Dagblaðið Vísir - DV - 05.05.2000, Síða 16

og mig langar að þakka
fyrir þær frábæru móttök-
ur sem ég hef fengið hjá ís-
lensku þjóðinni. Hér líður
mér eins og heima hjá mér.
Ég hef verið útlendingur í
mörgum löndum en af öll-
um þeim löndum sem ég
hef verið útlendingur i er
ísland næstum þvi eitt af
þeim löndum sem ég
myndi flokka sem vin-
gjamleg. Hér er oft talað
við mann eins og hvem
annan íslending og það
eru margir mánuðir síð-
an það var síðast hrækt á
mig...
.. á djamminu
Það var eiginlega tilvilj-
un að ég flutti til íslands á
sínum tíma og hefur ekkert
með það að gera að islensk-
ar konur eru í mörgum
löndum taldar stórfagrar
og lauslátar. Ég kom hing-
að einfaldlega af því að ég
bjó í stríðshrjáðu landi og
mig langaði að finna eitt-
hvert gott land til þess að
vinna í og búa með fjöl-
skyldu mina. Okkur líkaði
stórvel hérna og innan
nokkurra mánaða ákvað
ég að sækja um ríkisborg-
ararétt. Það tók reyndar
sinn tíma, ég þurfti að fylla út alls kyns skjöl, sanna að ég ætti pen-
inga og taka mér nýtt nafn (sem ég á erfitt með að bera fram, ha, ha,
ha) en ég get fullyrt að það var aflt...
.. þess virði
Nú hlakka ég bara til
sumarsins og Kristnitöku-
hátíðarinnar. Hér á landi
eru mjög fáir sem hafa þær
skoðanir að kynþættir eigi
að vera aðskildir (í sum-
um löndum eru þeir kall-
aðir kynþáttahatarar eða
rasistar, ha, ha, ha). Þrátt
fyrir að þetta fólk eigi full-
trúa sína á Alþingi, i öll-
um stærstu stjórmála-
flokkunum og hafi nýver-
ið opnað sína eigin vef-
siðu á Netinu þá tekur þá
enginn alvarlega. Enda
engin ástæða til. Það er
ekkert að þvi að hafa
nokkra sérvitringa í
þjóðfélaginu á meðan meirihlutinn
er nokkurn veginn sáttur við tilvist okkar ...
.. útlendinganna
Og ekki er það verra að for-
setinn sjálfur gengur fram
með góðu fordæmi og hefur nú
náð sér í bráðfallega gyðinga-
konu frá Englandi. Það er
okkur öllum útlendingunum
mikið gleðiefni. Ég veit að það
verður vel tekið á móti henni
í Nýbúasamtökunum, hún er
velkomin á kökubasar
hvenær sem er. Auðvitað á
hún mikið verk fram undan
að verða alvöru Islendingur.
Fyrst þarf hún að læra ís-
lensku, vita allt um víkinga-
sögumar (vom þetta ekki
bara sögur af morðum og
nauðgunum, ha, ha, ha, nei,
ég er bara að grínast). (Það er
kannski þess vegna sem íslenskt fólk skrifar undir stuðn
ingslista við dæmda nauðgara, ha, ha, ha, nei, ég er aftur
.. bara að grínast)
Nú og svo tekur hún sér nýtt nafn. Ég veit að þetta verður erfitt en
það er ekki nokkur vafi á því að forsetinn og vinir hans munu hjálpa
henni í gegnum þetta. Ég get varla beðið eftir því að þau gifti sig (þau
em svo sæt saman). Ég sé það alveg fyrir mér að giftingunni verði
sjónvarpað svo við getum öll fylgst með þegar presturinn segir: „Vilt
þú, Ólafur Ragnar Grímsson, ganga að eiga Dóru Múladóttur sem hjá
þér stendur?“ Ohhh ... ég fæ bara tár í augun, þetta verður svo sætt.
Heima er best segir máltækið og þeir sem eiga sína eigin
íbúð geta svo sannarlega tekið undir það. Eins og fasteigna-
markaðurinn er nú krefst það hins vegar töluverðs átaks að
koma sér upp eigin húsnæði. Snæfríður Ingadóttir hafði upp
á fjórum ungum íbúðareigendum og forvitnaðist um það
hvort það væri eitthvert vit í því að kaupa sér sína eigin íbúð.
Drottinn
heimilið
Plássið er vel nýtt hjá Rósu m.a
með fjölda hillna upp við loft.
Eldavélin í eldhúsinu er ein af
fyrstu rafmagns-eldavélunum
sem kom til landsins.
Rósa hefur lengi haft mikið dálæti á bleikum lit og gömlu
dóti eins og berlega sést á 40 fermetra íbúð hennar.
Af öllum þeim fjölmörgu hlutum sem prýða íbúð Rósu finnst
henni vænst um rúmið sitt sem er 100 ára gamalt í viktorí-
önskum stíl og kemur úr Fríðu
40 fermetra
bleikur draumur
„Ég hafðl átt stúdíóíbúð I kjallara í eitt
ár þegar ég keypti þessa íbúð. Ég vildi
færa mig hærra upp og eignast heimili
með alvöru herbergjum," segir Sigurrós
Alice Jóhannsdóttir, afgreiðslustúlka í verslun-
inni Friðu frænku, eða Rósa eins og hún er yfirleitt
kölluð, um tildrög þess að hún keypti 40 fermetra íbúð við Grettisgötu
fýrir ári. „Ibúöin var gjörsamlega ónýt þegar ég keypti hana. Það var ekki
ein innstunga sem virkaði, gólfið var fúið og pissufýla á baðherberginu,"
segir Rósa sem fékk íbúðina á fínum kjörum og með hjálp góðra vina hef-
ur hún tekið hana algjörlega I gegn. „Þegar ég keypti mína fýrstu íbúð þá
vissi ég afskaplega lítið um þessi mál og fasteignasalinn var alls ekki
duglegur við að upplýsa mig og þvf lenti ég f ýmsum vandræðum," segir
Rósa og hvetur þá sem eru að kaupa sér fbúð f fýrsta sinn að taka ein-
hvern með sér þegar verið er að skoða, helst iðnaðarmann, svo maður
kaupi ekki fbúð f einhverju draumaflugi bara út á baðkarið og svo sé allt
annað í íbúðinni ónýtt. Rósa segir
einnig að þrátt fýrir að maður hafi sem
húseigandi stærri ábyrgð að axla en
leigjandi þá sé það engin spurning aö
maður eigi frekar að kaupa heldur en
að leigja. „Það er afskapleg pressa á
ungu fólki f dag að kaupa þvf leigu-
markaðurinn er svo dýr. Þetta var hins
vegar enginn dans á rósum hjá mér
með mína fýrstu fbúð. Ég átti ekkert f
útborgun og tók allt á lánum," segir
Rósa sem ber sterkar tilfinningar til
fbúðar sinnar og tekur svo sannarlega
undir það aö heima sé best. Enda
verður það meö kökk f hálsi sem hún
setur fbúðina sína á sölu seinna á ár-
inu þegar hún heldur utan til náms. Baðherbergið skartar 100
ára gömlu baökari ættuðu
frá Svíþjóð.
Sylvía og Jón Teitur með heimiliskettina Öldu og Svanfríði.
Húsdraugur og
þrjár geymslur
„Ég get ekki séð neinar nei-
kvæðar hliðar við það að eiga
sfna eigin fbúð. Ef fólk hefur ein-
hver tök á því að kaupa sér frekar en
að leigja þá ætti það að gera það," segir
grafíkerinn Jón Teitur Sigmarsson sem keypti sér fbúð fýrir
ári á Ásvallagötunni. Þá var hann 25 ára gamall, að koma
beint úr foreldrahúsum og vildi alls ekki fara út á leigumark-
aðinn. „Þaö er algjör glæpur að leigja eins og leiguverðið er
f dag. Plús það að með því að kaupa sér sína eigin fbúð þá
ertu ekki að hjálpa einhverjum öðrum við að eignast hluti
heldur er þetta fjárfesting fýrir sjálfan þig og þvf fýrr sem þú
kaupir þvf betra," segir Jón sem telur það bara þroskandi
að taka ábyrgð á sinni eigin fbúð. Það sem Jón féll fýrir við
fbúðina sína var það að hún var svo björt, garðurinn gróinn
og geymslurnar voru ekki færri en þrjár sem hentaði Jóni
einstaklega vel þar sem honum fýlgir mikið af útivistardóti.
íbúðinni fýlgdi einnig óvæntur gestur. „Það eru fleiri en ég
sem hafa orðiö varir við einhverja hreyfingu í fbúðinni sem
er óskilgreind. Þetta er ekki neitt slæmt heldur miklu frek-
ar vottur um vinaleika og vernd," segir Jón um húsdrauginn.
Ibúðina keypti Jón Teitur á sínum tíma á fimm milljónir en
heldur að hann gæti selt hana á milljón meira nú. Hann átti
eitthvað f útborgun sjálfur en fékk einnig hjálp frá vinum og
ættingjum við kaupin. Nú er það hins vegar kærastan,
Sylvía Dögg Halldórsdóttir, sem léttir róðurinn því þau Jón
Teitur hafa sameinað krafta sína við fbúðarkaupin.
„Mér þykir mjög vænt um dótið
hennar Billu,“ segir Jón Teitur sem
eignaðist svo að segja alla sína
búslóð frá vinkonu ömmu sinnar,
Billu, þegar hún fór á elliheimili.
er 60 fermetrar í lítið
niðurgröfnum kjallara, með
stórum gluggum og grónum
garði.
Jón Teitur flikkaði upp á lúinn
dúkinn í sjónvarpsholinu með
úrklippum úr tímaritum og
lakki.
16
f Ó k U S 5. maí 2000