Dagblaðið Vísir - DV - 07.11.2000, Blaðsíða 14

14
ÞRIÐJUDAGUR 7. NÓVEMBER 2000
ÞRIÐJUDAGUR 7. NÓVEMBER 2000
27
Útgáfufélag: Frjáls fjölmiölun hf.
Stjórnarformaður og útgáfustjóri: Sveinn R. Eyjólfsson
Framkvæmdastjórl og útgáfustjóri: Eyjólfur Sveinsson
Ritstjórar: Jónas Kristjánsson og Óli Björn Kárason
Aöstoöarritstjóri: Jónas Haraldsson
Auglýsingastjóri: Páll Þorsteinsson
Ritstjórn, skrifstofur, auglýsingar, smáauglýsingar, blaðaafgreiösla, áskrift:
Þverholtl 11,105 Rvík, sími: 550 5000
Fax: Auglýsingar: 550 5727 - Ritstjórn: 550 5020 - Aðrar deildir: 550 5999
Græn númer: Auglýsingar: 800 5550. Áskrift: 800 5777
Stafræn útgáfa: Heimasíða: http://www.skyrr.is/dv/
Vísir, netútgáfa Frjálsrar fjölmiðlunar: http://www.visir.is
Ritstjórn: dvritst@ff.is - Auglýsingar: auglysingar@ff.is. - Dreifing: dvdreif@ff.is
Akureyri: Strandgata 25, sími: 462 5013, blaðam.: 462 6613, fax: 4611605
Setning og umbrot: Frjáls fjölmiölun hf.
Fllmu- og plótugerö: isafoldarprensmiöja hf. Prentun: Árvakur hf.
Áskriftarverð á mánuði 1950 kr. m. vsk. Lausasöluverð 180 kr. m. vsk., Helgarblaö 250 kr. m. vsk.
DV áskilur sér rétt til að birta aðsent efni blaösins í stafrænu formi og í gagnabönkum án endurgjalds.
DV greiðir ekki viömælendum fyrir viðtöl við þá eða fyrir myndbirtingar af þeim.
Auðugir og án afsökunar
Jarðvegsrannsóknir sýna, að sögualdarfólk reið um há-
reista skógarlundi upp fyrir Hvítárvatn, þar sem fundizt
hafa kolagrafir frá þeim tíma. Síðan reið það á algrónu
landi yfir Kjöl, unz skógar tóku við í heiðalöndum norðan
Hveravalla. Á allri þessari leið var landið algróið.
Eini langi fjallvegurinn, sem ekki var algróinn, var
Sprengisandur, þar sem fólk þurfti að ríða á ógrónu um 20
kílómetra kafla á sandinum hæstum. Þá var næga beit og
nóg vatn að hafa í Ódáðahrauni, sem nú er svo þurrt og
laust, að sandfokið ógnar byggð i Mývatnssveit.
Á þessum tíma var land nokkurn veginn algróið upp í
800 metra hæð og skógar náðu 400 metra hæð. Landið jafn-
aði sig fljótt eftir eldgos og aðrar náttúruhamfarir. Þannig
var landið, sem forfeður okkar tóku að láni hjá landvætt-
unum fyrir rúmlega ellefu hundruð árum.
Meðan náttúruhamfarir voru einar um hituna, ógnuðu
þær ekki lífríki landsins. Maðurinn þurfti að koma til
skjalanna með skógarhöggi og ofbeit. Hálendið fékk þó að
mestu að vera í friði fram eftir öldum, enda voru stundað-
ar fráfærur og sauðfé var lítt eða ekki rekið á afrétti.
Lokahnykkurinn á tilræði forfeðra okkar við landvætt-
ina varð, þegar hálendið var tekið undir sauðfjárbeit seint
á 19. öld og með vaxandi þimga fram eftir 20. öld. Á þess-
um síðustu og verstu áratugunum voru víðerni landsins
rústuð af langöfum okkar og öfum og feðrum.
Landeyðing tuttugustu aldar stafaði ekki af illri nauð-
syn fátæks fólks. Hún stafaði beinlínis af ríkidæmi þjóð-
arinnar, sem græddi á sjávarútvegi og gat ausið milljörð-
um króna á hverju ári til að þenja sauðfjárhald út fyrir
allan þjófabálk. Við höfum alls enga afsökun.
Þjóðin eyddi landinu hraðast, þegar hún var orðin rík-
ust. Hún notaði auðlegð sína til ótakmarkaðs stuðnings
við sauðíjárrækt, sem framleiddi óseljanlega vöru. Fjöldi
fullorðins sauðfjár var kominn upp fyrir 800.000, þegar
menn gáfust upp og fóru að takmarka styrkinn.
Undanfarna tvo áratugi hefur sauðfé fækkað mikið og
gróður er víða kominn í jafnvægi, þótt ekki sé farið að
endurheimta þann, sem áður hafði glatazt. Sumir afréttir
eru þó enn á undanhaldi, einkum á eldvirka beltinu, sem
greinilega þarf algera friðun til að jafna sig.
Þótt mikið af unnizt á afmörkuðum svæðum, fer því þó
fjarri, að vöm hafi verið snúið í sókn. Við þurfum að
leggja harðar að okkur við að skila landvættunum aftur
þeim verðmætum, sem forfeður okkar fengu lánuð hjá
þeim. Til þess höfum við meira en nóg af seðlum.
Enn er því miður nóg af hryðjuverkamönnum, sem
hata landið og vilja reisa steypublokkir umhverfis Elliða-
vatn, fækka þeim stöðum, þar sem ekki sést til rafmagns-
lína, reisa stíflur og safna í uppistöðulón með breytilegu
vatnsborði, eyða gróðurverum í skjóli jökla.
Sú verkfræðilega árátta, að landið beri að nýta sem
mest, á greiðan aðgang að ríkisstjómarflokkunum, hvort
sem þeir starfa saman að orkumálum á landsvísu eða að
skipulagsmálum í Kópavogi. Þetta er ekki efnahagsleg
árátta, því að auðlegð okkar rís á öðmm grunni.
Við eigum ekki landið, sem við búum í. Við getum í
mesta lagi sagt, að við höfum fengið það til láns og
varðveizlu, svo að afkomendur okkar geti einhvern tíma
samið frið við landvættina. Við þurfurn því að skera upp
herör gegn hatursmönnum hinna ósnortnu víðerna.
Sigursæl barátta gegn Eyjabakkavirkjun var aðeins
léttur undanfari stríðsins, sem verður háð á næstu árum
fyrir hönd landvætta gegn hryðjuverkamönnum.
Jónas Kristjánsson
DV
Nútímalegir jafnaðarmenn?
Kjallari
Sú var tíðin að islenskir
vinstrimenn máttu vart
mæla án þess að bera orð
sín fyrst undir aðal-
kommana í Moskvu. Þaðan
fengu þeir „flokkslinuna",
stefnuna sem þeir máttu og
áttu að verja.
Þessi siður er víst ekki
lengur tíðkaður meðal
vinstrimanna, enda eru
þeir margir hverjir orðnir
að „nútímalegum jafnaðar-
mönnum" og kommúnista-
flokkurinn í Rússlandi
ekki nema skugginn af sjálfum sér.
Þing ungra jafnaöarmanna
Það kom mér þess vegna á óvart
að heyra hvernig vinnubrögð voru
stunduð á fyrsta landsþingi ungliða-
hreyfmgar Samfylkingarinnar. Þar
réðust ungliðarnir í það að móta
stefnu sambandsins í fjölda mála-
flokka og skiptust á skoðunum eins
og gengur og gerist. Þetta væri varla
í frásögur færandi nema vegna þess
að ungu jafnaðarmennimir fengu
ekki frið til að móta ályktanir sínar.
Nokkrir jaxlar úr Samfylkingunni
mættu nefnilega á svæðið og sögðu
Hafsteinn Þór
Hauksson
laganemi
ungliðunum hvemig
væri skynsamlegast að
álykta. Þannig hélt
Möröur Árnason inn-
blásnar ræður rnn mikil-
vægi Ríkisútvarpsins á
meðan Ásta Ragnheiður
Jóhannesdóttir bað þing-
gesti vinsamlegast um
að álykta ekki með lög-
leiðingu ólympískra
hnefaleika en um lög-
leiðingu þeirra hafði
myndast meirihluti í
nefndinni sem fjallaði
um málið. Ásta Ragnheiður náði
að sannfæra ungliðana á síðustu
stundu og kom þannig í veg fyr-
ir að ungliðahreyfing flokksins
væri í andstöðu við sig. Þeir
voru því ekki allir ýkja ungir
jafnaðarmennimir sem skiptust
á skoðunum á þingi ungra jafn-
aðarmanna.
Mistök Ástu og Marðar
Ég held að afskiptasemi Marð-
ar Ámasonar og Ástu Ragnheið-
ar hafi hvorki verið þeim né
ungliðahreyfmgu flokks þeirra
til framdráttar. Ég held að það
„Ég held að afskiptasemi Marðar Ámasonar og Ástu Ragnheið-
ar hafi hvorki verið þeim né ungliðahreyfingu flokks þeirra til
framdráttar. Ég held að það felist styrkur í því fyrir hvem
stjómmálaflokk að eiga kröftuga ungliða sem lœra að standa á
eigin fótum og hugsa sjálfstœtt. “
felist styrkur í því fyrir hvem
stjómmálaflokk að eiga kröftuga
ungliða sem læra að standa á
eigin fótum og hugsa sjálfstætt.
Afskiptasemi þeirra gerir bara
lítið úr ungliðunum og gefur til
kynna vantraust eldri flokksfé-
laga á starfi þeirra yngri.
Hokkslínan gefin
Ungliðar Samfylkingarinnar
mega alveg kalla sig „nútíma-
lega“ jafnaðarmenn fyrir mér en
það breytir því ekki að þeir
stunda vinnubrögð sem eru
langt í frá nútímaleg. I áraraðir
beittu íslenskir vinstrimenn
sömu vinnubrögðum. Þeir tóku
við skipunum frá valdameiri
mönnum í Rússlandi og létu
segja sér hvernig skoðanir þeir
ættu að hafa á málunum.
Ungir jafnaðarmenn ákváðu á
fyrsta landsþingi sínu að láta
bjóða sér álíka vinnubrögð þegar
þeir sömdu ályktanir. Þeir sóttu
afstöðu sína til valdameiri
manna í flokknum, fengu
flokkslínuna gefna frá Merði og
Ástu. Verði þeim að góðu.
Hafsteinn Þór Hauksson
Hve langt má leikstjóri ganga?
Sú spuming hefur oft vaknað hve
langt leikstjóri geti gengið í túlkun
sinni á leikriti, listaverki. Svo und-
arlegt sem það kann að viröast við
fyrstu sýn vaknar þessi spuming oft-
ast þegar sýnd eru Shakespeare-leik-
rit og hygg ég að það eigi við bæði
hérlendis og erlendis. Lifandi leik-
húsmenning hlýtur að byggjast á
þróun, túlkun, víðri yfirsýn og skír-
skotun til margvíslegra viðhorfa í
mannlegu lífi. Frelsi leikstjóra verð-
ur því að vera talsvert. Stundum er
því um að ræða leikgerð leikrits
fremur en sýningu leikritsins sjálfs.
Margir kannast við þegar Barbra
Streisand gerði kvikmynd eftir
frægri sögu nóbelshöfundarins Sin-
gers, Yentl. Singer hafnaði
myndinni algerlega og
lagði bann við að sitt nafn
væri nefnt í tengslum við
hana. Myndin var góð og
áhugaverð en hún sýndi
ekki verk Singers, að hans
mati. Síður er vandgert við
löngu liðna höfunda sem
ekki geta borið hönd fyrir
höfuð sér.
Að flysja laukinn
Leikfélag Reykjavíkur
efndi nýlega til umræðna
undir nafninu: Hvaða Shakespeare?
Þetta var athyglisvert framtak og
skemmtilegt innlegg í leikhúslíf
Guðmundur G.
Þórarinsson
verkfræöingur
hér. Ákaflega fannst mér
gaman að hlusta á kunna
leikstjóra og bókmennta-
fræðinga ræða þetta við-
fangsefhi. Leikrit Shake-
speares em rituð fyrir ann-
að umhverfi en hér er. Eðli-
legt er að breyta búningum,
tíma og rúmi, jafnvel stytta
leikritin og fella í því skyni
út aukaatriði og aukaper-
sónur ef því er að skipta.
Vandi leikstjórans er
hins vegar fólginn i því að
hann er að fást við listaverk
sem hefur oft að geyma vandmeðfar-
inn kjama, skæra perlu sem hefur
ljómað í mörg hundmð ár. Menn
„Menn geta spurt sig: Af hverju Shakespeare? Verður ekki slík leiksýning að vera:
„To he or not to be?“ Annaðhvort sýna menn Shakespeare eða ekki.“ - Allt um
Shakespeare (sviðsmynd úr verkinu).
geta spurt sig: Af hverju Shake-
speare? Verður ekki slik leiksýning
að vera: „To be or not to be?“ Ann-
að hvort sýna menn Shakespeare
eða ekki. Breyti menn og stytti,
skipti um umhverfi og tíma þurfa
menn að gæta þess að flysja ekki
laukinn eins og Pétur Gautur
þannig að ekkert sé eftir.
Vandi leikstjórans
Hér reynir auðvitað verulega á leik-
stjórann. Snjall leikstjóri getur útbúið
afburðagóða sýningu sem margir
njóta en sú spuming kann að vakna
hvort í raun sé verið að sýna leikrit
hins fræga höfundar sem verkið er
kennt við. Enn erfiðara getur verið
um vik þegar leikstjórinn gerir leik-
gerð eftir skáldsögu. Við eigum marga
góða leikstjóra og umræðukvöldið
sem Leikfélag Reykjavikur efhdi til er
þáttur í að efla leikmenningu, gera
jarðveginn frjórri, því ekkert sprettur
þar sem stofninn fúnar og rætur visna
undir og gæta þarf eldsins hér við
ysta haf.
Eitt er að búa ýfir höfundareigin-
leikum og geta sett upp verk sem hlýt-
ur mikla aðsókn og vinsældir en ann-
að er að túlka verk annars meistara
og skila verki hans til áhorfenda.
Lifandi leikhús
Lifandi leikhús hlýtur að takast á
við þessar spumingar, einstök verk
og almenn viðhorf. Það er gaman til
þess að hugsa að nú er verið að sýna
þrjú leikrit Shakespeares í Reykja-
^ vik og auglýsingar leikhúsanna fylla
heila síðu í Morgunblaðinu. Leiklist-
arlíf íslendinga stendur með blóma.
Guðmundur G. Þórarinsson
Meö og á móti
Staðnaðir kjarasamningar
ja en samningsvilja?
Fáránlegt að þurfa að standa í verkfalli
j „Forystumenn
a | kennara ætluðu
alltaf í verkfall.
Þetta er mjög
skaðleg afstaða
einmitt þegar við stöndum
frammi fyrir miklum breyt-
ingum á kennsluháttum. AJlt
á að vera óbreytt nema laun-
in, sem eiga að hækka um-
talsvert enda kröfugerðin
byggð á könnun á óskum
kennara. Hver vill ekki há laun?
Kannanir sýna að staða mennta-
mála er mjög slæm hér á landi. Stíf-
ir og flóknir kjarasamningar þar sem
greitt er fyrir hvert viðvik sérstak-
lega og óbilgjöm afstaða verkalýðsfé-
laga hindra nauðsynlegar
breytingar. Vegna þess hve
menntun er mikilvæg þjóð-
inni til framtiðar er mjög
brýnt að losa um heljartök
staðnaðra kjarasamninga á
skólakerfinu. Hvers vegna
geta kennarar ekki unnið allt
Pétur H. árið og verið á vinnustað sín-
Blöndai 11111 ahan daginn og verið
aiþingismaöur með lifeyrisréttindi eins og
annað fólk? Þetta em kjörin
ef þeir fara út á vinnumarkaðinn. Ef-
laust mætti hækka dagvinnulaunin
um 40%-50% ef þetta yrði niðurstað-
an. Svo mætti umbuna góðum kenn-
urum með hærri launum. Þá fengju
bömin okkar betri menntun.“
„Því miður er
verkfau eina lög-
.-j' J lega aðgerðin sem
r launamenn hafa
til að ná fram við- ,
unandi niðurstöðu í kjara- |
samningum. Tuttugu ára “
reynsla mín af því að beijast
við að fá ríkisvaldið til að
borga kennurum mannsæm-
andi laun segir mér aðeins aö
aldrei hefur verið unnt aö
draga ríkisvaldið að samn-
annan vinnumarkað. Þvi hef-
ur menntakerfið verið að
dragast aftur úr öðrum lönd-
um. Það er alveg sama hvað
er samþykkt af lögum og
námskrám um betri skóla,
ekkert gerist nema inni í
kennslustofunni séu ánægðir
kennarar. í nútíma upplýs-
ingasamfélagi er fáránlegt að
ingaborði í alvöru nema undir of-
beldishótunum. Öll þessi ár hefur
ríkisvaldið sýnt ótrúlegt skeytingar-
og kæruleysi við að gera menntakerf-
ið samkeppnishæft um vinnuafl við
Gunnlaugur
Ástgeirsson . . _ .
formaöur verkfaiis- starfsmenn menntakerfisms
stjórnar KÍ þurfi að standa í verkfalli
hvað eftir annað til þess að
tryggja framtíðargrundvöll og sam-
keppnishæfni samfélagsins. Til að
það verði unnt verður að gera breyt-
ingu á launastöðu kennara. Um það
eru kennarar æstir í að semja.“
Fjármálaráöherra Gelr H. Haarde sagöi i
fallsvllja en samnlngsvilja.
utandagskrárumræöum á Alþingi í vikunni aö kennarar heföu efnt til verkfalls of snemma en það lýsti meiri verk-
+
Einskis metið?
„Er það kannski
einskis metið af for-
ráðamönnum Trygg-
ingasto&unar, sem
segjast bera hag ríkis-
kassans fyrir brjósi
(þegar þeir skattyrðast
út í slysakostnað
íþróttafólks), þegar hundruð einstak-
linga leggja fram endurgjaldslausa
vinnu í þágu íþróttafólksins, með starfi
sínu í íþróttafélögum, þegar æskufólki
er boðið til þátttöku í heilsusamlegu
umhverfi, þegar tugþúsundir íslend-
inga njóta góðs af æfingum og hreyf-
ingu í betri heilsu og hollustu?"
Ellert B. Schram, forseti íþrótta- og Ólymp-
lusambands íslands, í Mbl. 4. nóv.
Vinsæll með Sjálf-
stæðisflokknum
„Ef menn líta til
síðustu vinstri stjóm-
ar sem framsóknar-
menn tóku þátt í þá
komst stjómin aðeins
einu sinni yfir 50 pró-
sent hvað vinsældir
varðar. Nú er Fram-
sóknarflokkurinn í ríkisstjórn sem
hefúr alltaf mælst með um eða yfir 60
prósent fylgi. Ef Framsóknarlokkur-
inn vill vera f vinsælli ríkisstjóm á
hann að vera í ríkisstjóm með Sjálf-
stæðisflokknum.“
Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir alþingis-
maöur í Degi 4. nóvember.
Herjólfsrekstur í útboð
„Viðbrögö margra Vestmannaeyinga
vegna málsins hafa verið næsta ofsa-
fengin, rétt eins og þeir hafi allan tím-
ann átt von á að a) reksturinn yrði
ekki boðinn út og b) að lægsta tilboð-
inu yrði ekki tekið ... Sérlega kostulegt
hefur Víkveija þótt að sjá formann
samgöngunefndar Alþingis beita sér í
þessu máli, en honum sýnist bersýni-
lega ekki ástæða til útboða af þessu
tagi í samgöngumálum þjóðarinnar og
þaðan af síður sýnist honum ástæða til
að taka bestu tilboðunum sem bjóðast."
Úr pistli Velvakanda í Mbl. 5. nóvember.
Bara barnaverndaryfirvöld
„Það hlýtur að felast í í rétti for-
eldra til að ráða persónulegum högum
bamanna sinna, að fá vitneskju um
það ef bömin era.í vanda ... Mér
finnst mjög erfitt að hugsa mér að til
sé ótölulegur fjöldi sérfræðinga út um
allan bæ sem á að vega og meta hvort
sambönd foreldra og bama séu nógu
góð, hvort foreldrar geti axlað ábyrgð-
ina á uppeldinu. Bamaverndaryfir-
völd em í raun einu aðilamir sem
hafa lagaheimildir til afskipta af sam-
bandi foreldra og bama.“
Hrefna Sigurðardóttir, lögmaöur Barna-
verndarstofu, I Degi 4. nóvember.
Skoðun'
(j>) 'OO
pt<?r.FíT(ii?uHe w íAíegvices
Al! Kosninga-
barátta þín er í
vanda.
Leyfðu mérað
þjálpa
Hjálpa?! Það ert þá sem þarft á þjálp
að haláa. Þú óviðráðanlegi sjálfselsku-
páki. Nú er komið að mér að stíga mín
skrefí stjónmálam!
Þ
L
Skaðráð við Skúlagötu
í sumar var kynnt á veg-
um skipulagsyfirvalda
áætlun um að klára múrinn
við Skúlagötuna og fjar-
lægja fjölda húsa úr
Skuggahverfi. Byggja á
fleiri tuma við strandlengj-
una og skerða útsýni sem
íbúar njóta í byggðinni sem
stallast allt frá Skólavörðu-
holti og niður að Lindar-
götu. Áður er húið að eyði-
leggja götumynd Skúlagötu
og rífa mörg merkileg hús.
Borgarmúrar em löngu úr-
elt fyrirbrigði og háhýsi við strand-
lengju þekkjast vart nema þá helst á
sólarströndum og á Manhattan þar
sem landrými er nánast ekkert og
allt verður að vaxa upp í himininn.
Það hvarflar ósjálfrátt að manni
að hugmyndin hafi kviknað í romm-
vættum kolli einhvers á sólarströnd
„í sandölum og ermalausum bol“. Að
byggja stærstu húsin niðri við
strönd þekkist hvergi nema þar sem
vald fjármagnsins fær yfirhöndina
með sjálfteknu frelsi sinu til þess að
ná sem mestum arði út úr hverjum
fermetra.
Hallgrímskirkja við
Sóleyjargötu?
Allir sem ferðast hafa um Evrópu
eiga í huga sér fagrar myndir af
hæðum og ásum þar sem byggðin
fylgir landslaginu en stríðir ekki
gegn því. Kastalar og kirkjur standa
á hæðum og byggðin stallast með
fögrum formum og myndar eina
samfellu sem gleður augað og skapar
vellíðan. Hvemig þætti þér að Hall-
grímskirkja stæði við Sóleyjargötu
og eyðilegði hina fögru mynd af
Þingholtunum þar sem byggðin fylg-
ir landslaginu og fógur hús
með hávöxnum tijám í
görðum mynda eina sam-
fellu sem gleður augað?
Farðu út að Norræna hús-
inu og horfðu á Þingholtin
þaðan.
Skuggahverfið jafnast að
vfsu ekki við þessa sjón en
þar er margt forvitnilegra
húsa og það er vissulega
ákveðinn sjarmi yfir byggð
sem er blönduð og ólík inn-
byrðis. Þessi hugmynd að
byggja háhýsi við strand-
lengjuna er eins og að taka bekkjar-
mynd og stilla upp stærstu bömun-
um fremst. Auðvitað eru íbúar í
þessum háhýsum ánægðir með út-
sýnið og fegurðina en hún er á
kostnað hinna sem búa í húsunum
sem kúra í hæðinni á bak viö nýja
borgarmúrinn.
Það kann að vera að múrnum sé
ætlað að mynda skjól í Skuggahverf-
inu en þá er fegurðinni fómað og
hún látin fjúka út í veður og vind.
Arkitektar sem ég hef borið þetta
undir eru þessu sammála í meginat-
riðum og þykir eðlilegra að byggð
fylgi landslagi en ögri því ekki. Hitt
er auðvitað ekki óþekkt að byggðin
kallist á við landið en það verður að
mínu mati að gerast með öðrum
hætti en búið er að gera við Skúla-
götuna og fyrirhugað er aö halda
áfram með.
Tíminn leiðir margt í Ijós
Laugarásinn er ágætt dæmi um
hvemig vel fer á því að hafa háhýsi
uppi á hæðinni og byggðina eins og
fald á samkvæmiskjól sem liðast fag-
urlega. Fleiri dæmi mætti nefna þar
sem skipulagsyfirvöld og arkitektar
hafa náð þokkalegum tökum á þessu
fagurfræðilega jafnvægi sem er svo
mikilvægt i byggð þar sem markmið-
ið hlýtur að vera það að fólki líði vel.
Arkitektúr getur skapað mikla
vellíðan en líka valdið spennu og
vanlíðan. Islenskur arkitektúr er
e.t.v. ekki til nema í fógrum formum
torfbæjanna gömlu og torfkirkjun-
um. ^
Síðari tíma tilraunir til að skapa
stíl hafa margar hverjar mistekist
hrapallega að margra mati. Húsin
sem byggð voru á miklum þenslu-
tíma borgarinnar á 7. og 8. áratug
aldarinnar hafa flest elst illa og eru í
sundurgerð sinni dæmi um fálm-
kennda leit að fegurð sem ekki hefur
tekist að höndla. Fegurstu byggingar
á íslandi að mínu mati eru báru-
jámsklædd hús í hlutfollum sem
ganga upp og vekja hugrenninga-
tengsl við frummyndakenningu
Platóns um speglun hinna fullkomnu
og handanverandi forma.
Ég er ekki á móti þeim háhýsum
sem þegar hafa risið við Skúlagöt-
una. Þau eru sum hver bara snotur
að sjá en þau eru sett niður á röng- *
um stað. Nefnd skulu tvö dæmi um
ágætlega formaðar byggingar sem
eru nýjar og voru báðar umdeildar,
Perlan og Ráðhúsið. Hið fyrra er full-
komlega staðsett en hinu síðara var
þröngvað á kolrangan stað gegn vilja
fjölmargra borgarbúa. Búið er að
skaða Skúlagötuna og Skuggahverf-
ið. Þar eru nú risnir minnisvarðar
um menn sem virðast hafa heillast í
ölvaðri vímu af múrum strandbæj-
anna við Miðjarðarhaf og skýjakljúf-
um stórborga í Vesturheimi. Óþarfa
tummenning á víðáttum eins feg-
ursta lands í veröldinni.
öm Bárður Jónsson
■
Orn Bárður
Jónsson
prestur
,Ég er ekki á móti þeim háhýsum sem þegar hafa risið við Skúlagötuna. Þau em
sum hver bara snotur að sjá en þau em sett niður á rögnum stað.“
- Við Skúlagötuna.