Þjóðviljinn - 03.07.1990, Síða 4

þJÓÐVIUINN
Málgagn sósíalisma, þjóðfrelsis og verkalýðshreyfingar
KLIPPT OG SKORIÐ
Styrkmg
og samstaða
Niðurstaðan af miðstjómarfundi Alþýðubandalagsins á
Egilsstöðum um helgina er sú að flokkurinn hefur styrkst á
nýjan leik og góðar horfur á því að hann þjappist enn betur
saman í náinni framtíð. Skapast hefur sterk miðja í flokkn-
um. í henni er fjölbreyttur hópur fólks af öllu landinu, sem
lætur sér annt um samstöðuna um stóru málin. Þetta skap-
ar möguleika á breyttum vinnuformum innan Alþýðubanda-
lagsins. Þessa staðreynd má lesa úrsamþykktum fundarins
og einingu um afgreiðslu mála. Þetta má lesa úr vinnu-
brögðum og málflutningi á fundinum. Þetta eru aðalskilaboð
fundarins. Forysta flokksins getur vel við unað. Hinn al-
menni flokksmaður getur verið bjartsýnn.
Andstæðingar Alþýðubandalagsins, einkum hörðustu
hægri öflin, óttast þessa þróun meira en nokkuð annað. Þeir
hafa túlkað umræðurog ágreining innan flokksins undanfar-
in misseri sem aðdraganda klofriings og hruns. Svo langt
hefur þessi áróður náð, að ýmsirflokksmenn hafa trúað því,
að snörp skoðanaskipti þýði ævarandi, ósættanlegar fylk-
ingar. Alþýðubandalagsmenn hafa margir lifað milli vonar
og ótta um afdrif hreyfingarinnar. Það hefur reynst óþarfi.
Mismunur í áherslum og opinská umræða er ekki banabiti
flokks eins og Alþýðubandalagsins. Sjálft eðli slíkrar hreyf-
ingar er sífelld greining á þjóðfélagsaöstæðum og leit að
heppilegustu, lýðræðislegustu leiðinni til jafnaðar og fram-
fara.
Úrsagnir nokkurra Birtingarfélaga úr Alþýðubandalaginu
í Reykjavík, bæði fyrr á þessu ári og nú um helgina, eru ekki
vantraust á flokkinn, heldur nánast þrýstingur til þess að ná
fram ákveðnum markmiðum innan hans. Margt bendirtil að
þessirflokksmenn og Sunnlendingar á miðstjómarfundinum
og stjóm kjördæmisráðs Alþýðubandalagsins á Suðuriandi
hafi haft veruleg áhrif með aðgerðum sínum. Sunnlending-
ar drógu meðal annars áskorun sína um stofnun kjördæm-
isráðs í Reykjavík til baka af þessum sökum. Þeir þykjast sjá
að þróunin stefni í sömu átt og þeir höfðu óskað. Oðru máli
hefði gegnt, ef einhverjir hefðu sagt sig úr Alþýðubandalag-
inu og sagt skilið við þessa hreyfingu. Það gerist ekki. Þeir
sem harðast hafa deilt innan flokksins vilja vera saman í
honum, vinna að baráttumálum hans á þeim grundvelli. Það
hefur því gengið eftir sem á var minnst hér í forystugrein
Þjóðviljans sl. föstudag, að miðstjómarfundurinn á Egils-
stöðum gæti haft veruleg áhrif á gang mála og meira máli
skipti að stuðla að langtímamarkmiðum félagshyggjufólks
en leggja orku sína og tíma undir persónulegar deilur.
Eins og fyrr er sagt, blasir nú ný og kannski óvænt staða
við andstæðingum flokksins. Þeir munu halda áfram í krafti
ítaka sinna í stórum fjölmiðlum að gera hann tortryggilegan
og sá fræjum tortryggninnar eftir mætti. Mikilvægt er því að
flokksmenn og stuðningsmenn Alþýðubandalagsins átti sig
á þeim tímamótum sem urðu á Egilsstaðafundinum og láti
ekki andstæðingana móta skoðanir sínar.
Miðstjóm Alþýðubandalagsins lagði nokkrar skýrar
meginlínur í lokaályktun sinni. Alþýðubandalagið mun bjóða
fram eitt og sér í næstu Alþingiskosningum, það veröa G-
listar í kjöri í öllum kjördæmum landsins og kosningastefnu-
skrá birt síðar á þessu ári eða í byrjun hins næsta.
Miðstjómin leggur áherslu á forræði íslendinga í öllu tilliti
í stóriðjumálum og andspænis fjárfestingu í atvinnulífi, auð-
lindanýtingu og þjónustustarfsemi. Alþýðubandalagið telur
hvorki koma til greina að opna útlendingum aðgang að fiski-
miðum né fiskvinnslu. Hins vegar vill það endurskoða gild-
andi reglur um þau atriði.
Alþýðubandalagið vill að fylgt verði eftir þeim nýju mögu-
leikum sem nú hafa skapast í þróun alþjóðamála til þess að
losna við bandaríska herinn úr landi. Flokkurinn vill nýta
batann í efnahagsmálum til að styrkja stööu landsbyggðar-
innar, auk þess að auka kaupmátt lægstu launa. svo dæmi
séu tekin.
Miðstjóm Alþýðubandalagsins leysti ekki öll þau verkefni
sem fyrir lágu. Sum voru send til framkvæmdastjómar, ma.
kjaramálin. En það meginhlutverk sitt, að skapa vinnufrið í
flokknum og auka samstöðuna, rækti miðstjómin af skyn-
semi og yfirvegun.
ÓHT
istudagur 29. júni 1990 TÓNLIST
FALL GOÐSINS
IWrwwHwf, hviM *g »plnnl M »>■■»<■ nmr
Stöð 2 á spenann
Stöð 2 hefúr leitað til Reykja-
víkurborgar eftir ábyrgð vegna
200 miljóna króna lántöku og
mun borgarráð afgreiða beiðnina
í dag. Það sem vekur athygli við
þessa beiðni er að þeir sem
stjóma Stöð 2 í dag eru ffamá-
menn í kaupmannasamtökunum
og öðrum samtökum viðskipta-
lífsins og sjónvarpsstjórinn skóla-
stjóri í helsta vígi fijálshyggjunn-
ar, Verslunarskóla Islands. Þessir
menn hafa hvað harðast gagnrýnt
afskipti hins opinbera af atvinnu-
lífinu og þá sjóði sem stofnaðir
hafa verið til þess að bjarga undir-
stöðuatvinnuvegum þjóðarinnar.
Nú þegar kreppir að hjá þeim
hlaupa þeir beint til Davíðs
stórapabba og biðja hann að
koma til hjálpar og bjarga því
vonlausa peningadæmi sem blasir
við á Stöðinni.
Þetta er svo sem ekki í fyrsta
skipti sem boðberar frjálshyggj-
unnar leggjast á spenann. Æðsti
prestur hennar, Hannes Hólm-
steinn Gissurarson, nýtti sér
flokkshollustu menntamálaráð-
herra, Birgis Isleifs Gunnarsson-
ar, til að honum yrði veitt lektors-
staða við háskólann, þrátt fyrir að
háskólinn sjálfur teldi annan
mann mun hæfari til starfans.
Fulltrúar minnihlutans í borg-
arstjóm hafa lýst yfir andstöðu
við þessa málaleitan Stöðvar 2,
nema Sigrún Magnúsdóttir sem
segist ekki gefa upp afstöðu sína í
mótmælaskyni við tillögu Davíðs
um að laun áheymarfulltrúa
minnihlutans í borgarráði verði
skert og að þeir kalli ekki til vara-
menn sína í forfollum. Fulltrúar
meirihlutans hafa hinsvegar ekki
enn látið til sín heyra um þetta
mál.
I leiðara Morgunblaðsins á
sunnudag er fjallað um umsókn
Stöðvar 2 og skýr skilaboð send
til Davíðs og félaga hans um að
veiting slíkrar borgarábyrgðar á
lán gangi þvert á allar „grundvall-
arhugsjónir og meginstefnu Sjálf-
stæðismanna bæði fyrr og nú.”
Bent er á að stuðningur
Reykjavíkurborgar við Stöð 2
myndi þýða, að fréttaflutningur
og önnur umfjöllun Stöðvarinnar
um málefni borgarinnar yrðu ekki
trúverðug. Hann hefur því miður
ekki verið trúverðugur fram til
þessa. Fréttahaukar Stöðvarinnar
hafa alltaf fyllst lotningu þegar
Davíð hefur mætt í „stúdíóið” og
tekið á honum með silkihönskum
(á reyndar einnig við um frétta-
menn Sjónvarpsins). Það verður
þvi fróðlegt að fylgjast með því
hvort Davið endurgeldur strok-
umar með því að hlaupa undir
bagga, eða hvort hann tekur á-
bendingum Morgunblaðsins og
hafnar beiðninni. Við fylgjumst
spennt með framhaldssögunni um
kyndilbera frjálshyggjunnar sem
leita skjóls hjá hinu opinbera þeg-
ar vindar frelsisins gerast naprir.
Varnaðarorð
Háskólarektors
Sigmundur _ Guðbjamason
rektor Háskóla íslands varaði
mjög við ofurtrú á fijálsan mark-
að, í ræðu sinni á Háskólahátíð-
inni á laugardag, auk þess sem
hann óttast að Island geti orðið
fjölþjóðafyrirtækjum auðveld
bráð.
„Við höfum séð hugmynda-
ffæði kommúnismans hrynja til
grunna í Austur-Evrópu og við
sjáum aðra hugmyndafræði koma
í staðinn en það er trúin á fijálsa
markaðinn. Nú er það frjálsi
markaðurinn sem mun gera okkur
fijáls og fjárhagslega sjálfstæð,
en getum við treyst og trúað á al-
ræði fijálsa markaðarins?”
Rektor sagði að nú hillti undir
nýja tíma alþjóðlegra auðhringa
og fjármálafursta sem réðu því
sem þeir vildu ráða svo fremi
hluthafar ættu arðs von.
„Ástæða er til að óttast að Ís-
land verði slíkum fjölþjóðafyrir-
tækjum auðveld bráð, að slík fyr-
irtæki kaupi upp auðlindir okkar
smátt og smátt án þess að við
veitum því athygli.”
Síðan tekur hann dæmi af fyr-
irtæki í Hamborg, sem á 60% af
þýska flotanum, en fyrirtæki þetta
er einn af stærstu matvælafram-
leiðendum í Evrópu með yfir 300
þúsund starfsmenn um allan
heim.
„Slík risavaxin fyrirtæki gætu
auðveldlega keypt mest allan is-
lenska veiðiflotann og þá veiði-
kvótann og þær fiskvinnslustöðv-
ar sem arðbærar þættu. Slík fyrir-
tæki gætu og myndu einnig kaupa
aðrar auðlindir íslands og þar
með fullveldið ef við höldum
ekki vöku okkar,” sagði rektor
m.a. í ræðu sinni. Gagnmerk
vamaðarorð á þeim timamótum
sem heimurinn stendur á í dag.
íminningu Ingós
Klippari varð þeirrar ánægju
aðnjótandi að vera staddur á ffá-
bærum rokktónleikum Bobs Dyl-
ans í Laugardalshöll í síðustu
viku. Þar sannaði meistarinn að
hann er langt því frá dauður úr
öllum æðum, hafi cinhver haldið
það. Sígildar perlur öðluðust nýtt
líf í þéttum útsetningum. Stór-
kostlegur hljóðfæraleikur aðstoð-
armanna Dylans fyllti höllina
dýrasta bílskúrssándi” sem heyrst
hefur á íslandi, einsog einn starfs-
maður ritstjómar Þjóðviljans lýsti
tónleikunum.
Auðvitað var þetta hrátt.
Hvemig á annað að vera þegar
Dylan á í hlut? Bjóst einhver við
steingeltum fáguðum útsetning-
um? Eða að þessi einfari rokksins
„kópíeraði” sjálfan sig? Hafi ein-
hver gert það hefur hann ekki
hlustað á hljómleikaplötur Dyl-
ans, einsog t.d. hina ffábæm plötu
„Before the Flood” þar sem
Bandið leikur við hvem sinn fing-
ur með meistaranum.
Ingólfur Margeirsson ritar
heilsíðugrein í Alþýðublaðið sl.
fbstudag um „Fall goðsins”. Það
er kyndugur pistill, sem segir
meira um höfund pistilsins en
þann sem ritað er um, enda virðist
Ingólfur hafa hætt að hlusta á
Dylan árið sem hin margumtalaða
68-kynsIóð kennir sig við. Grein
Ingólfs fjallar fyrst og síðast um
„fall vambsíðu kynslóðarinnar”
einsog bent er á í lesendabréfi í
Morgunblaðinu á sunnudag.
„Við vissum reyndar að 68
kæmi aldrei aftur. En við eigum
minningamar. Og við héldum að
Dylan kæmi aftur og blési í þær
lífi. Það gerði hann ekki. Blessuð
sé minning Dylans.” Á þessum
orðum lýkur ritstjóri Álþýðu-
blaðsins pistli sínum. En þeir sem
fóm með opnum huga á tónleik-
ana og voru ekki með einhveijar
grillur um gráa fomeskju um-
brotatímanna 1968, vita að Dylan
lifir enn góðu lífi. Þeir efast hins-
vegar nú um lífsmarkið með rit-
stjóra Alþýðublaðsins.
Andrea Jónsdóttir ritaði ágæta
grein um tónleikana i Nýtt Helg-
arblað, þar sem hún svarar Ingó
og hans kynslóð, þ.e.a.s. þeim af
henni sem sýta það að Dylan hafi
haldið áfram að þroskast í list
sinni.
„...við verðum áfram að muna
og meta að Dylan kveikti í þessari
margumræddu kynslóð baráttu-
neista, sem hefur að vísu orðið að
mismiklu báli í hveijum og
einum...en tíðarandinn er líka
annar nú og við sem urðum þeirr-
ar gæfu aðnjótandi að vera unga á
breytingatímum 7. áratugarins
verðum að telja það ómögulegt að
verða fyrir sömu hughrifum nú og
þá - við höfum of mörg ofþreyst á
hugsjónasviðinu og getum ekki
ætlast til að Bob komi okkur aftur
þar til bjargar.”
-Sáf
Þjóðviljinn
Síðumúla 37 —108 Reykjavík
Sími: 681333
Símfax: 681935
Útgefandl: Útgáfufélag Þjóðviljans.
Framkvæmdastjóri: Hallur Páll Jónsson.
Ritstjórar: Ámi Bergmann, Ólafur H. Torfason.
Fréttastjóri: SigurðurÁ. Friðþjófsson.
Aðrir blaöamenn: Bergdís Ellertsdóttir, Dagur
Þorieifsson, Elías Mar (pr.), Garðar Guðjónsson,
Guðmundur Rúnar Heiðarsson, Heimir Már Pétursson,
Hildur Finnsdóttir (pr.), Jim Smart (Ijósm.), Kristinn
Ingvarsson (Ijósm.), Vilborg Davíösdóttir, Þröstur
Haraldsson.
Skrifstofustjóri: Sigain Gunnarsdóttir.
Skrifstofa: Guðrún Geirsdóttir, Kristín Pétursdóttir.
Auglýsingastjóri: Steinar Harðarson.
Auglýsingar: Guömunda Kristinsdóttir, Svanheiður
Ingimundardóttir.
Útbreiðslu- og afgreiðslustjóri: Guðrún Gisladóttir.
Afgreiðsla: Bára Sigurðardóttir, Halla Pálsdóttir, Hrefna
Magnúsdóttir, Þorgerður Sigurðardóttir.
Bilstjóri: Jóna Sigurdórsdóttir.
Skrifstofa, afgreiðsla, ritstjóm, augiýsingar:
Síðumúla 37, Rvík.
Sími: 681333.
Símfax: 681935.
Auglýsingar: 681310, 681331.
Umbrot og setning: Prentsmiðja Þjóðviljans hf.
Prentun: Oddi hf.
Verð í lausasölu: 100 kr. Nýtt Helgarblað: 150 kr.
Áskriftarverð á mánuði: 1100 kr.
4 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Þriðjudagur 3. júlí 1990