Dagblaðið Vísir - DV - 25.08.2000, Page 14

>
A
...gaulaði Megas á sínum
tíma. Skyldi hann vera
þar enn þá? Eða er
hann dauður eins og
Nietzsche sagði? Svo
sannarlega ekki.
Margréti Hugmnu langaði
til að víta hvað það er
sem knýr unga manneskju
til að ganga í trúfélag,
svitna á samkomum og
gleyma sér með Guði í
garðslöngunni.
Fíladelfía
Jóharmes Heimisson er náungi
með sjarma og gott karma. Hann
er 25 ára kristniboði, veiðivörður
og leiðsögiunaður. Hann mætti í
viðtalið með ungling með sér sem
var einu sinni á kafi í dópi en er
núna bara að tjilla með Jesú og Jó-
hannesi.
Jóhannes er alinn upp á trú-
ræknu heimili og var trúað barn. Á
unglingsárum flækist hann burtu
frá trúnni um tíma, til að prófa ann-
að í lífinu. En það stóð ekki lengi
því þegar hann var 16 ára varð hann
fyrir upplifun sem hefur síðan hald-
iö honum á beinni braut.
Ofurölvi í foreldrahúsum
„Það gerðist á frekar dramatísk-
an hátt. Ég kom ofurölvi heim í
hús foreldra minna og daginn eftir
kom stund sannleikans i mitt líf og
ég hugsaði: „Hvað ætla ég að gera
við líf mitt?“ Mér fannst vera svo
mikið tilgangsleysi og tóm í lífi
mínu og ég fór að íhuga. Það sem
siðar gerðist var að ég bað til Guðs
að fyrirgefa mér allt sem ég hafði
gert og bað Jesúm Krist um að
hreinsa líf mitt og þá var eins og
mörg tonn væru tekin af mér og líf
mitt fylltist aftur af tilgangi, svip-
uðum og þeim sem ég fann sem
bam. Þá vissi ég að þetta væri það
sem ég vildi eyða lífinu í.“
Jóhannes á konu sem er á fullu í
trúboðinu með honum. Þau kynnt-
ust í gegnum trúræknina. „Hún
hefur sömu markmið og ég og það
hjálpar hjónabandinu mjög mikið
eins og gefur að skilja," segir hann
og brosir. Vinum Jóhannesar sem
eru ekki í kristnibransanum líst
vel á hann. „Ég veit ekki annað en
að þeir séu bara mjög ánægðir með
mig. Fyrir mér er þetta eðlilegt.
Þeir tala um sín fyllirí og ég tala
um mína hluti og það er bara allt í
lagi.“
María Pétursdóttir er 26 ára
kennari í Borgarholtsskóla. Hún
tók sinn tíma í að gramsa í trúmál-
um og fann sig siðan á þeim stað
sem hún átti allra síst von á: í þjóð-
kirkjunni með Jesú Kristi.
„Ég var alltaf trúuð en ég var
aldrei kristin. Ég var til dæmis
ófermd og óskirð þar til ég varð 23
ára. Það varð samt áður en ég varð
kristin. Ég hélt á guðdóttur minni
undir skím en ég var óskírð svo ég
ákvað bara að láta skíra mig með.
Á unglingsárum byrjaði ég að trúa
á einhvem guð og fór að leita að
honum alls staðar. Ég var opin fyr-
ir öllu og fann rosalega margt gott
og leið vel með margt en fann
aldrei fullnægju og frið. Mér fannst
ég verða að leita lengra. Ég bara
leitaði og leitaði út um allt og var
mikið að leita en lítið að „vera“.
Svo fyrir tveimur árum var ég nán-
ast búin að prófa allt annað. Mér
þurfti að líða mjög illa þar til ég
ákvað að prófa þetta en þetta var
eitthvað sem ég ætlaði aldrei að
prófa. Svona varð ég kristin heima
í stofu.
Ég bað konu sem ég þekki að
hjálpa mér. Hún stakk upp á þvl að
ég myndi prófa að biðja persónu-
lega bæn til Jesú Krists og ég hló á
meðan ég var að gera það. Mér
fannst þetta svo ólíklegt til að
virka. En það virkaði! Og þama
heima fann ég fullkominn frið og
enga þörf til að leita lengra.
Eftir einhvern tíma fór ég að
leita mér að kirkju. Vantaði
fræðslu og vantaði einhvern veg-
inn að deila þessu með öðrum.
Frétti svo af presti sem var að gera
skemmtilega hluti og þannig lenti
ég inni í Laugameskirkju og fann
mig rosalega vel þar. Þegar ég var
að byrja á þessu vora margir vinir
mínir hálfhræddir um mig. Fannst
eins og ég væri að gera hræðileg
mistök og væri í hættu eða eitt-
hvað. En það er gersamlega búið
núna. Þá var ég náttúrlega að gera
eitthvað nýtt og fólk var bara hrætt
um að það myndi gera mér eitt-
hvað en í dag er þetta ekkert mál!“
Hefurðu einhver skilaboð?
„öll skilaboðin um það sem ég
hef öðlast er eitthvað sem er alger-
lega merkingarlaust ef þú segir það
við einhvem. Það þýðir ekkert
nema ef þú upplifir það. Þá skil-
rn-ðu það en ef ég fer að segja eitt-
hvað þá er það bara kjaftæði.
Fólk er frjálsast með sína trú ef
það þarf ekki að troða henni upp á
aðra. Mér finnst þægilegast að um-
gangast fólk ef ég veit ekki á hvað
það trúir. Komast kannski bara allt
í einu að því: „Já, þessi. Já, er
hann búddisti!?““
f Ó k U S 25. ágúst 2000