Alþýðublaðið - 25.03.1969, Qupperneq 9

Alþýðublaðið 25. marz 1969 9
Sjónvarps-
gagnrýni
Líklega má að þessu sinni segja
með nokkrum sanni, að laúgardags-
skrá sjónvarps'ns hafi verið með
skásta móti. I „Endurteknu efni“
klukkan 16.30 var sýnd alveg frá-
bær rússnesk kvikmynd, „Konan
með hundinn", byggð á smásögu
Tsjekovs. Mynd þessi virtist ekki
einasta faglega lýtalaus, heldur og
efnislega miög athvglisverð. Lýst
var ástum tveggja einstaklinga, karls
og konu, sem h'ttust „mörgum ár-
um of seint“, ems og gengur; bæði
bundin í viðjar óhamingjusams
hjónabands — vígð inn i hamingju-
og þjóðfélagsfræði í Stokk-
hólmi, 'on hefi reyndar einnig
verið við nám við Kaupmanna-
hafnarháskóla, og tvö ár þar
áður í Frakklandi.
Eftir prófin kom ég heim og
Var iþá atvinnulaus, en sótti
■um stöðu dagskrárstjóra og
fékk hana sem sagt. Eiginlega
er ég þriðji dagskrárstjói'i út-
varpsins.
Helgi Hjörvar var fyrsti skrif
stofustjóri útvarpsráðs, en nafn
inu var breytt, þegar Andrés
Björnsson útvarpsstjóri tók við
starfinu og hann þá kallaður
dagskrárstjóri.
— Hvað af efnj útvarpsins
Iheyrir undir þig?
— A'llt talað mál, nema frétt
ir og laugardagsleikrit.
— Hvernig líkar þér að vera
dagskrárstjóri?
— Þetta er f.iörugt starf.
Vinnutíminn er aldr'ei dauður
eða leiðinlegur.
En það er langt bil milli
iþess, sem maður vildi ná, og
'þess sem maður nær. Það er
'hvorki fvrir hendi, eins fjöl-
mennt lið og maður óskar né
'þá sú fiölbreytni í dagskránni,
sem æskileg væri.
.iMesta ánægja mín í þessu
starfi var sú, þegar sjónvarnið
hyriaði. Það veitiir visst aðhald,
maður þarf að vera rneira vak
andi ng taka verður tillits til
fleiri hluta en áður.
— Finnst bér áhrifa sjón
varpsins gæta mikið?
— Ég held, að þeirra eigi
eftir að gæta meira. þegar frá
Iiður. Tilkoma siónvarnsins hlvt
ur að brevta uppbvggingu dag
skrár í útv.T’ni, og það liefur
gerrt að nokkru levti. Það hef
ur verið sett meira efn,- á dag
ana. laugardagseftirmiðdagar
inot.aðir meina. og bilið, sem
var í moraunútivarpinu, 'hefur
verið brúað; allt eru þ'etta lið
ir í okkar útbenslu.
Sem stemdur eru útvarp og
sjónvarp með sitt dvrasta efni
á sama tíma, en að því hlýtur
að koma, að mikilvægasti út
varpstíminn verður. begar s.ión
varpið er ekki. Mér virðist
öhiigsandi, að við höldum áfram
að moka út okkar dýrasta e'fni
snautt og hversdagslegt fjölskyldu-
líf, er ekkert hafði upp á að bjóða
annað en innantómar skemmtanir
og andlausa værð. I myndinni allri
var þungi óbliðra örlaga með ljóð-
rænum undirtón; að sögulokum var
áhorfandinn skilinn eftir i óvissri
eftirvæntingu þess, hversu fara
mundi um framtíð elskendanna. Og
líklega var það einmitt rétti endir-
inn! — Nú, að loknum fréttum
fengum við að sjá enn einn þátt
þýzku syrpunnar um Kyrrahafs-
eyjar; að þessu sinni fjallaði hann
um Samóa. Skemrntileg og fræðandi
mynd svo langt sem hún náði, þó
að endalaust rnegi um það deila,
hvort landafræð! skuli heyra laugar-
dagskvöldum til. Lucy Eall var
fjarskalega léttvæg í þetta skiptið
— varla til ið hlæja að, aldrei þvi
vant. Um ópernþáttinn hans Jóns
Sigurbjörnssonar gegndi hins vegar
öðru máli; það var alveg tilvalið
laugardagsefni, „eitthvað fyrir alia
'íjölskylduna". eins og sagt er, og
Jón réttur maður á réttum stað:
Ijúfur og yfirlætislaus — en áheyri-
legur. — Rúsínan í pylsuenda
kvöldsins bragðaðist vel. Brezka
kvikmyndin „Mandy“, gerð af
Alexöndru Mackendrick árið 1953,
var meira en vel þess virði að verja
til hennar latigardagskvöldi. Þar
var af nærfærni fjallað um „við-
kvæmt" efni: barnunga stúlku og
viðbrögðum hennar og hennar nán-
ustu við óblíðum örlögum; þörf
lexía og listræn kvikmynd!
Sunnudagurinn var yfirleitt fvrir
neðan flestar hellur; ætli Rannveig
og krummi hafi ekki verið einna
skást? Landsflokkaglíman var svo
sem ekkert leiðinleg, cn spcnnulítil;
íslenzkir tónlistarmenn virðingar-
verðir og músikin virðuleg — en
brezka sjónvarpsieikritið olli manni
Framhald á bls. 6.
| MOLI LITLI
/iWf r!wwwww> '■ i^iii
)i\\ví iiikiriim-ix'í;\ú x \iiv
á sjónvarpstímanum, en dag
skráin verði iþanin meira út á
daginn. Þá mundi sennilega
verða lagt meira upp úr frétt
'um, því að útvarpið er eðlilegri
og liprari fréttamiðill en sjón-
varpið. Og íþá verður farið
meira út í firéttaskýringar.
Þetta eru náttúrlega allt
vangaveltur enn þá^ en þetta
er eins og ég held það hljóti
að verða. Þróunin verður óhjá
kvæmilega
staðar.
svipuð og annars
51;
,,Ekki samkeppni,
keldur samstaða"
— Hvað um samkeppni milli
útvarps og sjónvarps?
— í svo litlu — eða öllu
'heldur fámennu landi, er alveg
út í bláinn að tala um sam
Framliald á <3. síðu.

I
I
I
I
i
i
I
I
I
I
i
I
Köngull vissi að ekki þýddi neitt að vefa net til að
veiða þá félaga í, það h'afðií hann reynt áður með
slæmum árangri. En nú kom honum það ráð í
hug að grafa djúpa gryfju í götuna heim til Jóa
járnsmiðs. Hann hófst þegar handa um gröftinn og
þegar hann hafði grafið nógu djúpt, Lagði hann
strá yfir gryf juna og þakti svo yfilr þau með lauf-
um og molld svo gryfjan sæist ekki.
LYSI
Lyst út um landið!
Lyst þangað sem fyrst!
Því hérna í höfuðstaðnum
höfum við ágæta lyst.
Lystin sé almenningseign,
í afdal sem fram við sjó,
oálíf og óseðjandi!
Ekkert mlinna er nóg!
Ég elska lifandi lyst,
sem á mér sér!
Lyst út um landið!
Lyst handa mér og þér!
IlaraUlur Olafsson, dagskrárstjóri, á skrifstofu sinni
„Ef það er eitthvað, sem þú skilur ekki í sambandi við stráka,
Lára mín, þá skal ég reyna að skýra það fyrir þér.“