Dagblaðið Vísir - DV - 12.12.1996, Blaðsíða 12

12
FIMMTUDAGUR 12. DESEMBER 1996
Spuiningin
Hvaö ætlar þú aö boröa á
aöfangadagskvöld?
Jóhann Gunnarsson kennari:
Svínahamborgarhrygg.
Gauti Árnason og Rafh Gauta-
son: Hamborgarhrygg.
Guðborg Kolbeins verslunar-
stjóri: Hamborgarhrygg.
Margrét Snorradóttir bankamað-
ur: Kalkún.
Drífa Nikulásdóttir, heimavinn-
andi: Hamborgarhrygg.
Lesendur
Jafnrétti
fótumtroðið
J.Ó.S. skrifar:
- vanþroska réttlætisvitund ráðamanna
Veðsetning aflaheimilda má ekki verða að lögum undir neinum kringum-
stæöum, segir hér m.a.
Undanfarið hefur umræða vaxið
um sjávarútvegsstefnu þá sem hér
er rekin, enda ekki undarlegt. Öll
umræða um galla núverandi kerfis
fær hins vegar hrokafull andsvör og
eftirfylgni er þannig að einstakling-
ar veigra sér við að deila á kerfið.
Sumir reyna að sýnast betri en þeir
eru með loðnum yfirlýsingum um
að endurskoða verði kerfið. En allt
er það til að blekkja almenning.
Aðeins sérhagsmunir fárra útval-
inna útgerðarmanna skipta máli.
Jafnvel fiskvinnslan skiptir ekki
máli. Fiskurinn fer í frystitogarana,
það er hagkvæmt fyrir handhafa
kvótans - eiganda útgerðarinnar.
Nú á svo að reka smiðshöggið,
þannig að aldrei verði aftur snúiö.
Veita á þessum útvöldu lagalegan
rétt til að veðsetja úthlutaðan kvóta.
Ekki nóg með að þessum aðilum séu
gefnir nokkrir milljarðar árlega
heldur á að veita þeim rétt til að
veðsetja verðmætin líka. - Réttlæt-
isvitund ráðamanna virðist vera
afar vanþroskuö í þessu máli hér á
landi.
Helstu merkisberar sumra flokka
hafa talað um að „frelsi“, og ,jafn-
rétti“ sé „grundvallar mannrétt-
indi“ og barist hart fyrir slíku í
„vanþróuðiun löndum" og löndum
einræðisherra og alræðisstjóma.
Þetta er gert á sama tíma og jafti-
rétti einstaklinga og fyrirtækja er
fótumtroðið hér á landi, með því að
úthluta fiskveiðikvótum til fárra
einstaklinga sem nemur milljörðum
árlega. Frelsi hefur enga merkingu
eða gildi ef ekki fylgir jafnrétti ein-
staklinga. - í hvernig þjóðfélagi
búum við þá?
Það er slæmt aö eiga ekki for-
ingja og einstaklinga í fylkingar-
brjósti á borð við þá Ólaf Thors eða
Bjarna Benediktsson. Ég trúi því
ekki að þeir hefðu látið þetta fyrir-
komulag viðgangast. Og því miður
virðist fátt bjart fram undan í þessu
máli. Aflamarkaðskerfið gæti hins
vegar gengið - ef það byggðist á
jafnrétti. Veðsetning aflaheimilda
má ekki verða að lögum undir nein-
um kringumstæðum, og úthlutun
aflaheimilda getur því gðeins geng-
ið að hún sé byggð á jafnrétti. Og
það getur aöeins gerst á einn hátt,
með uppboði.
Tekjur af uppboðum kæmu til
sveitarfélaga annars vegar og ríkis
hins vegar og færu m.a. til rann-
sókna og þróunarstarfa í sjávarút-
vegi. Almennar markaðslausnir eru
til á þessu kerfi ef vilji er fyrir
hendi til að uppfylla kröfur um
grundvallarmannréttindi í þjóðfé-
laginu: frelsi og mannréttindi. Ég
hvet landsmenn til að kæra mis-
munun á úthlutun kvóta í núver-
andi formi til Umboðsmanns Al-
þingis, m.a. á grunni jafnræðis-
ákvæðis stjómarskrárinnar.
Bókaáþjánin er þrúgandi
Ragnar Jónsson skrifar:
Enn ein jólin taka fyrirtæki í
bókaútgáfu eða sölumenn á þeirra
vegum sig til og bjóða bækur með
mismunandi góðum kjörum. Ég er
vanur að svara þessum hringingum
og bregðast ekki ókvæða við eins og
sumir segjast gera. Þetta era svo
sem ekki verri upphringingar en frá
hverjum öðrum. Hins vegar er þetta
viss ágangur á heimili manna og
friður oft af skomum skammti þeg-
ar nálgast fréttatíma ljósvakamiðl-
anna, enda er þá yfirleitt fólk heima
hjá sér, líka vegna matmálstíma.
En svo fylla bækumar líka sjón-
varpsskermana með auglýsingum.
Það er hálfu verra og hvimleitt með
afbrigðum. Bækur em afar kostnað-
arsamur liður í jólagjafaflóðinu og
verða svo ekkert nema umfram dót
að jólum liðnum því hillupláss er
löngu búiö. - Æ, er þetta ekki mis-
skilningur þetta bókastúss þegar
grannt er skoðað?
Meiri hraði, fleiri slys
Guðvarður Jónsson skrifar:
Tillögu um hækkun hámarks-
hraða ökutækja á landsbyggðarveg-
um með bundnu slitlagi tel ég varla
tímabæra. - Margir vegir eru með
eina akrein fyrir akstur í báðar átt-
ir og verða menn því að fara með
hægri hliö bílsins út af bundna slit-
laginu út á malarkantinn þegar þeir
mæta bil. Séu menn á 90 km hraða
er fljótlegt að ná bílnum niður í t.d.
70 km, en séu menn á 110 km hraða,
Hámarkshraði ökutækja á þjóöveg-
unum er ekki tímabær að mati Guð-
varöar.
getur þurft að stíga allfast á heml-
ana til að ná bílnum niður í viðráð-
anlegan mætingarhraða. Þá reynir
verulega á hæfni bílstjórans.
Það er rétt að margir bílar em
hæfari til hraöaksturs nú en áður,
en ekki eru allir bílar jafn hæfir til
hraðaksturs og ekki allir bílar nýir
sem um vegina aka. Við höfúm á
liðnum árum verið að fara inn í
fjárhagslega erfitt tímabil, sem leið-
ir af sér að færri hafa efni á því að
endurnýja bílinn, eða að halda bíln-
um í ökuhæfu ástandi. Einnig eru á
ferðinni tjónabílar sem skemmst
hafa á stýris- og framhjólabúnaði.
Þessum bilum er tjaslað saman svo
hægt sé að koma þeim á götuna og í
sölu.
Einnig má hafa það í huga að allt-
af er að stækka sá hópur ökumanna
sem alist hefur upp við virðingar-
leysi fyrir umferðarlögum. Talað er
um að lögreglan ráði ekki við að
halda upp lögum á vegunum. Hvaða
löggæslu skyldu menn vera að tala
um? Ég hef ekki orðið var við þessa
löggæslu, menn hafa fengið að valsa
um vegina óhindrað eftir eigin
höfði.
Verði hámarkshraðinn hækkaður
í 110 km er líklegt að margra millj-
arða króna hækkun verði á slysa-
bótum. Réttara væri að efla löggæsl-
una á vegunum, það er eina fjárfest-
ingin sem hugsanlega skilar hagn-
aði fyrir þjóðfélagið í þessu tilviki.
DV
„Samkvæmis-
Ijón"
Þórarinn hringdi:
Hér þykir við hæfi að
„krydda“ glæpafréttir með kímni
eða léttum orðaleikjum. Þannig
sagði í útvarpsfrétt að lögregla
hefði ruglast á „samkvæmisljón-
um“ og fíkniefnaneytendum. En
er einhver ástæöa til að
„skreyta" svona fréttir? Stundum
er líka talað um „piltana" þegar
réttara er að tala um ógæfúmenn
eða einfaldlega óbótamenn. Það
er skaði aö ekki skuli vera tekið
harðar á hvers kyns glæpum en
dæmin sanna. Líka í fréttaflutn-
ingi.
Illa nýtt
kennsluefni
Gunnar skrifar:
í skólum landsins úir og grúir
af gömlum kennslubókum sem
búið er að afskrifa. Kennslubæk-
ur í sögu, landafræði, stæröfræði
og náttúrufræði em einfaldlega
afskrifaðar á fáum ámm og nýj-
um árgöngum krakka skipað að
kaupa „nýju“ útgáfúna. Ég kom í
skóla á landsbyggðinni nýlega og
var þar leiddur inn í kompu fulla
af gömlum kennslubókum. Er
nokkur fúrða þegar ný kennslu-
stefna er kynnt við sérhver skipti
menntamálaráðherra?
Geirfinnsmál
afhjúpað?
Sigurður Ólafsson hringdi:
í þætti Gísla Rúnars Jónsson-
ar, Gott kvöld, sl. sunnudags-
kvöld komu þeir félagar, Jónas
Jónasson rithöfundur og útvarps-
maður og Magnús Leópoldsson
fram sem gestir. í viðtali við þá
félaga kom fram að báðir höfðu
unnið á sömu skemmtistöðunum
á árum áður, í Glaumbæ og í
Klúbbnum. Auk þess sem Gísli
Rúnar upplýsti áhorfendur um
að Jónas Jónasson væri fram-
sóknarmaður! Fer nú að líða að
því að þetta dularfulla og óút-
kljáða mál, svokallað Geirfinns-
og Guðmundarmálið verði af-
hjúpað.
Varaformanni
Byggðastofn-
unarvex
ásmegin
Jóhann Guðmundsson skrifar:
Einn er sá þingmaður sem
ekki hefur farið tiltakanlega mik-
ið fyrir á Alþingi í gegnum tíð-
ina. Stefán Guðmundsson, þing-
maöur Framsóknai- á Norður-
landi vestra og varaformaður
Byggðastofnunar. Eftir aö upp-
skátt var gert í fjölmiðlum um
lánveitingu Byggðastofnunar til
sonar hans og tengdadóttur er
eins og honum hafi vaxið ásmeg-
in. Þannig mátti nýlega sjá hann
umtumast í pontu á þingi vegna
fyrirhugaðrar lokunar póstaf-
greiðslu í kjördæmi sínu með
einkavæðingu Pósts og síma.
Stefáns, sem sönnum Byggða-
stofiiunarmanni, verður áreiðan-
lega minnst á byggðasafni kjör-
dæmisins þegar tímar líða.
Vandamál
„Benazírar"
Herdís skrifar:
. í útvarpsfréttum fyrir stuttu
mátti heyra kostulega aðför að
nafni Benazir Bhutto í Pakistan.
Þar var japlað á nafni þessarar
konu og bætt við eignarfalli að ís-
lenskum hætti. Rætt um t.d. mág-
konu „Benazirar“ (Benazýrar?)
og þetta endurtekið er þurfa
þótti. í lokin var svo aðeins
minnst á konuna með eftimafni -
t.d. talsmenn „Bhutto" ekki
„Bhuttoar" - eins og við hefði
mátt búast eftir allt eignarfallsdá-
lætið. En hvaða tilgangi þjónar
svona uppákoma í útvarpsfrétt-
um um ýmis erlend mannanöfn?