Dagblaðið Vísir - DV - 06.06.1997, Qupperneq 3

J3"V FÖSTUDAGUR 6. JÚNÍ 1997
HLJÓMPLjíTU
ímm'jj
irkirk
John Scofield - The Best of John Scofield:
Engin lognmoila
Gltarleikarinn John Scofield á
um þessar mundir að baki far-
sælan feril sem hljómsveitar-
stjóri í tuttugu ár. StíU hans, sem
sameinar djass og rokk á áhrifa-
mikinn hátt, hefur verið mörg-
um djass- og bræöingsgítaristum
fyrirmynd. Þrátt fyrir rokk- og
blúsáhrifin í þykku rafgítarsándi
Scofields er ætíð ljóst að þama
fer djassmaður. Ekki síst á þeim
diski sem hér er til umfjöllunar,
sem spannar hin svonefndu
„Blue Note“ ár og hefur að geyma upptökur frá 1989-95.
Hér má heyra ýmsar útgáfur af hljómsveitum Scofields, tríó, kvartetta
og sextetta. Á fyrri hluta disksins koma m.a. við sögu saxófónleikarinn
Joe Lovano, bassaleikaramir Charlie Haden og Marc Johnson og
trommaramir Jack DeJohnette og Bill Stewart. Sá síðastnefndi leikin'
einnig í seinni hlutanum og er þar í kompaníi með orgelleikaranum
Larry Goldings, bassaleikaramnn Dennis Irwin og fleirum. Sá hluti
disksins inniheldur meiri blús en fönk en sá fyrri og er það vissulega
smekksatriði hvort áheyrendur aðhyllast meira fönk eða nýbop, eða
kannski bara rómantíkina í laginu „Message to a Friend“, þar sem Pat
Metheny kíkir í heimsókn. - Það má alla vega lofa því að það er engin
lognmolla þegar John Scofield er annars vegar. Ingvi Þór Kormáksson
Sacred Spirit - Volume 2 Culture Clash: ★★
Ágætt - en ekki
nálægt markmið-
inu!
Þeir sem heyra nafiiið Sacred
Spirit í dag tengja það líklega
tveggja ára gamalli plötu sem inni-
heldur indíánatónlist í bland við
takthljóðgervla nútímans. Þar var
markmiðið að taka frumbyggjatón-
list Amerikunnar og blanda henni
saman við tónlist nútímans.
Indíánasamblandið heppnaðist ágætlega þótt undirritaður viðurkenni þær
miklu mætur sem hann hefur á óbreyttri frumtónlist hinni ýmsu þjóða.
Sacred Spirit hópurinn er nú kominn aftur með nýja hugsýn að leiðar-
ljósi. Á plötu tvö, sem kailast Culture Clash eða Menningarárekstur, var
það hugsýn hópsins að blanda saman frumtónlist fleiri þjóða. Yfirlýst
markmið þeirra er gott og hefði möguiega getað orðið að veruleika með því
að safiia saman fleiri tónlistarbrotum en því miður verður þessi hugsýn
ekki að veruleika á plötunni.
Þótt markmiðið samræmist ekki útkomunni er ekki um að ræða
alslæma plötu. í raun hefúr heppnast ágætis sambland blúsgítars, hljóð-
gervla og takts í bland við spuna klassískra strokhljóðfæraleikara (sá hluti
plötunnar sem ber af).
Platan ber mun meiri keim af nútímanum en nokkru sinni þeim gamia
og í raun er ekki á henni að finna arfleifð gamla tímans fyrir imgu kyn-
slóðina. Slik arfleifð ætti að vera markmið plötu sem þessarar. Nútiminn
hefúr tögl og hagldir.
Legends verður að teljast besta lag miðlungsplötu sem hefur að geyma
meira af tískutónlist nútimans en ódauðlegri frumtónlist hinna ýmsu
þjóðabrota.
Tekið skal fram að ef Sacred Spirit hefði ekki lýst því yfir að hér væri á
ferð þjóðarbrotasamsuða sem þessi fengi hópurinn ekki fleiri stjömur. Þá
væri bara minna að skrifa um. Guðjón Bergmann
Supertramp - Some Things never Change:
Lítið um
breytingar
Eflaust er það þokkalega stór
hópur fólks sem man enn áferð-
arfallegt poppað rokkið sem
hljómsveitin Supertramp bauð
upp á á áttunda áratugnum, í
samkeppni við lOcc og jafnvel að
vissu marki Steely Dan. Sá hópur
tekur eflaust fagnandi plötunni
Some Things never Change. Enda
hefði platan allt eins getað verið
gerð á áttunda áratugnum, um svipað leyti og Breakfast in America
kom út. Melódíumar em svipáðar og þá, sömuleiðis flutningurinn, þótt
liðsskipan Supertramp hafi vitaskuld breyst verulega í tímans rás. Hið
eina „nýja“ er að hér og þar má merkja dálítið meiri djassáhrif en áður
og sú breyting er einungis til góðs.
Rick Wright er sem fyrr allt í öllu í Supertramp. Grípandi laglínur
em ófáar í tónlist hans, söngröddin viðfelldin og hefur nákvæmlega
ekkert breyst síðan á velmektardögunum. Mark Hart syngur lítillega
með Rick Wright og semur með honum tvö lög. Hlutverk Harts er hins
vegar svo lítið að hann nær ekki að setja neitt mark á heildarsvip plöt-
unnar Some Things never Change sem stendur vel undir naftii: Sumt
breytist aldrei. Ásgeir Tómasson
tónlist
3r
egja ségur
G 1 a. *tHn s
Fimmta plata The Charlatans
kom út í lok apríl á þessu ári.
Hljómsveitin hefur starfað sam-
fleytt frá árinu 1990 (þó Record
Collector segi hljómsveitina hafa
starfað lengur undir öðru nafni).
Fyrsta smáskífa sveitarinnar kom
út árið 1990 og því verður það ár að
teljast upphafsár The Charlatans.
Hljómur sveitarinnar fékk nafnið
Madchester og hefur haldist síðan.
Lagið hét The only One I Know og
varð unglingasöngur sumarsins.
Tim Burgess, söngvari sveitarinnar,
fékk mikla athygli fyrir ...Jagger
varir og Axl mjaðmir... Tónlistar-
pressan var sammála um að þama
væri stjama á ferð, strákslegur og
sætur, virtist geta séð um sig sjálfur
um leið og hann virtist þurfa á
mömmu sinni að halda. Spenning-
urinn náði hámarki þegar platan
Some Friendly kom út og fór beint í
fyrsta sæti breska breiðskífulistans.
í fangelsi
Önnur plata sveitarinnar hét
Beetween lOth and llth. Þegar hún
kom út var Madchester-hljómurinn
ekki inni og þegar hljómborðsleik-
arinn Rob Collins var dæmdur í
fangelsi í 8 mánuði (þó hann sæti
ekki inni nema fjóra) hallaði aðeins
undan fæti hjá sveitinni.
Platan Up to Our Hips kom út
stuttu eftir að Collins losnaði úr
fangelsinu og endurhljóðblandanir
Chemical Brothers (þá Dust Brot-
hers) komu The Charlatans aftur í
framvarðalínuna. Tónlistarpresscm
-í -f
U2 orsakar
umfercfarteppu
Hljómsveitin U2 lokaði nýlega
hraðbrautarkerfinu í Kansas City
þegar þeir tóku upp myndbandið við
lagið Last Night on Earth. Hljóm-
sveitin borgaði umferðamefiidinni
fyrir að loka fimm af helstu umferð-
aræðum borgarinnar. Þær leiðir sem
eftir vora til að komast inn í borgina
tepptust hins vegar vegna slysa.
Skapaðist af þessu töluverður um-
ferðarhnútur. Menn hafa haft mis-
jafhar skoðanir á þessu uppátæki U2
manna en flestir era þó á því að þetta
verði ágætis auglýsing fyrir borgina.
Trommari
liger rekinn
Hljómsveitm Tiger hefur rekið
trommuleikara sinn, Seamus Feeney.
Ástæðan fyrir því er að sögn Julie
Simms, söngvara hljómsveitarinnar,
sú að stíll hans passi ekki við tónlist-
arsteftiu þeirra. Þetta hefði komið í
ljós þegar ný lög fóra smám saman
að verða til. Simms ítrekaði þá skoð-
un sína að Feeney væri mjög góður
trommuleikari og því væri enn erfið-
ara að þurfa að gera þetta. Þeir
myndu hins vegar halda áfram að
vera vinir og skemmta sér saman.
talaði um endurkomu, jafnvel þó að
hljómsveitin hefði í raun aldrei
horfið af sviðinu.
Válegt slys og
fyrsta sætið
Fyrir tveim áram kom platan The
Charlatans síðan út og fór í fyrsta
sæti breska breiðskífulistans.
Hljómsveitin var aftur komin á for-
síður tónlistartímarita, réttum
fimm árum eftir fyrstu útgáfúna.
Nýja platan heitir Tellin Stories
og var tekin upp á bilinu frá mars
1996 til febrúar 1997. Upptökum var
að mestu leyti lokið þegar aðallaga-
diassbassi Matts bassaleikara.
Báðir þessir gripir vora eins og
dýrmætustu skartgripir fýrir þá.
Búnaöur upphitunarhljómsveit-
arinnar, The Longpigs, var
einnig í bílnum. Lögreglan í
Boston hefúr engar vísbendingar
um hveijir hafi verið þama að
verki.
Þegar þjófnaður þessi átti sér
staö átti hljómsveitin aöeins þrjá
daga eftir af tónleikaferð sinni.
Hún varö að spila órafinagnaö á
höfundur sveitarinnar, Rob Collins
hljómborðsleikari, lést í bílslysi í
júlí 1996. Þrátt fyrir þennan mikla
missi sem hljómsveitin finnur enn
sárlega fyrir lauk hún upptökum
plötunnar með aðstoð Martins Duf-
fys úr Primal Scream. Nýja platan
er að sjálfsögðu tileinkuð fyrram fé-
laga þeirra Martins Blunts bassa-
leikara, Johns Brookes trommuleik-
ara, söngvarans Tims Burgess og
Marks Collins gítarleikara.
Platan hefur fengið ágætis viðtök-
ur en fyrsta smáskífa hennar, One
to Another, komst hæst í þriðja sæti
breska smáskífulistans þegar hún
kom út í september 1996.
-GBG
tónleikum kvöldið eftir og þurfti
að fá lánaðan til þess búnaö.
Talsmaður Suede segir aö þeir
félagar hafi orðiö aö skilja bún-
aöinn eftir í bílnum yfir nótt fyr-
ir utan Paradísarklúbbinn í
Boston því þar hafi veriö sér-
stakt klúbbkvöld. Allt var sett í
bílinn, fyrir utan einn kassagít-
ar. Bílnum var siöan stolið af
vöktuöu bílastæði. Allir era þeir
i miklu uppnámi vegna þessa.
-m
Hljómsveitin Suede var fyrir skömmu á tónleikaferð um Banda-
rikin. Þegar hún var stödd 1 Boston var vörabíl með öllum búnaði
hennar, að andvirði 35 þús. Bandaríkjadala (2,4 millj. króna) stoliö.
Þar á meðal var Gibson-gítar Richards Oakes frá 7. áratugnum og
1 ÆiA jjjjjma