Þjóðviljinn - 01.08.1990, Blaðsíða 8
FERÐABLAÐ
Djúpavík
Minnisvarði
um síldar-
ævintýrið
Eftir aö hafa þrætt vegleysur
frá Bjarnarfirði um Bala, Kaldbak
og Veiðileysufjörö, erhaldiðyfir
lágan háls innan við Kambsfjall
og blasir Reykjafjörður við. Við
botn fjarðarins er húsaþyrping,
mörg húsanna í mikilli niður-
nísðlu, en sumum hefur verið
haldiðvið. Þetta er Djúpavík,
minnisvarði um síldarævintýrið
fyrráöldinni.
Það mun hafa verið í fyrri
heimstyrjöldinni sem síldarævin-
týrið á Djúpuvík hófst. Elías Da-
víðsson útgerðarmaður leigði þá
aðstöðu hjá Ágústi Guðmunds-
syni í Kjós, en Djúpavík tilheyrði
landi Kjósar. Þarna var góð höfn
frá náttúrunnar hendi og reisti
Elías hús og bryggjur og hóf sfld-
arsöltun. Umsvif urðu strax mikil
yfir vertíðina en þegar vertíð lauk
lagðist byggðin í dá og starfsfólk-
ið hélt til síns heima.
Árið 1917 sest fyrsti íbúinn að í
Djúpuvík, en það var Guðjón
Jónsson, umsjónarmaður á sfld-
arsöltunarstöð sem rekin var í
Djúpuvík.
Árið 1934 hefst bygging sfldar-
verksmiðjunnar á staðnum á veg-
um Djúpuvíkur hf.. Hlutafé fé-
lagsins var 300 þúsund krónur.
Verksmiðjan var tilbúin árið
1935 en veiði var lítil það sumar.
Árið eftir hafði vélakostur verk-
smiðjunnar verið aukinn og það
ár varð um 270 þúsund króna
hagnaður af verksmiðjunni. Árið
1937 var svo eitt besta sfldveiðiár
verksmiðjunnar og varð brúttó-
hagnaður um hálf miljón króna.
Sfldveiðin gekk svo vel fram til
ársins 1944, en það er síðasta árið
sem verulegt magn af sfld veiðist
á Húnaflóa.
Þrátt fyrir dræma veiði
þráuðust menn við en sumarið
1950 er síðasta sumarið sem
vinnsla var í Djúpuvík og var
gerð tilraun tii vinnslu á karfa
seinni hluta sumars. Hlutafélagið
Djúpuvík var svo leyst upp 1968.
Á meðan á sfldarævintýrinu
stóð bjó mikill fjöldi fólks á
Djúpuvík yfir vertíðina og nokkr-
ar fjölskyldur bjuggu allt árið um
kring á staðnum. En eftir að
ævintýrinu lauk lagðist bærinn í
eyði. Nú býr ein fjölskylda allt
árið um kring á Djúpuvík og rek-
ur þar hótel í kvennabragganum
svokallaða. Hinsvegar dvelst
hópur fólks sumarlangt á Dhjúp-
avík og stundar útræði þaðan og
fiskverkun.
Ferðamaður sem kemur til
staðarins fær á tilfinninguna að
hann sé kominn í draugabæ, eða
minjasafn um sfldveiðiárin. Og
það er engum blöðum um það að
fletta að staðurinn er gósenland
fyrir ljósmyndara, einsog þessar
myndir Kristins Ingvarssonar
bera með sér. -sat
8 SÍÐA - ÞJÓÐVILJINN