Dagblaðið Vísir - DV - 05.12.1997, Qupperneq 2

24
FÖSTUDAGUR 5. DESEMBER 1997 DV
kvikmyndir
K ¥
II m
i M M ¥ M
i n m i
siitijj jj’y
Sam-bíóin - Hercules:
f II 'M
U § f /I
||» £# #ð
Grísk hasarhetja **
Það verður æ erf-
iðara að átta sig á
því fyrir hverja
teiknimyndir Dis-
neys eru. Þar af
leiðandi veröur allt
mat dálitið af-
skekkt, því það sem
virkar fyrir börn
þarf ekki endilega
að heilla fullorðna
og öfugt. Herkúles
er gott dæmi um
þessi vandkvæði, en
þar er svo mikið
reynt að halda fullorðnum jafnt sem börnum glöðum að útkoman verð-
ur hálf klúðursleg. Handritshöfundurinn tekur sér það bessaleyfi að
„lækna“ gríska goðafræði af ýmsum óþægindum, svo sem framhjáhaldi
Seifs og morðæði Herkúlesar (þar sem hann drepur bæði eiginkonu og
böm sín), til þess að gera söguna „betri" fyrir bömin. Jafnframt er reynt
að koma fram með eins konar kynningu á griskri goöafræði, svona í
menntunarskyni, en sú menntun er vafasöm þegar „rangt“ er farið með
efhið. Fyrir fullorðna em síðan alls konar „lókal“ brandarar með goða-
fræðina, sem krefjast þónokkurrar þekkingar, og hljóta að missa dálítið
marks fyrir bömin.
Fyrri hlutinn er góður, þar sem lýst er bernsku og uppvexti Herkúles-
ar. Þar sem hann er goðkynjaöur er hann yfirnáttúrlega sterkur, en
hann þekkir ekki eigin styrk og því veldur hann vandræðum, enda ekki
eins vel útbúinn gáfum og hann er likamsvexti. Þegar hann uppgötvar
að hann er sonur Seifs leggur hann upp i ferð tO þess að verða að sannri
hetju og komast þannig aftur upp á Ólympstind. Inn í þetta blandast
undirheimaguðinn Hades sem er öfundsjúkur út i Seif og viU leggja
heiminn undir sig, en Herkúles er sá eini sem staöið getur í vegi fyrir
þeim áformum. Seinni hlutinn er mun síðri og það er eins og dampur-
inn detti niður.
ÖU tæknivinnan, teikningar og umgjörð er fagmannleg og oft stórsnið-
ug, sérstaklega fannst mér fyndið að segja söguna með leirkerum og kór
listagyðjanna, þó það sé, enn og aftur, nokkuð sem virkar fyrir fúU-
orðna. Raddsetningin er bráðskemmtUeg líka, og eins og oft áður hjá
Disney em það illmennin sem eru skemmtUegust, James Woods er frá-
bær sem Hades, og aðstoðarmenn hans Pain og Panic (Bobcat Goldth-
wait og Matt Frewer) eru líka drepfyndnir. í heildina mátti skemmta sér
ágætlega á Herkúles, þó hér sé varla á ferðinni neitt meistaraverk.
Leikstjórn: John Musker og Ron Clements. Handrit: Barry Johnson. Radd-
ir: Tate Donovan, Danny DeVito, James Woods, Susan Egan, Ellen Wood-
bury. Úlfhildur Dagsdóttir
Bíóhöllin - Night Falls on Manhattan:
Spilltar lö^ur **
SpiUing innan
lögreglunnar hef-
ur ósjaldan verið
viðfangsefni
bandarískra leik-
stjóra og er Sidn-
ey Lumet einn
þeirra sem hafa
sinnt þeim mál-
um. Eftir hann
liggja tvær af
bestu kvikmynd-
unum sem gerðar
hafa verið um
spilltar löggur,
Serpico og Prince
in the City. I Night FaUs on Manhattan er Lumet á þessum slóðum, en
virðist hafa glatað einhverju af krafti sínum því myndin nær aldrei flugi
á borð við tvær fyrmefndar myndir og veldur Siney Lumet nokkrum
vonbrigðum í þetta sinn.
Aðalpersónan er Sean Casey, fyrrum lögreglumaður sem með vUja-
styrk og áhuga hefur náö að útskrifast sem lögfræðingur eftir nám í
kvöldskóla. Hann sækir um starf hjá saksóknara og er einn af mörgum
sem ráðnir eru. Það skipast heldur betur veður í lofti þegar faðir hans,
reyndur og virtur lögreglumaður, er særður alvarlega í áhlaupi á hús
þar sem meintur eiturlyfjasali er staddur. Þegar saksóknari New York
borgar fréttir aö Sean er sonur lögreglumannsins fær hann hinum
reynslulausa lögfræðingi í hendur málið gegn þeim sem skaut fóður
hans. Casey lendir í réttinum á móti slyngum verjanda og hefur sigur.
Er hann því í upphafi ferils síns orðinn stjama. Þegar svo saksóknarinn
fær hjartaslag rétt fyrir kosningar (í New York er saksóknari kosinn af
almennum borgurum) er Casey fenginn til að fara i framboð og sigrar.
í málinu sem hóf Casey til frama er samt margt óleyst og í rannsókn
kemur í ljós að hópur lögreglumanna hefur þegið mútur frá eiturlyfja-
salanum sem skaut á foður Casey. Nú reynir á siðferðisþrek hin nýja
saksóknara því fyirum félagar og fjölskylduvinir em meðal hinna gran-
uðu.
Það býr margt í handriti Lumets, kafað er djúpt i siðferði persónanna
og samtöl era vel skrifuð. Það er aftur á móti ákveðin lægð í allri fram-
vindu myndarinnar og þvi verður hún nokkuð langdregin. Andy Garc-
ia, sem leikur eins og oftast á lágum nótum, hjálpar ekki mikið. Það er
þó varla við hann að sakast, frekar Lumet. Einhvern tíma hefði hann
sett meiri kraft í myndina og náð að lyfta henni upp úr þeirri meðal-
mennsku sem hún er í.
Leikstjóri og handritshöfundur: Sidney Lumet. Kvikmyndataka: David
Watkin. Tónlist: Mark Isham. Leikarar: Andy Garcia, Richard Dreyfuss,
Lena Olin og lan Holm. Hilmar Karlsson
I heilögu stríði
gegn dauðanum
Frami Jean Reno hefur verið mikill á undanfórnum árum og í
dag er hann tvímælalaust vinsælasti franski leikarinn utan Frakk-
lands. Það eru kvikmyndir Luc Besson sem fyrst og fremst hafa
skapað vinsældir hans, en einnig lék hann í Les Visiteurs sem naut
óhemju vinsælda.
Jean Reno fæddist í Casablanca og era foreldrar hans spánskir. Hann
kom til Frakklands eftir að hafa gegnt herþjónustu og settist að í París
þar sem hann fór strax að reyna fyrir sér í leiklistinni. Gerðist hann
meðlimur í leikhóp sem ferðaöist vítt og breitt um Frakkland.
Fyrsta kvikmyndahlutverkið var í Claire de femme, sem Costa
Cavras leikstýrði. Þetta var árið 1979. Þremur árum síðar fékk
Luc Besson honum hlutverk í sinni fyrstu kvikmynd, Le
Dernier Combat, og þar fóru áhorfendur fyrst að taka eft-
ir honum.
Samstarfið við Luc Besson hélt áfram í Subway
(1985) þar sem mótleikarar hans voru Christopher
Lambert og Isabelle Adjani, The Big Blue, (1987),
Nikita (1989) og Leon (1994). Reno hefur auk þess að
leika fyrir Besson starfað með flestum af fremstu leik-
stjórum Frakka og eftir að hann fór að færa út kvíarn-
ar lék hann á móti Meg Ryan og Kevin Kline í French
Kiss og á móti Tom Craise í Mission Impossible. -HK
Jean
Reno
Sam-bíóin eru að
taka til sýningar gam-
anmyndina Roseann-
a’s Grave. Fjallar
myndin um
Marcello og Ros-
eanna, sem búa í ít-
alska þorpinu Tri-
vento. Roseanna er
veik og henni ekki
hugað líf. Hinsta ósk
hennar er að verða
grafin við hlið
þeirra hjóna í
kirkjugarðinum
þorpinu. Gallinn
hins vegar sá að
eru aðeins þrjár graf-
ir eftir í kirkjugarð
inum og ekki
Þar
Jean Reno leikur Marcello, ítalskan
eiginmann sem vill allt gera til að
uppfylla ósk deyjandi eiginkonunn-
Marcello getur ekki hugsað sér að
eiginkona hans fái ekki síðustu ósk
sína uppfyllta fyllist hann eldmóði
og tekur upp á eigin spýtur upp á að
halda sem lengst lífi í þeim sem eru
famir að nálgast dauðans dyr. Allt
er þetta á léttum nótum því Ros-
eanna’s Grave er fyrst og fremst
gamanmynd.
í hlutverkum hjónanna era Jean
Reno, sjálfsagt vinsælasti franski
leikarinn í dag, og Mercedes Ruehl,
en hún vann til óskarsverðlauna
fyrir leik sinn í The Fisher King.
Hún hefur leikið i mörgum kvik-
myndum, þar á meðal Married to
the Mob, Big, Last Action Hero og
Radio Days. Auk þeirra leika í
myndinni Polly Walker og Mark
Frankel. Leikstjóri er Paul Weill-
and, sem vann sér það meðal annars
til frægðar að leikstýra nokkram
þáttum með Mr. Bean. I breska sjón-
varpinu hefur Wieland leikstýrt
mikið og verið verðlaunaður fyrir
verk sín. Fyrsta kvikmyndin sem
hann leikstýrði var City Slickers II.
Kvikmyndin er tileinkuð minn-
ingu Mark Frankel sem leikur Ant-
onio í myndinni. Hann var einn af
mörgum ungum breskum leikurum
sem hafa látið að sér kveöa á undan-
fömum áram. Hann lést í mótor-
hjólaslysi síðla árs 1996, stuttu eftir
að tökum lauk á Roseanna’s Grave.
-HK
Mercedes Ruehl leikur eiginkon-
una sem vili ekkert frekar en hvíla
við hlið dóttur sinnar þegar jarð-
vistinni lýkur.