Þjóðviljinn - 03.07.1988, Side 3

Nú eiga leikskólamir aö duga
Barnaheimilinu Ósi ógnað. Meirihlutinn í stjórn
Dagvistar einblínir ó 4-5 tíma vistun fyrir
forskólabörn og vill stórlcekka rekstrarsfyrkinn til
eina foreldrarekna dagheimilisinsíborginni
Þessa dagana stendur meiri-
hluti sjálfstæðismanna í stjórn
Dagvistar barna í Reykjavík
fyrir aðför að hagsmunum
barna og foreldra þeirra og er
hún með þeim endemum að
skynsamleg ástæðafyrir-
finnst ekki þótt leitað sé með
logandi Ijósi. Þvívill maðurí
lengstu lög trúa því að hérsé
um frumhlaup að ræða, og að
Sjálfstæðisflokkssystkin
stjórnarmanna beri gæfu til að
hafavitfyrirþeim þegartil
kasta borgarstjórnar kemur.
Seinnipartinn í júní lagði sjálf-
stæðismeirihlutinn í stjórn Dag-
vistar barna fram tillögu sem fel-
ur í sér verulegar breytingar á
reglum þeim sem gilda um styrki
borgarinnar til annarra barna-
heimila en þeirra sem borgin rek-
ur sjálf. Fyrir dagheimili skiptir
hér mestu máli að styrkurinn skal
miðast við fimm tíma vistun sam-
kvæmt tillögunni en ekki allan
daginn eins og nú er, og að auki á
að koma til hlutfallsleg lækkun;
samkvæmt þeim reglum sem nú -
og enn - gilda nemur styrkur
borgarinnar 50% af kostnaðinum
við heilsdagsvistun, en á að fara
niður í 40% miðað við fimm tíma,
ef tillaga sjálfstæðismanna verð-
ur samþykkt. Þetta þýðir í reynd
að rekstur dagheimila er gerður
illmögulegur, en á sama tíma er
ýtt undir leikskólaformið. Út af
fyrir sig fagnaðarefni svo langt
sem það nær að liðka eigi fyrir
þeim rekstri, en það fellur utan
ramma þessa greinarkorns og því
verður ekki farið nánar út í þá
sálma.
Reykjavíkurborg styrkti þrjú
barnaheimili á síðasta ári; Sælu-
kot, leikskóla KFUM og K og
barnaheimilið Ós. Hið síð-
astnefnda er hið eina þeirra sem
einvörðungu býður upp á
heilsdagsvistun, og því er það að
þessar niðurskurðarhugmyndir
meirihlutans í stjórn Dagvistar
hitta heimilið fyrir af fullum
þunga.
Kostnaður við hvert barn á Ósi
er nokkurn veginn hinn sami og á
dagvistarheimilum borgarinnar,
eða um 28 þúsund krónur á mán-
uði, en þar af greiða Ósarar 16
þúsund krónur. Þessi upphæð
hljómar kunnuglega í eyrum
/ þeirra sem eru með börn sín hjá
dagmömmum, og það er engin
tilviljun. Sú viðmiðun hefur jafn-
an verið höfð að leiðarljósi á Ósi
að mánaðargjaldið færi ekki fram
úr normal dagmömmuprís og
hverri krónu sem í reksturinn
hefur farið verið velt milli hand-
anna til þess að það mætti ganga
eftir; þetta er foreldrarekið barn-
aheimili þar sem öllum er frjálst
að sækja um fyrir sín börn, og ef
fólk þarf hvort eð er að greiða
þessa upphæð þá stendur ekkert
fjárhagslegt ljón í veginum fyrir
því að sótt sé um á Ösi. Álnar-
langir og illyfirstíganlegir biðlist-
ar þar sem annars staðar eru svo
allt önnur Anna, en þar liggur
borgarstjórnarhundur gamalla
og nýrra meirihluta grafinn eins
og við vitum.
Stjórn Dagvistar
ekki til viðtals
Ef þessi aðför tekst hækkar
mánaðargjaldið úr 16 þúsundun-
um í rúmlega 24 þúsund og Ós
breytist þar með í hálfgert barna-
heimili auðmanna. Hætt er við að
lítil stemmning sé meðal foreldra
að standa að þvíjíku fyrirtæki
jafnvel þótt þeir hefðu til þess
fjárhagslegt bolmagn, sem þeir
hafa náttúrlega ekki frekar en
gengur og gerist með foreldra
smábarna í Reykjavík.
Meirihlutinn í stjórn Dagvistar
barna lagði tillögu sína fram á
fundi 20. júní síðastliðinn, en
frestaði afgreiðslu þar til á næsta
fundi, fjórum dögum síðar. í
millitíðinni skrifuðu Ósarar
stjórninni bréf og bentu á að
rekstrargrundvöllur heimilisins
væri enginn ef tillagan yrði sam-
þykkt. Jafnframt óskuðu þeir
eindregið eftir viðræðum við full-
trúa Dagvistar barna, „áður en
málið verður afgreitt,“ eins og
segir í bréfinu.
Þessari frómu ósk hafnaði
meirihluti stjómarinnar. Málið
var keyrt í gegn á fundinum 24.
júní þrátt fyrir andstöðu fulltrúa
minnihlutans, þeirra Kristínar Á.
Ólafsdóttur og Sigrúnar Magnús-
dóttur. Daglegt brauð reyndar að
ekkert mark sé tekið á fulltrúum
minnihlutans við ákvarðanatekt í
borgarappírötum, en að virða
talsmenn barnaheimilisins ekki
viðlits og hundsa ósk þeirra um
viðræður vegna ákvörðunar sem
á að taka gildi um næstu áramót,
það er dónaskapur af óvæntri
stærðargráðu hér í borginni, þótt
fólk sé kannski hætt að kalla allt
ömmu sína í þeim efnum.
Barnaheimilið Ós hefur verið
starfrækt í 15 ár. Síðustu tvö árin
hefur það verið til húsa í eina bár-
ujárnshúsinu sem enn stendur við
Bergþórugötuna. Borgin á húsið
og leigði það barnaheimilinu til
fimm ára, gegn því að það yrði
gert upp. Því hafa foreldrarnir
komið húsinu og garðinum í
kring í gott horf með ærnu erfiði
og ómældri vinnu, en áður en
barnaheimilið flutti í húsið var
það orðið svo hrörlegt að fullum
fetum var rætt um að rífa það.
Hvað verður nú? Mér dettur ekki
í hug að trúa því að óreyndu að
meirihlutinn í borgarstjórn geri
framtak meirihluta stjórnar Dag-
vistar að sínu og bregði fæti fyrir
starfsemi Óss nú þegar leigutím-
inn er hálfnaður eða þar um bil,
og gerist síðan svo lítilþægur í
framhaldinu að láta færa sér full-
búið dagvistarheimili svo sem á
silfurfati Og í annan stað: Þegar
Ós hóf starfsemi sína þurftu for-
eldrar að fá borgaryfirvöld til að
leggja blessun sína yfir fyrirtækið
gagnvart ríkinu, til að lögbundið
stofnframlag rataði rétta boóleið.
Hvað nú? Kemst þetta fólk upp
með að kippa að sér hendinni
bara si svona? Hvað segir réttvís-
in um það?
Annað hljóð
í strokkinn
Það væri nógu illt og bölvað
þótt fyrirhuguð aðför að Ósi -
eina foreldrarekna dagvistar-
heimilinu í Reykjavík - bitnaði
aðeins á þeim liðlega tuttugu
börnum sem þar eru, en því er
ekki aldeilis að heilsa. Ef af verð-
ur er tómt mál um það að tala að
foreldrar í Reykjavík geti tekið
sig saman um dagheimilisrekstur.
í þessu sambandi er vert að geta
könnunar sem bankamenn hafa
gert hjá sér í þessa veru, en þar
kom í ljós að þörfin er mest fyrir
skóladagheimili og dagheimili
fyrir börn á aldrinum þriggja til
sex ára. En á sama tíma sér
meirihlutinn í stjórn Dagvistar
ekkert nema 4 til 5 tíma vistun,
sem að auki á að einskorðast við
börn á aldrinum tveggja til sex
ára.
Fram til þessa hefur borgar-
stjórnarmeirihlutinn fremur
hampað framtaki Ósara, og því
kemur á óvart ef snúa á við því
blaði. Hitt hlýtur að standa upp á
meirihiuta stjórnar Dagvistar að
svara fyrir stefnuna í sínum mála-
flokki. Getur það verið einlæg
meining þessa fólks að fjögurra
til fimm tíma vistun dugi yfirvinn-
uþrælkuðum borgarbúum? Get-
ur þetta fólk tekið um það geð-
þóttaákvörðun eins og ekkert sé
að það skuli vera hlutskipti allra
barna í Reykjavík - að undan-
skildum þeim sem eru á dag-
heimilum borgarinnar sjálfrar -
að þvælast milli að minnsta kosti
tveggja „pössunarstaða“?
Og svo að „atvinnurekendum“
sé sýnd sjaldgæf umhyggja hér á
síðum blaðsins; það eru þeirra
hagsmunir ekki síður en þess
barnafólks sem hjá þeim starfar
að dagvistarmálunum sé vel fyrir
komið og þarf ekki að hafa fleiri
orð um svo augljósan hlut. Hér
verður ekki tekið undir þær ofur-
kröfur sem stundum eru gerðar á
hendur borgaryfirvöldum, hér
sem annars staðar, þess efnis að
hverskonar dagvistun skuli vera
ókeypis fyrir alla, og fylgja svo
þróaðri kröfugerð gjarnan við-
aukar um að allt mögulegt annað
sem nöfnum tjáir að nefna skuli
ekki heldur kosta grænan eyri.
En það er langur vegur á milli
þessa og svo aftur vanhugsaðs
niðurskurðar stjómar Dagvistar
á rekstrarstyrk til eina foreldra-
rekna dagheimilisins í Reykja-
vík. Niðurskurðar sem ekki ein-
asta gengi frá þessu tiltekna
heimili í núverandi formi, heldur
kæmi einnig í veg fyrir að for-
eldrarekin dagheimili yrðu raun-
hæfur kostur hér í borginni. Þetta
frumhlaup þarf að leiðrétta, og
væntanlega gerir borgarstjórn
það líka á sínum næsta fundi.
Hjörleifur Sveinbjörnsson
Sunnudagur 3. júlí 1988 ÞJÓÐVILJINN - SÍÐA 3