Dagblaðið Vísir - DV - 22.05.1998, Blaðsíða 9

■ FÖSTUDAGUR 22. MAÍ 1998
HLJÓMPLjíTU
Karlakórinn Fóstbræður & Stuðmenn:
íslenskir karlmenn ★★
Hljómsveitin Stuömenn er
ekki kölluð hljómsveit allra
landsmanna út í bláinn. Tvær
fyrstu plöturnar og myndin Með
allt á hreinu ætti að tryggja
sveitinni hlýlegt viðmót íslend-
inga langt fram á næstu öld,
enda þar á ferð gargandi snilld
eins og alkunna er, mikil leik-
gleði og húmor. Upp úr seinni
myndinni, Hvítum mávum, er
eins og fúttið í stuði Stuðmanna
hafi farið síþverrandi, sem
kannski er allt í lagi því
frumfúttið í stuðinu var svo gott
að þegar í óefni fer hefur alltaf mátt leita i það. Markaðsdeild Stuðmanna
hefur dottið margt í hug um dagana og greip þá hugmynd fagnandi að
spyrna Fóstbræðrum saman við Stuðmenn, enda hafði sams konar sam-
krull hjá Leningrad Cowboys og karlakór Rauða hersins tekist vel. Að-
stoðarhljóðfæraleikurum var bætt i pottinn, Háskólabíó tekið á leigu,
söngskemmtunin endurtekin fyrir troðfullu húsi í lok vetrar - og hér er
platan. Prógrammið er tvískipt, Stuðmannalög (og lög af sólóplötum Stuð-
manna) og karlakóralög, en reynt eftir fremsta megni að láta pakkann
hanga saman í heild. Fuiit af góðum lögum auðvitað og allur tilfinninga-
stiginn klifinn; ógnþrungnari verða tónsmíðamar varla en „Brennið þið
vitar“ og stuðið varla skemmtilegra en í „Hveitibimi". Fagmennskan er
í fyrirrúmi í hljóðfæraleik og útsetningum. Þótt Egill og Ragnhildur fái
margan sólósprettinn er það þó karlakórinn sem ræður ferðinni og baul-
ar látlaust af stakri karlmennsku. í salnum skemmtir fólk sér vel, en er
þó á flókum; hátíðlegt í fasi og sleppir ekki fram af sér beislinu - ekki
frekar en skemmtiatriðið. Með þessari útgáfu má segja að Stuðmenn séu
sannarlega orðnir hljómsveit allra landsmanna því nú er ellilífeyrisþeg-
um ekkert að vanbúnaði að meðtaka stuðið. Gunnar Hjálmarsson
Garbage: Version 2.0
Það tók dálitinn tíma að
meðtaka lögin og hljóminn á
fyrstu plötu Garbage, en eftir
að sú plata síaðist inn fór hún
sigurfor um heiminn, enda á
ferð gott popprokk með nýstár-
legum og ferskum hljóm. Þetta
var fyrir þremur árum. Það
fyrsta sem maður heyrir á nýju
plötunni er að bandið hefur
varla breyst neitt og býður enn
upp á popprokk sem er vel falið
í glerhörðum og vélrænum
hljóm, sem þó er varla hægt að
kalla nýstárlegan lengur. Lögin ættu flest að geta meikað það sem
smáskífúr, næsta hefðbundin í uppbyggingu og bandið er ekkert að
brjóta upp heildina með stælum og tilraunum. Gapandi fin viðlögin
koma á sinum stað eftir yenjubundna uppbyggingu af grípandi gítar-
riffum og dfnamískum milliköflum og hrúm. Shirley er fin í framlín-
unni, sexí cyber-Debbie Harry, og þó hún sé búin aö gifta sig er sama
kaldlyndið allsráðandi í textunum, sömu kúlheitin. Garbage er gott
poppband og skemmtilegra að heyra þeim bregða fyrir í síbyljunni
en flest dægurdraslið sem skellur á manni. „Version 2.0“ er þó engin
bylting, eins og fyrri platan vissulega var, heldur ný uppfærsla á
markaðshæfri vöru. Nafnið á plötunni segir allt sem segja þarf. Von-
andi heitir næsta plata „Version 2001“ og boðar nýja tíma.
Gunnar Hjálmarsson
The Lox: Money, power & respect ★
Þaö eru þeir félagar Jay,
Styles og Sheek sem standa að
þessari skífu, ásamt hans há-
tign Sean „Puffy" Combs, kon-
ungi fjöldafram-
leiðsluXXXrapps en hann fram-
leiöir og hefur umsjón með
þessum diski eins og helmingn-
um af öllu ræflarappi sem gef-
ið er út. Ég verð þvf miður að
viðurkenna að ég veit harla
fátt um þessa blessuðu hljóm-
sveit en maður hefur á tilfinn-
ingunni að þetta sé svona
hiphop-boyband sem samanstendur af einhverjum gaurum sem voru
valdir eftir myndum og sagt við þá: „Þið eruð svartir og þaö þýöir að
þið getið rappað." Allt of oft er það nú samt svo aö þetta tvennt fer
hreint ekki saman. Greinilegt er að þessir þrír voru leiddir saman af
fjárhagsástæöum og það er ekkert verið að reyna aö fela það eins og
sést á titlinum; peningar, völd og virðing.
En nóg um þetta. Það er víst tónlistin sem skiptir máli i þessum
pistli. Nægilegt ætti að vera að fólk viti að Puffy sé viðriöinn málið,
þá getur það dregið sínar eigin ályktanir. Persónulega fila ég ekki
manninn og þar af leiðandi finnst mér þetta ekkert sérstakt. Þetta
eru örugglega finir strákar en þeir kunna bara ekki að rappa. Maður
staldrar kannski við eitt og eitt lag og hugsar ja ... þetta er nú
kannski ekki svo vitlaus hugmynd, en svo gufar allt upp í höndunum
á þeim. Það er því engin tilviljun að lagið sem mér fannst skemmti-
legast á þessum diski er „interlude" þar sem einhver brjálæðingur er
aö böggast eitthvaö; fyrir utan þaö voru tvö eða þrjú lög sem er í lagi
að hlusta á. Þau eru þó varla þess virði að fjárfest sé í diskinum, en
fyrir Puffy-fans; go ahead - make his wallet.
Guðmundur HaUdór Guðmundsson
★★★
Eg flaut bara áfram. Og það var gott.
Lenny Kravitz og „5“:
Eins og krakki með
stóran litakassa
Lenny Kravitz er mættur á ný
meö nýja plötu, „5", sem er fimmta
plata kappans. Hljómur Lennys er
sérstakur, bræddur úr fönki, rokki,
poppi og sálartónlist. Undir regn-
hlífinni sem hann spennir upp fVrir
„5“ eru gamalkunnug stef úr sarpi
hans, poppaðar melódíur, hipphopp
taktar, töffaralegt rokk og sálarball-
öður. „Þegar ég geröi plötuna leið
mér eins og krakka meö stóran lita-
kassa. Og ég notaði alla litina,“ seg-
ir hann. Lenny hljóðvann plötuna
sjálfur en fékk Terry Manning
(þekktur af vinnu sinni meö Led
Zeppelin, A1 Green, ZZ Top o.fl.)
sem upptökustjóra. í byrjun ferils
síns vakti Lenny athygli fyrir að
vinna tónlist sína upp á gamla móð-
inn en nú notar hann óhikað nýj-
ustu tækni....Digital" var fyrir mér
skammaryrði þegar ég byrjaði," seg-
ir hann „en með því að taka upp
hljóðfæri eftir hljóðfæri og byggja
upp sándið gat ég sett plötuna sam-
an eins og púsluspil. Ég hlustaði á
helling af gömlu og nýju hipp hoppi
frá New York og tel það helsta
áhrifavaldinn á plötunni. Ég fila
strjálleikann í þeirri tónlist, grúfið
og taktinn." Að vanda spilar meist-
ari Lenny á flest hljóðfærin sjálfur
og dregur upp úr pússi sínu hinar
ólíklegustu útsetningar, t.d. notar
hann grænar Heineken-flöskur sem
ásláttarauka í einu laginu. Til að-
stoðar hefúr hann á ný gltarleikar-
ann Craig Ross, blástursleikurun-
um Michael Hunter og Harold Todd
er gefiö gott svigrúm og bakradda-
söngkonur bæta dýpt 1 tónlistina.
Hljóðfæraleikur Lennys er reip-
rennandi að vanda og fönkaöur á
köflum. „Jafhvel áöur en ég geröi
fýrstu plötuna var ég aö spila fónk.
Ég hef þróast i aðrar áttir og mun
halda því áfram en það var gott aö
komast aftur á upprunalegt ról, Ég
hef ekki gert plötu slðan „Circus"
(kom út 1995) og þó ég hafl veriö at-
vinnumaður í níu ár þá leið mér
núna eins og ég væri að gera plötu í
fyrsta skipti. Engar niðurnegldar
áætlanir eða væntingar. Ég flaut
bara áfram, Og það var gott.“
Sungið um tilgang
Lenny er af blönduöum ættum.
Pabbi hans er frá Bahama-eyjum,
mamman gyðingur frá New York.
Lenny tekur fyrir blönduð sambönd
í lögunum „You’re My Flavor" og
„It’s Your Life“. „Jafnvel nú á
dögum,“ segir hann, „finnst mörg-
um vera skammarblettur á slíkum
samböndum. En ég segi viö tvær
ástfangnar manneskjur; ekki hafa
áhyggjur af umheiminum, verið
bara þiö sjálf,“ Lenny er á persónu-
legu nótunum, móöir hans lést ný-
lega og henni til heiöurs semur
hann „Thinking of You“. Hann leit-
ar líka i þá reynslu sem hann hefúr
af því aö vera sjálfur oröinn pabbi.
„Ég elska að vera í „pabbagiraum”
og lagið „Littie Girl’s Eyes“ var af-
mælisgjöf til dóttur minnar.“ Nú _
eru Lenny og félagar aö gera sig
klára í lögbundna tónleika- og kynn-
ingarferö fýrir nýju plötuna. Lenny
gefúr sér þó tima til aö hljóðvinna
nýja plötu meö Cree Summer og
vinna í endurhljóöblöndunum á lög-
um af „5“. Hann er að gera þaö sem
gefur honum gleði og er hans til-
gangur - að gera tónlist. „Can We
Find a Reason”, síðasta lag nýju
plötunnar, fjallar einmitt um til-
gang, ef ekki tilgang lífsins þá um
persónulegan tilgang hvers og eins.
Innblástur fyrir textann fékk Lenny
af frétt á CNN um ungan mann á
trukk sem fór einn síns liös og
hreinsaði ár í Mississippi. Lenny
segist gera tónlist af sömu ástæöum
og þess’i ungi maður hreinsar ár.
„Þetta er allt spurning um að finna
sinn tilgang í lífmu og leggja í starf
sitt sál og ákafa," segir hinn lokk-
fagri poppari að lokum.