Þjóðviljinn - 24.05.1990, Blaðsíða 26

u
<»
T~ Z 3 ¥ 5— % 7 V 9 y 10 TT 72
13 /Ý 15' d II /Ý )b R >2 R? lö 8 18 TT~ 7T~
l<f 15 )2 io 21 II T /9 10 7 Z2 1? V 22 '23
R? 17 2J R? 24 // /0 /2 L 3J~ 7 )í 12
)ti k> T 25" lb II 20 T 23 22 17 27 T~ 10 7
28 // 0 % R? 28 17 RP 27 21 Z7 )? V í>
29 10 y 12 1? ll y 0 li )Z 23 20
30 R? i& ZÉ Ý V 3 Ý )£ 17 IZ V 28 Y
8 10 22 17 12 y 8 16 20 27 IZ y 18 II 10
V 1*7 II 22 R? 10 ‘8 22 2 2? II 10 T~ 18 IZ
31 ll R? 2T 10 /6- /9 11 20 20 7 7 R? 1)
0 23 8 zL !5 L Ý 10 T 17 12 íb
IZ T ll 10 12 li S? 10 23 )Z 27 20 10
AÁBDÐEÉFGHIÍJKLMNOÓPRSTUÚVXYÝÞÆÖ
Nr. 97
Setjið rétta stafi í reitina hér fyrir neðan. Þeir mynda þá nafn á götu í
Reykjavík. Sendið þetta nafn sem lausn á krossgátunni til Þjóðviljans,
Síðumúla 37, Reykjavík, merkt: „Krossgáta nr. 97“. Skilafrestur er
þrjár vikur. Verðlaunin verða send til vinningshafa.
)3 21 8 16 22 U 1 7 30 15

istensKi
tjmecifMftriHP?
Si'
V
Verðlaun fyrir krossgátu nr. 97
Lausnarorð á krossgáta nr. 96 var Sveinbjörn. Dregið var úr réttum verða íslenskar útilegumanna-
lausnum og kom upp nafn Ragnheiðar M. Ævarsdóttur, Kirkjubraut sögur, í útgáfu Guðrúnar
21,200 Seltjarnarnesi. Hún fær senda bókina Ávegum úti eftir Jack Bjartmarsdóttur, cand.mag., í út-
Kerouac, í þýðingu Ólafs Gunnarssonar, Mál og menning gaf út 1988. gáfu íslenska kiljuklúbbsins.
GUÐRÚN
GÍSLADÓTTIR
Þankar
um þang
og ýsu
Líkast til er ég ekki ein um
að flnnast stundum erfitt að
ákveða hvað á að vera í matinn.
Fyrir nokkrum árum var ég ótrú-
lega skipulögð í matarinnkaup-
um og gerði matseðil fyrir vik-
una sem svo var keypt eftir á
fostudögum, nema það sem átti
að vera alveg ferskt. Það gat
verið skemmtilegt að sitja sam-
an og ákveða réttina, sérstaklega
fannst bömunum gaman að
stinga upp á því sem var í uppá-
haldi hjá þeim hverju sinni. En
þessarar reglusemi gætir ekki
lengur. Mér Finnst ég meira að
segja þurfa að beita sjálfa mig
hörðum aga ef ég ætla að sjá til
þess að hafa heitan mat á hverju
kvöldi. Þama stend ég rétt fyrir
sex í matvöruversluninni minni
á hominu og reyni að ákveða
mig. Oftast er ég auðvitað þreytt
og svöng og kaupi allt of mikið í
matinn, af því að ég held að ég
komi til með að borða slík lif-
andis býsn. Og svo er eftir að til-
reiða.
Ég er svo lánsöm að eiga
vinkonu sem býður mér reglu-
lega í mat heima hjá sjálfri mér.
Það er hreint með ólíkindum
góð tilfinning eftir langan dag
að sitja í rólegheitum í eigin eld-
húsi og fylgjast með einhveijum
öðrum laga þar mat. Ekki nóg
með að hún sé að elda ofan í
okkur, heldur er hún snilldar-
kokkur og kann uppskriftir frá
framandi löndum sem margar
hveijar virðast einfaldar, e_n em
Ijúffengari en orð fá lýst. í vik-
unni bauð hún upp á þang, en
það hafði ég aldrei bragðað. í
sveitinni i gamla daga vom tínd
söl og það þótti mér spennandi
sælgæti, en síðan þá hef ég ekki
komist í tæri við neitt þvíumlíkt.
Ný ýsuflök em roðflett,
krydduð með salti, sterku karríi
og svörtum grófmöluðum pipar.
Yfir þetta er kreistur dálítill
sítrónusafi og látið liggja í 10-
15 mínútur.
Ólífuolía (eða önnur olía) er
hituð á djúpri pönnu við vægan
hita. Þegar hún er orðin heit er
fiskurinn settur á pönnuna, an-
anaskurli eða ananasbitum hellt
yfir ásamt ananassafa, þannig að
fiskurinn sé í hálfu kafi. Þegar
þama er komið sögu má gjaman
krydda fiskinn með allspice frá
Jamaica. Wakame þang (sem
fæst í kommörkuðum) er brotið
niður og stungið i vökvann. Lok
sett á pönnuna og fiskurinn lát-
inn malla um stund, en þó ekki
lengur en að hann rétt sjóði í
gegn. Rétturinn er borinn fram
með hrísgrjónum soðnum með
Wakame þangi, en það er sett
útí þegar suðan kemur upp á
gijónunum. Nauðsynlegt er að
hræra nokkrum sinnum í meðan
grjónin em að sjóða.
FJÖLSKYLDAN
Elísabet Berta
Bjarnadóttir
Ragnar Reykás og hans fjölskylda
Kollegi minn kom að máli við
mig og fór þess á leit við mig að ég
notaði pistilinn nú fyrir kosningar
til að gera úttekt á Ragnari
nokkmm Reykás og hans fjöl-
skyldu, eins og ég mundi líta á þau
ef þau pöntuðu sér fjölskyldumeð-
ferð hjá mér. Þetta verkefni er nú
ekki auðvelt. Ragnar er það ákveð-
inn persónuleiki og stendur svo fast
á sínu, að harla óliklegt verður að
teljast að hann fínni hjá sér þörf til
að fara með fjölskylduna í meðferð.
Eiginlega hafði ég hugsað mér að
vígja þáttinn í dag þemanu - Hvað
er fjölskyldupólitík? - og tengja
það ástinni, en h'fíð heldur áfram
eftir kosningar og ekki síður þörf á
umfjöllun um fjölskyldupólitík þá,
þegar efndir loforðanna em eftir.
Þú erl sjálfur
Ragnar bak viö
tjöldin
Það væri einna helst ef Ragnar
tapaði í kosningunum eða ef konan
eða þeir á Stöðinni hótuðu að fara
frá honum að hann væri líklegur til
að panta sér fjölskyldumeðferð.
Líkt og Þórarinn Eldjám kvað forð-
um: „þú ert sjálfúr Guðjón bak við
tjöldin”, þá held ég að við könn-
umst flest við okkar innri útgáfu af
einhverskonar Ragnari. Þetta er lít-
ill reiður kall (eða kerling), sem sit-
ur sem fastast í einu hominu á sálar-
lífinu í okkur, stundum lítið áber-
andi og lætur ekki mikið á sér
kræla, en svo... stundum stendur
hann/ hún upp það langt sem hann
nær og þá heyrist nú aldeilis hljóð
úr homi. Hann gæti skrifað í Vel-
vakanda í reiðikasti eða hringt í
Þjóðarsálina, eða jafnvel sungið á
sundskýlu á Hótel íslandi til að fá
smá athygli.
Ófyllt þörf úr
bernsku?
Freud og félagar era ekki í tísku
hjá öllum en eiga alltaf uppá pall-
borðið hjá mér. Þjáist Ragnar af ó-
fýlltum þörfúm úr bemsku fyrir at-
hygli, ást og umbun, eða er þetta
hæfileg sýningarþörf hjá honum og
sjálfsbjargarviðleitni að koma sér á-
fram í lífinu? Hvort tveggja gæti
verið rétt. Litla reiða kailinum í sál-
arlífshominu finnst hann vera ofsa-
lega útundan.
Allir em að traðka á honum/-
henni, finnst okkur þegar við erum
þreytt, eða frnnst við minnimáttar,
þegar enginn tekur eftir okkur og
ekki síst þegar okkur fínnst að eng-
inn elski okkur nógu mikið til að
við finnum fyrir því að við eram al-
veg einstök, ómissandi fyrir ein-
hvem og þess verðug að vera þráð
með göllunum og öllu.
Enginn stendur heilskinna und-
ir því að vera einungis þráður og
eftirsóttur sem einhver fullkomin
draumafigúra sem ómögulegt er að
ná uppí ímyndina af, nema með
tómum látalátum og sperringi.
Uppruni Ragnars
Hann hefúr sagt harla lítið frá
upprana sínum, en ýmsar getgátur
koma upp í hugann. Fékk Ragnar
nokkum tíma að komast í mjög
náið samband við mömmu sína sem
lítill (ennþá minni), eða var pabbi
hans alltaf fyrir, ef til vill fyrir-
ferðarmikill þrasari, sem komst
ekkert áfram í lífinu fyrir basli og
félagslegum arfi, en dreymdi um að
vera einn af Thorsurunum? Ur
þessum félagslega arfi gæti hin
heilbrigða uppreisn Ragnars fyrir
hönd lítilmagnans verið sprottin.
En blessaður maðurinn er alveg yf-
irþyrmdur af minnimáttarkennd á
köflum, og skiptir þá yfir í skyndi-
hagsmuni og hentistefnu líkt og
hvolfist yfir hann angist sem snýst
um að annars fái hann ekki að vera
með í samfélaginu eða að hann
verði með öllu yfirgefinn.
Kynlíf Ragnars og
geldingarangist
Ragnar virðist eiga að mörgu
leyti gott og ástrikt hjónaband, kon-
an styður hann í kosningabaráttunni
og bakar ijómatertur ofan í væntan-
leg atkvæði. Þau hafa sameinast um
að halda heimilisfriðinn, t.d. með
því að kaupa fleira en eitt sjónvarp
á heimilið svo ekki sé alltaf verið að
rífast um stövamar. Þetta gæti líka
þýtt hræðslu þeirra við að taka á á-
greiningsefnum. Samvinna virðist
alla vega vera á milli þeirra um
ýmis fjölskyldumál, t.d. fór Ragnar
með jólatrésseríuna í viðgerð.
Ragnar gæti átt margar umhyggju-
samar hliðar í kynlífi, því annars
myndi konan varla nenna að baka
tertumar honum til stuðnings, nema
hún sé sjúk eftir stöðutáknum, en
náið ástarlíf skipti hana litlu. Ragn-
ar virðist vera á miðjum aldri, eða
því æviskeiði þegar fyrirbærið grái
fíðringurinn hríslast um margan
manninn (og konuna), ýmist sem
uppgjör við það makaval sem átti
sér stað um eða fyrir tvítugt og
hjónin viðurkenna fyrir sér að þarf-
imar hafa breyst svo mikið með
tímanum að þau fá þeim ekki sinnt
hvort með öðru lengur og skilja,
eða endurvelja hvort annað og sætta
sig við að misþroska hjónabönd
geti líka verið ágæt og eigi rétt á
sér. Sumir hlaupa í eins konar aftur-
hvarf til unglingsára og vilja stelast
í skemmtanalífið þar sem frá var
horfið um tíma, en ekki missa ör-
yggi gamla hjónabandsins.
Grái fiðringurinn
og fjallabíllinn
Ragnar virðist hafa leyst sinn
gráa fiðring með framboðinu og
fjallabílnum. En það er einmitt á
þessum sömu áram sem karlmönn-
um hættir oft að standa hvar og
hvenær sem er, og fá af mikinn
kvíða. Hins vegar virðast konumar
ekki kippa sér svo mikið upp við
þetta og tala jafnvel um að þá loks
fari kallamir að gefa því gaum
hvemig þeim líði í samspilinu.
Hugsanlega gæti hinn mikli
straumur fjallabíla hingað til lands
á síðustu áram verið eins konar
hjálpartækjabanki miðjuáranna.
Ragnar tönnlast mikið á fjallabíln-
um sínum og er ef til vill með því
að leyna hræðslu sinni við að verða
getulaus eða hafnað í kynlífi. Þetta
kemur einnig heim og saman við
fyrri getgátur um að hann hafi ekki
komist sérlega nálægt foreldrum
sínum á ödipalskeiði. Þeir sem ekki
hafa fengið að breiða dálítið úr sér
þá, era stundum eins og sífellt að
sækja á brattann í nánum samskipt-
um lífið á enda. Svipað og mótor-
hjólið er oft tippatákn unglingsár-
anna, getur fjallabíllinn gefið þau
hugrenningatengsl, að þama fari nú
reistara tippi en þau sem sitji í
trabant. Sumir segja að hið góða við
getuleysishræðslu miðjuáramanna
sé, að hún skilji eftir sig svo margar
miklar byggingar, nýjar jafnt sem
endurbyggðar.
Gangi þér vel Ragnar!
26 SÍÐA— NÝTT HELGARBLAÐ Fimmtudagur 24. maí 1990