
vatnslandið „nýjasta útivistar-
svæði Reykvíkinga", og hampa
útivistargildi þess. Ósvífið, - en
nokkuð gott.
En þarmeð var Ölfusvatnið
ekki lengur einvörðungu undir
hæl Hitaveitunnar og Jóhannes-
ar, heldur líka komið undir umsjá
Jóhannes Zoéga hitaveitustjóri íbygginn á svip. Kannski hann sé að íhuga hvort ekki megi hefja bleikjurækt í Kattartjörn-
inni aftan við, og reyna að ná þannig upp í ögn af sjötíu miljónunum sem hann og Davíð létu greiða fyrir landið... Hjá
honum stendur Benedikt Steingrímsson eðlisfræðingur.
Umhverfismálaráðs Reykvík-
inga. í rökréttu framhaldi lagði
því undirritaður fulltrúi hinnar
sósíalísku alþýðu Reykjavíkur í
Umhverfismálaráði fram þá
gagnmerku hugmynd að ráðið
færi á stúfana og fremdi vett-
vangskönnun að Ölfusvatni.
Fulltrúar Sjálfstæðisflokksins í
ráðinu eru óhemju uppbyggilegir
og frjálslyndir, svo þetta var sam-
þykkt.
Loftsýn í þrumuskýi
Það var heiðskírt yfir höfuð-
borginni og líka yfir Ögmundi hjá
Vélamiðstöðinni sem ók okkur.
Enda kom á daginn að hann var
kominn af gagnlegum sósíalista-
ættum, og sennilega laumu-
kommi. Aftur á móti var fremur
þungskýjað yfir íhöldunum til að
byrja með, þau höfðu verið að sjá
gloríuna Hrafns um vin sinn Da-
víð, „Reykjavík, Reykjavík", og
hafa sennilega ekki verið hrifnari
en Mörður á dögunum.
Bryndís, fulltrúi kratanna í
Umhverfismálaráði, var ósköp
lukkuleg og fullyrti að Jón Bald-
vin hefði ekki reynt að banna
henni Þingvallaförina, einsog Jó-
hönnu Sig. um daginn. En Jó-
hanna fékk ekki að skunda á
Þingvöll með óæskilegum eli-
mentum af vinstri vængnum eins
og frægt var. Á leiðinni spjölluð-
um við um indverskar uppskrift-
ir.
Þegar austur kom varð auðvit-
að ljóst að Jóhannes og Davíð
höfðu keypt okkur kött í sekk.
Ölfusvatnsland er að mestu ó-
greiðfært fjalllendi. „Það mágera
göngusvæði úr þessu“, sagði
borgarverkfræðingur hug-
hreystandi við Júlíus ráðsfor-
mann og brá sér um stund í gervi
Pollyönnu. Við skröngluðumst á
jeppum upp ógreiðfært hálendið,
og hristumst svo við lá að tenn-
urnar hrykkju út úr okkur.
Vissulega er Ölfusvatnslandið
mjög fallegt, - en það er bara
næstum því ómögulegt að komast
um það. Á Tjarnarhnjúknum,
við hliðina á Hróðmundartind-
um, sem eru hæstu fjöllin á
eigninni, var það sem hitaveitu-
stjóri hvarf inn á astralplanið
einsog fyrr er sagt, og leit um
tíma út einsog ég ímynda mér
alltaf að Marteinn Lúter hafi gert
þegar hann sá heilaga Önnu í
þrumuskýinu og vildi ganga í
klaustur. En af hnjúknum er
ótrúlegt útsýni: á einn veg sér
inná miðhálendið á milli Hróð-
mundartindanna, á annan til
Heklu og Eyjafjallajökuls og
hinn þriðja niður til Þorlákshafn-
ar, Ölfusárósa og Eyja. Væri
hægt að setja útsýni á flöskur og
selja til útlanda mætti hafa þarna
mikil uppgrip.
Fiskeldi í heiðatjörnum?
í fjalllendinu sem Reykvíking-
ar greiddu fyrir yfir 70 miljónir
eru fjórir gamlir sprengigígar og í
þeim litlar tjarnir: Kattatjarnir
tvær, Djáknatjörn og Álftatjörn.
Þangað bar ungur bóndasonur
bleikjuseiði í fötu fyrir tveimur
áratugum síðan. Nú veiðir hann á
haustin tveggja punda bleikjur í
net...
í austri blasti Hekla sveipuð
blárri móðu. Þar stóð forðum
Páll Gaimard á „tindi Heklu
hám“ og Jónas náttúrufræðingur
og þjóðskáld orti um hann frægan
óð. Ég stakk því að formanni
Umhverfismálaráðs að hann færi
að dæmi Jónasar og yrkti um Jó-
hannes eitthvað svipað... „Þú
stóðst á tindi Tjarnarhnj 0 ks... “
En íhaldið hefur ekk engur
neinn póetískan sans.
Sósíalískt brjóstvit
Niðurstaðan er semsagt sú, að
Ölfusvatnslandið er fallegt. En
það er ekki nógu fallegt til að
borga fyrir það 70 miljónir. Hins
vegar þýðir ekki að vera í fýlu yfir
málinu til lengdar, - reynum
heldur að brúka hið sósíalíska
brjóstvit til að gera gott úr mis-
tökum íhaldanna. Það má búa til
dágott útivistarsvæði á Ölfus-
vatni. Gönguleiðir, veiði í Þing-
vallavatni og tjörnunum á
heiðinni, tjaldstæði, j vel má
inná fjöllum útbúa hi laugar
þar sem göngumóð -ykvík-
ingar geta spriklað elir og
allsberir. Tökum Dav orðinu
og gerum Ölfusvatnið útivist-
arsvæði!
Á leiðinni niður af Tjarnar-
hnjúk sneri ónefndur hitaveitu-
stjóri sér að fulltrúa hinna sósíal-
ísku afla og mælti hryggur í
bragði: „Og þetta dásamlega land
vilduð þið kommarnir ekki
kaupa!“
Ég heyrði ekki betur en rödd-
ina titraði af landakaupagleði.
-ÖS
Þriðjudagur 2. september 1986 ÞJÓÐVILJINN — SÍÐA 7