Dagblaðið Vísir - DV - 16.01.1997, Blaðsíða 10

10
ennmg
FIMMTUDAGUR 16. JANÚAR 1997 JjV
Primavera:
Oft gott, en stundum ekki
Primavera býður freistandi seðil, en bregzt
stundum á mest rómaða sviðinu, í matreiðslunni.
Hún er oft góð, en stundum skortir næmi fyrir
nákvæmni í mikilvægum smáatriðum, svo sem
eldunartíma, sem verður óhæfilega langvinnur.
Þetta kom fram í fiski og kjöti, pasta og grænmeti
á einu og sama kvöldinu.
Matreiðslan var jafnbetri á afskekkta staðnum
í Kringlunni, þar sem Primavera var áður. Nú er
veitingahúsið komið í alfaraleið í sjálfu Austur-
stræti og er orðið vinsælt, svo að þar kann að
vera að leita skýringanna á sveiflum eldhússins.
Frá fallega háum og nöktum matstað á annarri
hæð er ágætt útsýni í hádeginu um risastóra
glugga niður á þá, sem skjótast í Ríkiö handan
götunnar. Spegill nær yfir annan þvervegg allan
og lengir staðinn mjög. Hinn þvervegg prýðir
risastór eftirprentun Vorsins eftir endurreisnar-
málarann Sandro Botticelli.
Brakandi hvitt lín er á borðum jafnt í hádegi
sem að kvöldi, svo og fimaljót póstkort. Við
gluggaborð eru þægilegir og finir armstólar og
við innri borð eru fullbólstraðir hægindastólar.
Þjónusta er með ítölskum hætti, þótt íslenzk sé,
örugg og vafningalaus.
Þetta er meðalstaður að verðlagi, aðalréttir á
tæpar 1500 krónur, forréttir og eftirréttir á 750
krónur að meðaltali. í hádeginu er 1240 króna til-
boð þríréttað með vali milli þriggja forrétta og
þriggja aðalrétta.
Vinlisti hússins er ítalskur og góður. Þar á
meðal er Feneyjavín hússins, Pinot Grigio og
Merlot. Meðal hvítvíns er Bianco di Custoza og
Soave Classico og meðcd rauðvíns er Tignanello,
Barolo og Brunello di Montalcino.
Gott brauð er á borðum, oftast volgt, ennfrem-
ur olífur og hrist olífusósa með balsamediki.
Tannstönglar koma orðalaust á borð eftir aðal-
rétti. Pasta er framleitt á staðnum.
Súpur voru ágætar, einkum hvítlaukskrydduð
og tómatblönduð fiskisúpa með meyrum hörpu-
fiski, humri og rækjum; en einnig tær og ljúf-
Veitingahús
Jónas Kristjánsson
Brakandi hvítt lín á borðum og risastór eftirlíking Vorsins eftir Botticelli á þvervegg.
krydduð grænmetissúpa. Ferskt grænmetissalat
með sólþurrkuðum tómötum og kotasælu var fal-
legt, ferskt og gott.
Ofnbakað eggaldin parmiggiano er spennandi
forréttur, sem hefði verið góður, ef eggaldinið
hefði verið minna brennt og vottað hefði fyrir
grana-osti í bragði. Bragðdaufir gnochi-pasta-
hlunkar höfðu lítinn stuðning af myrtilsveppum
og bragðdaufri rjómasósu. Mun betri
voru tagliatelle-pastaræmur með sól-
þurrkuðum tómati og humar.
í hádegi var fiskiþrenna kola,
steinbíts og lax með fáfnisgrasasósu
hæfilega steikt og bragðgóð, en að
kvöldi var grænmetishjúpaður stein-
bítur með basilíkusósu of-
steiktur og bragðdaufur.
Grísahryggsneið með
rósapiparsósu var hæfilega
steikt og skemmtilega
krydduð í hádegi, en að
kvöldi var kálfasneið mil-
anaise lítið annað en
eggjarasp og bragðaðist
eins og eggjarasp.
Tiramisu var létt lagkaka
úr osti, fjarskyldur ættingi
samnefnds Feneyjaréttar.
Marineraðar sveskjur með
espressosósu voru góðar, en
bornar fram á þykkum og
grjóthörðum kökubotni.
Pavé reyndist vera munað-
arfull súkkulaðiterta með
ís, þreyttum rjóma og möndluflögum.
Allt kaöl var gott í Primavera, jaftit
ítalskt og danskt pressað.
Ef ég vissi, hvenær matreiðslan er
góð og hvenær ekki, kæmi ég oftar í
þennan skemmtilega stað.
-mynd Pjetur
Raddir hinna smáu og smáðu
Fyrir jól kom út í þýðingu Ólafs Gíslason-
ar smásagnasafnið Fyrir eina rödd eftir
ítalska rithöfundinn Susönnu Tamaro. Bók
hennar, Lát hjartað ráða för, sem út kom í ís-
lenskri þýðingu árið 1995, hefur verið þýdd á
34 tungumál.
Sú mikla athygli sem Tamaro hefur hlotið
skýrist að mínu mati frekar með hliðsjón af
smásögunum en hinni víðfórulu skáldsögu.
Smásögumar fimm em mun aðgangsharðari
við lesandann en skáldsagan og lýsa af inn-
sæi og sterkri samkennd þeim sem svo oft
verða illa úti í samfélagi manna; börnunum
sem lifa í skugga ofbeldis og kúgunarvalds
þeirra fullorðnu. Allar fjalla sögurnar á einn
eða annan hátt um reynsluheim barna og í
öllum tilvikum einkennist sá heimur af
vamarleysi, einmanaleika og grimmd.
í „Bemsku" er því lýst á óhugnanlegan
hátt hvemig sakleysi barns er fótum troðið
og hvemig ofbeldi og afskiptaleysi hinna
fullorðnu þurrkar smátt og smátt út
mennsku bamsins sem að endingu ráfar um
í nóttinni eins og grimmur og óseðjandi var-
úlfur. Þessi saga er öfgafullt dæmi um sál-
rænar afleiðingar illrar meðferðar, það
hvemig hlið mannlegrar tilveru lokast eitt af
öðru uns ekkert stendur eftir nema grimmd
alin af grimmd. Áhrifamáttur sögunnar felst
í lýsingum höfundar á viðbrögöum barnsins
sem með stigvaxandi ofbeldi líkjast æ meira
viðbrögðum dýrs en manns. Endalokin eru
ógnvænleg og óvænt og erfitt að meta „sann-
leiksgildi" þeirra í fyrstu atrennu. En þegar
heildin er skoðuð neyðist lesandinn til að
sætta sig við að í þeim heimi sem baminu er
búinn geti allt gerst og fæst af því fallegt.
Örlög barnanna í hinum sögunum fjórum
era ekki síður sláandi. í tveimur þeirra er
sagan sögð út frá sjónarhóli eldri kvenna
sem báðar lifa lítt gefandi og viðburöa-
snauðu lífi sem er litað af hörmulegum at-
burðum í æsku þeirra. Sagan „Love“ er hisp-
urslaus og nöturleg frásögn af flökku-
Súsanna Tamaro.
stúlkunni Vesnu sem er vamarlaust fómar-
lamb karla með vafasamar og sjúkar kennd-
ir, og í sögunni „Aftur mánudagur“ er svip-
að þema í gangi þó sögusviðið sé allt annað.
„Aftur mánudagur" er stysta saga bókarinn-
ar en ekki sú sísta. Hún er í dagbókarformi
og lesandinn fær fljótt á tilfinninguna að líf
konunnar sem ritar þar færslur sínar sé ekki
jafnt slétt og fellt og hún vill vera láta. í gegn-
um lýsingar hennar á daglegu amstri og sam-
skiptum við eiginmann og dóttur glittir í
djöful sem er ekki sýnilegur eins og í
„Bernsku" og „Love“ en ekki síður hættuleg-
Bókmenntir
Sigríður Albertsdóttir
ur því aðgerðir hans hljóta þögult samþykki
konunnar sem sér bara það sem hún vill sjá.
Hér er fórnarlambið enn og aftur bamið,
dóttirin unga sem fannst í ruslatunnu og var
gefin hjónunum sem smábam. Sú staðreynd
setur óneitanlega hroll að lesandanum og
vekur upp kaldranalegar efasemdir um hina
svokölluðu „lífgjöf'!
Fyrir eina rödd er ekki þægileg lesning og
má vera að sumum finnist nóg um allan við-
bjóðinn sem höfundur rótar fram úr skúma-
skotum mannlífsins. Það er ekki laust við að
mann langi til að loka augunum eins og kon-
an í „Aftur mánudagur" en Tamaro gefur
ekki færi á því. Hún neyðir lesandann til
samfunda við þá kúguðu og smáðu og sá má
hafa stáltaugar sem lætur sér fátt finnast um
afdrif þeirra.
Susanna Tamaro: Fyrir eina rödd
Þýðandi: Ólafur Gíslason
Setberg 1996
„Rósu" verði „rósum"
Mishermd vom á menningar-
síðu I fyrradag ummæli Geirs
Borg, sem hann hafði raunar eftir
Einari H. Kvaran um frú Stefaníu
Guðmundsdóttur, aö enginn gæti
lýst ilminum af rósu. Rósin var
ekki ein heldur margar og um-
mælin hljóða svo: „...því enginn
lýsir ilminum af rósum.“ Beðist
er afsökunar á heyrnardeyfð um-
sjónarmanns.
Svava hlýtur Henrik
Steffens verðlaunin
Svava Jakobsdóttir rithöfundur
hlýtur í ár Henrik Steffens verð-
launin sem Alired Toepfer stofn-
unin í Hamborg veitir, 40.000
mörk. Verðlaunaafhendingin fer
fram i Lúbeck 23. maí. Um leið
tekur þýskuneminn Hildur Karit-
as Jónsdóttir við Henrik Steffens
styrknum sem nemur 24.000
mörkum, en verölaunahafi fær
jafnan að velja með sér styrkþega.
Svava Jakobsdóttir fæddist í
Neskaupstað 1930 og hefur verið í
fremstu röð norrænna skáld-
sagnahöfunda allt frá því að
fyrsta bók hennar, Tólf konur,
: kom út 1965. Meðal helstu verka
hennar era skáldsögurnar Leigj-
andinn (1969) og Gunnlaðar saga
(1987). Smásögur hennar og skáld-
sögur hafa verið þýddar á mörg
tungumál, meðal annars Norður-
landamál og þýsku.
Hildur
Karitas Jónsdóttir og
Svava Jakobsdóttir.
Emil og Anna Sigga
Á mánudaginn kemur fram í
Listaklúbbi Leikhúskjallarans
hinn óvenjulegi A Capella söng-
hópur Emil og Anna Sigga og flyt-
ur fjölbreytta dagskrá með engil-
saxneskum lögum, þjóðlögum,
lögum frá tímum Viktoríu drottn-
ingar og frá þessari öld. Húsið
verður opnað kl. 20.30 en dagskrá-
in hefst að venju kl. 21.
íslensk kirkjutónlist í
Hallgrímskirkju
Um síðustu helgi var haldið í
Helsinki þing Norræna kirkjutón-
listarráðsins en þar á Félag ís-
lenskra organleikara tvo fulltrúa,
Kjartan Sigurjónsson og Hörð Ás-
kelsson. Umræðuefni þingsins
var Norræna kirkjutónlistarmót-
ið sem var haldið í Gautaborg í
lok september sl.
Þáttur íslands í kirkjutónlistar-
mótinu var stór, um það bil hund-
rað flytjendur fóru héðan og
kynntu íslenska kirkjutónlist. Á
Íþinginu kom fram að íslensku
tónleikamir hefðu fengið mesta
aðsókn og vakið mesta athygli
fyrir gæði tónlistar og flutnings.
Stór hluti íslensku tónlistarinnar
er kominn út á vegum íslenskrar
tónverkamiðstöðvar.
Þátttakan í mótinu varð mjög
kostnaðarsöm og ætla flestir sem
tóku þátt í því að koma fram á
tónleikum í Hallgrímskirkju til að
freista þess að grynnka á skuld-
unum. Þar verður fluttur hluti
þeirrar tónlistai- sem kynnt var á
kirkjutónlistarmótinu í Gauta-
borg við svo mikinn fögnuð
áheyrenda.
Tónleikarnir verða á sunnudag-
inn kl. 17.
Umsjón
Silja Aðalsteinsdáttir
I
I
I
I
(
<
<
<
<
<
<
(
(
(
(
(
(
1