Þjóðviljinn - 05.12.1987, Blaðsíða 7

IfiQVELDUR HJALTÉSTED
.lOniflA OiSlADÓTTIK
lcikur með n pí.mó
Ingveldur og Jónína
á hljómplötu
Sfðasta
sumarrosin
Ingveldur Hjaltested sópran-
söngkona og Jónína Gísladóttir
píanóleikari haf a sent f rá sér tvö-
falda hljómplötu sem spannar
fjölbreytt sönglög frá ýmsum tím-
um og löndum, og hafa sum
þeirra ekki verið gefin út áður á
íslenskri plötu. Alls eru 32 lög á
plötunum, og eru þetta allt nýjar
stafrænar hljóðritanir (digital),
gerðar í Hlégarði í sumar, og var
Halldór Víkingsson upptöku-
stjóri, en plöturnareru pressaðar
hjá T eldec í V-Þýskalandi og
skornar með DMM-aðferð (Dir-
ect Metal Mastering)
Af íslenskum lagahöfundum
má nefna Sigvalda Kaldalóns,
Sigfús Einarsson, Þórarin Guð-
mundsson og Inga T. Lárusson.
Auk þess er á íslensku síðunni að
finna nokkur þjóðlög.
Dreifingu annast Bókaútgáfan
Örn og Örlygur.
Óráðsían og sakleysið
Einar Kárason
Söngur villiandarinnar
og fleiri sögur
Mál og menning 1987.
Fyrsta sagan í þessari bók,
Sorgarsaga, tekur upp þema sem
heyrist og í öðrum þáttum þessa
safiis: ekki er allt sem sýnist.
Ungur drengur missir frænku
sína sem hafði gengið honum í
móður stað svo ekki varð betur á
kosið, en getur samt ekki fundið
til þeirrar sorgar sem eðlileg væri
- aftur á móti syrgir hann áka-
flega kattarfjanda sem hafði ver-
ið honum kær og keyrt var yfir.
Má nærri geta að þessi tilfinn-
ingalausi drengur er litinn horn-
auga. En fyrir heppilegan mis-
skilning fær hann uppreisn æru
sem réttur og syrgjandi móðurl-
eysingi. Þetta er um margt lúmsk
saga, vindur sig vel áfram, heldur
jafnvægi í vissu háði án illkvittni,
snýr upp á væntingar lesandans af
virðingarverðu hugviti. Lesand-
inn er fljótt á því að Einar Kára-
son eigi erindi í flokk smásagn-
ahöfunda.
Ekki svo að skilja að honum
takist í öllum sögum jafnt. í sög-
unni „Kveldúlfs þáttur kjörbúð-
ar“ er líka fjallað um strák sem er
ekki allur þar sem hann er séður,
hann steypir með sakleysislegu
yfirbragði sínu veldi kaupmanns-
fjölskyldu. Sem kannski átti ekki
betra skilið en hvað um það: það
er í þessari sögu einhver forskrúf-
un, einhver tilhneiging til að of-
segja, sem skýtur niður kolli hér
og þar í þessum sögum. Stundum
verður bygging sögu helst til los-
araleg eins og í „Villiöndinni",
þeirri sem gefur bókinni nafn:
þar er gott persónusafn og þar
kemur vel fram sú gáfa Einars að
hver fær að syngja með sínu nefi.
En þegar á heildina er litið er eins
og þar séu sagðar nokkrar sögur
eða brot úr þeim fremur en höf-
undur haldi sig á þeirri sögu-
mottu, afmarkaðri vel, sem lík-
lega er bestur hljómbotn fyrir
þann raunsæislega og skopsækna
tón sem höfundur temur sér.
„Opus magnum“ er aftur á
móti gott dæmi um rammbyggða
sögu þar sem hvaðeina sem sagt
er af lánlausum rithöfundi, sem
Ókeypis hljómsveitaræfingar
Nemendum í tónlistarskólum Reykjavíkur og nágrennis boðið uppá
hljómsveitaræfingar. Ragnar Björnsson organisti sér um kennsluna
Nýi Tónlistarskólinn hyggst
standa fyrir hljómsveitaræf-
ingum fyrir nemendur í tón-
listarskólum og hljóöfær§me-
mendur á svipuðu námsstigi.
Þar er um klassísk hljóm-
sveitarverkefni að ræða, sem
allar hljómsveitir verða að
hafa tiltækar á verkefnaskrám
sínum.sinfóníur, ein-
leikskonserta, sinfóníur J.
Brahms, hljómsveitarverk
Vínar-klassíkeranna o.fl.
Ragnar Björnsson organisti,
verður stjórnandi æfinganna.
„Ástæðan fyrir þessu framtaki
er sú að mér finnst vanta þennan
þátt í tónlistarþjálfun yfirleitt. Ég
hef kynnst slíkum æfingum í
skólum erlendis, þetta klassíska
reperatúar, sem talið er nauðsyn-
legt að hafa í fingrunum og
þekkja að námi loknu. í>að er
grundvöllur fyrir því að komast
Myndlistarsýning
í Útvarpshúsinu
Guðrún Kristjánsdóttir sýnir
Nú stendur yfir myndlistarsýning
í Útvarpshúsinu að Efstaleiti 1,
Reykjavík. Guðrún Kristjánsdótt-
ir myndlistarmaöur sýnir þar olíu-
málverkog „collage“-myndir,
alls 33 verk.
Guðrún er 37 ára Reykvíking-
ur. Hún var við nám við Mynd-
listaskóla Reykjavíkur og lista-
skóla í Aix-en-Provence í Frakk-
landi um nokkurra ára skeið.
Hún hefur tekið þátt í fjölda
samsýninga, og fyrir ári hélt hún
sína fyrstu einkasýningu að Kjar-
valsstöðum. Þá sýndi hún í Slunk-
aríki á ísafirði í janúar á þessu
ári. Þetta er önnur málverkasýn-
ingin, sem haldin hefur verið í
nýja Útvarpshúsinu. Haukur
Dór reið á vaðið sl. sumar og stóð
sýning hans fram í nóvember.
Sýning Guðrúnar sem er sölu-
sýning mun standa fram á vor og
eru menn velkomnir. Opnunar-
tími er alla daga frá 9-18.
týnir handriti sínu ódauðlegu en
hreppir í staðinn lík söguhetju
sinnar, flýtir för lesandans til
óumflýjanlegra endaloka þessar-
ar grimmu skrýtlu.
Það er ekki alltaf auðvelt að
finna smásögum, sem hafa skipað
sér á eina bók einhvern samnefn-
ara. En við ljúgum ekki miklu ef
við segjum, að þessar sögur snú-
ist öðru fremur um lánlaust líf
eða forklúðrað, sem væri sorg-
lega fáránlegt ef það væri ekki um
leið hlægilega fáránlegt. Fárán-
leikinn fær sinn sérstaka keim af
sögumanni, af bernsku hans eða
sakleysi. Þessi einkenni eru ekki
hvað síst á ferð í sögunni „Töfra-
fjallið", þar sem sögumaður
kemur í harðduglegt sjávarpláss
sem forfallakennari og hittir þar
fyrir snillinga nokkra sem þar
sitja líka í útlegð við kennslu og
hugsa um Verkin miklu sem þeir
eiga líklega eftir að vinna og eng-
inn kann að meta hvort sem er.
Það er margt skondið í þessari
sögu af lærisveini og meisturum,
sem lesandinn skilur náttúrlega
að eru ekki merkilegir pappírar.
Og blátt áfram spennandi að
fylgjast með því hvernig Einar
Kárason fótar sig á hálum ís: Vit-
anlega er ekkert á móti því að
fara með dár og spé um sjáifs-
vorkunn vonbiðla snilligáfunnar
og listanna. Vandinn er barasta
sá að hér er um hluti að ræða sem
allskonar slúbbertar nota fyrr og
síðar til að ná sér niðri á því elsku-
lega og nauðsynlega pakki sem
„ekki nennir að vinna fyrir sér og
þykist vera skáld“.
Þetta smásagnasafn er kannski
ekki sú sögn um tímann sem
skáldsögur Einars Kárasonar
hafa verið okkur. Kannski er hún
eins konar stund milli stríða.
Skemmtileg stund reyndar.
Minnir okkur á það meðal annars
hve vel Einar Kárason þekkir og
heldur til skila mörgu úr glanna-
legu og undarlega siðblindu
lífsmynstri hér og nú. í síðustu
sögu bókarinnar, sem nefnist
„Því enginn má fara yfir þröskuld
hjá öðrum án þess að hafa dóms-
úrskurð fyrir því“, flækist sögu-
maður (einn sakleysinginn eða
bjálfinn enn) á miíli utanveltu-
fólks og veit ekki hver er fullur
eða dópaður eða klikkaður. Æst-
um og duttlungafullum talsmáta
þessa fólks heldur Einar Kárason
vel á - og um leið leitar sá grunur
á lesandann með vaxandi ágengni
að það „ónormala" ástand sem
lýst er sé furðulega nálægt norm-
alástandinu á Jóni og Gunnu á ísa
landi fögru.
ÁB
inn í atvinnuhljómsveitirnar. Þá
vildi ég gjarna koma einhverju
áleiðis sem ég lærði hjá mínum
kennurum, ekki síst því sem
Hans von Swarowsky kenndi, en
hann var aðalkennari minn í
Tónlistarháskólanum í Vín,“
sagði Ragnar.
Ekkert náms- eða æfingagjald
verður innheimt fyrir þátttöku í
þessum æfingum. Nemendur
mæti með hljóðfæri sín á æfingar,
sem líklega verða á sunnudögum
kl. 17. En þátttöku þarf að til-
kynna í síma 39210 milli 3 og 6
virka daga. Til þess að æfingarnar
komi nemandanum að gagni þarf
hann helst að vera á 5. stigi hljóð-
færanámsins. í byrjun verður að-
allega lagt upp úr lestri, þ.e. að
lesa sig í gegnum verkin og kynn-
ast þannig sem flestu á sem styst-
um tíma.
- ekj.
Si3M5ZZ
Sa9asnysfurKára semallWeMa^
sisilSSf?®!
Föstudagur 4. desember 1987 , PJÓÐVILJINN - SÍÐA 7