Dagblaðið Vísir - DV - 24.10.2001, Qupperneq 17

16
MIÐVIKUDAGUR 24. OKTÓBER 2001
MIÐVIKUDAGUR 24. OKTÓBER 2001
25
Útgáfufélag: Útgáfufélaglö DV ehf.
Útgáfustjóri: Eyjólfur Sveinsson
rramkvæmdastjóri: Hjalti Jónsson
Ritstjórar: Jónas Kristjánsson og Óli Bjðrn Kárason
A&stoðarritstjórar: Jónas Haraldsson og Sigmundur Ernir Rúnarsson
Fréttastjóri: Birgir Guðmundsson
Auglýsingastjóri: Páll Þorsteinsson
Ritstjórn, skrifstofur, auglýsingar, smáauglýsingar, blaðaafgreiðsla, áskrift:
Þverholti 11,105 Rvik, simi: 550 5000
Fax: Auglýsingar: 550 5727 - Ritstjórn: 550 5020 - Aðrar deildir: 550 5999
Græn númer: Auglýsingar: 800 5550. Áskrift: 800 5777
Stafræn útgáfa: Heimasíða: http://www.netheimar.is/dv/
Fréttaþjónusta á Netinu: http://www.visir.is
Ritstjórn: ritstjorn@dv.is - Auglýsingar: auglysingar@dv.is. - Dreifing: dreiflng@dv.is
Akureyri: Strandgata 31, sími: 460 6100, fax: 460 6171
Setning og umbrot: Útgáfufélagið DV ehf,
Plötugerð: ísafoldarprensmiðja hf. Prentun: Árvakur hf.
Áskriftarverð á mánuði 2200 kr. m. vsk. Lausasöluverö 200 kr. m. vsk., Helgarblaö 300 kr. m. vsk.
DV áskilur sér rétt til að birta aösent efni blaðsins í stafrænu formi og í gagnabönkum án endurgjalds.
DV greiðir ekki viðmælendum fyrir viðtöl við þá eða fyrir myndbirtingar af þeim.
Varðstaða um stöðnun
Jón Kristjánsson heilbrigðisráöherra mun ekki leiða
íslenskt heilbrigðiskerfi út úr þeim ógöngum sem það
hefur ratað í síðustu ár og áratugi. Hafi verið bundnar
einhverjar vonir við slíkt þá voru þær reistar á sandi.
Því miður hefur Jón Kristjánsson skipað sér í langa röð
fyrirrennara sinna.
Á ársfundi Tryggingastofnunar, sem haldinn var í
liðinni viku, kom berlega í ljós að heilbrigðisráðherra
er varðmaður stöðnunar og ríkjandi kerfis. Fátt er
verra fyrir stjórnmálamann en að taka að sér sérstakt
gæsluhlutverk kerfis sem ekki þjónar almenningi með
þeim hætti sem lofað hefur verið né stendur við þau
fyrirheit sem starfsfólki hafa verið gefin.
Heilbrigðisráðherra neitar því alfarið að einstakling-
um verði gert kleift að kaupa sér sérstakar tryggingar
til að standa undir hluta af kostnaði við aðgerðir á
einkareknum heilbrigðisstofnunum. Á sama tíma og
ráðherrann hafnar alfarið nýjum hugmyndum glímir
íslenskt heilbrigðiskerfi við alvarlegan vanda. Biðlistar
lengjast og kostnaður hækkar. Öllum má ljóst vera að
heilbrigðiskerfið glímir við gríðarlegan vanda og að
nauðsynlegt er að leita nýrra leiða til að tryggja að
landsmenn eigi í framtíðinni allir kost á öflugri og
góðri þjónustu. Það er því miður þegar heilbrigðisráð-
herra forðast eins og heitan eldinn hugmyndir um úr-
bætur en grípur til gamalla slagorða og innantómra
klisjusetninga.
í leiðara DV i apríl síðastliðnum, stuttu eftir að Jón
Kristjánsson tók við embætti heilbrigðisráðherra, var á
það bent að hann hefði alla möguleika á að marka djúp
spor í íslenska stjórnmálasögu sem heilbrigðisráð-
herra, enda tæki hann í mörgu við ágætu búi: „Innan
íslenska heilbrigðiskerfisins er starfsfólk sem er á við
það besta í heiminum. Efniviðurinn er fyrir hendi en
því miður hefur flókið kerfi komið í veg fyrir að hæfi-
leikafólk hafi fengið að njóta sín til fullnustu. Forverar
Jóns Kristjánssonar í stóli heilbrigðisráðherra hafa all-
ir staðið vörð um flókið kerfi sem fyrir löngu hefur rat-
að í ógöngur. Enginn þeirra hafði raunverulegan áhuga
á að leita nýrra leiða - höfðu annaðhvort ekki vilja eða
pólitískan kjark til rata út úr ógöngunum.“
Með ræðu sinni á ársfundi Tryggingastofnunar hefur
Jón Kristjánsson skipað sér á bekk með forverum sínum.
Afleiðingarnar verða þær að biðlistar halda áfram að
lengjast, kostnaðurinn heldur áfram að hækka en þjón-
ustan verður lakari. Lokun einstakra deilda sjúkrahúsa
er árviss atburður og lýsir aðeins í hnotskurn þeim
vanda sem við er að glíma. Sjúklingar standa berskjald-
aðir gagnvart kerfinu og starfsfólki er skipulega haldið
niðri eins og kjaradeilur bera merki um.
Fátt bendir til þess að ráðist verði að rótum vandans.
Jón Kristjánsson mun að líkindum halda áfram með
þær smáskammtalækningar sem stundaðar hafa verið
og skipta engu. Ef ekkert verður að gert mun heilbrigð-
iskerfið sigla í strand. íslendingar færast hægt en ör-
ugglega fjær því marki að viðhalda og byggja upp góða
heilbrigðisþjónustu fyrir alla. En varðmaður stöðnunar
mun standa sína vakt.
Óli Björn Kárason
I>V
Skoðun
Islenskt
í dag, 24. október, gangast
Iönnemasamband íslands og
Félag framhaldsskólanema
fyrir merku og þörfu átaki
undir yflrskriftinni: ís-
lenskt dagsverk 2001. Mark-
mið verkefnisins er að ungt
fólk á norðurhveli jarðar
sýni jafnöldrum sínum á
suðurhveli stuðning og sam-
stöðu með því að afla fjár til
menntunar.
Menntun til frelsis!
Fjöldi framhaldsskóla-
nema mun yfirgefa skólastofurnar og
eyða deginum í dag við margs konar
störf hjá íslenskum fyrirtækjum.
Laun fyrir þessa vinnu renna óskipt
til þess að byggja upp iðnnám fyrir
stéttleysingja, eða dalita, í tveimur
héruðum á Indlandi. Þannig helga ís-
lenskir námsmenn jafnöldrum sín-
um á Indlandi einn skóladag undir
kjörorðinu: Menntun til frelsis!
Iðnnemasambandið og Félag fram-
haldsskólakennara stóðu fyrst fyrir
islensku dagsverki árið 1997. Fram-
kvæmd þess gekk betur en bjartsýn-
ustu menn þorðu að vona og 5 millj-
ónir króna söfnuðust til verkefna á
Indlandi. Nú, íjórum árum
síðar, hefur verið ákveðið
að halda áfram stuðningi
við indversk ungmenni í
samvinnu við Hjálparstarf
kirkjunnar. Enn er mikil
þörf fyrir hendi til þess að
styðja stéttleysingja til
náms og ánægjulegt til þess
að vita að ágóði íslensks
dagsverks skuli aftur renna
til frjálsra félagasamtaka,
eins og Social Action
Movement og The United
Christian Church of India,
sem hafa sett á laggirnar iðnnám fyr-
ir stéttlaus börn og ungmenni.
Vitundin um hag annarra
Forystufólk íslensks dagsverks
veit sem er að ekkert hjálpar fólki
betur til sjálfshjálpar en menntun,
ekki síst starfsmenntun hvers konar,
sem getur gjörbreytt skilyrðum stétt-
leysingja til þátttöku í samfélaginu
og um leið aukið möguleikana á því
að þeir fái notið annarra sjálfsagðra
mannréttinda. Islenskt dagsverk er
ekki síöur lofsvert framtak fyrir þær
sakir að það beinir sjónum íslenskra
framhaldsskólanema að lífsskilyrð-
dagsverk 2001
„Fjöldi framhaldsskólanema mun yfirgefa skólastof-
urnar og eyða deginum í dag við margs konar störf hjá
íslenskum fyrirtœkjum. Laun fyrir þessa vinnu renna
óskipt til þess að byggja upp iðnnám fyrir stéttleys-
ingja, eða dalíta, í tveimur héruðum á Indlandi. “
um jafnaldra þeirra hinum megin á Það vekur athygli þeirra á fátækt-
hnettinum. inni sem meirihluti mannkyns má
búa við og vekur þá vonandi til vit-
undar um gildi þeirra gæða og
mannréttinda sem við eigum að venj-
ast hér á landi.
Að því leyti til er íslenskt dags-
verk einnig mikilsvert innlegg í al-
menna umræðu hér á landi um mis-
skiptingu gæðanna á jörðinni, enda
er það yfirlýst markmið verkefnisins
að efla umræðu og meðvitund um
málefni Suðursins og önnur hnatt-
ræn vandamál meðal íslendinga,
ekki síst unga fólksins.
Raunverulegar úrbætur
Umræðan um gildi þróunarsam-
vinnu við fátækustu ríki jarðar er
um margt skammt á veg komin hér á
landi. Nái íslenskt dagsverk að
kveikja umræðu um samskipti norð-
urs og suöurs í framhaldsskólunum
og áhuga ungs fólks á þeim gríðar-
legu verkefnum sem enn eru óunnin
á þessu sviði, má vænta nýrri og
betri tíma í umræðunni um alþjóða-
málin og vonandi fleiri raunveru-
legra úrbóta, eins og íslensks dags-
verks, í framtíðinni. Iðnnemasam-
bandið og Félag framhaldsskólanema
eiga heiður skilinn fyrir framtakið.
Þórunn Sveinbjamardóttir
Lalli Johns
Myndin er vel gerð og ef
hún gefur raunsanna mynd
er hún mikið umhugsunar-
efni. Ég er dálitið undrandi
á því að þessi myr.d skuli
ekki hafa orðið umræðuefni
i einhverjum af fjölmörgum
umræðuþáttum útvarps og
sjónvarps.
Ekki staðsettur í húsi
í honum virðist ekki vera
eðli ills manns eða afbrota-
manns. Hann kemur út af
Hrauninu og er eins og
hann orðar það ekki staðsettur í
húsi. Hann hefur í raun ekki neitt til
neins. Hann leitar til stofnana þjóð-
félagsins sem eiga að annast slík mál
en viðkomandi starfsmaður er á
fundi, ég var búinn að segja þér að
hún er á fundi, þú átt að fara upp í
Skógarhlíð. Það er komin helgi, það
næst þá ekki í neinn fyrr en eftir
helgi, segir brotamaðurinn vinsam-
lega og gatan blasir við.
Hvað eftir annað eru menn á fundi
í þessu fundaþjóðfélagi. Auðnuleys-
inginn gengur eigi að síður bjart-
sýnn út á götuna með ný fyrirheit.
„Ég ætla að gera eitthvað í mínum
málum, breyta lífinu." En allt sækir
í sama horf. Ef um hefði verið að
ræða kvikmyndun á bókmennta-
verki hefði það hlotið viðhlítandi
umfjöllun. En mér virtist sem verið
væri að kvikmynda raunveruleik-
ann sem stundum er lygilegri en all-
ar lygasögur.
Á ég aö gæta bróður míns?
Ég sem hélt að við værum með
hverja stofnunina upp af annarri og
fullt af fólki á launum til
þess að sjá um svona mál.
Við verjum allnokkru fé til
þessara þarfa. Eru menn
virkilega sendir út af
Hrauninu allslausir og fá
síðan þau svör hjá þeim
stofnunum sem við rekum
til þess að annast þessi
mál, að starfsfólkið sé á
fundi? Erum við með fólk
sem vinnur til fjögur og
koma þessi mál ekkert við?
Funkerar þetta kerfi ekki?
Á ársfundi Trygginga-
stofnunar ríkisins var varpað fram
spurningunni: „Fyrir hvern er heil-
brigðisþjónustan?" Og fyrir hvem
eru félagsmálastofnanir okkar - fyr-
ir starfsfólkið? Er svo komið að vel
þjálfað starfsfólk okkar vilji helst
vinna við skýrslur og tölfræði en
ekki koma nálægt vandamálinu
sjálfu? Minnir þetta ef til vill á
manninn sem gat sagt orðið hestur á
sjö tungumálum en fór á bak belju
þegar hann fór í reiðtúr?
Þetta lærða fólk okkar ritar fróð-
legar greinar um vandann. Rúss-
neska aðalskonan grét hástöfum yfir
sorgaratriði í leikhúsinu meðan ek-
illinn hennar fraus í hel utan við
leikhúsið þar sem hann beið eftir
henni. Hinn almenni borgari telur
sig með sköttum sínum halda uppi
félagsmála- og aðstoðarstofnunum og
tekur þátt í umræðu lýðræðisþjóðfé-
lagsins viö að koma þeim á fót. Og
svo virkar kerfiö bara ekki? - Ef
kvikmyndin um Lalla Johns er sönn
þá er meira en lítið að i þessu kerfi
okkar.
Guðmundur G. Þórarinsson
Guðmundur G.
Þórarinsson
verkfræöingur
Ég veit ekkert hver Lalli Johns er,
ég þekki hann ekki. Sjónvarpið
sýndi mynd um þennan ógæfumann,
ekki einu sinni heldur tvisvar núna
fyrir nokkru. I myndinni segir í frá-
sögn sjónvarpsins að fylgst sé með
grátbroslegum ferli síbrotamanns.
Sýnt var frá fimm ára baráttu hans
við kerfið og tilraunum hans tO þess
að sigrast á mótlætinu í lífi sínu.
Vissulega virtist mér myndin grát-
brosleg í fyrstu. Þegar á leið fannst
mér hún óþægileg og þegar henni
lauk var ég orðinn öskureiður.
„Hinn almenni borgari telur sig með sköttum sínum halda
uppi félagsmála- og aðstoðarstofnunum og tekur þátt í
umrceðu lýðræðisþjóðfélagsins við að koma þeim á fót. Og
svo virkar kerfið bara ekki? Ef kvikmyndin um Lalla
Johns er sönn þá er meira en lítið að í þessu kerfi okkar. “
Auka virðingu
fyrir lífinu
„En það má líka
spyrja hvort aukin
þekking á erfðameng-
inu og erfðasjúkdóm-
um eigi ekki eftir að
útvíkka fötlunarhug-
takið svo mikið að
aðalvandinn verði að
setja fósturgreiningunni mörk ... Vel
má hugsa sér að ný tækni í lækna-
vísindum geri það mögulegt að
greina sykursýkissjúklinga á fóstur-
stigi og þá væri hægt að útrýma
sykursýki með fóstureyðingum. Það
er bersýnilega fráleitt að telja að
slíkum börnum væri sjálfum fyrir
bestu að fæðast ekki. Énnþá fráleit-
ara væri þó að ætla að slíkar
hreinsanir ykju á gæði lifsins."
Vilhjálmur Árnason heimspekingur
í Læknablaöinu.
Þögn og þjóðaröryggi
„Þrátt fyrir að undirritaður hafi
skilning á þjóðaröryggi þá hlýtur
fjölmiðlafrelsi og málfrelsi að vera
meira virði. Það er aldrei hægt að
réttlæta það að stjómvöld þaggi nið-
ur í fjölmiðlum. Hins vegar er það
sjálfsögð og nauðsynleg skylda fjöl-
miðla að sýna ábyrgð í fréttaflutn-
ingi, sérstaklega á stríðstímum þeg-
ar þjóðaröryggi er í húfi. Fjölmiðlar
verða að axla þessa ábyrgð því hún
hlýtur að fylgja frelsinu sem þús-
undir hafa látið lífið við að verja. ...
Osama bin Laden notar hvert tæki-
færi til að hvetja til ofbeldis, ofstæk-
is og til þess að menn verði myrtir
vegna trúarskoðana. Slíkan mál-
flutning ætti enginn ábyrgur fjöl-
miðill að verja."
Borgar Þór Einarsson í grein
á Deiglan.com
Spurt og svarað
Eru menn að fara á taugum vegna hœttunnar á miltisbrandi?
mmm *.
Katrírt Fjeldsted,
alþingismaður og lœknir.
Eftirlit bráð-
nauðsynlegt
„Það skiptir miklu máli að til stað-
ar sé í landinu næg þekking á þessum
sjúkdómi sem leggst bæði á dýr og
menn, og ég tel að svo sé. Einnig verða nægar birgðir af
réttum lyfjum að vera tiltækar. Líkumar á að miltis-
brandur berist í fólk hér á landi eru auðvitað afar litlar.
Við skulum muna að miltisbrandur hefur komist í skepur
hér á landi, sbr. fróðlega grein eftir Pál A. Pálsson, fv. yf-
irdýralækni, sem birtist um helgina. Síðast þegar miltis-
brandur kom upp hér á landi, fyrir þremur til fjórum ára-
tugum, vora skrokkarnir urðaðir en við jarðrask getur
smitið aftur farið af stað. Þetta sýnir okkur að hvers kon-
ar eftirlit með sjúkdómum, bæði meðal manna og dýra, er
bráðnauðsynlegt og án þess getum viö ekki verið.“
Guðmundur Bjömsson
lœknir.
Litlar líkur á
miltisbrandi
„Nei, ég held að menn taki
þessu tiltölulega afslappað, að
minnsta kosti verð ég sjálfur
ekki var við annað. Hins vegar skil ég eiginlega
ekki þetta atvik hjá Borgarendurskoðun á
mánudaginn, mér fannst þaö vera óþarfa upp-
hlaup, satt best að segja. Mitt mat er að það séu
afar litlar líkur á því að miltisbrandur berist
hingað tO lands, ekki nema þá að ísland sé eitt-
hvert skotmark í hryðjuverkahemaði sem ég sé
ekki að ætti að verða. Hafa verður í huga aö
miltisbrandur er ekki alltaf bráðdrepandi, það
hættulegasta sem hingað gæti borist er svo-
nefnd E-bóla, sem er meinskæð Afrikuveira."
Bjöm Jósep Amviðarson
sýslumaöur.
Hœttan ekki
fráleit
„Það held ég varla. Okkur hjá
lögreglu- og sýslumannsemb-
ættum úti um land hefur nýlega
borist bréf frá Ríkislögreglustjóra þar sem vak-
ið er máls á þessari hættu og nefndar ýmsar
upplýsingalindir sem hægt er að leita í, svo sem
á Netinu. Við fáum stundum svona umburðar-
bréf vegna einstakra mála, svo sem vegna hætt-
unnar á gin- og klaufaveiki fyrr á þessu ári. Það
er sjálfsagt að menn hafi á sér andvara vegna
hættunnar af miltisbrandi, því hvers vegna ætti
það endilega að vera fráleitur mögxdeiki að Is-
land sé skotmark hryðjuverkamanna? Ég bara
spyr.“
Björgvin G. Sigurðsson,
framkvæmdastjóri Samfylkingar.
Varkámin mun
skila sér
„Ég held að það sé kannski ekki
hægt aö segja það að menn séu að
fara á taugum. Það er eðlilegt að
menn fyllist varkárni og séu á varðbergi miðað við þær
hörmulegu fréttir sem berast af tíðum sendingum
glæpamanna á mUtisbrandi í bréfum. Þegar svo auvirði-
lega að verki er staðið þá skyldi engan undra þó að al-
menningur á Vesturlöndum fyllist ótta og taki enga
áhættu leiki minnsti vafi á því að eitthvað shkt gæti
verið á ferðinni. Slík varkárni mun skila sér. Hins veg-
ar má óþverrunum sem að þessum hryðjuverkum
standa ekki takast að lama heilu samfélögin af hræðslu.
Lífið verður að halda áiram og ganga sinn vanagang á
meðan verið er að uppræta hryðjuverkasamtökin."
Viðbúnaður hjá RUV og hvítt duft, væntanlega meinlaust, barst til Borgarendurskoðunar. Fyllstu varúðar er gætt. Enn meiri viðbúnaður er erlendis þar sem nokkrir hafa látist.
Hvern er verið
að plata?
Rúmir fjórir áratugir
liðu frá því að ökufær veg-
ur var lagður milli Reykja-
víkur og Keflavíkur þar tO
Reykjanesbrautin var lýst
upp tO að auka öryggi á
þeim þjóðvegi þar sem
slysatíðni er hæst. Umferð-
arþunginn á þessari leið
hefur verið mikill aUt frá
því að hún varð sæmOega
akfær. En þá þegar var
brautin aUtof mjó, tvær
samliggjandi akreinar sin í
hvora áttina. Af dularfull-
um og óútskýrðum ástæðum hafa
umferðaryfirvöld komið sér undan
að betrumbæta Reykjanesbrautina
og koma á greiðfærum og sem hættu-
minnstum samgöngum á þessari fjöl-
förnu leið.
Það eru stjórnmálamenn sem bera
ábyrgð á þvi að Reykjanesbrautin
mætir aUtaf afgangi í annars stór-
huga vegaáætlunum. Þeir koma í
veg fyrir hverja tilraun í þá átt að
greiða fyrir samgöngum á þessu
svæði. Reykjanesbær og umfram allt
KeflavíkurflugvöUur eiga að vera í
órafjarlægð frá miðbæjarflugveUin-
um og best af öUu er að hafa torleiði
þar á milli. Sú stefna á ótrúlegu fylgi
að fagna meðal áhrifamanna og
gengur núverandi formaður sam-
göngunefndar þar framarlega í
Uokki, eins og forverar hans úr fá-
menningskjördæmum.
Nú er enn ein tiUagan um hvernig
á að losna við að gera brautina brúk-
lega fyrir alla þá umferð sem um
hana fer komin á flugstig og er borg-
arstjórn Reykjavíkur þar í farar-
broddi. 30 miUjarða króna járnbraut
á að koma í veg fyrir eðlOegar vega-
bætur. Nú verður hægt að þvæla um
járnbrautarlagninguna næstu ára-
tugina á meðan nokkrir tugir manna
farast í bílslysum á leiðinni sem
brautin á að liggja um. En tillagan
um járnbrautina er aðeins skálka-
skjól borgarstjórnar til aö drepa á
dreif umræðum um viðkvæm skipu-
lagsmál.
Hitamál
Um og upp úr aldamótunum 1900
var jámbrautarlagning um Suður-
land til höfuðborgarinnar mikið
hitamál og tengdist áformum um
orkuver sem áttu að bæta hag lands-
manna. En áhrifamenn í öðrum
landshlutum sáu ofsjónum yfir því
famfaraspori og harðneituðu að
leggja opinbert fé í járn-
braut sem þeir héldu sig
ekki koma til með að njóta.
Um þetta má fræðast í rit-
verki Guðjóns Friðriksson-
ar um Einar Benediktsson,
sem og í öðrum heimildum.
Þeir sem nú eru að velta
fyrir sér rokdýrri járn-
brautarlagningu milli mið-
bæjar Reykjavíkur og Kefla-
víkurflugvaUar sjá ekki fyr-
ir sér aðra flutningsþörf en
þá sem við kemur flugfar-
þegum. Járnbrautin mun
aldrei koma að notum fyrir Reyknes-
inga sem bregða sér á Laugaveginn,
í Þjóðleikhúsið eða Smárahvamm.
BOlinn verður eftir sem áður þeirra
eðlilega farartæki til að bregða sér á
mOli bæja, enda verður líka að nota
hann til að hreyfa sig um dreifbýli
höfuðborgarsvæðisins.
Það er nokkurn veginn sama
hvernig komið er að málinu, hug-
myndin um 50 km langa járnbraut,
sem ekki kostar undir 30 mOljörðum,
er eins víðáttuvitlaus og að forsmá
ahar óskir um aö leggja ökufæra
Reykjanesbraut og halda henni við.
Vafasöm hagkvæmni
Allt er gert til að mikla fyrir sér
og öðrum hvílík óravegalengd er á
milli flugvallanna á Miðnesheiði og í
Vatnsmýrinni. Hún er sögð 50 km.
Þá er mælt frá Bryggjuhúsinu vestur
í bæ. En byggðaþróunin er sú að
vegalengdin er í raun miklu styttri.
Ef mælt er frá Smárahvammi sem
sagður er miðsvæðis er vegalengdin
mun styttri, svo ekki sé talað um sí-
vaxandi byggð í og suður af Hafnar-
firði. Ef íbúar á Hvaleyrarholti ætla
að flúga eftir að járnbrautin verður
lögð verða þeir væntanlega að byrja
á að aka til Reykjavíkur til að taka
járnbrautina aftur suður eftir. Nema
að það sé meiningin að hraðlestin á
teinunum stansi nokkrum sinnum á
stuttri leið sinni. Þá er hætt við að
margir kjósi heldur að taka flugrút-
una til að flýta fyrir sér.
Skilvirk Reykjanesbraut kostar
ekki nema brot af því sem járnbraut-
in mun leggja sig á. Og það sem
meira er, það verður fljótlegra og á
margan hátt hagvkæmara að fara
þessa leið í bOum en að binda sig við
járnbrautarsamgöngur sem hafa
sína kosti og galla, eins og önnur
ferðaform.
En hvernig sem á málið er litið
hlýtur 50 km járnbraut fyrir hraðlest
aö vera fásinna. Nema náttúrlega
fyrir hönnuði og verktaka sem með
einum og öðrum hætti munu deila
milljörðunum með sér.
„En hvernig sem á málið er litið hlýtur 50 km jám-
braut fyrir hraðlest að vera fásinna. Nema náttúrlega
fyrir hönnuði og verktaka sem með einum eða öðrum
hœtti munu deila milljörðunum með sér. “