Dagblaðið Vísir - DV - 15.06.2001, Qupperneq 12

12
FÖSTUDAGUR 15. JÚNÍ 2001
Skoðun I>V
Hundar og fólk á Laugaveginum
„Meira og minna eins og börn okkar, og hluti af fjölskyldunni. “
Hundahald á íslandi
Hvað ætlar þú að gera
17. júní?
Erla Inga Hilmarsdóttir
verslunarmaöur:
Fara í bæinn I skrúögöngu og eitt-
hvaö skemmtilegt.
Edda Gunna Heiðarsdóttir
verslunarmaður:
Ég verð líklega í útilegu og elti þá
bara góöa veöriö.
Hrafnhildur Þórarinsdóttir
verslunarmaöur:
Eitthvaö skemmtilegt meö fjölskyld-
unni í Reykjavík.
Lóa Linda Hermannsdóttir, 8 ára:
Mig langar aö fara í bæinn og sjá
brúöuleikhúsiö.
Kristín Ottósdóttir verslunarmaöur:
Ég ætla aö vera heima því þar er best.
Ingibjörg Reykjalín verslunarmaöur:
Ég ætla bara aö eiga góðan dag. Al-
veg eins heima.
J,P. Fannar Jónsson
skrifar:
Hvernig myndi þér liða ef þú ætt-
ir hund og værir að flytja í raðhúsa-
hverfi eða íbúð? Ég nefni dæmi:
Einn af íbúum þess hafnar því að þú
komir með hund þinn í nýju íbúð-
ina þína, þrátt fyrir jákvætt svar frá
öllum hinum íbúunum. Oftast eru
afsakanir notaðar, eins og t.d. of-
næmi, þótt svo engar sannanir liggi
frammi fyrir því. Ef ég má vitna í
önnur Norðurlönd þá spyr maður
engan að þvi hvort maður megi
vera með hund eða ekki þegar mað-
ur er að flytja, þú átt hund þinn í
friði þar svo lengi sem hann er ekki
truflandi.
Eru það bara sérréttindi einbýlis-
húsaeigenda á íslandi að halda
hund 1 friði og ró, ég spyr? Þetta er
ekki bara eitthvað sem var að ger-
ast í gær heldur er þetta næstum
því á hverjum degi, annaðhvort er
verið að reyna að fæla fóik úr sín-
um íbúðum eða þess krafist að
hundurinn verði svæfður. Sannir
hundaeigendur myndu auðvitað
flytja, en finnst íslendingum það
Jóhann
skrifar:
Á næturklúbbunum starfa nokk-
ur hundruð manns, og flestir í fuilu
starfi, og eiga þar alla lífsafkomu
sina. Nú hefur það gerst að kirkjan
hefur hafið atvinnuofsóknir gegn
þessu fólki og vill láta senda það út
á götuna. Þeir sem aldrei koma á
þessa klúbba sjá þar marga syndina
sem við hin, sem þangað förum,
komum ekki auga á. - Er það í fullu
samræmi við gamla máltækið, að
þeir tala mest um Ólaf konung sem
hvorki hafa heyrt hann né séð.
Jafnréttisnefndir voru ekki stofn-
aðar til að spilla því að fólk hefði at-
vinnu. Ef fólk sér spillingu á nætur-
íslendingar bera litla virð-
ingu fyrir dýrahaldi og
verðmæti þess, hvað þú
kunnáttu. Hundar, fyrir
hinn dœmigerða íslending,
eru bara eitthvað sem á
heima úti í hlöðu í sveit. “
virkilega rétt? - Að fólk sé rekið úr
húsi sínu vegna þess að það á
hund/a sem því þykir vænt um,
hunda sem hafa ekki truflað neinn
né gert neinum mein?
Allir skilja mætavel að ef hundur-
inn hefur gert eitthvað af sér, er t.d.
sígeltandi, að það sé truflandi. Mað-
ur reynir þá að bæta úr því. Að
„svæfa“ hundinn er kannski ein-
faldasta lausnin en þó ekki sú rétt-
látasta. Það er hreint morð á sak-
lausu dýri.
Fólk í dag er að kæra hundaeig-
endur, og aðeins fyrir hundahaldið.
Þetta er auðvitað alveg fráleitt.
Hundaeigandinn hefur þó sáralítið
að segja í því máli. Og þannig er ís-
„Nú hefur það gerst að
kirkjan hefur hafið at-
vinnuofsóknir gegn þessu
fólki og vill láta senda það
út á götuna. Þeir sem aldrei
koma á þessa klúbba sjá
þar marga syndina sem við
hin, sem þangað förum,
komum ekki auga á. “
klúbbunum býr hún innra með því
sjálfu. Og minnir það helst á hinar
skoplegu lýsingar Jóhannesar heit-
ins Birkilands og baráttu hans við
lenskt þjóðfélag í dag. íslendingar
bera litla virðingu fyrir dýrahaldi
og verðmæti þess, hvað þá kunn-
áttu. Hundar, fyrir hinn dæmigerða
íslending, eru bara eitthvað sem á
heima úti í hlöðu í sveit.
En hundar eru meira og minna
eins og börn okkar, og hluti af fjöl-
skyldunni. Þeir hafa bjargað lifi
fólks bæði andlega og líkamlega.
Neitun og svo hundabannsskiltin
um.allan bæ segja mikið um hve ís-
lenska þjóðin hefur því miður alltaf
verið lítið fyrir dýrahald. ísland er
eina landið í heimi sem lætur svona
og hefm' illt orð á sér þegar kemur
að hundahaldi.
í Svíþjóð ferðu með hundinn þinn
í strætó og lest, hægt er að binda
hundinn sinn á sérstökum svæðum
fyrir utan matvöruverslunina eða
aðrar verslanir, svo fátt sé nefnt.
Hundar eru hvergi bannaðir í görð-
um og hundabannsskiltin sjást
hvergi. Hundar hafa ákveðna stöðu
í samfélaginu þar og eru virtir. Enn
og aftur itreka ég að hundurinn er
besti vinur mannsins - hvort sem
þú átt hund eða ekki.
syndina, þar sem freistingarnar
voru alltaf handan við homið.
Út yfir tekur þó að ein þingkona
Samfylkingarinnar skuli berjast
gegn því að fólk hafi atvinnu. Hún
talar líkt og hún sé fulltrúi alþýð-
unnar.
Á næturklúbbunum starfa margar
stéttir; dyraverðir, barþjónar, plötu-
snúðar, fólk við ræstingar, skrif-
stofufólk, bílstjórar og iðnaðarmenn.
- Og svo fjöldi dansmeyja, erlendra
sem innlendra. Allt þetta fólk vill
kirkjan telja liðsmenn hins illa og
vill koma því á vonarvöl. Það er and-
stætt sönnu, kristnu samfélagi. Það
er líka takmark einnar þingkonu
Samfylkingarinnar. Því miður.
Engin spilling á næturklúbbum
Garri
Nakinn nútími
Garri hefur af því áhyggjur hvað hann er vel
klæddur þessa dagana - og hefur reyndar verið
svo lengi. Hann er gjarna í jakkafótum, í nýþveg-
inni skyrtu og með tiltölulega einlitt bindi um
hálsinn, þokkalega þrengt. Á venjulegum sumar-
dögum þegar hitinn fer jafnvel alveg upp í tíu
gráður er hann gjama í léttum frakka utan um
þetta allt saman og gott ef stundum grillir ekki i
þunnan trefíl um hálsinn, svona til öryggis.
Fötln burt
Garri er ansi hræddur um að hann sé að detta
úr móð. Hann horfir á þjóð sína tína af sér
hverja spjörina af annarri en stendur ýmist eða
situr eftir í fullum herklæðnaði hins venjulega
skrifstofumanns. Garri gengur eftir götum bæjar-
ins og sér ekki betur en naflinn á öllum sæmi-
lega vöxnum konum heilsi honum meira og bet-
ur en andlit þeirra og limaþokki. Og svo stutt
eru pilsin, að ekki sé talað um þröng, að Garra
sýnist allt eðlilegt blóðrennsli vera í hættu.
Garri gengur líka eftir rekkum bókabúðanna og
sér ekki betur en allar konur sem blaðamenn
taka viðtal við komi til dyranna eins og þær eru
alls ekki klæddar, í besta falli að þær sýni sig á
klæðalitlum naríum, kantskomar vel, ef ekki al-
veg rakaðar á þeim stað sem einu sinni mátti
ekki nefna í blöðum. Og sami hugumstillti Garri
fer stundum í laugamar og hefur þar fyrir aug-
um nýjustu baðfatatískuna sem er ekki klæða-
meiri en svo að rasskinnar kvenna dilla sér utan
um einhvem gé-streng, eins og hengdar upp á
þráð.
Oft á tíðum getur allt þetta verið falleg sjón.
Og ekki hefur Garri hug á því að kvarta til um-
boðsmanns kvenna og segja þetta vera sjónmeng-
un. Garri er alltof bjartsýnn til að svo geti orðið.
Karlmenn líka
Vandamálið er hins vegar að nú eru karlmenn
farnir að sýna sig næsta klæðalausir á almanna-
færi. Hingað til hefur þeim kynstofni nægt að
hlaupa af og til á typpinu sínu yfir knattspymu-
velli til að minna á passlega geðveilu sína. Það
er fyrirgefið, enda hafa þeir menn gjarna sést í
skamman tíma, þökk sé vökulum augum þétt-
klæddra lögreglumanna. Nú er þetta heldur að
breytast og nægir að minna á forsíðu DV í gær-
dag. Garra brá stórlega þegar hann kom inn í
sölutum í gær og hugðist kaupa sér sitt daglega
fanta og freyjusúkkulaði: Á miðju búðarborðinu
stóð sjálfur Álfreð Þorteinsson borgarfulltrúi
framsóknarmanna upp úr heita pottinum í Sund-
höll Reykjavíkur, á bringuhárunum einum skjól-
klæða. Fremur lítið vatn virtist vera í pottinum
þennan morgun sem myndin var tekin, svo mik-
ill hluti af nekt þessa litla stjórnmálamanns sást,
en það var líka alveg nóg.
Næst má búast við forsíðuviðtali við Geir
Haarde á Mannlífi þar sem hann verður í vel
straujaðri nærbrók undan járni Ingu Jónu, ein-
um fata. Það verður smekklegt
og umfram allt sölulegt. Garri
Sjómannadekrið
Hafsteinn Guðmundsson skrifar:
Það eru áreiðan-
lega fleiri en ég
farnir að skrúfa
fyrir eða loka eyr-
unum fyrir þvi
mikla sjómanna-
dekri sem gengur
yfir þessa þjóð,
stundum í bylgjum,
en nú stöðugt
vegna skýrslunnar
frá Hafró, sem þó
verða ekki margir
til að mótmæla.
Allir vita að hér
hefur verið ofveiði
langalengi og það er ekki Hafró eða
vísindamönnum þar á bæ að kenna.
Hins vegar eru sjómenn, ásamt útgerð-
inni, sekir um að hafa slengt fram vill-
andi gögnum sem Hafró hefur svo unn-
ið eftir. Mér finnst sjómannastéttin i
heild hafa gert á sig að undanfornu og
sér í lagi með óbilgjörnum kröfum. Nú
sýpur hún seyðið af græðginni, og það
er bara af hinu góða.
Góð tónlist í
Kananum
Bílstjóri hringdi:
Ég er búinn að gefast upp á morgun-
þætti RÚV á Rás 2. Nú er þar sest að
hlæjandi afleysingafólk með glað-
hlakkalegt spjall, aðallega sín á milli,
við upplestur úr dagblöðunum. Mikið
skellt upp úr, tónlistinni hælt og
skemmtilegum þætti fram undan.
Slæmt að Ingólfur og Hrafnhildur
þurfi bæði að fara í frí. Heldur skárri
er Bylgjan á morgnana, en langar
fréttir og íþróttir eru allt of fyrirferð-
armiklar í annars léttum þætti. Ég
stilli því æ oftar á miðbylgjuna á 1530
metrana, þar sem frábært útvarp
varnarliðsmanna hljómar með
skemmtilegri tónlist, m.a. kántrí, blús
o.fl. sem hefur verið úthýst á stóru
stöðvunum og stuttum skýrum
fréttapistlum. Mikið gætu Islendingar
lært af bestu útvarpsmönnum í heimi,
með því einu að stilla á miðbylgjuna
1530 og heyra í góðum útvarpsstöðv-
um. Bestu þakkir fyrir Kántríbæ FM
88,5 sem er barnalega einfalt og hjarta-
hreint útvarp. Það þarf ekki háskóla-
próf í tónlist frá popplandi eða rokk-
landi til að njóta þeirra tónlistar.
Of heitt í sólinni?
Beð/'ð eftir hausttilboðunum.
Sólarferðir að
sumri til?
Guðrún Jóhannsdóttir sknfar:
Mér finnst einkennilegt að íslend-
ingar skuli keppast við að fara í sólar-
landaferðir um hásumarið, þegar hér
er þó skásta veðrið, alltaf er bliöa ein-
hvers staðar á landinu og sólargangur-
inn lengstur. Ég gæti ekki hugsað mér
ferðir til sólarlanda í hitann sem þar
er allt frá miðjum júní og a.m.k. til
loka ágúst. Hef reynt það og geri ekki
nema einu sinni. Hins vegar flnnst
mér skorta á nægilega margar vor- og
haustferðir á vegum islenskra aðila,
sérstaklega haustferðir í september og
október þegar hitinn er farinn að
sljákka, bæði t.d. á Ítalíu og á Spáni,
en samt yfriö nægur hiti fyrir okkur,
vel yfir 20 stigin. Ég bíð eftir góöum
hausttilboðum til sólarlanda. Ekki
bara þessum fyrir hjón með bömin
tvö, heldur fyrir hjón eingöngu.
Lesendur geta hringt allan sólarhring-
inn í síma: 550 5035.
Eöa sent tölvupóst á netfangiö:
gra@ff.is
Eða sent bréf til: Lesendasíða DV,
Þverholti 11,105 Reykjavík.
Lesendur eru hvattir til aö senda mynd
af sér til birtingar meö bréfunum á
sama póstfang.