Dagblaðið Vísir - DV - 19.06.2001, Blaðsíða 15

14
ÞRIÐJUDAGUR 19. JÚNÍ 2001
ÞRIÐJUDAGUR 19. JÚNÍ 2001
19
Útgáfufélag: Útgáfufélagiö DV ehf.
Útgáfustjóri: Eyjólfur Sveinsson
Ritstjórar: Jónas Kristjánsson og Óll Björn Kárason
Aöstoftarritstjórar: Jónas Haraldsson og Sigmundur Ernir Rúnarsson
Fróttastjóri: Birgir Guðmundsson
Auglýsingastjóri: Páll Þorsteinsson
Ritstjórn, skrifstofur, auglýsingar, smáauglýsingar, blaóaafgreiósla, áskrift:
Þverholti 11,105 Rvík, sími: 550 5000
Fax: Auglýsingar: 550 5727 - Ritstjórn: 550 5020 - Aðrar deildir: 550 5999
Græn númer: Auglýsingar: 800 5550. Áskrift: 800 5777
Stafræn útgáfa: Heimasíöa: http://www.skyrr.is/dv/
Fréttaþjónusta á Netinu: http://www.visir.is
Ritstjórn: dvritst@ff.is - Auglýsingar: auglysingar@ff.is. - Dreifing: dvdreif@ff.is
Akureyri: Strandgata 31, sími: 460 6100, fax: 460 6171
Setning og umbrot: Frjáls fjölmiðlun hf.
Plötugerft: ísafoldarprensmiðja hf. Prentun: Árvakur hf.
Áskriftarverð á mánuði 2050 kr. m. vsk. Lausasöluverö 190 kr. m. vsk., Helgarblað 280 kr. m. vsk.
DV áskilur sér rétt til að birta aðsent efni blaösins i stafrænu formi og í gagnabönkum án endurgialds.
DV greiðir ekki viömælendum fyrir viðtöl við þá eöa fyrir myndbirtingar af þeim.
Vesturlönd hossa Pútín
Ef Slobodan Milosevic, fyrrum forseti Júgóslavíu, er
stríðsglæpamaður, þá er Vladimir Pútín, núverandi for-
seti Rússlands, enn meiri stríðsglæpamaður. Hernaður
hans í Tsjetsjeníu er villimannlegri en hernaður hins fyrr-
nefnda var i löndum hinnar gömlu Júgóslavíu.
Miskunnarlaus hernaður Pútins hefur árum saman
beinzt gegn venjulegum borgurum í Tsjetsjeníu. Fréttir
þaðan berast hins vegar svo seint og stopult og myndir
alls ekki, því að vestrænir fjölmiðlar hafa þar mun lakari
aðstöðu til að fylgjast með en í Bosníu og Kosovo.
Mestu máli skiptir þó, að vestrænir leiðtogar töldu
Vesturlöndum ekki hag í að bera blak af Milosevic, en eru
hver um annan þveran að reyna að vera í góðu sambandi
við Pútín. Þeir telja nauðsynlegt að hafa hann góðan, af
þvi að Rússland er öflugt ríki, öfugt við Serbíu.
Meðan ráðamenn Vestur-Evrópu og Bandaríkjanna ríf-
ast nánast opinberlega í innri samskiptum sínum um allt
sviðið frá Kyoto-sáttmálanum yfir dauðarefsingu og að
eldflaugavörnum, eru þeir sammála um það eitt, að reyna
að koma á sem beztum samskiptum við stjórn Pútíns.
Óveðursský leyniþjónustunnar eru að hrannast upp í
Rússlandi, enda er Pútín alinn þar upp. Hvarvetna sjást
merki þess, að arftakar KGB eru að taka völdin i landinu.
Menn eru aftur byrjaðir að líta flóttalega kringum sig og
tala í hálfum hljóðum eins og á tímum Stalíns.
Dæmin eru fjölbreytt. Stórgróðamenn eru látnir maka
krókinn í friði, nema þeir séu fyrir Pútín, þá er skattalög-
reglan send á þá. Ef þeir eiga fjölmiðla, sem eru gagnrýn-
ir á stjórnvöld, eru þessir fjölmiðlar afhentir öðrum, sem
eru hallir undir forsetann og stjóm hans.
Vísindamenn eru handteknir vegna gruns um njósnir í
þágu Vesturlanda og aðrir eru varaðir við ferðum til út-
landa. Sama gildir um þá, sem hafa tekið að sér að fylgj-
ast með framvindu umhverfismála i Rússlandi. Þeir em
þar á ofan hundeltir með opinberum ákærum.
Alexander Nikitin skipstjóri fann kjarnorkuvélar í
ryðguðum kafbátahræjum við Kolaskaga. Á rúmum fimm
árum hafa yfirvöld kært hann níu sinnum fyrir njósnir.
Þar á meðal hefur hann bæði verið kærður fyrir brot gegn
leynilegum lögum og gegn afturvirkum lögum.
Samstarfsmenn Pútíns úr leyniþjónustunni hafa undan-
farið verið ráðnir hver á fætur öðrum til lykilstarfa í
stjórnsýslunni. Þetta eru yfirleitt menn, sem eru heila-
þvegnir í stalínskri kaldastriðshugsun. Helzti ofsækjandi
Nikitins er orðin að lénsherra í Pétursborg.
Slysið í kafbátnum Kúrsk er dæmigert um aðvífandi
myrkur í Rússlandi. Yfirvöld gáfu út margvíslegar yfirlýs-
ingar um orsakir slyssins, sem allar voru mismunandi, en
áttu allar þó það sameiginlegt að vera ekki bara rangfærð-
ar eða rangar, heldur beinlínis fjarstæðar.
Almenningur í Rússlandi trúði auðvitað ekki einu orði
i yfirlýsingum yfirvalda um slysið í Kúrsk. En menn hafa
hægt um sig, þvi að þeir óttast hleranir á símum og
tölvupósti. Smám saman eru Rússar að hverfa aftur inn i
sjálfa sig eins og þeir urðu að gera á tímum Stalíns.
Eini munurinn á Stalín og Pútín er, að Stalín hafði
áratugi til að móta ógnarstjórnina, en Pútín hefur aðeins
verið við völd í hálft annað ár. Ef Vesturlönd halda áfram
að moka peningum í Rússland, hefur Pútín góðan tíma til
að reisa alræði leyniþjónustunnar að nýju.
Það er vestræn sjálfseyðingarárátta, að Bandaríkin og
Vestur-Evrópa skuli koma sér saman um það eitt að veita
arftaka Stalíns sem allra mestan stuðning.
Jónas Kristjánsson
I>V
Skoðun
Læknir, hlusta þú
Nú þegar menn hafa farið
að safna saman og koma á
framfæri reynslusögum sem
margar hverjar snerta
feininismál, þá er kannski í
lagi að fara að lyfta fleiri
steinum og virða fyrir sér
hvað býr undir; steinum
sem við vitum flest af en
viljum helst ekki hreyfa við.
Áhugi nútímans á kynlífs-
málum tryggir áhuga á öll-
um sögum sem snerta
reynslu manna fyrir neðan
mitti og á öldufaldi þess
áhuga berast sögur sem hafa mikil-
vægan boðskap og við getum jafnvel
lært örlítið af. Sögurnar sem hér
skulu reifaðar eru um valdbeitingu
sem viðgengst í samfélagi okkar og
við tökum þátt í af fúsum og frjálsum
vilja. Það er valdbeiting sérfræðing-
anna.
Haldreipi nútímans
Á grundvelli sérfræðiálits eru
teknar ákvarðanir og farið út í að-
gerðir eða þeim sleppt sem geta bæði
snert einstaklinga og samfélag. Þetta
sérfræðiálit erum við alin upp í að
trúa á og hlýða í hvívetna. Þetta er
haldreipi nútímans og
hluti af blekkingarleiknum
um lýðræðið. Að trúa því
að sérfræðiálitiö sé ópóli-
tískt og óhagsmunatengt er
lykilatriði í notkun þess í
samfélaginu og hvert tæki-
færi er notað til að styrkja
stoðir þessarar misnotuðu
vísindahyggju.
Að trúa að það sé nær
óskeikult er forsenda
hlýðninnai'. Einstakling-
arnir mæta sérfræðinga-
valdinu í ýmsum myndum.
Bifvélavirkinn segir okkur hvað þarf
að gera við bílinn, píparinn hvað
þarf að gera við langt inn í vegg og
læknirinn metur og kveður upp úr
um hvaða meðferðar sé þörf við
kvillum okkar sjálfra.
Sérfræðiálit
Oftast eru ráð læknanna gefin að
vel athuguðu máli og ekki ástæða til
vantreysta öllum alltaf. Þó er það svo
að í siðuðum löndum hér í kringum
okkur hafa þeir sem betur mega sín
fyrir löngu tekið upp þann sið að
fara aldrei út í stórar aðgerðir nema
að fyrir liggi að minnsta kosti álit
tveggja mikilsmegandi lækna. Helst
þriggja! En við erum ekki alltaf í
þessari aðstöðu og svo spila kannski
peningar inn í málið líka.
í íjölmiðlum á dögunum var gert
að umtalsefni að kona nokkur er-
lendis kom með hryggbrotinn mann
sinn til skoöunar og var sagt eftir
myndatöku að ekkert amaði að hon-
um og hún ætti bara að gefa honum
magnyl. Hún sætti sig ekki við þetta
og á næstu stöð var lesið rétt úr
myndum og maðurinn tekinn til
meðferðar vegna tveggja brota á
hrygg hans. Hræðileg saga, en þær
geta fleiri verið slæmar og það þarf
ekki að sækja þær yfir Atlantsála.
Hræðileg reynsla
Ung kona í bænum var að eignast
sitt annað bam. Ákveðið hafði verið
að taka bamið með keisaraskurði
vegna þess hve stórt það var og lega
þess óhagstæð eðlilegri fæðingu.
Hún hitti marga lækna bæði fyrir
fæðingu og meðan á henni stóð. Öll-
um læknunum sagði hún það sama.
Hún varaði þá eindregið og afdrátt-
arlaust við því að ekki hefði gengið
að deyfa hana mænudeyfingu í fyrri
fæðingunni. Ekki af því að það hefði
„Þar sem hún /á þarna og
skurölæknirinn byrjaöi aö
skera kom í Ijós aö deyfmgin
virkaöi ekki nema aö hluta -
nákvæmlega eins og hún haföi
sagt þeim allan tímann. Hún
var því skorin á hol, aö hluta til
ódeyfö og auövitaö kvalin. “
(Myndin erlend og er ekki
tengd efni greinarinnar).
mistekist heldur virtist hún ekki
taka deyfingunni.
Menn heyrðu en hlustuðu ekki.
Keisaraskurðurinn var settur í gang.
Hún átti að vera vakandi og mænu-
deyfð. Þar sem hún lá þarna og
skurðlæknirinn byrjaði að skera
kom í ljós að deyfingin virkaði ekki
nema að hluta - nákvæmlega eins og
hún hafði sagt þeim allan tímann.
Hún var því skorin á hol, að hluta til
ódeyfð og auðvitað kvalin. Þegar
fylgjan var rifin út var nærri liðið
yfir hana af kvölum.
Skurðlæknirinn, sem að öllu eðli-
legu hefði bróderað vandlega saman
skurðinn, herti nú á vinnu sinni og
heftaði kviðinn saman í einum græn-
um. Til að kóróna þetta þurfti þessi
unga og í raun harðgera kona að
gráta sáran í næstum klukkutíma
áður en henni var loks gefin morfin-
sprauta. Ailir reyndu að láta sem
þetta væri eðlilegt og því var litla sem
enga samkennd að fá hjá fagfólkinu.
Og kannski var það verst af öllu.
Hræðslan við að viðurkenna hina vís-
indalegu slagsiðu kemur jafnvel í veg
fyrir mannlega samhygð þegar verst
lætur. - Feluleikurinn er fyrir öllu.
Sigfrlður Björnsdóttir
Sigbfrí&ur
Björnsdóttir
tónlistarkennari
Óskalög sægreifa
Enn lengist óskalagalisti sægreifa
og nú skal kvótinn allur á einn stað.
Kvótalögin skulu lifa - þrátt fyrir
slæma dóma. Allt sem úr sjó verður
dregiö héðan í frá verður í einkaeign
örfárra eðalbubha sem lagahöfundar
hásalanna hafa valið að hygla á
kostnað okkar hinna. Það sem með
réttu ætti að teljast eign þjóðarinnar
skal nú nýtt af þeim sem hafa í um-
hoði stjómvalda fengið kvótann að
gjöf. Nú er það smábátaútgerðin sem
víkja skal fyrir óskum sægreifa.
Kvótalögin láta vel í eyrum
Hér á landi eru menn við völd sem
með einræðistilburðum
ætla að koma höndum yfir
allt sem þjóðin á. Um það
hefur verið rætt og ritað að
ríkisstjórnin sé svo öflug og
styðjist við slíkan styrk á
þingi að hún geti látið
lúðraþyt og hergöngumars
hljóma á ferð yfir hvað sem
fyrir er. Og nú er það að
koma í ljós, betur en
nokkru sinni, að stjórnin
sú ama ætlar að láta sín
völd ná út yfír það sem
hingað til hefur þótt sæma. Nú eru
einkavæðing og vinapot sönglög sem
láta kunnuglega í eyrum -
þau eru á vörum allra sem
eitthvað fylgjast með. Og nú
hefur stjómin ákveðið að
sjálfsagður réttur smábáta-
sjómanna skuli fyrir borð
borinn, því karlarnir sem
ná með einhverjum ótrúleg-
um klækjum að reka út-
gerðarfyrirtæki með halla
vilja fá að auka sin hlut.
Já, hákarlarnir vita betur
en aðrir að ofveiði, brottkast
og smáfiskadráp eru hentug
hjálpartæki ef skjótfenginn gróði skal
í hávegum hafður. Af þeim sökum
verður að útrýma öllu sem kalla má
heiðarleg vinnubrögð. Kvótalögin
láta svo vel í eyrum, jafnvel þótt söng-
urinn sé viðhjóðslega falskur.
Einhverstaðar í veröldinni tækju
menn slíkum lögum með fyrirvara og
jafhvel gæti svo farið að þau yrðu
aldrei leikin. En tónlistin sú er ekki
véfengd hér á landi, ekki hér á
svefnskerinu, þar sem lýðurinn til-
biður í ótta hina ríkjandi stétt og trú-
ir í blindni lyginni sem um vit henn-
ar flæðir.
Beðið um lög
Ef sjómenn fara í verkfall þá biðja
sægreifar um lög. Óskum manna
sem eiga innviði flokka þeirra sem
með völdin fara verður náttúrlega að
hlýða. Að öðrum kosti eru hrokafull-
ir, pólitískir plötusnúðar settir út í
kuldann af pótintátum þeim er laga-
valinu ráða.
Ef fiskverkafólk heimtar hærri
laun sjá eigendur útgerðar og frysti-
húsa sér þann leik á borði að flytja
til landsins „ódýrt vinnuafl". Óg
þessu fólki skal fjölga með lögum
sem firra hákarlana allri ábyrgð og
gera þeim kleift að segja síðan fólki
þessu upp störfum án fyrirvara.
Ef spár um afkomu fiskistofna og
áætlanir fiskifræðinga um stofn-
stærðir og veiðanlegt magn eru á
skjön við það sem burgeisarnir
höfðu ætlað þá er bara að biðja um
lög og auðvitað verða misvitrir
stjórnmálamenn að hlýöa. - Óskalög
sægreifa fá að hljóma daginn út og
daginn inn.
Fagmannlega haldiö
um tónsprotann
Söngur kvótaeigenda er saminn og
útsettur af snillingum sem trúa því
að söngurinn sá fjölgi fiskum í sjón-
um. Jafnvel þó að þeim hafi með
lagavalinu nánast tekist að eyða öll-
um fiski hér við land.
Auðvitað er þetta stórkostlegt tón-
verk sem þjóðin hlýðir á, því sá sem
er að reyna að hnoða texta við her-
legheitin er enginn annar en Davíð
Oddsson, eitt fremsta sálmaskáld
þjóðarinnar. Og við skulum í ein-
ingu hlýða á örlagasinfóníu þá sem
Davíð Óddsson segir okkur að heið-
arlegir menn hafl samið - hann held-
ur fagmannlega um tónsprotann.
Og hann heldur eflaust áfram að
vera góður stjórnandi þegar hann
hefur komið öllum okkar völdum á
fárra 'manna hendur. Þúsundáraríki
Davíðs er í nánd. Ég veit að hann er
bljúgur eins og við hin. Og ég veit að
hann er vinur vina sinna. En því
meira sem ég heyri af söngvum
sumra manna, þeim mun betur kann
ég að meta mávagarg.
Kristján Hreinsson
„Ef spár um afkomu fiskistofna og áœtlanir fiskifrœð-
inga um stofnstœrðir og veiðanlegt magn eru á skjön
við það sem burgeisamir höfðu œtlað þá er bara að
biðja um lög og auðvitað verða misvitrir stjórnmála-
menn að hlýða. “ - Spáð í spilin á Hafró.
Krísa, háski eða
tækifæri?
„Ekkert fyr-
irtæki er
óhult fyrir
krísum og
harðri umfjöll-
un frétta-
manna um
þær. En hvað
er krísustjórn-
un og hvernig
er best að
bregðast við
gagnvart fjölmiðlum? Sé rétt staðið
að málum getur krísa orðið fyrir-
tækjum til heilla. Best er að vera
viðbúinn. Munið að Nói byggði Örk-
ina áður en það fór að rigna. Illa er
hægt að stjórna því hvort fyrirtæki
verða fyrir óvæntum atburði. Það er
hins vegar hægt að stjórna því
hvernig tekist er á við hann.“
Áslaug Pálsdóttir á femin.is.
Klár pabbi
„Ég var næstum búin að láta
henda mér út af dvalarlista í sumar-
búðir. Við fengum ekki gíróseðil
sendan fyrr en níu dögum fyrir dvöl
en það stendur í einhverjum bæk-
lingi sem vinkona mín fékk sendan
að „ef dvalargjaldið hefur ekki verið
greitt tíu dögum fyrir dvöl á þátt-
takandi á hættu á að detta út af
dvalarlista án nokkurrar viðvörun-
ar“. Ég ætla að fara þótt ég sé ekki
á neinum dvalarlista, þá ætla ég
samt að troða mér með. Pabbi not-
færði sér samt tæknina til að borga
gjaldið sem fyrst, fór bara á Netið
og borgaði.
Katrín Alma Stefánsdóttir
á gummijoh.net.
Spurt og svaraö
Á sérstakur dagur tileinkaður konum rétt á sér eða er hann orðinn tímc
Þuríður Backman,
þingmaður VG.
Sérstakt
þema
„Þessi dagur er ekki tíma-
skekkja meðan ekki ríkir jafnrétti
milli karla og kvenna í íslensku
þjóðfélagi, þrátt fyrir að það sé lögbundið. Meðan
misrétti kemur fram í launum og möguleikum í at-
vinnulífinu á dagurinn fullan rétt á sér og er raun-
ar nauðsynlegur. En ég vildi svo sannarlega að
hann væri tímaskekkja. Konur nota daginn til þess
að vekja athygli á jafnréttismálum og raunar ætti
ekki aö þurfa að beina athyglinni að sérstöðu og að
enn sé óréttlæti og ójafnræði ríkjandi. Ég gæti trú-
að því að það hafi áróðurslega meira gildi að vera
með sérstakt þema á þessum degi sem tengist þvi
sem mest brýtur á konum hverju sinni.“
Vilhjálmur Egilsson,
þingmaður Sjálfstœðisflokks.
Þutfa að vera í
takt við tímann
„Þessi kvenréttihdadagur á
fullkomlega rétt á sér. Það er
ákveðinn hópur kvenna sem
stendur fyrir því að minnast þessa dags og með-
an þær sjá tilefni til þess hef ég nákvæmlega
ekkert við það að athuga og flnnst raunar sjálf-
sagt að þær geri það. Það sem um er fjallað á
þessum degi hlýtur að breytast frá ári til árs
með breyttum tímum. Þetta snýst líka um það
að þær konur sem standa fyrir því að minnast
dagsins geti verið nægjanlega duglegar að flnna
hvernig skilgreina eigi breytt hlutverk kvenna í
þjóðfélaginu. Þær, eins og aðrir, þurfa að vera í
takt við tímann."
Guðný Sverrisdóttir,
sveitarstjóri Grýtubakkahrepps.
KEA ekki
kvennavcent
„Nei, það er töluvert í land með
það að þetta sé tímaskekkja og það á
öllum sviðum. Það veitir ekkert af
því að hafa einn dag á ári til þess að minna á það að
staða kynjanna á að vera jöfn en er það ekki. Það getur
hins vegar verið allur gangur á þvi að konur séu ekki að
nota þennan dag rétt, sínum málum til framdráttar, en
margar nota hann rétt. Að langmestu leyti er hann ekki
misnotaður af konum en ég man þess dæmi sem ég vil
þó ekki nefna. Það mundi hitta betur í mark að afmarka
einhver brennandi málefni á þessum degi. Á þessum
degi fer ég á stjórnarfund hjá KEA og síðan er fram-
haldsaðalfundur KEA um kvöldið. Ég er eina konan í
stjóm svo félagið telst varla „kvennavænt" í ljósi þess.“
Ólafur Áki Ragnarsson,
sveitarstjóri Djúpavogshrepps.
Meira hóf en í
október
„Mér finnst það bara allt i
lagi að konur noti 19. júní sem
sérstakan baráttudag, eða kven-
réttindadag. Mér finnst ekkert endilega að kon-
ur eigi svo mjög á brattan að sækja í jafnréttis-
málum. Hér á Djúpavogi er alltaf eifthvað um að
vera á þessum degi. Konur koma saman í
Löngubúð og eru þar með heimatilbúna dagskrá
og hafa haldið þeim sið undanfarin ár. Við karl-
arnir minnum einnig á okkur annað slagið, en
með öðrum hætti. Þetta er mun betra og meira
hóf yfir þessum degi en á kvennafrídaginn 24.
október."
Kvenréttindadagurinn er í dag og 86 ár síðan íslenskar konur fengu kosningarétt.
Hreggviðarvörn
í blómalandi
Það er yfirleitt erfitt að
átta sig á samfélagsbreyt-
ingum á meðan þær standa
yfir. Breytingar á hugarfari,
tísku og aldarhætti gerast
gjarnan svo hægt að aðeins
verður greint þegar frá líð-
ur og menn hafa tækifæri
til að bera saman þjóðfélag-
ið á mismunandi tímum úr
fjarlægð.
Þetta kom glögglega í ljós
að kvöldi nýliðins þjóðhá-
tíðardags þegar ríkissjón-
varpið frumsýndi eftir ógn-
arlangan dúk og disk sjón-
varpsþátt sem tekinn var upp árið
1974 en ekki sendur út fyrr en nú. í
þættinum komu fram þáverandi trú-
hadorar og róttæklingar Böðvar
Guðmundsson, Megas og Örn
Bjarnason, spökuleruðu og spjölluðu
við Ómar Valdimarsson og sungu að
auki frumsamda lýrík. Og í sjálfu sér
kemur ekki á óvart þó sensorar árs-
ins 1974 hafl steypt stömpum þá þeir
litu afurðina því í þættinum var ým-
islegt fam borið sem ugglaust hefði
farið í flnustu taugar margra sann-
kristinna góðborgara fyrir rúmum
aldarfjórðungi, ef þeir hefðu átt kost
á að sjá og heyra.
María legin
Líkast til hefur hinn dýrðlegi ópus
Megasar: „Vertu mér samferða inn í
blómalandið, amma,“ verið talinn
jaðra við guðlast og kannski gott bet-
ur. Enda þar fjallað um Krist og
fleiri goð á frjálslegan hátt. María til
dæmis sögð hafa haft „i myrkrinu
mök við grímuklætt útfrymi með
pípuhatt," og sjálfur Kristur sagður
koma á KFUM-fundi á þriðjudögum
til að gefa börnunum dóp og enn
fremur kaupa kúmenbrennivm á síð-
kvöldum og drekka „uns hann dettur
út af blindur / og deyr og rís upp
þunnur og fer í bað.“ En ugglaust
hefur ekki síst veriö litið alvarlegum
augum að Megas dró nafngreinda
góðborgara inn í málið og söng við
fót: „og Silli og Valdi þeir segjast
hafa legið/sæla Maríu áður en guð
kom til.“
Og ef framlag Megasar hefur ekki
þótt nóg til að hola þættinum ofan i
frystikistuna á sínum tíma, þá lagði
Böðvar Guðmundsson sitt lóð á vog-
arskálarnar með drápu sinni um þá
voðalegu viðartegund Hreggvið, sem
óx eins og illgresi um samfélagið
viða og þreifst gott ef ekki best á am-
erískum skít í vörðu landi.
Þetta hefur heldur ekki
þótt góð latína hjá hægri
öflunum í landinu fyrir
margt löngu.
Rúsínan í pylsuenda
þáttarins voru svo yfirlýs-
ingar Böðvars um að ís-
lendingar væru svo yfir-
máta frjálslegir og umburð-
arlyndir að þeir vildu leyfa
öllum skoðunum að
blómstra og Böðvar kvaðst
ekki fremur en Megas hafa
lent í því að vera ritskoðað-
ur. Var engu líkara en
þáttastjórnandinn og þeir félagar
sæju hvert stefndi með þetta efni og
gerðust þarna forspáir mjög um þátt-
arins óvissa tíma.
Holumokstur
En nú er sem sagt öldin önnur. Nú
þykir það við hæfl að senda út á
sjálfan þjóðhátíðardaginn braginn
Megasar um blómalandið, ömmu,
Maríu mey, Silla, Valda og Krist. Og
ekkert þykir athugavert við hugleið-
ingar Böðvars um trjátegundina
Hreggvið, enda flestir búnir að
gleyma fyrirmyndinni.
Og þessir róttæku og beinskeyttu
trúbadorar, Megas og Böðvar, eru nú
í hópi ástsælustu listamanna þjóðar-
innar og lesnir og sungnir jafnt af
hægri sem vinstri mönnum. Enda
hefur landinu verið stjómað síðustu
árin af manni sem var upprennandi
brandarakall og trúður þegar þáttur-
inn með Megganum, Böðvari og Erni
var bannaður. Og sá boðar þjóð sinni
þessa dagana það helst að hætta að
moka þegar hún er komin ofan í hol-
una. Það er þvi ekki kyn þó þjóðin sé
frjálsyndari og umburðarlyndari en
áður. Eða hvað?
Er ekki hugsanlegt að skáldin séu
einfaldlega hætt að yrkja svo undan
svíði? Að þegar róttæknin leið undir
lok og ungir og reiðir vinstri menn
urðu spakir langt inni á miðjunni,
hafi um leið allur slagkraftur horfið
úr ljóðum og textum? Eða hverjir
eru um þessar mundir að semja og
syngja nöpur níðkvæði um glópa-
grjót á borð við Hólmsteina eða um
meint legorðsbrot Bónusfeðga meö
Maríu guösmóður? Og myndi sjón-
varpsþáttur með svoddan efni, fást
sýndur um þessar mundir? Eða
þyrftum við að bíða aftur í aldar-
Qórðung?
Og sá boðar þjóð sinni þessa dagana það helst að hœtta
að moka þegar hún er komin ofan í holuna. Það er því
ekki kyn þó þjóðin sé frjálsyndari og umburðarlyndari
en áður, Eða hvað?