Þjóðviljinn - 02.07.1988, Blaðsíða 6

MINNING
Vegskilti
Tilboö óskast í vegskilti fyrir Vegagerö ríkisins.
Útboðsgögn eru seld á kr. 3.000,- frá hádegi 4.
júlí n.k. á skrifstofu vorri Borgartúni 7, Reykjavík.
Tilboð verða opnuð á sama stað þriðjudaginn 26.
júlí n.k. kl. 11.00 f.h.
INNKAUPASTOFNUN RIKISINS
Borgartúni 7, simi 26844
Skelltu hvorki
skuld á hálku
eða myrkur.
Það ert fiú. sem situr við stýrið.
u
UMFERÐAR
RÁO
Kennarar
íþróttakennara vantar að Höfðaskóla, Skaga-
strönd auk kennara til almennrar kennslu. í boði
eru ýmis hlunnindi. Upplýsingarveitirskólastjóri í
síma 95-4800 eða skólanefndarformaður í síma
95-4798.
Skólastjóri
Kennarar
Lausar stöður
Við Grunnskólann í Hveragerði eru lausar eftir-
taldar kennarastöður:
A) í íslensku í efstu bekkjum skólans.
B) í tónmennt.
C) í handmennt (smíðum).
Umsóknarfrestur er til 8. júlí.
UpplýsingarveitaGuðjón Sigurðsson skólastjóri,
í síma 98-34195 eða 98-34472 og Pálína Snorra-
dóttir yfirkennari, í síma 98-34195 eða 98-34436.
Móðir okkar
Hólmfríður Benediktsdóttir Petersen
húsmóðir
Hrauntungu 15, Kópavogi
lóst í Borgarspítalanum þann 30. júní.
Emil Petersen
Gunnar Adolfsson
Guðríður Þ. Einarsdóttir
Austurbrún 4
er látin.
Börnin
Þökkum innilega auðsýnda samúð og hlýju við andlát og
útför
Jóns V. G. Valdimarssonar
vélsmiðs,
ísafirði
Börn, tengdabörn og barnabörn
Steingrímur Þorsteinsson
Fœddur 8. desember 1917 - Dáinn 25. júní 1988
Nú þegar frændi minn hefur
lagt upp í ferðalagið mikla, lang-
ar mig að minnast hans með ör-
fáum línum.
Steingrímur andaðist í sjúkra-
húsi og dvaldist þar aðeins í örfáa
daga. Hann lést 25. júní úr þeim
sjúkdómi sem hvað flesta leggur
að velli. Að sjálfsögðu var hann
búinn að vera meira og minna
veikur áður en yfir lauk, en hann
var harður af sér og var lítið gefið
um að kvarta.
Steingrímur var fæddur í
Stóru-Gröf í Staðarhreppi 8. des-
ember 1917. Foreidrar hans voru
sæmdarhjónin Mínerva Sveins-
dóttir og Þorsteinn Jóhannsson
er þar bjuggu um langt árabil. í
þessu fagra umhverfi ólst
Steingrímur upp ásamt fimm
systkinum, fjórum bræðrum og
einni systur. Um tvítugsaldur
tekur hann þá ákvörðun að fara í
Héraðsskólann í Reykholti. Litlu
síðar flyst hann til Reykjavíkur,
og hér lifði hann sitt æviskeið á
enda.
Steingrímur vann í allmörg ár
hjá Ludvig Storr, við glerskurð
og glerslípun og glerjun húsa.
Síðan stofnaði hann sitt eigið fyr-
irtæki: Glerverk að Flókagötu
47, og þar vann hann allt til loka-
dags.
Steingrímur kvæntist 24. apríl
1944, Svövu Þuríði Stefánsdótt-
ur. Hún varþá fyrirskömmu búin
að missa fyrri mann sinn Björn
M. Olsen, en með honum átti
hún dótturina Helgu. Steingrím-
ur gekk henni í föðurstað og
reyndist henni vel. Seinna
eignuðust þau hjónin dóttur, Ing-
ibjörgu Bimu, sem nú býr með
sambýlismanni sínum Jóni Búa-
syni.Þaueiga eina dóttur er heitir
Svava María. Eldri dóttirin
Helga á fjögur börn, öll uppkom-
in.
Dætur Steingríms biðja að þess
sé getið að faðir þeirra hafi verið
þeim ákaflega góður, umhyggju-
samur og ráðhollur.
Steingrímur missti eiginkonu
sína fyrir fáum árum, eftir langa
og farsæla sambúð. Það var hon-
um mikið áfall, að eigin sögn, og
ég efast um að hann hafi verið
sami maður eftir það.
Þau hjónin voru sérlega sam-
huga, og um margt var samlíf
þeirra til fyrirmyndar. Þeim tókst
að byggja upp óvenju fallegt og
hlýlegt heimili og lifðu af mikilli
hagsýni, enda vel efnum búin.
Steingrímur var sérdeilis traustur
maður og elskulegur í viðmóti,
greindur vel og skemmtilega
glettinn á góðum stundum.
Það munu margir sakna hans,
sem kynntust honum náið. Bæði
voru þau hjónin gestrisin og góð
heim að sækja og ánægjulegt að
dvelja þar kvöldstund og spjalla
um lífið og tilveruna.
Steingrímur var frábær verk-
maður, sívinnandi jafnt um helg-
ar sem aðra daga. Þau eru ugg-
laust æði mörg húsin, sem hann
hefur glerjað. Oftsinnis naut ég
þess hve fljótur hann var að
bregða við ef rúða brotnaði. Og
rúður brotna í borg Davíðs, eins
og öðrum borgum.
Við Steingrímur ólumst upp í
sama hreppsfélagi, og ég var tals-
vert kunnugur hans ágætu for-
eldrum og systkinum. Allt var
þetta úrvals fólk og verður mér
löngum minnisstætt. Ég var svo
heppinn að fá að dveljast í Stóru-
Gröf um eins árs skeið, þá aðeins
6 ára að aldri. Dvölin á bænum
þeim verður mér ætíð kær vegna
ýmissa atvika, sem eru leyndar-
mál liðins tíma.
Að leiðarlokum þökkum við
hjónin Steingrími vini okkar sam-
fylgdina og elskuleg kynni öll
þessi ár.
Við vottum ástvinum hans,
ættingjum og vinum einlæga sam-
úð.
Gísli Guðmundsson
Óðinsgötu 17
Anna Jóna Jónsdóttir
Fædd 2. júlí1956 - Dáin 11. júní 1988
Ég hitti Önnu Jónu fyrst á Loka
stfgnum í Reykjavík. Mér geðj-
aðist strax vel að þessari ungu
stúlku. Hugsaði hve Jóhann væri
lánsamur að hafa svo styrkan
lífsförunaut og gladdist fyrir hans
hönd. Systir hennar var einnig
stödd þar og spurðu þær systur
hvort ég vildi vera þeim samferða
að lokinni heimsókn, við ættum
samleið. Það kom fyrir að við
töluðum saman í síma, og var hún
aldrei of upptekin til að ræða við
mig. Mér finnst þær minningar-
greinar sem skrifaðar hafa verið
um Önnu Jónu segja manni
meira en margar aðrar sem skrif-
aðar eru og hef ég litlu þar við að
bæta.
Glöð og grandalaus kvöddu
þau hópinn sinn er þau Anna og
Jóhann lentu í þessu slysi.
Enn einu sinni hefur Bakkus
valdið óbætanlegu böli.
Jóhann, ég bið Guð og allt sem
gott er að veita þér, Haraldi Inga
og öðrum aðstandendum styrk.
Megir þú, Jóhann vera svo lán-
samur að vegna vel á þeirri braut
sem þið Anna Jóna voruð svo
samhent á.
ída Sigurðardóttir
Hún Anna Jóna er dáin.
Mér fannst heimurinn hrynja
þegar ég fékk þær hræðilegu
fréttir aðfaranótt 11. júní að
Anna Jóna hefði farist í umferð->
arslysi þá um nóttina.
Ég man þegar ég sá Önnu Jónu
fyrst. Jói, bróðir minn hafði boð-
ið mér á sýningu hjá Leiklistar-
skólanum og Anna Jóna hafði
gert búningana. Einhver hafði
hvíslað því að mér að Jói væri
farinn að vera með þessari stelpu
og ég man að ég gjóaði forvitnum
augum á hana alla sýninguna.
Upp frá þessu hófust okkar
kynni sem urðu að mikilli vináttu
og með tímanum varð mér ljóst
að hún var ekki bara mágkona
mín heldur ein af mínum bestu
vinkonum. Alltaf gat ég leitað til
hennar, hún var alltaf fús til að
hjálpa eða létta undir og ef ein-
hverjar spurningar brunnu á
vörum mínum, gaf hún mér svör
eða kom með tillögur.
Þau eru óteljandi kvöldin sem
við sátum og spjölluðum um
heima og geima. Og sögurnar
hennar Önnu Jónu voru svo frá-
bærar að maður sat alveg heillað-
ur undir frásögninni eða í keng af
hlátri. Undir miðnætti kom svo
Jói heim úr vinnunni, settist hjá
okkur og rabbaði smástund,
sagði svo eitthvað fallegt við
Önnu Jónu. Bauð svo góða nótt
en við Anna Jóna spjölluðum
áfram fram á rauða nótt.
Alltaf enduðum við á að tala
um hið óútskýranlega, aðra
heima, annað líf. Við veltum
þessu fyrir okkur fram og til baka
og hún sagði mér sögur.
Hún vann svo mikið og var oft
þreytt. Ég hlakkaði til þess dags
þegar hlé kæmi á og við gætum átt
fleiri stundir saman.
Ég man hvað hún var stolt þeg-
ar hún sagði mér frá nýjum og
spennandi verkefnum sem henni
voru fengin. Hún var farin að
uppskera laun erfiðis síns.
Hún var svo góð við börnin
mín. Gaf þeim alltaf tíma, setti
sniðugt í hárið þeirra, bjó til
lítinn leik. Henni fannst ég stund-
um svolítið íhaldssöm í uppeldi
þeirra og sagði oft: „Ég þarf að
spilla þessum börnum þínum svo-
lítið.“
Sunnudaginn 5. júní var yngsta
barnið mitt skírt. í boðinu var
Anna Jóna strax farin að spjalla
og grínast við börnin mín. Ég
kom að henni og dóttur minni
Söru 4ra ára í eldhúsinu að
„reykja“. Anna Jóna var að búa
til þykjustu sígarettu handa
henni. Síðan settust þær í stofuna
með sitt hvorn kaffibollann, Sara
með skrautlegan borða í hárinu
og um eyrað, sem Anna Jóna
hafði tekið af einum skírnarpakk-
anum. Sú stutta leit á mig og
sagði: „Hún setti bara einn dropa
af kaffi í mjólkina mína“. Augun
ljómuðu og hún beygði sig niður
og sötraði „kaffið“ sitt.
Ég sneri mér að Önnu Jónu og
sagði: „Þér dettur alltaf eitthvað
öðruvísi í hug, þú þarft greinilega
að fara að „spilla" bömunum
mínum meira. „Það ætla ég líka
að gera,“ sagði hún og brosti sínu
kankvísa brosi.
Alltaf fékk ég koss og hlýjan
vanga þegar við hittumst eða
kvöddumst. Orð litla drengsins
hennar lýsa henni best: Hún var
svo falleg, skemmtileg og góð við
alla.
Elsku Jói, Halli, Anna, Jón,
systkini og mágfólk, megi góður
Guð styrkja okkur í sorginni og
lífsbaráttunni.
í hjörtum okkar eigum við fal-
lega og bjarta minningu um hana
Önnu Jónu sem geymist þar að
eilífu.
Ég óska henni farnaðar á nýj-
um og framandi slóðum.
Sigrún Sigurðardóttir
6 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Laugardagur 2. júlí 1988