Alþýðublaðið - 25.03.1969, Blaðsíða 8

Alþýðublaðið - 25.03.1969, Blaðsíða 8
8 Alþýðublaðið 25. marz 1969 Afreksmenn og áhorfendur Bréf aö austan Við íslendingar höfum stcrka til- hneigingu að sýna hinum stóra heimi, að hér norður undir Dumbs- hafi búi engir volæðis vesalingar heldur allnokkrir afreksmenn. Eink- um kemur þetta fram í viðhorfinu til gengis íþróttamanna okkar er þeir fara að reyna sig úti í löndum, cða þá við útlendinga sem okkur hefur heppnazt að lokka til að heim- sækja okkur hingað norður á heims enda. Það er enda mála sannast, að okkur gengur i!Ia að sætta okkur við að eiga ekki einhverja snjöll- ustu íþróccamenn í veröldínni, enda komnir af víkingum og ofurmenn- um í allar ættir eins og lesa má í bókum, þar að auki minnungir þess, hve vel „okkar strákar" stóðu r'g á erlendum vfttvangi á árunum mn og fyrir 1950. Þá töldu íþróttafröm- uðir okkar, <ð frammistaða „okkar stráka“ sannaði erfðaeiginleika þjóð- arinnar fengna frá Gunnari heim- um á I-ílíðarenda, Skarphéðni sál- uga Njálssyni og öðrum áflogagikkj- um í fornöid. Hitt gieymdist, að „okkar str'ák- ar“ voru ;n-r einu strákarnir i F.v- rópu, sem fengið höfðu sæmilega að éta á áratugnúm 1940—50, en jafnaldrar þeirra veslazt upp af ó- feiti, verið drepnir eða gerðir ör- kumlamenn á vígvöllum. Síðan gerðist það, sem betur fór, að í ná- grannalöndum okkar fékk að vaxa upp kynslóð við eðlilegar aðstæður og varð þá íandinn afturþungur nokkuð á leikvanginum miðað við hana. Þetta hefur okkur gcngið heldur báglega að.sætta okkur við og enn verr að skilja. Ein ér þó sú íþróttagrein, sem íþróttamenn okkar spjara sig sæmi- lega í heima og erlendis, hvernig sem við veltum dæminu fyrir okkur — með eða án tillits til fólksfjölda, það er handknattleikur, enda ein, þeirra íþróttagreina sem eðiis síns vegna verður stunduð á hvaða árstíma sem er, jafnvel í okkar válynda veður- fari, þar sem um innanhússíþrótt er að ræða. En hvað er að segja um íslenzka handknattleiksáhorfendur? Eru þeir frambærilegir á heimsmælikvarða? Eg held varla. Ég geri mér það oft til skemmt- unar að hlusta á lýsingar frá kapp- leikjum í handknattleik, og verð ég að játa, að öllu einkennilegri skemmtikraftar en áhorfendurnir í Laugardalshöllinni fyrirfinnast ekki í dagskrá ríkisútvarpsins, og er þá langt til jafnað. Þegar iandinn skor- ar mark fagna þeir ákaft, og er ekki nema gott um það að segja í sjálfu sér. Hitt er öllu verra, að af viðbrögðum þessara sömu áhorf- enda er manni einatt ógerlegt að Framihald á bls. 12 Haraldur Ólafsson er dag- skrárstjóri í útvarpinu. ' Ég ræddi við Harald á skrifstofu hans þar og skyggndist smávegis inn í starfsheim hans. Fyrst talar Karaldur um dagtskrá útvarpsins almennt- k — Beinagrind dagskrárinnar eru fréttir, sem eru hvorki meira né minna en tíu sinnum á dag, veðurfregnir og auglýs- ingar alls konar. í útvarpinu er dagskrá alveg frá sjö á morgn- ana til hálftólf á kvöldin, en samt eimir enn eftir af þeirri gömlu hugmynd, að eiginleg dagskrá sé aðeins milli kvöld- frétta. Kvölddagskráin er að vísu það, sem við léggjum lang- mest í. — Elftir hvaða reglum farið þið við dagskrárgerð? ! Útfærsla á fréttum —. Það er ekki hægt að segja neitt ákveðið um það. Mikið af dagskránni er upplýsinga- og fræðslubiónusta; eiginlega út- færsla á fréttum. Á þennan hátt dagskrár leggjum við vaxandi áherzlu. Undir þetta flokkast Iþættir eins og Daglegt líf Árna Guinnarssonar og báttur um at- vinnumál. sem Eggert Jónsson sér 1181. Fnn fremur Efst á 'baugi. þáttur um tækni og vís- indi. oa bá Bókabáttur Ólafs Jóns,'onpr og Háckólasp.iall Jóns HnpfiH. svo nnfnd séu dæmi. Á rökstólum og Á vettvangi dóms- mála sömuleiðis. — Hvað um útvarpserindi? — Fyrir hvern vetur er gerð áætlun fyrir veigamestu erindi útvarpsins, sem eru sunnudags- erindin. Oft eru þetta erindi islenzkra vísindamanna um rannsóknir, sem þeir eru að gera, eins og erindi prófessors Hatldórs Halldórssonar. sem hafa verið í vetur og erindi Hallfreðar Arnar um rímur. — Hvernig er öflun efnig háttað? — Bæði leitum við til manna og þeir koma með efni hingað. Og ég vil taka það fram, að það herst mun meira af efni en við tökum. Sumt er alveg óintregs- ant og annað ekki hægt að 'birta. — Af hvaða ástæðum til dæmis? — Þetta geta verið árásir á einstaka meinn eða samtök, sem ýmist !ehu nafngreind, eða ekki er um að villast, við hvern er átt. Árásir eru engan veginn obkar vettvangur. Þá vil ég segja, að ég verð oft undrandi á þeirri súpu skamma og svívirðinga á nafngreinda menn, sem hlöðin birta í les- endabréfum. Það er undarlegur exibisjónismi, sem blöðin ýta Iþama undir. — Kemur ekki fyrir að þessar reglur era brotnar í útvarpinu? — Það hefur helzt komið fyr- ir í Iþættinum ium Daginn og veginn, sem er nú reyndar einn okkar elzti þáttur. En um það hefur ekki verið að ræða nú síð- .ustu árin. „Okkur berst mik- ið af skáldskap“. — Þú sagðir áðan, að ykkur bærist mikið efni. Hvers lags efni er helzt um að ræða? — Mikið af þessu er skáld- skapur, bæði sögur og ljóð. Einnig minniháttar erindi. — Þið vísið sem sagt mörg- um frá. Já. Og samt eru, ótrúlega margir, sem koma aftur. — Og þá kannski með eitt- hvað nýtilegt ■—• Alveg eins, já —■ Verður fólk ekkj oft ókvæða við, e'f ekki er tekið við iverkum 'þess? — Það er einkum eldra fólkið. Yngra fólk tekur Því yfirleitt ■ekkj svo illa að fá allt í haus inn aftur. — Það er kannski vant því. — Já, eða lítur öðruvísi á málin, segir Haraldur. — En er allt lesið yfir, sem ykkur berst? — Já, það er allt saman tek- ið til athugunar, þótt fólk útiá- við láti stundum að öðra liggja. — Hverjir taka við þessu ©fni og lesa það yfir? — Ég les mest af þessu yfir, en sumt taka einstakir útvarps ráðsmenn eða starfsmenn hér innanhúss að sér. „Afskaplega mikil lesning". — Mikill hluti af saarfi þínu er sem sagt að lesa yfir efni. — Já, þetta er afskaplega mikil lesning. — Sem er kannski oft heil mikil raun? — Jia, ef það er of þungbært hætti ég bara; hugsa sem svo, að þetta hafi þá ekkert að gera í útvarp. — Er einliver einstakur dag skrárliður einkennand; fyrir ís- lenzka útvarpið? — Það er hinn gífurlegi fjöldi framhaldssagna. Þær eru sex í gapgi núna. — Hvernig stendur á þessu? — Því er nú ekki svo gott að svara. En þetta hefur hlaðið utan á sig, .... — Framhaldssögurnar eru kannski vinsælt efni mcðal hlustenda. — Já, það er nú það furðu- lega. Þær eru líka vinsælar á útvarpinu' sem uppfyliingaréfni. — Þú furðar þig á.því. að framhaldssögur eru vinsælar. — Já, ég gæti ekki h.ugsað mér að hlusta á framihaldssögu. Tvær iaf framhaldssögunum eru fyrir börn, og þar er Morg lunstund barnanna, sem við höf um nýlega byrjað með. Hún hef-ur verið þrisvar í viku, en gefið svo góða raun, að ég býst við, að hún verði höfð alla virka daga framvegis. — Það er mikið flutt af leik ritum í útvarpið. t. , „... þýðmgai*- mesta leikstofnun landsins" Útvarpið er þýðingarmesta leikstofnun á landinu. í því eru flutt um fimmtíu leikrit á áxi, auk framhaldsleikrita, sem em s.iö eða átta mánuði á ári, og fjölda leikrita fyrir börn. — Eru ekki leikritin vinsæl meðal hlustenda? —■ Jú, og þá sérílagi fram- haldsleikritiin, hvort sem það nú eru glæpaleikrit, klassísk verk, eða íslenzk leikrit eða skáldsög ur í leikformi. Annars hafa ekki verið flutt íslenzk leikrit í útvarpið síðasta eitt og hálft árið, vegna verk- falls leikritahöfunda við útvarp- ið. Það hittist dálítið skemmti lega á, að daginn sem samning ar tókust um hæbkaða greiðslu til ieikritahöfunda, þá ákvað fjármálaráðuneytið að greiða ekki vísitöluuppbætur á kaup. — Vel á minnzt, hverjir ákveða gréiðslur fyrir efni, sem flutt er í útvarpi? — Það er framkvæmdastjórÞ Guðmundur Jónsson, fjármála- stjóri, Gunnar Vagnsson, og svo náttúrlega útvarpsstjóri, sem hefur alla þræði í sinum höndum. Annars höfum við ákveðið skema yfir greiðslur, og förum eftir því, þótt það sé ekki alveg rígfast. — Hvað hefurðu lengi verið dagskrárstjóri, Haraldur? — Tæp þrjú ár. Ég tók við starfinu 1. júlí ’66. — Hvað hafðirðu verið að gera áður? — Ég hafði verið við nám í Svíþjóð í sex ár, og var þá fréttaritari útvarpsins í Stokk hólmi. í sumarleyfum vann ég á Alþýðublaðinu og einnig við fréttastofu útvarpsins. ( Próf í þjóöf ræöi og þjóðfélagsfræðt — Hvað varstu að læra? — Ég tók próf í þjóðfræði

x

Alþýðublaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.