Dagblaðið Vísir - DV - 19.05.2000, Blaðsíða 7

DIESEL
FOR SUCCESSF Ul LIVING
££ ■
ðinn
eins og hjá Monty Python
.Dauðinn er umræðuefni sem maður forðast
að fara inn á og er ekkert sem tekið er upp si
svona í partíum," segir leikarinn Felix Bergson
sem féllst þð á að tala aðeins um dauöann við
Fókus. Felix hefur haft einhver kynni af dauðan-
um og mætt bæði I kistulagningar og jarðarfar-
ir. „Það er ekkert ógeðfellt við það að sjá lík,
ekki af manneskju sem manni hefur þótt vænt
um, enda er gott að fá tækifæri til þess að
kveðja þann sem maður hefur elskað," segir
Felix sem játar að hann lesi stundum minn-
ingargreinar f Morgunblaðinu um fólk sem
hann þekkir ekki neitt. „Minningargreinarnar
eru sérstakt íslenskt fyrirbrigöi og eru f raun
saga almúgans. Það er reyndar orðið skrýtið
hversu mikinn þátt þær spila þegar einhver
deyr, því það virðist enginn lengur vera maður
með mönnum nema hann fái minningar-
grein um sig,“segir Felix. Hann hefur ekki
mikið spáð f sfna eigin jarðarfór annað
en að hann myndi ekki vilja láta
fara fram f kirkju og hann myndi hafa hana
á fjörugri nótunum.
En geta jarðarfarir einhvern tímann
skemmtiiegar?
„Já, ég sá t.d. jarðarför f bfómynd með
Monty Python. Sú jarðarför var mjög
skemmtileg og Ijúfsár. Lagið „Always Look
at the Bright Side of Life" var leikið og ég
væri alveg til f að láta spila það í minni eig-
in jarðarför," segir Felix sem vill endilega lifa
sem lengst og fagnar því öllum þeim
tækninýjungum sem til eru f dag sem hugs-
anlega gætu lengt Iffið.
Heru Bjarkar ÞórhallsdóUur
t. 29.CO.72-d. 30.03.2060
ég get ekki sagt
að ég hugsi mikið um
dauðann," segir Hera
Þórhallsdóttir dag-
„En auðvit-
hefur maður leitt hugann
að dauðanum. Sérstaklega
, ;. þegar ungt fólk deyr. Þá
fer maður að hugsa um
■ öll þessi erfðamál og
„ uftryggingu og svona,"
itinrim. 4 “ hei(jur Hera áfram en
hún er með sín mál á
jhreinu.
Nú ert þú óvenju söng-
eisk, hvað á að syngja í
' jarðarförinni?
„Já, Til þfn drottinn, hnatta og heima eftir Þorkel
Sigurbjörnsson, að mig minnir," svarar Hera en
hún óttast ekki dauðann sem slfkan þó hún vilji
að sjálfsögðu fá tíma til að gera allt það sem hún
á eftir að gera. En á móti kemur að hún getur
ekki hugsað sér að lifa börnin sfn. „Það er eitt-
hvað sem manni finnst hræðilegt. En einu sinni
lét ég spá fyrir mér. Það var kona sem las það út
úr Ifflínunni f lófanum mfnum að ég væri ódrep-
andi en ég held að það kunni ekki góðri lukku að
stýra að segja það. Sjö, níu, þrettán."
Hera Björk gæti vel hugsað sér að deyja 30.
mars á þvf herrans ári 2060, þá áttatíu og átta
ára gömul. „Þá verð ég búin að gera allt sem ég
ætla mér og þar á meðal að vera helvíti skemmti-
leg gömul kona," útskýrir Hera og bætir því við
að þessi óskadagsetning sé fundin út frá því að
aGÍnn áður
I I 1 I I V/ v4 1
hún á afmæli daginn áður og gæti því haldið gott
kveðjuþartí daginn áöur en hún hyrfi úr þessum
heimi.
Og hvernig iegstein viltu?
„Ef ég verð búin að safna fyrir honum sjálf vil ég
hafa gylltan engil ofan á honum, maður vill nú
ekki setja afkomendur sína á hausinn út af ein-
hverjum legsteini. En ég vil ekki að það standi
„Hér hvílir" því ég er viss um aö ég muni ekkert
hvílast. Svo væri ég til f að það stæði einhver
ódauðleg setning sem ég hefði sagt á steininum.
Einhver svona „Vér mótmælum allir'-setning en
það eina sem ég get eignað mér f dag er „Hera
rúllar þokkalega" og sú setning lýsir mér ágæt-
lega og ég læt hana bara standa þar til ég segi
eitthvað betra."
„Þegar ég var lítil var ég mjög hrædd við dauð-
ann en með aldrinum hefur sú hræðsla sjatn-
að. Það má eiginlega segja að barnæska mfn
hafi verið ein standandi jarðarför því ég var
alltaf að jarða einhver dýr, allt frá flugum til
lamba, og því fýlgdu miklar serimónfur," segir
leikkonan Margrét Vilhjálmsdóttir. Hún hefur
að sjálfsögðu spáð eitthvað f dauðann en þó
ekki gert upp við sig hvað hugsanlega taki við
eftir hann. „Vonandi svffur maður um í ham-
ingjukasti á hvftum" skýjum eða lendir í
sveittu hitabeltispartfi." Henni finnst áhuga-
vert hversu mikil dauðadýrkun er f rauninni f
heiminum í dag. Víða erlendis tíðkast að tekn-
ar séu helgrímur af látnu fólki og þær svo
hengdar upp á vegg sem skraut. „Þetta fyllir
mann óhugnaði en um leið lotningu. Einnig
finnst flestum beinagrindur vera ógeð-
felldar en hér á landi hefur það samt
lengi tfðkast að börn leiki sér með
bein af dýrum," segir Margrét sem finnst fólk
oft gleyma þvf að það er jaröneskt og að það
þurfi oft svo lítið til þess að þessi jarðneski Ifk-
ami rotni.
Má gera grín að dauðanum?
„Já, algjörlega, enda verjum við okkur þannig
fyrir áföllum f lífinu. Læknastéttin verður t.d.
að nota húmor í sfnu starfi sem snýr mikið að
dauðanum. En auðvitað er ekki viðeigandi að
gera grfn að dauðanum við einhvern sem er
nýbúinn að missa einhvern nákominn," segir
Margrét.
Hvernig myndir þú vilja hafa þína eigin jarðar-
för?
„Ég er nú svo hjátrúarfull að ég þori varla að
tala um það. Ég er nefnilega alls ekki tilbúin
að deyja strax. Ég held samt að ég myndi vilja
hafa gott partí þar sem öll uppáhaldslögin mfn
yrðu spiluð," segir Margrét sem er þó ekki far-
in að leggja fyrir vegna jarðarfararinnar, enda
vonast hún til að
verða álfka gömul
og langamma henn-
gallerisautján
Kringlunni Laugavegi
568 9017 511 1717
19. maí 2000 fÓkUS
7