Þjóðviljinn - 14.01.1988, Blaðsíða 9

1
Frá hátíðahöldum í Nicaragua: Tími þjóðfélagsmisréttis og kúgunar liðinn.
ina, og marka þau tímamót í sam-
skiptum ríkisvalds og frumbyggja
á meginlandi Ameríku. Tæplega
1.000 fangar hafa verið náðaðir,
þar af 250 fyrrum þjóðvarðliðar
Somoza. Stjórnarandstöðublað-
inu „La Prensa“ hefur verið leyft
að koma út á ný og eys nú daglega
úr skálum reiði sinnar yfir sandin-
ista. Radio Católica, kaþólska út-
varpsstöðin, er farin aftur í loftið
eftir árs hlé.
„Piltar Reagans“
Líklega eru þó mestu þátta-
skilin fólgin í þeirri stefnu-
breytingu sandinista að ganga til
samninga við leiðtoga kontr-
anna; nianna sem síðastliðin
fimm ár hafa herjað stöðugt á
landið, eyðilagt uppskeru, lagt
skóla, heilsugæslustöðvar og aðr-
ar opinberar stofnanir kerfis-
bundið í rúst, auk þess sem marg-
ir óbreyttir borgarar, þar á meðal
starfsfólk í heilsugæslu og við
menntastofnanir, hafa ' verið
myrtir eða numdir á brott. Sand-
inistar eru ósparir á hrakyrðin og
nefna þá málaliða og hryðju-
verkamenn. Ortega forseti kall-
aði þá nýverið „pilta Reagans"
(hijos de Reagan) og undirritaði
með því þann stuðning, sem hald-
ið hefur gagnbyltingarmönnum á
floti, þrátt fyrir hverfandi stuðn-
ing meðal íbúa landsins.
Sandinistar vilja einungis ræða
tæknilega útfærslu vopnahlés
milli stjórnarhers og kontrasveita
og undirstrika þá afstöðu sína
með því að senda hernaðarsér-
fræðinga til viðræðnanna. Kontr-
arnir gera hins vegar ýmsar pólit-
ískar kröfur, svo sem að her-
skylda verði afnumin, neyðarlög
numin úr gildi, samyrkjubú af-
vopnuð og varnarnefndir sandin-
ista (CDS) lagðar niður. Auk
þess vilja kontrarnir fá óhindr-
aðan aðgang að um helmingi
landsins, þar sem þeir telja sig
hafa ítök, eða um 68.500 knr.
Slíkar kröfur eru í litlu samræmi
við slæma hernaðarlega stöðu
gagnbyltingarmanna, en hún
helgast í raun af hagsmunum hins
volduga bakhjarls þeirra, Banda-
nkjanna.
Húsbœndur og hjú
Viðræðurnar, sem hófust í
annarri viku desember í höfuð-
borg Dóminíska lýðveldisins, eru
í hæsta máta óbeinar. Milli-
göngumaðurinn, Obando y Bra-
vo kardínáli, hefur borið boð á
milli deiluaðila, sem enn hafa
ekki hist að máli. Fremur má
telja ólíklegt, að vopnahlésvið-
ræðurnar beri árangur, a.m.k.
meðan kontrasveitirnar geta reitt
sig á bandaríska aðstoð í blóra við
Esquipulas-sáttmálann.
Sá, sem dveiur í Niraragua um
lengri eða skemmri tíma, fær fjótt
á tilfinnunguna, að þar sé friður
númer eitt, tvö og þrjú. Ekkert
tækifæri er látið ónotað til þess að
undirstrika nauðsyn friðar fyrir
áframhaldandi þróun í landinu.
Hinir alræmdu „marxistar“, sem
sitja við stjórnvölinn, Iáta sig
meira að segja hafa það að halda
uppi á flekklausan getnað Maríu
guðsmóður og útbýta leikföngum
til barnanna undir stórum öltur-
um skreyttum mynd meyjarinnar
og einkunnarorðum á borð við
„María, móðir friðarins og upp-
spretta gleðinnar".
Ávinningar bylt-
ingarinnar varðir
Sandinistar eru ekki tl viðræðu
um að snúa aftur til þjóðfélags-
misréttis og kúgunar eins og það
var á Somozatímanum. Þeir vilja
ekki semja um að fóma ávinning-
um byltingarinnar. Aftur á móti
eru þeir fúsir til þess að ræða
beint við Bandaríkjamenn og
gera sér ljóst, að Nicaragua verð-
ur að taka ákveðið tillit til risans í
norðri. Breyti bandarísk yfirvöld
afstöðu sinni til samræmis við
flest önnur ríki veraldar, bendir
margt til þess, að þau geti fengið
framgengt ýmsum þeim kröfum
sínum, er varða svokallaða „ör-
yggishagsmuni“ Bandaríkjanna.
Einar Hjörleifsson
og Kristina Björklund
Rambókontri á áróðursplakati. Samkvæmt Esquipulas-samkomulaginu mega vopnaðir hópar ekki nota landssvæði
ríkjanna fimm til hernaðar gegn nágrannaríkjunum.
Fimmtudagur 14. janúar 1988 ÞJÓÐVILJINN - SÍÐA 9
A