Dagblaðið Vísir - DV - 14.06.1997, Qupperneq 30

DV í Rómaborg:
Þar sem túristinn er auðlindin
í borginni eilífu, Róm, er ferða-
maðurinn eins og helstu nytjastofn-
ar í hafinu umhverfis ísland, hann
er auðlind. Og auðvitað streyma
ferðamennimir að borginni þar sem
mörg helstu stórvirki mannsandans
í listum og mannvirkjum eru saman
komin á einum stað og þjónustu-
starfsemi við þá blómstrar.
Ferðamaðurinn er auðlind Róm-
verja eins og fiskurinn er auðlind ís-
lendinga og þar eins og hér ganga
menn misvel um auðlindina og
kunna misvel til verka við nýtingu
hennar og nýtingin því misskyn-
samleg.
Nánast hver einasti af hópi Is-
lendinga sem vora á ferð í Róm í
byrjun mánaðarins hefur misjafna
sögu að segja af samskiptum við þá
borgarbúa sem gera út á ferðamenn
í borginni, allt frá ótrúlegri greiða-
semi og velvilja til hreinna rána og
ránstilrauna, misfagmannlegra þó.
Eldri hjón voru á gangi fyrir utan
hótel íslenska hópsins sem er
skammt frá aðaljárnbrautarstöð
Rómar. Þar vora þau stöðvuð af
tveimur mönnum og framvísaði
annar þeirra lögregluskírteini og
spurði konuna hvort hún væri með
mikla peninga í veskinu. Hann
kvaðst spyrja vegna þess að i ná-
grenninu væri mikið af þjófum sem
væru eiturfíklar og væru þeir vísir
^til að ræna þau. Maðurinn krafðist
þess i krafti myndugleika síns sem
lögreglumanns að hún tæki upp
peningana úr veskinu svo hann
gæti talið þá. Hann fór mjög fimum
fingrum um seðlabunkann og rétti
henni hann síðan aftur og sagði
henni að drífa sig strax aftur heim á
hótel og setja peningana í geymslu
þar. Ekki væri óhætt að vera með
svona mikla peninga á sér i þessari
háskalegu borg.
Hjónin hlýddu þessu, en þegar á
hótelið var komið sáu þau að veru-
lega vantaði upp á peningana og
hafði „lögreglumaðurinn" skattlagt
þau um talsvert á annan tug þús-
unda ísl. króna.
„Forstjóri" P&G textiles
Þessi féflettingartilraun, sem að
vísu tókst vel út frá sjónarmiði ræn-
ingjans, var þó harla groddaleg mið-
að við þá sem reynd var með ágæt-
um árangri á blaðamanni DV og
fjölskyldu hans:
Blaðcimaðurinn ásamt konu sinni
og dóttur stóðu á götuhorni og
rýndu í götukort sem þau héldu á.
Skyndilega stansar lítill Ford Fiesta
með frönsku númeri og ökumaður
skrúfar niður rúðuna og kallar og
biður um aðstoð við að staðsetja sig.
Húsbóndinn, greiðvikinn að vanda,
bendir á staðinn á kortinu og bíl-
stjórinn, sem talar ensku með hreim
sem er eftir á að hyggja fremur
ítalskur en franskur, spyr hvort
þetta sé ekki rétta leiðin út á hrað-
brautina til Parísar. Jú, segir ís-
landsmaðurinn, en dóttirin tekur
eftir þvi að maðurinn lítur ekkert
sérstaklega mikið á kortið.
„Mamma er íslensk"
„Eruð þið dönsk?“ spyr maður-
inn. - Nei, islensk, segir íslands-
maður. „Furðuleg tilviljun,“ hrópar
bilstjórinn upp. „Mamma fæddist á
íslandi og mikil vinkona mín vinn-
ur í íslenska sendiráðinu í París.“
segir hann. „Þetta er stórkostlegt.
Ég verð að gefa þér eitthvað í tilefni
af þessu. Ég er aðstoðarforstjóri
P&G Textiles í París og Róm. Ég var
á sýningu að kynna haustlínuna
okkar í karlmannafatnaði og ég er
héma með jakka, sýnishorn sem
engin ástæða er að draslast með
heim. Taktu hann.“ Og hann kallar
líka á eiginkonuna og vill gefa
henni sams konar jakka. Og enn
kallar hann í dótturina og réttir
henni út um bílgluggann þriðja
jakkann. Takiði þetta og njótið vel.
„Ég er blankur"
En þá kemur aðalfidusinn: „Ég
hata Rómverja og Róm og ítali,"
hrópar „aðstoðarforstjórinn" á
frönsku Fiestunni. Það var brotist
inn í bílinn í nótt og það er búið að
stela ferðatékkunum mínum öll-
um,“ segir maðurinn og sýnir tóma
ferðatékkakápu. „Ég er staurblank-
ur, bíllinn er tómur og mig vantar
smápening til að kaupa bensín svo
ég komist heim til Parisar. Þið
bjargið því nú, er það ekki?“ sagði
„forstjórinn". Ejölskyldan með þrjá
vandaða Armanihannaða jakka,
sem vafalaust kosta yfir milljón lír-
ur í rómverskri tískubúð, vill gjarn-
an hjálpa manninum og húsbóndinn
réttir honum 50 þúsund lirur. „Ekki
nóg,“ segir „forstjórinn“ og eigin-
konan réttir aðrar 50 þúsund.
„Meira, meira, stærri seðla, eigið
þið þá ekki?“ spyr forstjórinn á
Fiestunni og eiginmaðurinn réttir
honum 100 þúsund lírur og síðan
annan 100 þúsund líra seðil. Þá ger-
ist dóttirin enn tortryggnari en hún
var fyrir og lætur það í ljósi og eig-
inkonan segir „Stoppaðu nú!“ þegar
islandsmaðurinn ætlar að taka enn
einn hundraðþúsundkallinn upp úr
veskinu. í sama bili heyrist í sirenu
lögreglubíls og „forstjórinn" rekur
Fiestuna í gir og spænir í burt svo
rýkur úr framdekkjunum.
Eftir standa þrír íslendingar á
götuhorni með þrjá vandaða og inn-
pakkaða Armanijakka fyrir 12 þús-
und kall íslenskar og finnst það séu
að vaxa asnaeyru út úr höfðinu. Er-
indið til Rómar var ekki að kaupa
Armanijakka. -SÁ
Frá Róm. Minnismerki um Viktor Emanúel II. Ítalíukóng sem sameinaöi Ítalíu er meðal merkra minja i Róm þótt ekki
séu menn á eitt sáttir um fegurð þess eða ágæti og hversu vel eða illa það fellur að umhverfi sínu. DV-mynd SÁ
Góðar gönguleiöir í Snæfellsbæ
DV, Vesturlandi:
Gönguleiðir eru margar í Snæ-
fellsbæ enda sveitin þekkt sem ver-
stöð fyrram sem sótt var víða að af
landinu. Urðu fyrram til leiðir sem
ekki eru nú alfaraleiðir en þess
virði að ganga þær hafi maður
ánægju af útivera.
Vestur undir Jökli er hægt að
fara frá Búðaósi um Klettsgötu yfir
þvert Búðahraun og eftir Hraun-
landarifi út á Eystri-Hamar hjá
bænum Hamraendum. Hraungatan
um Búöahraun er hnökrótt og ekki
góð reiðgata. Betra er að fara svo-
nefnda Jaðragötu ofan Búða-
hrauns, þótt þar sé nokkuð mýr-
lent. Þaðan liggur leiðin út hamar-
inn yfir Sleggjubeinu, Hestlæk og
Grísafossá, eftir brún Sölvahamars
fyrir Göngukonustein og niður
Stapaklíf.
Frá Arnarstapa liggur hraungata
með ströndinni út á Hellna og þaðan
beinustu leið um Svalþúfu, Lóndr-
anga, Malarrif og allt vestur í Ein-
arslón og Dritvík. Um Breiðuvík
liggur vegur (reiðvegur) um Kambs-
skarð til Ólafsvíkur. Þá má einnig
fara Jökulháls frá Arnarstapa til Ól- Frá Búðum er farið um Amar- Grundarfjarðar. Frá Beruvík og út á hólum nokkurn spöl frá sjó, en
afsvíkur. dalsskarð (Bláfeldarskarð) til Öndverðames er gengið út hjá Nes- þarna eru hin nafnkunnu sjávar-
LAUGARDAGUR 14. Jl
Krókssai
I Landnámu segir a
mundur hinn suðureysi
komið skipi sínu í (
skarðsárós og numið Sæ
arhlíð alla, allt til Vatns
Ifyrir ofan Sæmundarlæk.
árkrókur er byggður úr
Sauðár, sem er fornt býli
tfl þess fyrst getið í Stui
og þá sem náttstaðar !
prests Sarrasonar sem s
liði á Laxárdal og Reykja
fyrir Haugsnesbardaga. Þ
sé getið um Sauðá sem
námsjörð er ljóst að sn
Ívar jörðin byggð og ei
furða því Gönguskarðsán
ur verið góð höfn og len
skipi sínu fleiri landnám:
en Sæmundur. Sauðá
mundarhlíð er þvi nyrsta
í landnámi Sæmundar. A
er ekki allt ljóst um land
og ýmsir hafa talið að
námsjörðin hafi verið I
endi, þar sem golfvöUuri
nú, t.d. Gísli sagnaritari
ráðsson. Aðrir telja að i
endi sé gamalt húsmanns
Byggð á Sauðárkróki
1871, þegar Ámi Árnason
smiður fær leiguland hjá 1
hreppstjóra á Sauðá tU þ
koma sér upp þurrabúð á
árkróki og gerast þar
námsmaður ásamt ráð
sinni, Sigríði. Árið 1851
leyfi tU sjóverslunar á S:
króki og í júlímánuði 185!
ur fyrsta kaupskipið á Kr
og nokkrum dögum seirn
næsta. Sauðárkrókur er
festast í sessi sem vers
pláss. Kaupmenn reisa
verslunarfélög og kaupféli
stofnuð. Skipakomum fj
og sumarkauptíð var of
menn því bændur þurfitu
um að dvelja nokkra d
Króknum og landnemim
ætlaði sér að lifa á hanc
sínu, járnsmíðinni, kom
lega auga á að vænlegt ví
selja veitingar og gistir
Króknum. Breyttist því flj
nafn hans í mmmi héra
úr Áma klénsmið í Áma
Árin líða, bærinn sta
mannlíf þróast og fjölbre
atvinnumöguleikum vex
sókn og verkun sjávarfai
höfuðatvinnugrein en þó
flest heimili í bænum bú
garðholu, sauðfjáreign
nokkram kúm. Sauðárl
hinum forna er skipt í S
hrepp og Sauðárkróks
árið 1907 og kauptúnir
breytt í kaupstað með 1
hinn 13. maí 1947. Fram t
ins 1970 byggðust rbúðas'
á Sauðárkróki undir N
inn að Hegrabraut, en s
aldarfjórðunginn eða svo
þau verið byggð sunnai
Sauðá, r Hlíða- og Túna
um.
Tekið upp úr Król
sem er upplýsingaból
Sauðárkrók.
björg sem nefnast Svörtuloft
þessi leið er farin verða fyr
Lambhagatjarnir, rétt ut;
Beruvik. Upp af þeim er
klettar, sem nefnast Stapar.
við þá er Jónsstekkur, en þi
áður fyrr reimt mjög.
Lengra úti í hrauninu er s
ur sem nefnist Djúpagróf. E
honum era Sveltikvíar. Ut
Sveltikvíar era Fannhamrar
nokkra utar era hraunurð:
nefnast Svörtuengjar. Þá tel
Saxhólsbjarg og nær allt ai
rauf en þar era landamerl
Saxhóls og Öndverðamess.