Dagblaðið Vísir - DV - 21.01.2000, Blaðsíða 6

Jóhanna Vigdís Arnardóttir leikkona útskrif-
aöist ur Leiklistarskóla íslands í vor og
liefur veriö á þúsund volta uppleiö síöan.
Það gerist reglulega að ung leikkona skýst upp á stjörnuhimininn á Fróni. Jóhanna Vigdís Arnardóttir
útskrifaðist úr Leiklistarskólanum í vor og veður hreinlega í verkefnum þessa dagana. Landsmenn sáu
hana í síðastliðnu áramótaskaupi og hún hlaut glimrandi góða dóma fyrir leik í Stjörnur á morgunhimni
sem er sýnt í Iðnó um þessar mundir, Eflaust mun Jóhanna einnig gleðja áhorfendur í Borgarleikhúsinu
því henni hlotnaðist hlutverk Kötu í söngleiknum Kysstu mig, Kata sem verður frumsýndur í vor.
skammdegisjj
„Ég var bara kölluö í prufu í des-
ember ásamt fleira fólki og svo
hringdi Þórhildur Þorleifsdóttir í
mig, núna í byrjun janúar," segir Jó-
hanna Vigdís þegar hún er spurö
hvemig henni hafi áskotnast hlut-
verk Kötu í söngleiknum Kysstu mig,
Kata. Verkið verður sýnt á fjölum
Borgarleikhússins í vor og æfingar
hefjast bráðlega hjá Jóhönnu sem
hlakkar til að takast á við verkefnið.
Ertu vön söngleikjaforminu?
„Já, ég var bæði í Grease og Hár-
inu. Eiginlega er ég mestmegnis búin
að vera í söngleikjum. Söngleikimir
eru svolítið frábmgðnir venjulegum
leikritum. Sumir segja að þeir séu
ekki jafn djúpir....“ Jóhanna brosir út
í annað og heldur áfram: „En það er
nú aiiur gangur á því. Kannski er
þetta meiri svona skemmtun, þannig
séð. Hins vegar tekur þetta líka á,
eins og í Grease. Þá tók það mig lang-
an tíma að venjast því að syngja og
dansa samtímis. Mér fannst ekkert
mál að syngja annars vegar og dansa
hins vegar en heljarinnar mál að
samhæfa þetta tvennt. Svo kemur það
bara með æfingunni. Leikurinn í
söngleikjum getur líka verið meiri
um sig. Maður þarf að halda energí-
inu uppi milli laga.“
Þúfékkst svakagóða dóma fyrir leik
þinn í rússneska leikritinu Stjörnur á
morgunhimni, einmitt fyrir sterka ná-
vist á sviði og bullandi energí. Held-
urðu að þú hafir öðlast þá eiginleika í
söngleikjunum?
„Sko, þaö er ómögulegt að segja til
um það. Konan sem ég leik í Stjörnur
á morgunhimni er algjör sprengja.
Hún kemur inn og tekur sitúasjón-
ina. Þetta er hreinlega mjög afgerandi
hlutverk," svarar Jóhanna.
Kennslan ekki
njörvuð niður í
Leiklistarskóianum
Þessa dagana hefur Jóhanna
óvenjugóðan meðbyr miðað við
manneskju sem er nýútskrifuð úr
Leiklistarskólanum. Þessir hlussu-
góðu dómar, stórt hlutverk í ára-
mótaskaupinu og hlutverkið Kötu í
Kysstu mig, Kata í Borgarleikhús-
inu. Veróur þú ekkert montin yfir
allri þessari velgengni?
„Þetta er algjör heppni, myndi ég
segja. Auðvitað veitir það manni
ákveðna gleðitilflnningu að vera að
vinna og fá verkefni. Fjölbreytnin í
verkefnunum er lika skemmtileg.
Maður hefur uppgötvað margt eftir
útskriftina. Starf leikarans er svo
miklu skemmtilegra en ég hélt.
Maður er að gera svo ólíka hluti.
Lesa inn á auglýsingar og teikni-
myndir, sýna á sviði og mæta í tök-
ur o.s.frv. „
Ertu ánœgö með námið i Leiklist-
arskólanum?
„Já, mjög ánægð. Það eru rosa-
lega góðir kennarar þar og kennsl-
an er heldur ekki njörvuð of mikið
niður. Hún tekur frekar mið af ár-
göngum og menntunin ræðst
stundum af því hvaða námskeið
eru í boði og hvaða kennarar eru
að kenna það árið. Allavega flnnst
mér að ég hafi lært mjög mikið í
skólanum."
Ætlaði að verða
klassískur píanóleikari
Jóhanna Vigdis var 26 ára þegar
hún hóf nám í Leiklistarskólanum.
Fram að þeim tímamótum hafði hún
brallað ýmislegt og stúderað ólíkleg-
ustu hluti. Hún lærði meðal annars
á píanó í rúm tíu ár og stefndi á að
verða einleikari. „Ég tók burtfarar-
próf á píanó, nánar tiltekið 1988. Ég
ætlaði að verða klassískur píanó-
leikari og æfði stíft allan mennta-
skólann. Hins vegar er MR skóli
sem tekur ekki tilit til svona öfgaá-
hugamála og auk þess fannst mér pí-
anóleikurinn svo einmanalegur.
Maður er alltaf einn að æfa sig og ég
er mjög mikil félagsvera," segir lei-
konana brosandi.
Ég ætlaði að
verða klassískur
píanóleikari og
æfði stíft allan
menntaskólann.
Jóhanna er músíkölsk og heldur
mikið upp á rússnesku tónskáldin
Rakhmanínov, Skrjabín, Shosta-
kovítsj og Prokofíev. Ætli hún sjái
aldrei eftir að hafa hætt í píanóinu?
„Nei, ég sé aldrei eftir því. Ég
spila alltaf eitthvað og það kemur
sér vel þegar maður þarf að læra ný
lög en ég spila yfírleitt bara fyrir
mig. Ég er svo mikill perfeksjónisti
þegar kemur að píanóleiknum' - ef
það er ekki pörfekt þá meika ég ekki
að leyfa neinum að heyra.“
Náöirðu eitthvað að vera gelgja og
pœla í strákum og tilheyrandi þegar
þú varst alltaf aö spila á píanó?
„Voða lítið,“ hlær Jóhanna og seg-
ir síðan: „Eða jú, auðvitað. Ég var á
fullu í félagslífinu og á öllum böllum
og svona. Samt var ég aldrei í Herra-
nótt vegna þess að ég æfði svo mik-
ið á píanóið og ég sé eftir því núna.“
Hundrað ár síðan
ég var í Frakklandi
Jóhanna segir tónlistarnámið
hjálpa sér enn þann dag í dag. Sér-
staklega þegar kemur að sjálfsaga
og viljastyrk. Hana virðist þó ekki
skorta þessa eiginleika því hún
flaggar meiri menntun, meðal ann-
ars BA-prófi í frönsku.
„Ég vissi ekkert hvað ég ætti að
gera á tímabili og hugsaði með mér
að tungumálin kæmu sér alltaf vel.
Svo ég fór í frönsku í Háskólanum
og það var ofsalega skemmtilegt.
Torfí Tulinius var aðalkennarinn
minn og meiri háttar gaman að
læra hjá honum. Maður var aðal-
lega að lesa franskar bókmenntir.
Að vísu eru hundrað ár siðan ég
var í Frakklandi og ég hef aldrei
verið þar lengi i senn. Tók bara
mína menntaskólafrönsku í fjögur
ár fyrir háskólann. Þannig að ég
tala ekki eins og innfæddur - get
bara talað ágætlega og lesið.“
Mér skilst aó þú hafir einnig lœrt
söng?
„Já, ég tók burtfararpróf í söng
1994. Söngnámið hófst á svipuðum
tíma og ég byrjaði í frönskunni.
Mér finnst það hálffyndið eftir á
því ég er mjög lítil óperusöngkona
í mér. Samt kláraði ég prófíð og
hafði uppi á ítalskri konu og sótti
um áframhaldandi einkanám hjá
henni á Ítalíu. Það skrýtna var
hins vegar að á meðan ég beið eftir
svari skellti ég mér í inntökuprófin
i Leiklistarskólaniun. Svo í miðjum
prófum hringir konan og segist
vilja kenná mér. Ég tók hins vega
áhættuna og sagði bara nei eins og
ekkert væri.“
Lúmsk vissa um aö þú kæmist
inn í skólann?
„Já, ætli það ekki.“
Ömurlega
leiðinlegt stofudrama
Ertu jafn hrifin af rússneskum
leikskáldum og rússnesku tónskáld-
unum?
„Já, mér finnast aldarmótastykk-
in til dæmis mjög skemmtileg. Eft-
ir höfunda eins og Tsjekhov og
Gorkí og allt það. Jah... að vísu fer
það mikið eftir uppsetningunni.
Það er hægt að setja þessi verk öm-
urlega leiðinlega upp; hreint stofu-
drama og allir sitja og tala um ekki
neitt. Svo getur það farið algjörlega
á hinn veginn. Ef uppsetningin er
lifandi og góð þá verða þau alveg
stórkostleg. Síðan er það náttúrlega
verkið sem ég leik í þessa dagana,
Stjömur á morgunhimni, sem er
nútímaleikrit og mjög skemmti-
legt.“
Ef þú gœtir valið milli þess aó vera
í einn mánuð í Frakklandi eða Rúss-
landi, hvort landið myndirðu velja?
„Núna myndi ég velja Rússland
vegna þess að ég hef aldrei komið
þangað. Ég hef farið nokkram sinn-
um til Frakklands og líkað mjög vel.
Gæti vel hugsað mér að búa þar í ein-
hvern tíma. En, eins og ég segi, þá
myndi ég vilja sjá og skoða Rúss-
land.“
Þá kemur lokaspurningin: Er svona
gerðarlegt lífskúnstnerskvendi á séns?
„Nei,“ svarar Jóhanna og brosir
þegar hún segir: „Ætli það sé ekki of
mikið að gera.“ -AJ
f Ó k U S 21. janúar 2000